Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy L. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania L. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 2 czerwca 2015 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje L. P. prawo do emerytury poczynając od dnia 5 maja 2015 roku.

(-) SSR del. Grzegorz Tyrka

VIII U 1049/15

UZASADNIENIE

Dnia 5 maja 2015 roku ubezpieczony L. P. wniósł do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. o przyznanie prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 30 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu L. P. prawa do emerytury.

Na uzasadnienie podano, że zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.) oraz z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) ubezpieczony nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się łącznym okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 roku,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1 stycznia 1999 roku;

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił nie udowodnił co najmniej 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie prawa do emerytury.

Na uzasadnienie podano, że ubezpieczony przepracował wymagany okres co najmniej 15 lat stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Na uzasadnienie podano, że na dzień złożenia wniosku o emeryturę – (...) – ubezpieczony miał ukończony wiek emerytalny 60 lat, nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego, udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, jednak nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych, a jedynie 10 lat, 2 miesiące i 9 dni. Organ rentowy uwzględnił w okresie pracy w warunkach szczególnych tylko zatrudnienie w: (...) w G. (od 01.01.1977r. do 30.06.1984) oraz (...) Centrum (...) im. gen. J. Z. w T. (od 01.12.1989 r. do 31.08.1992 r., z wyłączeniem okresów zasiłków chorobowych: od 24.03.1992r. do 7.04.1992r., od 24.08.1992r. do 31.08.1992r.). Organ rentowy wskazał, że tylko od dwóch w/w pracodawców ubezpieczony dostarczył świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony dnia (...) roku ukończył 60 lat życia.

Ubezpieczony nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego i udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Od 1975 roku ubezpieczony posiada uprawnienia maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych.

Ubezpieczony był zatrudniony w zakładzie pracy – (...) w G. – w okresie od dnia 29 listopada 1972 roku do dnia 30 czerwca 1984 roku w pełnym wymiarze czasu pracy, z tym że od dnia 29 listopada 1972 roku do dnia 31 grudnia 1976 roku na stanowisku ślusarza remontowego, a od dnia 1 stycznia 1977 roku do dnia 30 czerwca 1984 roku na stanowisku operatora ładowarki.

Ubezpieczony otrzymał świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, z którego wynika, że w okresie od dnia 1 stycznia 1977 roku do dnia 30 czerwca 1984 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace maszynisty ładowarki wymienione w wykazie A dział V pkt 3 ppkt 4 załącznika do zarządzenia nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983 roku w sprawie prac w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu komunikacji, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego (Dz.U.M.K. Nr 10, poz. 77 ze zm.).

Ubezpieczony złożył wniosek o przyjęcie do pracy w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w T. na stanowisko operatora ładowarki. Dodatkowo Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w T. zwróciło się do pracodawcy ubezpieczonego – (...) w G. o przekazanie ubezpieczonego na podstawie porozumienia między zakładami.

Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w T. zatrudniło ubezpieczonego na podstawie umowy o pracę na stanowisku operatora ładowarki w pełnym wymiarze czasu pracy. Przed podjęciem zatrudnienia ubezpieczony przeszedł pozytywnie badania psychologiczne w zakresie dopuszczalności do pracy na stanowisku operatora ładowarki. W okresie zatrudnienia ubezpieczonemu zmieniano zasady wynagradzania poprzez aneksy, w których wskazano także stanowisko pracy – operator ładowarki.

Ubezpieczony był zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w T. w okresie od dnia 2 lipca 1984 roku do dnia 30 listopada 1989 roku w związku z porozumieniem między zakładami o przekazaniu pracownika do nowego pracodawcy – (...) Centrum (...) im. gen. J. Z. w T.. Za w/w okres pracy ubezpieczony nie otrzymał świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Z zeznań świadka E. H. oraz ubezpieczonego wynika, że Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w T. zajmowało się wykonywaniem robót drogowych, t.j. kładzeniem, wymianą asfaltu, wykonywaniem robót brukarskich. Ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obsługiwał maszynę ciężką ładowarkę, która ważyła 24 tony, miała długość 6 metrów i szerokość 2,40 metra.

Ze świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawionego przez SP ZOZ (...) Centrum (...) im. gen. J. Z. w T. wynika, że w okresie od dnia 1 grudnia 1989 roku do dnia 31 sierpnia 1992 roku ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę na stanowisku operatora spychokoparki DT-75 wymienioną w wykazie A, dziale VIII, pkt 3 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że ubezpieczonemu można zaliczyć do pracy w warunkach szczególnych następujące okresy (z wyłączeniem okresów zasiłkowych):

/dowód z: akt ZUS; akt osobowych ubezpieczonego; legitymacji – uprawnienia maszynistów ciężkich maszyn budowlanych; zeznań świadka E. H.; zeznań ubezpieczonego/.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie L. P. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zgodnie z 184 ust. 1 ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy – tj. 1 stycznia 1999 roku – osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem – pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z cytowanych norm prawnych wynika, iż odwołujący nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się łącznym okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 roku,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1 stycznia 1999 roku;

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Odwołujący w dniu wydania zaskarżonej decyzji miał ukończony wiek 60 lat, na dzień 1 stycznia 1999 roku legitymował się ponad 25 letnim okresem ubezpieczenia, nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Spornym pozostawało, czy odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 roku legitymował się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że na dzień 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony posiada wymagany staż pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony pracował na stanowisku operatora ładowarki, które zostało ujęte w załączniku do rozporządzenia – wykazu A, działu V, poz. 3.

Na podstawie wyżej powołanych norm prawnych oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało zmienić zaskarżoną decyzję i przyznać L. P. prawo do emerytury, poczynając od daty złożenia wniosku, tj. od dnia 5 maja 2015 roku.

(-) SSR del. Grzegorz Tyrka