Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2015 r. w Gliwicach

sprawy P. L. (L.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania P. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 13 lipca 2015 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu P. L. prawo do emerytury od dnia (...)

(-) SSO Jolanta Łanowy

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił P. L. prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2015r., poz. 748 ze zm.) w związku z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), ponieważ nie udowodnił on 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

P. L. wniósł odwołanie od decyzji z dnia 13 lipca 2015 r. wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, że nie sposób zgodzić się z decyzją odmowną jedynie dlatego, że nie przedstawił świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Ubezpieczony podniósł, że w 1994r. Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w P. zostało zlikwidowane, a archiwum nie posiada danych dotyczących pracy skarżącego w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Podniósł, że nie zaliczył ubezpieczonemu do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia : od dnia 2 maja 1986r. do 30 października 1987r. na stanowisku kierowcy, od dnia 1 lutego 1989r. do dnia 14 września 1993r. na stanowisku kierowcy i od dnia 15 września 1993r. do dnia 31 maja 1994r. na stanowisku ślusarza w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w P., z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony P. L. urodził się w dniu (...)

W dniu 23 kwietnia 2015 roku złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury.

Po przeanalizowaniu sprawy, organ rentowy uznał, iż ubezpieczony udowodnił łącznie 25 lat, 1 miesiąc i 29 dni okresów składkowych i nieskładkowych, jednakże nie udowodnił 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, a jedynie 12 lat, 6 miesięcy i 27 dni i w konsekwencji wydał odmowną decyzję. Organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu do okresu pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia od dnia 2 maja 1986r. do 30 października 1987r. na stanowisku kierowcy, od dnia 1 lutego 1989r. do dnia 14 września 1993r. na stanowisku kierowcy i od dnia 15 września 1993r. do dnia 31 maja 1994r. na stanowisku ślusarza w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w P..

Odwołujący twierdz, iż spornych okresach pracował na stanowisku kierowcy śmieciarki.

Jak ustalono, skarżący był zatrudniony w spornych okresach w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w P..

Z świadectw pracy z dnia 30 października 1987r. i z dnia 25 maja 1994r. wystawionych przez pracodawcę wynika, że P. L. był zatrudniony na stanowisku kierowcy, a od dnia 15 września 1993r. do dnia 31 maja 1994r. jako ślusarz. Ubezpieczony nie przedstawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach z okresu zatrudnienia we wskazanym przedsiębiorstwie. Pracownik prowadzący sprawy kadrowe w przedsiębiorstwie nie wystawiał świadectw pracy w szczególnych warunkach i nie określał stanowisk pracy kierowców zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.). Natomiast ubezpieczony nie domagał się takiego świadectwa, jako że nie wiedział, iż będzie mu potrzebne.

Ubezpieczony od dnia 17 lutego 1981r. do dnia 30 kwietnia 1986r. był zatrudniony jako kierowca autobusu w Krajowej Państwowej (...) o/G.. Następnie , od dnia 2 maja 1986r. do 30 października 1987r., od dnia 1 lutego 1989r. do dnia 14 września 1993r. i od dnia 15 września 1993r. do dnia 31 maja 1994r. pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w P.. Przedsiębiorstwo zajmowało się administrowaniem budynków mieszkalnych, świadczyło także usługi w zakresie wywozu śmieci. Przedsiębiorstwo dysponowało trzema samochodami ciężarowymi typu śmieciarka, dwoma kontenerowcami, przeznaczonymi także do wywozu śmieci, ale o większych gabarytach, samochodem marki N. (do celów pogrzebowych) i dwoma beczkami do wywozu szamba.

Odwołujący w spornym okresie zatrudnienia pracował na stanowisku kierowcy samochodu specjalistycznego - śmieciarki o ładowności 4 ton. Obsługiwał śmieciarki i kontenerowce, były to specjalistyczne samochody typu S. (...), przystosowane do transportu i wywozu śmieci. Śmieciarki zbierały kubły na śmieci, a większe od nich kontenerowce kontenery. Samochody te nie mogły być przeznaczone do innych zadań, np. transportu materiałów. Odwołujący był zatrudniony jako kierowca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie był kierowany do innych zadań.

Naprawami samochodów ciężarowych zajmowali się zatrudnieni w przedsiębiorstwie mechanicy lub też były one kierowane do profesjonalnych serwisów, naprawy były dokonywane na bieżąco. W razie usterki samochodu kierowca przesiadał się na inny samochód ciężarowy (śmieciarkę lub kontenerowiec).

Przez okres zatrudnienia w przedsiębiorstwie zatrudnieni kierowcy, w tym ubezpieczony otrzymywał dodatek za pracę w warunkach szkodliwych. Otrzymywał także posiłki regeneracyjne (mleko lub ciepły posiłek zimą).

Świadek Z. G. jako kierownik działu transportu w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w P. nadzorowała wywóz śmieci przez przedsiębiorstwo. Do jej obowiązków należał także bezpośredni nadzór nad kierowcami, dlatego też posiada wiedzę na temat charakteru ich pracy. Ubezpieczony pracował wtedy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodów ciężarowych (śmieciarek, kontenerowców), nie wykonywał innej pracy. Świadek R. P. pracowała w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w P. na stanowisku referenta do spraw rozliczeń, a następnie na stanowisku kierownika do spraw oczyszczania miasta. Do obowiązków świadka należało przydzielenie pracy kierowcom śmieciarek. R. P. zauważyła w okresie pracy w przedsiębiorstwie, że ubezpieczony prowadził wyłącznie samochody ciężarowe o ładowności powyżej 3,5 tony, nie prowadził wywrotki, ani samochodów o tonażu mniejszym niż 3,5 tony.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie : akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego, zeznań świadka Z. G. , zeznania świadka R. P. ,przesłuchania tron.

Sąd uznał wyżej wymienione dowody za wiarygodne i mogące stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Zgromadzona dokumentacja została sporządzona w sposób rzetelny i nie budzący wątpliwości, a zeznania świadków są spójne, wzajemnie się uzupełniają, jak również korespondują z zeznaniami ubezpieczonego. Wszyscy świadkowie mają szczegółowe informacje na temat miejsca, czasu i charakteru wykonywanej przez niego pracy, albowiem byli jego współpracownikami, w szczególności Z. G. jako kierownik działu transportu i R. P. kierownik do spraw oczyszczania miasta nadzorowali w zakładzie pracy czynności kierowców, w tym ubezpieczonego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2015r., poz. 748 ze zm.) prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po dniu 31 grudnia 1948 roku, który:

-

ukończył 60 lat w przypadku mężczyzny,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

Po myśli § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawał fakt posiadania przez ubezpieczonego 15-letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, przy spełnieniu pozostałych przesłanek warunkujących przyznanie świadczenia w obniżonym wieku emerytalnym w rozumieniu art. 184 ustawy o FUS, tj. ukończeniu 60 roku życia oraz legitymowaniu się 25-letnim stażem okresów składkowych i nieskładkowych.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony udowodnił wymagany 15-letni okres pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, w tym w okresie od dnia 2 maja 1986r. do 30 października 1987r., od dnia 1 lutego 1989r. do dnia 14 września 1993r. i od dnia 15 września 1993r. do dnia 31 maja 1994r. pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w P..

Ubezpieczony pracował w w/w okresie w zakładzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierowcy . Jeździł samochodami specjalistycznymi, śmieciarkami i kontenerowcami przystosowanymi wyłącznie do wywozu śmieci. Na stanie przedsiębiorstwa nie znajdowały się ciężarówki typu śmieciarka, dwa kontenerowce, samochód pogrzebowy marki N. i dwie beczki do wywozu szamba. Sporadycznie zdarzała się awaria samochodu, wtedy był on na bieżąco naprawiany przez mechaników. Wszelkich napraw, przeglądów i konserwacji samochodów dokonywali mechanicy. W razie usterki samochodu kierowca przesiadał się na inny samochód ciężarowy.

Powyższe okoliczności pozwalają stwierdzić, że we wskazanym okresie odwołujący wykonywał prace w warunkach szczególnych, w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., wykaz A, dział VIII poz. 2. - prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników, samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów.

Co prawda ze świadectw pracy z dnia 30 października 1987r. i z dnia 25 maja 1994r. wystawionych przez pracodawcę wynika, że P. L. był zatrudniony na stanowisku kierowcy, a od dnia 15 września 1993r. do dnia 31 maja 1994r. jako ślusarz. Jednakże ubezpieczony faktycznie pracował wyłącznie jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, samochodów specjalistycznych, przystosowanych do wywozu śmieci. Świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie zostało mu wystawione przez przedsiębiorstwo Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w P. po rozwiązaniu z ubezpieczonym stosunku pracy. Pracownik odpowiedzialny za sprawy kadrowe przedsiębiorstwa nie wiedział, że ma obowiązek wystawienia stosownego dokumentu. Natomiast ubezpieczony nie domagał się świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, jako że nie zdawał sobie sprawy, że może mu być potrzebne.

Tym niemniej okoliczność wykonywania przez P. L. pracy w warunkach szczególnych została ponad wszelką wątpliwość wykazana w postępowaniu sądowym za pomocą przeprowadzonych dowodów, w szczególności zeznań świadków Z. G. i R. P., a także zeznaniami ubezpieczonego. Zgodnie z § 22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. 2011r., Nr 237, poz. 1412) okresy zatrudnienia mogą być udowodnione zeznaniami świadków, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy, a zeznania świadków przedstawia osoba ubiegająca się o przyznanie świadczenia. Natomiast Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, w sprawie o sygn. akt II URN 3/1995 uznał, iż w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe wynikające z § 22 wskazanego rozporządzenia dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem, nie obowiązują ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 13 lipca 2015 r. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od (...) tj. od osiągnięcia przez ubezpieczonego wymaganego wieku.

(-) SSO Jolanta Łanowy