Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSA Stanisław Tomasik

Sędziowie SO Krzysztof Gąsior

SO Tomasz Ignaczak (spr.)

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim S. K.

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 roku

sprawy K. C.

skazanej prawomocnymi wyrokami: Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w sprawach: II K 109/08 , II K 251/11, II K 130/11 i II K 377/12, Sądu Rejonowego w Będzinie w sprawie VII K 1469/10, Sądu Rejonowego w Świeciu nad W. w sprawie II K 752/11, Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie V K 673/11, Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 189/11 za czyny z art.280§1 kk, art.278§1 kk w zw. z art.64§1 kk, art.279§1 kk w zw. z art.64§1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 19 kwietnia 2013 roku sygn. akt II K 44/13

na podstawie art. 437§2 kpk i art. 438 pkt 2 kpk uchyla zaskarżony wyrok łączny w stosunku do skazanej K. C. i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokat K. M. kwotę 177,12 (sto siedemdziesiąt siedem 12/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 406/13

UZASADNIENIE

K. C. została skazana na kary ograniczenia wolności i kary pozbawienia wolności ( przy czym w części przypadków doszło do zarządzenia kar pozbawienia wolności orzeczonych z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary) następującymi wyrokami:

I.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w sprawie II K 109/08 z dnia 5 czerwca 2008 roku za czyn popełniony w dniu 7 stycznia 2008 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności;

II.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Będzinie w sprawie VII K 1469/10 z dnia 7 lutego 2011 roku za czyn popełniony w dniu 12 sierpnia 2010 roku na karę jednostkową 5 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Świeciu nad W. w sprawie II K 752/11 z dnia 6 września 2011 roku za czyn popełniony w dniu 10 lutego 2011 roku na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności;

IV.  wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie V K 673/11 z dnia 31 października 2011 roku za czyn popełniony w dniu 30 kwietnia 2011 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

V.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w sprawie II K 251/11 z dnia 15 września 2011 roku za czyn popełniony w dniu 18 listopada 2010 roku na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w sprawie II K 130/11 z dnia 3 listopada 2011 roku za czyny popełnione w dniach:

a.  20 grudnia 2010 roku na karę jednostkową 6 miesięcy pozbawienia wolności,

b.  31 stycznia 2011 roku na karę jednostkową 6 miesięcy pozbawienia wolności,

orzeczono karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności;

VII.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 189/11 z dnia 10 stycznia 2012 roku za czyn popełniony w dniu 11 marca 2011 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

VIII.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w sprawie II K 377/12 z dnia 27 września 2012 roku za czyn popełniony w dniu 13 stycznia 2012 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

Ponadto – jak okazało się w toku postępowania odwoławczego – K. C. została również skazana wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie VI K 1434/11 z dnia 5 lipca 2012 roku za czyn popełniony w dniu 15 kwietnia 2011 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Ten wyrok nie był analizowany przez Sąd meriti w niniejszej sprawie o wydanie wyroku łącznego.

Sąd Rejonowy w P. T. zaskarżonym wyrokiem łącznym z dnia 19 kwietnia 2013 roku w sprawie II K 44/13:

1.  orzekł karę łączną 2 lat pozbawienia wolności w miejsce kar jednostkowych opisanych w pkt II, V i VI części wstępnej wyroku ;

2.  orzekł karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności w miejsce kar jednostkowych opisanych w pkt III, IV i VIII części wstępnej wyroku ;

3.  oznaczył początek odbywania kary łącznej orzeczonej w pkt 2 i dokonał na poczet tej kary zaliczeń;

4.  dokonał zaliczeń na poczet kary łącznej orzeczonej w pkt 1;

5.  uznał, że wyroki wymienione w pkt 1 i 2 w zakresie kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności są pochłonięte analizowanym wyrokiem łącznym, a w pozostałym zakresie podlegają odrębnemu wykonaniu;

6.  umorzył postępowanie w pozostałym zakresie;

7.  orzekł o kosztach zastępstwa adwokackiego;

8.  zwolnił skazaną od kosztów sądowych.

Powyższy wyrok został zaskarżony apelacją obrońcy skazanej.

Apelacja zaskarżyła wyrok w całości na korzyść skazanej. A. wyrokowi zarzucił:

-

rażącą niewspółmierność orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności;

-

naruszenie prawa materialnego poprzez pominięcie skazania wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie V K 1434/11 z dnia 5 lipca 2012 roku za czyn popełniony w dniu 15 kwietnia 2011 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W konkluzji obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez połączenie wszystkich kar ( w tym z pominiętego wyroku) przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji oraz wniósł o zasądzenie nieopłaconych kosztów pomocy prawnej świadczonej skazanej z urzędu.

Na rozprawie apelacyjnej obrońca potrzymał swoją apelację i wnioski w niej zawarte.

Prokurator na rozprawie apelacyjnej wniósł o nieuwzględnienie apelacji obrońcy i o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy okazała się o tyle zasadna, że w wyniku jej rozpoznania doszło do konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Okazało się bowiem, że Sąd Rejonowy całkowicie pominął fakt skazania K. C. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie VI K 1434/11 z dnia 5 lipca 2012 roku za czyn popełniony w dniu 15 kwietnia 2011 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Ten wyrok nie był analizowany przez Sąd meriti w niniejszej sprawie o wydanie wyroku łącznego. Pewnym usprawiedliwieniem dla Sądu pierwszej instancji jest to, że w momencie wyrokowania fakt ten nie był jeszcze odnotowany w ewidencji Krajowego Rejestru Karnego ( k. 7 – 8). Jednak skazana sygnalizowała we wniosku o wydanie wyroku łącznego, że taki wyrok zapadł, podając nazwę Sądu, datę wydania wyroku i jego sygnaturę ( vide pkt 6 wniosku na k 2 v akt). Powinno to obudzić czujność Sądu Rejonowego - tym bardziej, że praktyka dowodzi, iż informacje z Sądów Rejonowych do K. spływają z pewnym opóźnieniem. Nic nie stało na przeszkodzie, aby wystąpić do wskazanego w piśmie skazanej Sądu o załączenie odpisu wyroku, o istnieniu którego sygnalizowała ( tak uczynił Sąd Okręgowy).

Tymczasem wyrok ten ma znaczenie w analizowanej sprawie, a to z uwagi na to, że ( jak się okazało ) dotyczy on czynu popełnionego w dniu 15 kwietnia 2011 roku – a więc popełnionego zanim zapadł opisywany w pkt III części wstępnej zaskarżonego wyroku łącznego wyrok Sądu Rejonowego w Świeciu nad W. w sprawie II K 752/11 z dnia 6 września 2011 roku.

Oznacza to, że zachodzą warunki temporalne do orzeczenia kary łącznej obejmujące skazania w sprawach opisanych w pkt III, IV i VII części wstępnej zaskarżonego wyroku łącznego oraz skazania z w/w wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie VI K 1434/11 z dnia 5 lipca 2012 roku. Zatem pominiecie tego skazania powoduje, że Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy prawa karnego materialnego ( art. 85 kk) mającego wpływ na treść orzeczenia.

Ponadto teoretycznie można rozważać orzeczenie kary łącznej co czynów objętych w/w wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie VI K 1434/11 z dnia 5 lipca 2012 roku i wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. w sprawie II K 377/12 z dnia 27 września 2012 roku co do którego umorzono postępowanie ( aczkolwiek chronologicznie najpierw należy rozważyć połączenie kar za wcześniej popełnione czyny, Sąd Okręgowy podziela bowiem te poglądy judykatury, zgodnie z którymi o kolejności łączenia kar decydować powinna chronologia zdarzeń, a nie sztucznie wyinterpretowana korzyść dla skazanego).

Tak czy inaczej – pominięcie jednego z wyroków dotyczących skazanej w tej konkretnej sprawie ma istotny wpływ na treść wyroku łącznego ( gdyż zachodzą warunki temporalne do połączenia kary nim wymierzonej z karami wymierzonymi innymi wyrokami) i powoduje, że nie może się on ostać. Orzekanie reformatoryjne przez Sąd Okręgowy nie było możliwe dlatego, gdyż wówczas dopiero Sąd drugiej instancji orzekałby o karze, a to pozbawiłoby skazaną prawa do kontroli instancyjnej zapadłego orzeczenia ( w tym zastosowanej zasady łączenia kar). Dlatego zaskarżony wyrok trzeba było uchylić, a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania do Sądu Rejonowego jako Sądu pierwszej instancji.

Wobec tego przedwczesne byłoby odnoszenie się do pozostałych argumentów apelacji obrońcy ( art.436 kpk).

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd Rejonowy będzie analizował możliwości połączenia kar z wszystkich wyroków dotyczących skazanej, w tym z pominiętego dotychczas wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie VI K 1434/11 z dnia 5 lipca 2012 roku, kierując się wytycznymi sygnalizowanymi we wcześniejszej części uzasadnienia.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu skazanej na rozprawie odwoławczej Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim orzekł na podstawie art. 618§ 1 pkt 11 kpk oraz § 19 w zw z § 14 ust. 5 i § 16 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu( Dz. U. z dnia 3 października 2002 roku. Nr 163 poz. 1348).

Wobec powyższego orzeczono jak w wyroku.