Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Łukasz Malinowski

Protokolant: Magdalena Kocur

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2015 roku w G.

sprawy z powództwa P. D.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 14.415,14 zł (czternaście tysięcy czterysta piętnaście złotych 14/100) z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 3.750 zł (trzy tysiące siedemset pięćdziesiąt złotych) od dnia 16.08.2013r.,

- 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) od dnia 20.10.2015r.;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.255 zł (dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, a w pozostałym zakresie wniosek o zasądzenie kosztów procesu oddala;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 543,05 zł (pięćset czterdzieści trzy złote 05/100) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

SSR Łukasz Malinowski

UZASADNIENIE

Pozwem P. D. żądał zasądzenia od (...) w W. kwoty 3.750 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 sierpnia 2013 roku oraz kwoty 665,14 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za okres od dnia 4 kwietnia 2012 roku do dnia 15 sierpnia 2013 roku. Powód wniósł także o zasądzenia kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, że w następstwie wypadku komunikacyjnego, który miał miejsce w dniu 31 października 2011 roku, doznał obrażeń ciała, dlatego żąda zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 3.750 zł za doznaną krzywdę, ponad wypłacone przez pozwanego przed procesem 1.250 zł. Żądanie pozwu w zakresie odsetek uzasadnia zgłoszenie roszczenia odszkodowanego pozwanemu w dniu 27 lutego 2012 roku. Roszczenie o zapłatę skapitalizowanych odsetek zostało wyliczona za okres od 4 kwietnia 2012 roku do dnia 15 maja 2013 roku

W odpowiedzi na pozew (...) w W. wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że wypłacił na rzecz powoda kwotę 1.250 zł, która to stanowi odpowiednie zadośćuczynienie w rozumieniu przepisów prawa. Nadto, zakwestionował żądanie pozwu w zakresie odsetek.

W piśmie procesowym z dnia 31 sierpnia 2015 roku powód rozszerzył żądanie pozwu o kwotę 10.000 zł, wnosząco o zasądzenie na jego rzecz łącznie kwoty 13.750 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 3.750 zł od dnia 16 sierpnia 2013 roku i od kwoty 10.000 zł od dnia doręczenia pisma pozwanemu.

Na rozprawie w dniu 10 listopada 2015 roku powód podtrzymał rozszerzone powództwo precyzując, że odsetek od kwoty 10.000 zł żąda od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pisma z 31 sierpnia 2015 roku. Precyzował omyłkę pisarską w uzasadnieniu pozwu wskazując, że żądane skapitalizowane odsetki dotyczą okresu od 4 kwietnia 2012 roku do 15 sierpnia 2013 roku i żądanie, to powód również podtrzymuje.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 października 2011 roku powód uległ wypadkowi komunikacyjnemu. Pojazd sprawcy wypadku był objęty ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody spowodowane ruchem tych pojazdów, zawartej z zagranicznym zakładem ubezpieczeń.

(okoliczności bezsporne)

Po zdarzeniu powód samodzielnie wrócił do domu. Następnego dnia z uwagi na dolegliwości bólowe tułowia zgłosił się na Izbę Przyjęć Szpitala (...) w G.. W placówce stwierdzono stłuczenie klatki piersiowej i skręcenie odcinka szyjnego kręgosłupa. Powód nie był hospitalizowany. Leczenie prowadził w warunkach ambulatoryjnych w poradni ortopedycznej (2 wizyty w grudniu 2011 roku), chirurgicznej (od 3 listopada do 2 grudnia 2011 roku) i neurologicznej (od 10 czerwca 2011 roku do nadal). Ponadto korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych oraz ze sprzętu ortopedycznego (kołnierz ortopedyczny noszony bezpośrednio po wypadku przez okres 2 miesięcy).

(dowód: dokumentacja medyczna k. 24-68, k. 135-139)

W ciągu pierwszego miesiąca po zdarzeniu powód cierpiał na znaczne dolegliwości bólowe, wobec czego zażywał różnego rodzaju środki przeciwbólowe np. ketonal. W kolejnych okresach ból był zmienny, zdarzyły się dni gdy powód w ogóle nie brał żadnych leków. P. D. przez okres 2 miesięcy po wypadku przebywał na zwolnieniu lekarskim. Po tym okresie powrócił do pracy – praca na kopalni na stanowisku ślusarza. Przy czym z uwagi na problemy z chwytnością lewej ręki (utrzymaniem przedmiotów w lewej dłoni) miał problemy z wykonywaniem obowiązków zawodowych (powód jest praworęczny, ale zajmowane stanowisko wymagało sprawności obu kończyn górnych), w efekcie pracował jedynie przez półtora roku. Od 4 października 2010 roku przebywał na zasiłku chorobowym, a obecnie przebywa na rencie z powodu utrzymujących się dolegliwości kręgosłupa (dysfunkcja całego kręgosłupa).

Aktualnie powód nadal uskarża się na dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego oraz bóle i osłabienie siły mięśniowej lewej ręki. Dodatkowo zrobił się bardziej nerwowy z uwagi na ograniczenia fizyczne.

Przed wypadkiem u powoda występowały dolegliwości bólowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowym i szyjnym. Powód leczył się z powodu dolegliwości kręgosłupa lędźwiowego. Nie prowadził leczenia pod kątem kręgosłupa szyjnego.

(dowód: zeznania Z. D. k. 222v, przesłuchanie powoda k. 222v-223)

W chwili wypadku powód cierpiał na samoistną chorobę zwyrodnieniowo – wytwórczą kręgosłupa szyjnego oraz lędźwiowego z obecnością wielopoziomowych wypuklin.

Obecnie u powoda występuje ograniczenie ruchomości kręgosłupa C – zgięcie do tyłu wynosi 30º (norma to 35 – 45º), rotacja w lewo 45º (norma 60-80º), zgięcie w prawo 40º (norma 45º), zgięcie w lewo 30º (norma 45º). Siła mięśniowa lewej kończyny górnej powoda jest osłabiona. Nadto, drętwieją mu palce lewej dłoni oraz ma zaburzenia czucia palców tej kończyny.

W następstwie wypadku u powoda biegły ortopeda traumatolog uznał 7,5% uszczerbku na zdrowiu z tytułu zespołu bólowego korzeniowego lewostronnego odcinka szyjnego kręgosłupa. Biegły stwierdził u powoda zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne dolnego odcinka kręgosłupa szyjnego, co też uwzględnił przy szacowaniu uszczerbku na zdrowiu. Uraz klatki piersiowej nie pozostawił trwałych następstw, zaś rokowania w tym zakresie na przyszłość ocenił jako dobre. Możliwe jest natomiast nasilenie się zmian wytwórczych (dolegliwości co do kręgosłupa) w przyszłości.

Biegły sądowy neurolog ocenił, że w następstwie wypadku komunikacyjnego powód doznał 5 % uszczerbku na zdrowiu z tytułu dolegliwości kręgosłupa. Wyjaśnił, że wskazane oszacowanie uwzględnia występującą u powoda samoistną chorobę zwyrodnieniowo – wytwórczą kręgosłupa, jak również drętwienie palców lewej dłoni i osłabienie tej kończyny. Drętwienie palców i osłabienie dłoni jest wynikiem objawów świadczących o uszkodzeniu korzeni rdzeniowych. Utrzymujące się dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego powoda są spowodowane obecnością opisanego samoistnego schorzenia. Przy czym nie można wykluczyć, że wypadek komunikacyjny wpłynął na uwarunkowania statyczno-dynamiczne kręgosłupa i przyczynił się do nasilenia dolegliwości bólowych. Nie ma związku pomiędzy wypadkiem a występującymi obecnie u powoda dolegliwościom bólowymi głowy i zawrotom głowy.

1. (dowód: opinia biegłego ortopedy traumatologa k. 106-111, pisemna opinia biegłego sądowego neurologa k. 166-171, pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego neurologa k. 198-200)

Powód zgłosił szkodę korespondentowi ubezpieczyciela sprawcy wypadku. Za pośrednictwem wiadomości mailowej wezwał ubezpieczyciela do zapłaty 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia. W toku postepowania likwidacyjnego zakład ubezpieczeń wypłacił powodowi kwotę 1.250 zł tytułem zadośćuczynienia.

(dowód: korespondencja k. 14-19, k. 22-23)

Stan faktyczny sprawy był między stronami zasadniczo bezsporny. Przy jego ustalaniu, Sąd oparł się na dokumentach złożonych przez strony jak również wiarygodnych zeznaniach powoda i świadka znajdujących potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd oparł się także na opiniach biegłych sądowych – ortopedy traumatologa i neurologa - które, zostały sporządzone w sposób rzetelny i fachowy, po kompleksowej analizie całości dokumentacji medycznej obrazującej proces leczenia powoda oraz badaniu samego powoda. Strona powodowa wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego neurologa celem udzielenia przez biegłego odpowiedzi na sformułowane przez nią dodatkowe pytania. Biegły złożył opinię uzupełniająca, w której odniósł się do kwestii wskazanych przez powoda, udzielił wyczerpujących odpowiedzi na zadane mu pytania. Po przygotowaniu tej opinii żadna ze stron nie podważała jej. Natomiast rzetelność i fachowość opinii biegłego nie budziła wątpliwości Sądu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uznać za uzasadnione w całości.

Zdaniem Sądu pozwany ponosił odpowiedzialność za przedmiotową szkodę na zasadzie art. 123 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (...) / Dz. U nr 124, poz. 1152 ze zm.), stanowiący że biuro odpowiada za szkody będące następstwem wypadków, które miały miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i powstały w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zarejestrowanych w państwach, których biura narodowe są sygnatariuszami Porozumienia Wielostronnego. Pozwany co do zasady ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną w takim zakresie, jak sprawca szkody.

W zakresie wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd oparł się na dyspozycji art. 445 § 1 k.c. Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest złagodzenie doznanej przez powódkę krzywdy, oraz iż ma charakter kompensacyjny, przez co jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Z drugiej strony należny mieć na uwadze, iż wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do doznanej przez powódkę krzywdy i powinna być utrzymana w rozsądnych granicach.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało jednoznacznie, że powód na skutek wypadku doznał znacznych cierpień fizycznych, oraz psychicznych. Wskazują na to same obrażenia doznane przez powoda oraz ich zakres, a także sposób i okres leczenia. Powodowi dokuczały znaczne dolegliwości bólowe. Opisane zdarzenie znacząco wpłynęło również na jego aktywność zawodową, bowiem zaraz po wypadku był on przez pewien czas całkowicie wyłączony z życia zawodowego. Nadto, jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe powrót powoda po wypadku do pracy był tylko chwilowy (powód z uwagi na stan zdrowia nie był w stanie wykonywać swoich obowiązków, w efekcie od dłuższego czasu nie pracuje zawodowo). Oczywistym jest, że dla mężczyzny w pełni sił witalnych (w dacie wypadku powód miał około 45 lat) aktywność na tym polu jest niezwykle istotna. Jakkolwiek u powoda jeszcze przed wypadkiem występowała samoistna choroba zwyrodnieniowa i część dolegliwości, na które uskarża się on aktualnie, jest związanych właśnie z tą jednostką chorobową, jednakże - jak wyjaśnił biegły neurolog - nie można wykluczyć, że wypadek z 30 października 2011 roku wpłynął na stan kręgosłupa powoda i przyczynił się do nasilenia dolegliwości bólowych w tym zakresie.

Wskutek wypadku powód doznał trwałego uszczerbku w rozmiarze 5 – 7,5 % z tytułu urazu kręgosłupa i zespołu bólowego z tym związanego.

Sąd mając na uwadze, że zadośćuczynienie jest świadczeniem jednorazowym, uwzględniając stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda, zakres cierpień i przebieg rekonwalescencji, a także wiek powoda w dacie zdarzenia, doszedł do przekonania, że dostatecznym zaspokojeniem roszczeń powoda z tytułu zadośćuczynienia na zasadzie art. 445 § 1 k.c. będzie kwota 15.000 zł. W toku postępowania likwidacyjnego, zakład ubezpieczeń wypłacił powodowi 1.250 zł. Dlatego Sąd na zasadzie art. 445 § 1 k.c. zasądził powodowi pozostałą kwotę 13.750 zł.

O ustawowych odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 482 k.c. w związku z art. 455 k.c. Powód zgłosił zakładowi ubezpieczeń szkodę najpóźniej w dniu 27 lutego 2012 roku (w tej dacie powód przesłał wiadomość e-mail zawierająca żądanie zapłaty kwoty 7.000 zł). Zatem termin wymagalności roszczenia powoda przypadał po upływie 30 dni w myśl art. 14 ust. 1 ustawy. Czyli pozwany niewątpliwie pozostawał w zwłoce jeszcze przed 4 kwietnia 2012 roku (data wskazana przez powoda).

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem należności głównej również kwotę 665,14 zł (skapitalizowane odsetki ustawowe od kwoty 3.750 zł za okres od 4 kwietnia 2012 roku do 15 sierpnia 2013 roku). Nadto, w oparciu o powołane przepisy Sąd zasądził odsetki ustawowe od kwoty 3.750 zł od dnia 16 sierpnia 2013 roku i od kwoty 10.000 zł od dnia 20 października 2015 roku (tj. od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pisma z rozszerzeniem powództwa co nastąpiło w dniu 19 października 2015r. k.218).

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie art. 98 k.p.c. Pozwany przegrał proces dlatego odpowiada za poniesione koszty procesu przez powoda w łącznej wysokości 2.255 zł, w tym 600 zł kosztów zastępstwa procesowego, 221 zł opłaty od pozwu, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, oraz wydatki na wynagrodzenie biegłego sądowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika została w oparciu o § 6 pkt 5 w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu. Ponadto, wysokość wynagrodzenia została ustalona również przy uwzględnieniu § 4 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia. Zdaniem Sądu, nakład pracy pełnomocnika oraz charakter sprawy uzasadniają przyznanie wynagrodzenia w wysokości odpowiadającej stawce minimalnej wynagrodzenia określonej w/w rozporządzeniem, a nie wyższej. Jednocześnie wobec zmiany żądania w toku postępowania, wyższą stawkę kosztów zastępstwa procesowego, sąd uwzględnia od następnej instancji w myśl § 4 ust 2 wskazanego rozporządzenia. Dlatego w pozostałym zakresie wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego Sąd oddalił jako nieuzasadniony.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c., Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 543,05 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (kosztów opinii biegłego sądowego i opłaty sądowej od rozszerzonego powództwa).

SSR Łukasz Malinowski