Sygn. akt VI Ka 950/15
Dnia 14 stycznia 2016 r.
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Michał Chojnowski
Sędziowie: SO Anita Jarząbek-Bocian
SO Jacek Matusik (spr.)
protokolant: p.o. protokolant sądowy Marta Piotrowska
przy udziale prokuratora Wojciecha Groszyka
po rozpoznaniu dnia 14 stycznia 2016 r.
sprawy M. G. syna A. i E. z domu G. ur. (...)
w W.
oskarżonego o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W.
z dnia 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt III K 4/15
przy zastosowaniu kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 kk zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że za podstawę prawną wymiaru kary orzeczonej wobec M. G. przyjmuje art. 14 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art.
60 § 3 i § 6 pkt 4 kk, zaś orzeczoną karę łagodzi do 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny
w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin w stosunku miesięcznym i na poczet tej kary na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 sierpnia 2014 roku do dnia 18 lutego 2015 roku, uznając karę za wykonaną w całości;
w pozostałej części tenże wyrok utrzymuje w mocy; wydatkami za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa
SSO Anita Jarząbek-Bocian SSO Michał Chojnowski SSO Jacek Matusik
Sygn. akt VI Ka 950/15
M. G.Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 14 kwietnia 2015 roku, sygn. akt III K 4/15 został uznany za winnego popełnienia czynu z art. 13§1 k.k. w zw. art. 286§1 k.k. i na tej podstawie go skazano, zaś na podstawie art. 14§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k. wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 63§ 1 k.k. na poczet orzeczonej kary zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolność w sprawie od dnia 18 sierpnia 2014r. do dnia 14 kwietnia 2015r., na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. orzeczono zwrot oskarżonemu dowodu rzeczowego opisanego w wykazie Drz (...) pod pozycją 1, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, zarzucając wyrokowi obrazę prawa materialnego – art. 60 § 3 k.k. poprzez jego nie zastosowanie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja wywiedzione przez obrońcę M. G. zasługiwała na uwzględnienie.
Rację należy przyznać autorowi apelacji, iż w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki obligujące do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary w stosunku do M. G. w myśl art. 60 § 3 k.k.
Przepis powyższy stanowi o obligatoryjnym stosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary i odnosi się w szczególności do rodzaju sprawcy działającego w grupie popełniającej przestępstwo. Z dobrodziejstwa tej instytucji może skorzystać każdy współdziałający z innymi osobami (co najmniej dwiema – vide, m.in. wyrok SA w Katowicach z 16 czerwca 2005 r., II AKa 107/05, Prok. i Pr. 2006, nr 4, poz. 17, postanowienie SN z 24 listopada 2010r., IV KO 68/10, OSNSK 2010, poz. 2336), a więc nie tylko współsprawca, lecz także sprawca kierowniczy, polecający oraz podżegacz i pomocnik ( vide, wyrok SA w Lublinie z 28 kwietnia 2004 r., II AKa 27/04, Prok. i Pr. 2005, nr 6, poz. 18). Warunkiem koniecznym zastosowania tej instytucji jest ujawnienie przez sprawcę, wobec organu powołanego do ścigania przestępstw, informacji dotyczących osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotnych okoliczności jego popełnienia. W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu Okręgowego, okoliczności takie zaistniały. Jak słusznie wskazał skarżący, oskarżony od samego początku współpracował z organami ściągania, ujawnił wszystkich współsprawców przestępstwa oraz podał dane umożliwiające ich zidentyfikowanie, jak również przedstawił wszystkie znane mu okoliczności inkryminowanego zdarzenia, które w zakresie w jakim było to możliwe zostały pozytywnie zweryfikowane pozostałym materiałem dowodowym. Dzięki postawie oskarżonego zarzuty postawiono dwóm innym współsprawcom, którzy byli pomysłodawcami i głównymi organizatorami przestępczego procederu. Fakt, że osób tych dotychczas nie ujęto, nie może pozbawiać oskarżonego prawa do skorzystania z dobrodziejstwa przewidzianego w przepisie art. 60 § 3 k.k., zwłaszcza, że jak wskazano wyżej - zgodność wyjaśnień oskarżonego została zaś potwierdzona przez dostępny materiał dowodowy. Tym samym uznać należy, iż w sprawie zaistniały szczególne okoliczności przemawiające za nadzwyczajnym złagodzeniem kary w stosunku do M. G. zgodnie z art. 60 § 3 k.k. Uwzględniając apelację obrońcy oskarżonego Sąd Okręgowy przy zastosowaniu kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 k.k. jako ustawy względniejszej dla oskarżonego, zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że za podstawę prawną wymiaru kary orzeczonej wobec M. G. przyjął art. 14 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 4 kk, zaś orzeczoną karę złagodził do 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin w stosunku miesięcznym i na poczet tej kary na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 sierpnia 2014 roku do dnia 18 lutego 2015 roku, uznając karę za wykonaną w całości; w pozostałej części tenże wyrok utrzymał w mocy, zaś wydatkami za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa.
Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.
SSO Anita Jarząbek-Bocian SSO Michał Chojnowski SSO Jacek Matusik