Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

We wniesionym do tutejszego sądu w dniu 21 maja 2015 roku pozwie, powód, J. J. wniósł o zasądzenie solidarnie na jego rzecz od pozwanych, K. W. (1) i J. M. (1) kwot:

a)  13.163,80 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 lipca 2006 roku do dnia zapłaty;

b)  21.350,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 lipca 2006 roku do dnia zapłaty;

c)  15.060,90 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 października 2006 roku do dnia zapłaty;

d)  18.379,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 lutego 2007 roku do dnia zapłaty;

e)  6.461,12 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 roku do dnia zapłaty;

f)  12.602,60 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 roku do dnia zapłaty;

g)  10.052,80 złote wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 roku do dnia zapłaty;

h)  3.140,28 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 roku do dnia zapłaty;

i)  14.461,88 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 roku do dnia zapłaty;

j)  8.521,70 złote wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 roku do dnia zapłaty;

k)  15.101,16 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 roku do dnia zapłaty;

l)  11.058,08 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 roku do dnia zapłaty;

m)  10.856,78 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 sierpnia 2008 roku do dnia zapłaty;

n)  6.860,06 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 sierpnia 2008 roku do dnia zapłaty;

o)  8.292,34 złote wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 sierpnia 2008 roku do dnia zapłaty;

p)  5.225,26 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 sierpnia 2008 roku do dnia zapłaty;

q)  16.640,80 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 lipca 2010 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami sądowymi tytułem nieuregulowanej ceny sprzedaży kostiumów kąpielowych, przedstawiając faktury potwierdzające zawarte umowy sprzedaży.

(pozew k. 3-6)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym w dniu 17 czerwca 2015 roku sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty k. 38)

W zarzutach od nakazu zapłaty pozwane zaskarżyły powyższy nakaz zapłaty w całości i wniosły o oddalenie powództwa na koszt powoda. W uzasadnieniu pozwane podniosły zarzut przedawnienia roszczeń objętych spornymi fakturami oraz zarzut powagi rzeczy osądzonej, a nadto dokonania zapłaty.

(zarzuty k. 51-53 i k. 57-59)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony niniejszego sporu są przedsiębiorcami.

(okoliczność bezsporna; zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej powoda - k.7)

W okresie od dnia 28 marca 2006 roku do dnia 24 czerwca 2010 roku powód sprzedał pozwanym kostiumy kąpielowe za łączna kwotę 198.419 zł z terminami płatności ustalonymi pomiędzy dniem 15 lipca 2006 roku a dniem 25 lipca 2010 roku. Każda faktura została podpisana przez powoda i jedną z pozwanych.

(faktury – k.8-24, zeznania pozwanej J. M. – k. 216, zeznania pozwanej K. W. – k. 216)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie jest uzasadnione i podlega oddaleniu.

W przedmiotowej sprawie bezspornym był fakt zakupu przez pozwane towarów od powoda na podstawie załączonych do pozwu faktur oraz terminy ich płatności. Sporna natomiast pomiędzy stronami była możliwość skutecznego domagania się przez powoda zapłaty za te faktury, wobec podniesionego przez pozwane zarzutu przedawnienia dochodzonych pozwem roszczeń.

W świetle dokonanych ustaleń faktycznych zaistniały podstawy do stwierdzenia, że pomiędzy stronami niniejszego sporu, jako przedsiębiorcami, zawarte zostały umowy sprzedaży w rozumieniu art. 535 k.c., których przedmiotem były stroje kąpielowe.

Zdaniem Sądu, podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia roszczeń wynikających ze wszystkich faktur jest w całości zasadny. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że termin przedawnienia roszczenia ze sprzedaży, która dokonana została w zakresie prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej, zgodnie z treścią art. 554 k.c. wynosi 2 lata. Biorąc zatem pod uwagę wskazane w spornych fakturach załączonych do pozwu daty ich płatności – ustalone pomiędzy dniem 15 lipca 2006 roku a dniem 25 lipca 2010 roku, uznać trzeba, iż pozew w tej sprawie złożony został skutecznie już po upływie terminu przedawnienia roszczenia wynikającego z każdej z tych faktur, który nastąpił odpowiednio pomiędzy dniem 15 lipca 2008 roku a dniem 25 lipca 2012 roku.

Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, zgodnie z treścią art. 120 k.c., od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Tak więc w dniu wniesienia pozwu w tej sprawie, a więc w dniu 21 maja 2015 roku dwuletni okres liczony od wymagalności każdej z należności z należności żądanej pozwem, upłynął. To sprawia, ze uznać wypada, że żądanie pozwu jest przedawnione. Również przedawnieniu uległo roszczenie o zaległe odsetki, gdyż ustanowiony w art. 118 k.c. termin przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe stosuje się do roszczeń o odsetki za opóźnienie także wtedy, gdy roszczenie główne ulega przedawnieniu w terminie określonym w art. 554 k.c. Roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się jednak najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego (patrz: wyrok SN z 19 maja 2005 roku III CK 445/03, lex 277889).

W świetle zarysowanych okoliczności, na podstawie powołanych wyżej unormowań oraz na podstawie art. 496 k.p.c., nakaz zapłaty podlegał uchyleniu w całości, a powództwo oddaleniu.

Na marginesie zaznaczyć należy, że wobec powyższego badanie pozostałych zarzutów podniesionych przez pozwane okazało się zbędne.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie zwrotu kosztów procesu zostało oparte na zasadzie odpowiedzialności za jego wynik, ujętej w art. 98 § 1 i 3 k.p.c., prowadząc do obciążenia powoda obowiązkiem zapłaty solidarnie na rzecz pozwanych kwoty 1.861 zł tytułem uiszczonej przez pozwane opłaty pod zarzutów, a nadto obowiązkiem zapłaty na rzecz każdej z pozwanych kwoty 3.617 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego każdej z pozwanych reprezentowanych przez różnych pełnomocników. Brak było przy tym, w ocenie Sądu, podstaw do zasądzenia kosztów w żądanej przez pełnomocnika pozwanej na rozprawie w dniu 26 stycznia 2016 roku stawce podwójnej. Norma art. 109 § 2 k.p.c. stanowi bowiem, iż orzekając o wysokości przyznanych stronie kosztów procesu, sąd bierze pod uwagę celowość poniesionych kosztów oraz niezbędność ich poniesienia z uwagi na charakter sprawy, zaś przy ustalaniu wysokości kosztów poniesionych przez stronę reprezentowaną przez pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego w sprawie, w tym czynności podjęte w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, a także charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Zdaniem Sądu zarówno niezbędny nakład pracy pełnomocnika, jak i czynności podjęte przez niego w sprawie, w tym także czynności podjęte w celu polubownego rozwiązania sporu, a także charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia nie pozwalają na przyjęcie, iż stawka podstawowa jest nie wystarczająca. Sprawa niniejsza, jak się wydaje, jest oczywista, stąd trudno mówić o przyczynieniu się pełnomocników pozwanych do jej rozstrzygnięcia, a podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia nie wymagał szczególnego nakładu pracy pełnomocników, zwłaszcza, gdy zważy się, że zarzuty od nakazu zapłaty wniesione zostały przez każdą z pozwanych samodzielnie. Natomiast podnoszona przez pełnomocnika pozwanych okoliczność obstrukcji procesowej powoda nie może stanowić przesłanki uzasadniającej podniesienie stawki wynagrodzenia adwokackiego.

O ściągnięciu brakującej części opłaty sądowej od zarzutów Sąd orzekł na podstawie art. 113 u.k.s. ściągając nieuiszczoną przez pozwane brakującą część opłaty sądowej od zarzutów w kwocie 5.580 zł od powoda przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Skoro zaś o poniesionych przez strony kosztach procesu sąd rozstrzygał przy zastosowaniu art. 98 § 1 i 3 k.p.c. – w całości nimi obciążając powoda, również nieuiszczona opłata od zarzutów winna obciążać powoda w całości.

O zwrocie opłaty sądowej uiszczonej od wniosku o uchylenie zabezpieczenia wobec cofnięcia tego wniosku orzeczono na podstawie art. 80 u.k.s.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron

Dnia 17 lutego 2016 roku