Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Joanna Żelazny (spr.)

Sędziowie SSO Agata Regulska

SSR del do SO Anna Statkiewicz

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale Leszka Karpiny Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2013r.

sprawy G. K.

oskarżonego z art. 278 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej

z dnia 24 kwietnia 2013 roku sygn. akt XII K 1006/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn.akt IV Ka 698/13

UZASADNIENIE

G. K. został oskarżony o to,że w dniu 6 listopada 2012 roku we W. w sklepie (...) przy ul. (...) we W. zabrał w celu przywłaszczenia wiertarkę marki B. o wartości 269 zł. , czym działał na szkodę sklepu (...) przy ul. (...) we W. , to jest o czyn z art278§1 kk .

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2013 roku , Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej w sprawie o sygn. akt XII K 1006/12 :

I.  uznał oskarżonego G. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku , tj. przestępstwa z art. 278§1 kk i za to na podstawie art. 278§1 kk oraz art. 33§2 kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz 30 stawek dziennych grzywny , ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 10 zł.;

II.  na podstawie art. 69§1i2 kk i art. 70§1 pkt 1 wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 lat próby;

III.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet wymierzonej oskarżonemu kary grzywny zaliczył okres jego zatrzymania w dniu 6 listopada 2012 roku, przyjmując ,że jedne dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada dwóm dziennym stawkom grzywny;

IV.  na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu, w tym od opłaty , zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa .

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony za pośrednictwem swojego obrońcy. Obrońca zaskarżył wyrok w całości, zarzucając mu :

I.  obrazę przepisów prawa materialnego , a to przepisów :

- art. 278§3 kk poprzez jego niezastosowanie , w sytuacji , gdy w realiach przedmiotowej sprawy zachodził wypadek mniejszej wagi w rozumieniu tego przepisu , co winno skutkować wymierzeniem oskarżonemu przez Sąd Rejonowy kary grzywny;

-art. 58§3 kk poprzez jego niezastosowanie , podczas gdy brak było w niniejszej sprawie ujemnych przesłanek do zastosowania tego przepisu , skutkujące bezpodstawnym przyjęciem ,że oskarżonemu nie można wymierzyć samoistnej kary grzywny;

II. rażącą niewspółmierność orzeczonej kary pozbawienia wolności , wyrażającej się w przyjęciu wymienionego rodzaju kary 3 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres 5 lat próby i odstąpieniu od kary najbardziej adekwatnej ze względu na okoliczności czynu i postawę oskarżonego , a to samoistnej kary grzywny , szczególnie w sytuacji, gdy oskarżony przyznał się do popełnionego czynu, którego dopuścił się na tzw. głodzie narkotycznym .

Formułując powyższy zarzut , obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu samoistnej kary grzywny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie w stopniu oczywistym.

Na wstępie podnieść należy, że pierwszy z zarzutów wniesionego środka odwoławczego , a to naruszenie art. 278§3 kk poprzez jego niezastosowanie, został sformułowany błędnie . Nie można bowiem podnosić naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez niezastosowanie ich przez Sąd w sytuacji , kiedy na Sądzie taki obowiązek nie ciąży. Ocena zaś ,czy konkretny czyn oskarżonego można zakwalifikować jako typ uprzywilejowany – wypadek mniejszej wagi, należy do swobodnej decyzji Sądu. W takim zaś wypadku , kiedy skarżący kwestionuje w tym zakresie decyzję organu, podważa w istocie poczynione przez Sąd poczynione ustalenia faktyczne .

Niemniej nawet błędne sformułowanie zarzutu w petitum apelacji, nie dyskwalifikuje go i nie eliminuje z rozważań Sądu Odwoławczego. W myśl art.118 §1 kpk podlega on faktycznej ocenie zgodnie z jego treścią . W takim też kierunku dokonana została kontrola odwoławcza .

Oczywiście , w niniejszej sprawie , w świetle zgromadzonych dowodów , nie budziło wątpliwości, iż oskarżony G. K. w dniu 6 listopada 2012 roku dokonał kradzieży wiertarki marki B. wartości 269 zł. na szkodę (...) przy ul. (...) we W.. Nie było to też kwestionowane przez strony .

Jednakże poczynione ustalenia faktyczne , nie dawały podstaw do przyjęcia , zgodnie z żądaniem apelacji, iż czyn oskarżonego stanowił wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 278§3 kk . Słusznie Sąd Rejonowy za Sądem Najwyższym podkreślił, iż o wypadku mniejszej wagi, o którym mowa w art. 278§3 kk, nie świadczy tylko wartość przedmiotu czynu . Bo jest to tylko jeden z wyznaczników, pozwalający miarkować , czy mamy do czynienia z występkiem w jego typie podstawowym , uprzywilejowanym , czy też kwalifikowanym . Przy takiej ocenie nie można też pomijać , co jest już ugruntowane w orzecznictwie , a do czego odnosi się także Sad Rejonowy, okoliczności towarzyszących popełnieniu czynu. Oczywiście przestępstwo kradzieży może być popełnione jedynie w zamiarze bezpośrednim . Inna jest jednakże ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu, kiedy okoliczności zdarzenia przekonują, iż u sprawcy zamiar taki ukształtował się nagle , a inna , kiedy znowu okoliczności te wskazują ,iż taki czyn przez sprawcę był przemyślany, co daje podstawy do konstatacji o determinacji sprawcy i natężeniu jego złej woli .

Z taką zaś sytuacją mieliśmy do czynienia w niniejszej sprawie . Czyn oskarżonego nie był przypadkowy , jego działania były dokładnie przemyślane .Kiedy uwzględni się, że na terenie sklepu (...) pojawił się wyposażony w odpowiednią torbę , a następnie podjął krótką rozmową z ekspedientką , by odwrócić od siebie podejrzenia , a w końcu kiedy weźmie się pod uwagę jego dokładnie przemyślane odpowiedzi(mając zapobiec kontroli), w momencie, kiedy został zatrzymany przez ochronę sklepu. Z drugiej strony nie można było pominąć ,że kradzież ta dokonana została na terenie dużego sklepu, w godzinach dużego natężenia klientów. Oskarżony więc zupełnie lekceważył ewentualnie grożące mu konsekwencje . Zważywszy, że czynu tego dopuścił się w okresie próby związanej z warunkowym zawieszeniem wykonania kary orzeczonej przez inny Sąd również za przestępstwo przeciwko mieniu. Przy czym wbrew stanowisku apelacji , żaden dowód w sprawie po pierwsze nie wskazywał , by oskarżony miał być uzależniony od narkotyków , oskarżony w swoich oświadczeniach temu przeczył , nade zaś wszystko , przyznając się do popełnienia czynu , twierdził,że potrzebował pieniędzy na trzymanie dzieci , a nie narkotyki , jak podnoszono w apelacji. W końcu podkreślić należy ,że społeczną szkodliwość tego czynu wzmaga fakt plagi wręcz kradzieży , w tego typu sklepach , o czym powszechnie wiadomo.

Dlatego też w rozpoznawanej sprawie , nie było żadnych podstaw do przekonania ,iż Sąd nie oceniając czynu oskarżonego , jako wypadku mniejszej wagi w rozumieniu art. 278§3 kk , dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych . Wobec zaś faktu ,że czyn z art. 278§1 kk zagrożony jest karą od 3 miesięcy do 5 lat , Sąd Rejonowy nie mógł też na jego podstawie wymierzyć oskarżonemu kary grzywny .

Jednocześnie też , wbrew supozycjom skarżącego , Sad I instancji , nie wymierzając oskarżonemu kary grzywny na innej podstawie – a to art. 58§3 kk , nie dopuścił się również naruszenia przepisów prawa materialnego . U podstaw takiej oceny lezą dokładnie te same przesłanki , o którym była mowa w przypadku art. 278§3 kk . Bowiem również art. 58§3 kk daje Sądowi możliwość , a nie nakłada na niego obowiązku orzeczenia kary grzywny lub też ograniczenia wolności za przestępstwo , które ustawowo zagrożone jest jedynie karą pozbawienia wolności w wymiarze nie przekraczającym 5 lat. Choć art. 58§3 kk nie wskazuje , jakie okoliczności należy brać pod uwagę , przy zastosowaniu tej instytucji , to niewątpliwie należy mieć na uwadze ogóle dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk . A w tym przekonanie ,że orzeczenie wobec sprawcy kara grzywny , czy tez ograniczenia wolności , w miejsce kary pozbawienia wolności będzie współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu sprawy i spełni swoje cele w zakresie tak prewencji ogólnej , jak i szczególnej .

Podczas , gdy w realiach niniejszej sprawy , w szczególności właśnie w świetle społecznej szkodliwości czynu oskarżonego , a nade wszystko wobec jego uprzedniej wielokrotnej karalności ,w tym za przestępstwo przeciwko mieniu , nie istniały żadne przesłanki do przekonania ,że kara grzywny spełniłaby swoje cele wobec G. K. .

W końcu podkreślić trzeba ,że wymierzona oskarżonemu kara trzech miesięcy pozbawienia wolności , a więc w dolnych granicach ustawowego zagrożenia , nie razi nadmierną surowością , kiedy uwzględni się te wszystkie okoliczności , o których była mowa wyżej , a które determinują wymiar kary . Tym bardziej, że orzeczona została z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania . Jednocześnie zgodzić się należało z Sądem I instancji ,że wobec dotychczasowego trybu życia oskarżonego , jego uprzedniej karalności , dla prawidłowej jego prognozy kryminologicznej , należało ustalić najdłuższy okres próby .

Stąd też nie znajdując żadnych podstaw do uwzględnia apelacji , Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy .

Z uwagi na to,że oskarżony odbywa obecnie karę pozbawienia wolności, Sąd Odwoławczy , w oparciu o art. 634 kpk w zw. z art. 624 §1 kpk oraz w oparciu o art.17 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku Ustawy o opłatach w sprawach karnych , zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze , w tym od opłaty za II instancję .