Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2015r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń-Prach

Protokolant: Agata Grzesiak

w obecności Prokuratora: Maria Bartkowiak

po rozpoznaniu w dniu: 28/01/2015r., 20/04/2015r., 19/05/2015r.

sprawy:

G. F.

s. Z. i B.

ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 09 sierpnia 2014 r. w K. będąc w stanie nietrzeźwości 0,88 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki R. (...) o nr rej. (...) będąc wcześniej skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 24. 03. 2014r. sygn. akt II K 49/14 za popełnienie przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 7. 10. 2011r. sygn. akt II K 650/11 za popełnienie przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

II. w dniu 09 sierpnia 2014 r. w K. wbrew przepisom ustawy posiadał przy sobie substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o wadze 0,21 grama netto, przyjmując iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29. 07. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

1.  uznaje oskarżonego G. F. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 178a § 4 kk opisanego w pkt I części wstępnej wyroku i za to na podstawie tego przepisu skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  uznaje oskarżonego G. F. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29. 07. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii opisanego w pkt II części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 62 ust 3 Ustawy z dnia 29. 07. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy wymierzone oskarżonemu kary pozbawienia wolności i orzeka karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres wynoszący 4 (cztery) lata;

5.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 09. 08. 2014r. do dnia 11. 08. 2014r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

6.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek dowodu rzeczowego w postaci woreczka foliowego szczegółowo opisanego w wykazie nr 01/14 na karcie 25 akt sprawy, pozycja 1;

7.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodu rzeczowego w postaci substancji psychotropowej 0,21 grama netto amfetaminy opisanego w wykazie dowodów rzeczowych na karcie 25 akt sprawy, pozycja 1 poprzez zniszczenie;

8.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Prywatnej Kancelarii Adwokackiej adw. S. Z. kwotę 723,24 (siedemset dwadzieścia trzy 24/100) złotych w tym VAT tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu;

9.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i od opłaty w sprawie.

Sędzia:

Sygn. akt II K 735/14

UZASADNIENIE

W dniu 09 sierpnia 2014 r. sierż. K. Ł. pełniący służbę patrolową wraz z sierż. M. K. w K., po wcześniejszym pościgu, zatrzymali do kontroli kierującego samochodem osobowym marki R. (...) o nr rej. (...) G. F.. Wcześniej funkcjonariusze otrzymali zgłoszenie, że oskarżony G. F. prowadzi pojazd mechaniczny bez posiadania wymaganych uprawnień. Podczas przeprowadzania czynności legitymowania funkcjonariusze wyczuli woń alkoholu z ust oskarżonego. Równocześnie zapytano oskarżonego o to czy posiada niedozwolone substancje, w wyniku czego oskarżony oddał policjantom woreczek strunowy z zawartością białego proszku.

Po sprawdzeniu przez oficera dyżurnego w bazie (...) ustalono, iż oskarżony posiada zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych obowiązujący od 23 kwietnia 2014 r. do 23 kwietnia 2017 r. wydany przez Sąd Rejonowy w R.. W związku z tym oskarżony został zatrzymany i przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w R., gdzie poddano go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu za pomocą urządzenia Alkometr A 2.0 uzyskując wyniki: 0,88 mg/l i 0,79 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Po przebadaniu substancji wydanej przez oskarżonego G. F. za pomocą testera narkotykowego ustalono, iż waga proszku wynosi 0,21 grama oraz wskazano, iż jest to amfetamina.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 22 – 23, 28 – 29, 95)

- protokołu użycia A. A 2.0 (k. 3)

- protokołu zatrzymania osoby (k. 2)

- protokołu zatrzymania rzeczy (k. 5 – 9)

- protokołów użycia testera narkotykowego (k. 10 – 11, 16)

- protokołów przeszukania (k. 14 – 15)

- protokołów oględzin (k. 18 – 19)

Oskarżony G. F. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, iż pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych prowadził samochód osobowy marki R. (...) będąc pod wpływem alkoholu i narkotyków. Równocześnie oskarżony podkreślił, iż wsiadł do samochodu wskutek silnego wzburzenia i poniekąd został do tego czynu sprowokowany. Nadto oskarżony dodał, iż amfetamina, którą wydał funkcjonariuszom Policji stanowiła jego własność.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 07 października 2011 r., sygn. akt II K 560/11 oskarżony został skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości przy orzeczeniu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt II K 49/14 oskarżony został ponownie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości przy orzeczeniu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Obecnie oskarżony odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie, a jej koniec przypada na sierpień 2016 r.

W związku z faktem, iż oskarżony leczył się psychiatrycznie zwrócono się do biegłych psychiatrów o wydanie opinii sądowo – psychiatrycznej. Biegli ustalili, iż fakt leczenia psychiatrycznego w przeszłości, jak też rozpoznane zaburzenia osobowości pozostają bez wpływu na ocenę poczytalności oskarżonego odnośnie zarzucanych mu czynów. Biegli zgodnie stwierdzili, że tempore criminis miał on zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swym postępowaniem.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- wyjaśnień oskarżonego (k. 22 – 23, 28 – 29, 95)

- karty karnej (k. 63 – 65)

- opinii sądowej o stanie zdrowia psychicznego (k. 88 – 90)

Sąd zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony G. F. dopuścił się zarzucanych mu przestępstw wyczerpujących znamiona czynów z art. 178a § 4 kk oraz art. 62 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani. Absurdalne wyjaśnienia oskarżonego unaoczniły jego infantylne podejście do respektowania przepisów prawa, wykazały jego lekkomyślność oraz skrajną nieodpowiedzialność. Jakkolwiek fakt przyznania się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów zasługuje na uznanie, jednakże jego wyjaśnienia w żadnej mierze nie mogą zasługiwać na aprobatę Sądu.

Przestępstwo z art. 178a § 1 kk polega na kierowaniu pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym. Definicję legalną stanu nietrzeźwości zawiera art. 115 §16 kk i tenże przepis przesądza, iż wynik badania oskarżonego (0,88 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i przy kolejnym pomiarze: 0,79 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) pozwala stwierdzić u niego stan nietrzeźwości. Oskarżony kierując samochodem osobowym marki R. (...) w stanie nietrzeźwości w K. był uczestnikiem ruchu lądowego.

Przepis art. 178a § 4 kk to typ kwalifikowany w/w występku. Realizuje on się w momencie, gdy sprawca był już w przeszłości karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 kk popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, jak również gdy dopuścił się tego występku w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, w ust. 2 - typ kwalifikowany, w ust. 3 zaś - typ uprzywilejowany. W każdej swojej postaci jest to występek powszechny, formalny (bezskutkowy) i trwały.

W świetle poczynionych ustaleń Sąd uznał oskarżonego G. F. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 kk. Oskarżony w dniu 09 sierpnia 2014 r. w K. samochód osobowy marki R. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,88 mg/l i 0,79 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 07 października 2011 r., sygn. akt II K 560/11 i wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt II K 49/14 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a czynu tego dopuścił się nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt II K 49/14 trzyletniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Równocześnie Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, iż w dniu 09 sierpnia 2014 r. w K., wbrew przepisom ustawy posiadał przy sobie substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o wadze 0,21 grama netto, przyjmując iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. czynu z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Za czyn opisany w pkt I części wstępnej wyroku, Sąd na podstawie art. 178a § 4 kk skazał oskarżonego na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Za czyn opisany w pkt II części wstępnej wyroku, Sąd na podstawie art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii skazał oskarżonego na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk Sąd połączył wymierzone oskarżonemu kary pozbawienia wolności i orzekł karę łączną 1 roku pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary z art. 53 kk.

Oskarżony swoim zachowaniem naruszył porządek prawny w sferze bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Kierowanie pojazdem mechanicznym wymaga od kierowcy pełnej zdolności do spostrzegania oraz reagowania na zdarzenia na drodze, jak również stabilnego i pewnego zachowania. Nie ma wątpliwości, iż stan nietrzeźwości zmniejsza sprawność psychofizyczną kierowcy, czego najczęstszą konsekwencją jest brak opanowania pojazdu oraz stworzenie niebezpieczeństwa na drodze, mogące prowadzić do wypadku lub kolizji. Sytuacja ta stwarza wysokie zagrożenie dla niego samego oraz dla innych uczestników ruchu drogowego. Przestępstwo z art. 178a § 4 kk jest przestępstwem formalnym i sam fakt kierowania pojazdem mechanicznym - motorowerem w stanie nietrzeźwości spowoduje zrealizowanie jego znamion.

Oskarżony dopuścił się przestępstwa z winy umyślnej. Wiedział, że spożywał alkohol oraz zdawał sobie sprawę, że wobec niego orzeczono sądownie zakaz prowadzenia pojazdu oraz pomimo faktu, że był już prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości – świadomie kierował samochodem osobowym i był uczestnikiem ruchu drogowego. Ponadto należy wskazać, iż oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zabronionego w 8 miesięcy po poprzednim popełnieniu przestępstwa z art. 178a § 4 kk. Oskarżony kierując pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości wykazał się całkowitym brakiem wyobraźni, zdrowego rozsądku oraz odpowiedzialności. Waga naruszonych przez oskarżonego obowiązków ciążących na nim jako uczestniku ruchu drogowego, stopień ich naruszenia oraz postać winy pozwalają na stwierdzenie znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonego G. F. niemożliwe jest zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności, gdyż w jego przypadku nie może być mowy o pozytywnej prognozie kryminalistycznej, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, iż sprawca nie wyciągnął wniosków z wcześniejszych dwóch skazań za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości. Nadto pomimo młodego wieku oskarżony był wielokrotnie karany. W ocenie Sądu jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności będzie oddziaływać na oskarżonego wychowawczo i zapobiegawczo, a ponadto spełni swoje zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Na podstawie art. 42 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres wynoszący 4 lata. Uzasadniona jest bowiem eliminacja oskarżonego z uczestnictwa w ruchu drogowym jako kierowcy pojazdów mechanicznych. W ocenie Sądu czas trwania tego środka karnego jest adekwatny do indywidualnych okoliczności leżących po stronie oskarżonego i zapewni osiągnięcie celów w zakresie prewencji indywidualnej.

Te elementy składowe kary w opinii Sądu uczynią zadość społecznemu poczuciu, które nie ucierpi i nie spowoduje odczucia, że oskarżony pozostał bezkarny, lecz sprawiedliwie ukarany. Zdaniem Sądu dotkliwość tej kary w przypadku oskarżonego pozwoli na osiągnięcie celu kary, jakim jest przede wszystkim zapobieżenie popełnianiu podobnych przestępstw w przyszłości.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 09 sierpnia 2014 r. do dnia 11 sierpnia 2014 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 44 § 2 kk Sąd orzekł przepadek dowodu rzeczowego w postaci woreczka foliowego szczegółowo opisanego w wykazie nr 01/14 na karcie 25 akt sprawy, pozycja 1.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek dowodu rzeczowego w postaci substancji psychotropowej 0,21 grama netto amfetaminy opisanego w wykazie dowodów rzeczowych na karcie 25 akt sprawy, pozycja 1 poprzez zniszczenie.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Prywatnej Kancelarii Adwokackiej adw. S. Z. kwotę 723,24 zł, w tym VAT, tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sędzia: