Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec (spr.)

Sędziowie: SSO Olga Nocoń

SSR del. Katarzyna Gozdawa-Grajewska

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności Jacka Sławika Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2015 r.

sprawy:

K. S. /S./

c. J. J.

ur. (...) w B.

oskarżon ej o przestępstwo z art. 297 § 1 kk, art. 286 § 1 kk przy zast. art. 11 §2 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 22 lipca 2015r. sygn. akt IX K 754/12

I.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.obciąża oskarżoną na rzecz Skarbu Państwa opłatą za II instancją w kwocie 220zł ( dwieście dwadzieścia złotych ) i zasądza od niej wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20zł (dwadzieścia złotych ).

SSO Jacek Myśliwiec (spr.)

SSO Olga Nocoń SSR del. Katarzyna Gozdawa-Grajewska

Sygn. akt V.2 Ka 606/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 lipca 2015r. Sąd Rejonowy w Rybniku uznał oskarżoną K. S. za winną tego, że w dniu 18 grudnia 2003r. w R. działając w celu uzyskania dla siebie kredytu na zakup samochodu marki C. (...) nr rej. (...) w kwocie 30.122,38zł złożyła w firmie (...) z/s w R., pośredniczącej w zawarciu umowy kredytowej, we wniosku kredytowym poświadczające nieprawdę oświadczenie co do rodzaju umowy na podstawie której była zatrudniona w firmie (...) Sp. z o.o. z/s w R. , podając, iż jest zatrudniona w ramach umowy o pracę na czas nieokreślony , a ponadto co do wysokości miesięcznego wynagrodzenia podając, iż osiąga z tego tytułu dochód w wysokości 3200zł netto podczas gdy osiągała średni miesięczny dochód netto w wysokości 1298,75zł, tj. okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania kredytu tj. czynu stanowiącego występek z art. 297 §1 kk i za to na mocy powołanego przepisu skazał ją na karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy, zaś na mocy art. 33 §2 kk orzekł grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10zł.

Na mocy art. 69 §1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk, w brzmieniu sprzed dnia 01.07.2015r. w zw. z art. 4 §1 kk warunkowo zawiesił oskarżonej wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 lat tytułem próby.

Na mocy art. 627 kpk i art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 220zł i wydatki poniesione od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w kwocie 90zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonej zaskarżając go w całości co do winy. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, przez uznanie oskarżonej winną zarzucanego jej czynu mimo, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nakazywał ustalenia odmienne. Wskazując na powyższą podstawę apelacji wniósł:

1.o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanych jej czynów , ewentualnie

2.o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Rybniku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonej w zakresie w jakim kwestionowała ustalenia faktyczne pozbawiona jest słuszności. Powyższy zarzut byłby słuszny tylko wtedy gdyby Sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach, które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania dowodowego albo też z faktów tych wysnuł wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Takich uchybień Sąd merytoryczny w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił albowiem Sąd ten wskazał dowody, na których oparł swoje ustalenia faktyczne, a jednocześnie wskazał przesłanki, którymi kierował się odmawiając wiary dowodom przeciwnym. Polemizując z ustaleniami faktycznymi autor apelacji usiłował wykazać, że Sąd I instancji bezpodstawnie odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonej zaprzeczającej, aby dopuściła się przypisanego jej przestępstwa i ustalenia faktyczne oparł na zeznaniach świadków oraz dokumentach, które zdaniem skarżącego budzą wątpliwości. Tymczasem Sąd I instancji - mając do wyboru przeciwstawne relacje poczynił ustalenia faktyczne opierając się na zeznaniach pewnej grupy świadków oraz dokumentach uznając je za rzetelne i przekonywujące, zaś wyjaśnieniom oskarżonej tego waloru odmówił. Z faktu, iż Sąd merytoryczny dokonał oceny dowodów, do czego zresztą był zobowiązany, nie wynika samo przez się, że poczynione ustalenia faktyczne są błędne jeśli ocena dowodów zebranych w sprawie nie wykracza poza ramy zakreślone w przepisach postępowania, zwłaszcza zaś w art. 4 i 7 kpk. W istocie Sąd Rejonowy dokonał oceny dowodów w sposób bezstronny, nie przekroczył granic oceny swobodnej, a przy tym uwzględnił zasady wiedzy i doświadczenia życiowego, zaś swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Odnośnie wyjaśnień

oskarżonej to wypada tylko zauważyć, że wyjaśnienia te zostały poddane przez Sąd I instancji analizie i konfrontując je z całokształtem ujawnionych okoliczności Sąd Rejonowy uznał je za niewiarygodne. Należy zwrócić uwagę , iż w toku całego postępowania wyjaśnienia te były zmienne co do wyrażanych w niej akcentach. Jakkolwiek we wszystkich swoich wyjaśnieniach przyznawała ona fakt, iż nie była zatrudniona na umowę na czas nieokreślony, a także , że jej wynagrodzenie znacząco odbiegało od tego, które ujęte zostało we wniosku kredytowym , to równocześnie zaprzeczała ona, aby takie dane przedstawiała sporządzającemu wniosek kredytowy pracownikowi banku. Słusznie Sąd I instancji tę postawę oskarżonej potraktował jako naiwną. Wszak tylko ona była zainteresowana przedstawieniem takich danych i parametrów, które umożliwiałyby jej uzyskanie kredytu na zakup pojazdu. Niezależnie od powyższego pod wnioskiem kredytowym znajduje się jej niekwestionowany podpis, a zatem musiała ona ten dokument czytać i akceptować zawarte tam nierzetelne informacje. Właśnie takie zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa art. 297 §1 kk. Przestępstwo to w tym aspekcie ma wymiar formalny, gdyż wystarczy jakakolwiek nierzetelność w prezentowaniu danych istotnych dla uzyskania konkretnego świadczenia ( w tym wypadku kredytu). Autor apelacji znakomitą większość środka odwoławczego poświęcił zagadnieniom związanym z brakiem u oskarżonej zamiaru dokonania oszustwa ( art. 286§1 kk ) oraz kwestią spłaty kredytu jak gdyby nie dostrzegając , iż Sąd Rejonowy zredukował sferę prawno-karnej oceny zachowania oskarżonej wyłącznie do art. 297 §1 kk . Tak więc zdecydowana większość argumentów apelacji w ujęciu realnym nie ma z przedmiotową sprawą nic wspólnego. Generalnie zarzuty i argumenty apelacji miały charakter czysto polemiczny. Sprowadzały się do prostej negacji ocen i ustaleń sądowych i zastępowania ich ocenami i wnioskami własnymi, w żadnym zaś razie nie podważały one trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego. W świetle zebranego i prawidłowo ocenionego przez Sąd I instancji materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że oskarżona dopuściła się przypisanego jej przestępstwa. Mając powyższe na uwadze i uznając analizę materiału dowodowego dokonaną przez Sąd Rejonowy za prawidłową Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie winy ani też podstaw do jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Wymierzone oskarżonej kary tak pozbawienia wolności jak i grzywny zwłaszcza, iż ta pierwsza orzeczona została z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie mogą być postrzegane jako rażąco niewspółmierne poprzez swą surowość. Kara grzywny orzeczona została w minimalnej wysokości uwzględniającej stopień zawinienia , społeczną szkodliwość czynu, ale również sytuację majątkową oskarżonej. Dlatego i w tym zakresie brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku. Z tych powodów Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

SSO Jacek Myśliwiec /spr./

SSO Olga Nocoń SSR del. Katarzyna Gozdawa-Grajewska