Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III RC 360/15

Uzasadnianie

Powódka M. S. (1), działająca także jako przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda N. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego M. S. (2) na swoją rzecz i na rzecz małoletniego kwot po 600 zł. miesięcznie na każde z nich. W uzasadnieniu pozwu podała, iż pozwany porzucił ją i dziecko na przełomie października i listopada 2015 r. Powódka jest sobą niepełnosprawną, jest chora na cukrzycę, musi stosować dietę bezglutenową, cierpi też na polineuropatię ruchowo-uczuciową. Z uwagi na stan zdrowia trudno jej znaleźć pracę, poza tym zajmuje się małoletnim synem stron. Na same leki powódka wydaje 250 zł. miesięcznie, zaś wyżywienie kosztuje ją ok. 600 zł. miesięcznie. Natomiast koszty utrzymania dziecka są wysokie, gdyż małoletni nadal korzysta z pampersów, ponadto trzeba go zaopatrywać w ubrania, zaś wyżywienie kosztuje ok. 350 zł. miesięcznie. Pozwany powinien przyczyniać się w większym stopniu do finansowego utrzymania dziecka, albowiem matka wypełnia swój obowiązek przede wszystkim własnymi staraniami.

Pozwany M. S. (2) uznał powództwo o zasądzenie alimentów na rzecz małoletniego syna w całości, zaś wniósł o oddalenie powództwa na rzecz żony. Wskazał, iż żona podjęła pracę, zaś on spłaca kredyty, które wspólnie zaciągnęli w łącznej wysokości 1200 zł. miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. S. (1) i pozwany M. S. (2) od 2010 r. są małżeństwem. Z tego związku urodził się (...) małoletni N. S..

Strony mieszkały razem w mieszkaniu rodziców powódki, gdzie zajmowały piętro domu. Pod koniec października 2015 r. pozwany wyprowadził się od żony i zamieszkał u swojej matki.

Do końca grudnia 2015 r. powódka nie pracowała, do czasu gdy strony mieszkały razem pozostawała na utrzymaniu męża. W styczniu 2016 r. powódka podjęła pracę jako pracownik biurowy w Radio (...) z wynagrodzeniem netto 1355 zł. miesięcznie.

Powódka jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Choruje na cukrzycę, przyjmuje insulinę, na którą wraz paskami wydaje 80-90 zł. miesięcznie, osprzęt kosztuje ją ok. 100 zł oraz igły i zastrzyki z glukozy ok. 30-40 zł. miesięcznie. Ponosi zwiększone wydatki na wyżywienie z powodu diety bezglutenowej.

Powódka ponosi koszty utrzymania mieszkania w łącznej wysokości ok. 250 zł. miesięcznie, ponadto przekazuje swojej matce za opiekę nad dzieckiem 300 zł. miesięcznie. Obiady wraz z synem jada u rodziców.

Małoletni N. skończył 2 latka, obecnie pozostaje pod opieką babci. Jest pod opieką poradni neurologicznej, w której wizyty kontrolne odbywają się co pół roku, poza tym jest dzieckiem zdrowym /dowody: odpis aktu małżeństwa k. 5, odpis aktu urodzenia k. 6, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 7, faktury za leki i produkty bezglutenowe k. 8-14, zaświadczenie lekarskie k. 20, rachunki za opłaty k. 32, 35-42, zaświadczenie o dochodach k. 33, umowa o pracę k. 34, wyjaśnienia powódki M. S. (1) k. 49v-50/.

Pozwany M. S. (2) mieszka obecnie z matką, której przekazuje na opłaty i częściowe wyżywienie kwotę 700 zł. miesięcznie. Obiady je na stołówce, na co przeznacza kwotę ok. 300 zł. miesięcznie.

Pozwany pracuje w Areszcie Śledczym w S. i zarabia netto ok. 3400 zł. miesięcznie, ponadto otrzymuje równoważnik za brak mieszkania w wysokości ok. 270 zł, także otrzymuje inne dodatki do wynagrodzenia: nagrody uznaniowe, dopłatę do wypoczynku, ekwiwalent za przejazdy, nagrodę roczną, równoważnik za umundurowanie. Pozwany spłaca pożyczki zaciągnięte w czasie trwania małżeństwa w łącznej wysokości 1200 zł. miesięcznie, które były przeznaczone na bieżące wydatki rodziny oraz częściowo przeznaczone na zakup samochodu, z którego obecnie korzysta pozwany.

Pozwany utrzymuje kontakty z synem, odwiedza go mniej więcej co drugi dzień /zaświadczenie o dochodach k. 18, PIT k. 43-48, wyjaśnienia pozwanego M. S. (2) k. 50/.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie zasądzenia alimentów na rzecz małoletniego powoda N. S. jest uzasadnione, zaś na rzecz powódki M. S. (1) jest częściowo uzasadnione.

Rozpatrując niniejszą sprawę Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony sporządzonych w przepisanej formie i przez kompetentne organy, tym samym korzystających z domniemania prawdziwości oraz na wyjaśnieniach stron, które w zasadniczych kwestiach były bezsporne, w sferze sporu pozostaje ocena zasadności zasądzenia alimentów na rzecz powódki w kontekście dyspozycji przepisu art. 27 Krio.

Pozwany uznał powództwo o zasądzenia alimentów na rzecz małoletniego syna stron. Zgodnie z art. 213§2 Kpc Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba, że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Sąd nie dopatrzyła się okoliczności, które byłyby podstawą do zakwestionowania uznania powództwa na rzecz małoletniego pozwanego w całości przez pozwanego.

Zgodnie z art. 27 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Powódka i pozwany nadal tworzą rodzinę, pomimo wyprowadzki pozwanego, a tym samym nie pozostawania przez małżonków we wspólnym gospodarstwie domowy. Pozwany powinien przyczyniać się do utrzymania żony, albowiem ona ze swoich skromnych dochodów nie jest w stanie zaspokajać wszystkich swoich potrzeb, w tym wspólnych wraz z synem potrzeb mieszkaniowych. Powódka jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, może podejmować pracę tylko w warunkach pracy chronionej. Okoliczność, że udało się powódce podjąć niedawno pracę świadczy o jej determinacji związanej z trudną sytuacją materialną. Powódka jest osobą chorą, z powodu cukrzycy i pozostałych chorób, wymaga stosowania diety, a także wykonywania zabiegów w związku z cukrzycą. Te okoliczność nie sprzyjają wykonywaniu pracy zawodowej, nie mniej jednak powódce udało się znaleźć pracę i ją podjęła. W takim stanie zdrowia i przy ograniczeniach wynikających ze stanu zdrowia, a także wykształcenia, powódka nie jest w stanie znaleźć innej pracy, a już jest mało prawdopodobne, aby znalazła pracę lepiej płatną. Tym samy dochody jakie jest w stanie uzyskać są bardzo skromne, mieszczą się w granicach najniższej płacy krajowej.

Niebagatelnie wysokie koszty utrzymania powódki związane są z lekami i osprzętem, który jest potrzebny przy cukrzycy oraz związane z dietą cukrzycową i bezglutenową. Należy brać także pod uwagę, że to powódka jest pierwszoplanowym opiekunem małoletniego syna stron, który jako dziecko 2-letnie wymaga osobistych starań o jego wychowanie i utrzymanie, które zapewnia mu powódka. Wprawdzie większość potrzeb małoletniego jest zaspokajana kwotą alimentów, które przekazuje pozwany, jednak takie koszty, jak opłaty za mieszkanie czy koszty opieki nad małoletnim w części musi pokrywać ze swoich dochodów powódka. Jednocześnie zasądzone alimenty uwzględniają jej potrzeby, a także mieszczą się w możliwościach zarobkowych pozwanego.

Dochody pozwanego są znacznie wyższe niż powódki i nawet przy uwzględnieniu okoliczności związanych z ponoszeniem kosztów pożyczek, jakie małżonkowie wspólnie zaciągnęli, a które obecnie spłaca tylko powód, to nadal jego sytuacja materialna jest znacznie lepsza niż strony powodowej.

Comiesięczne dochody pozwanego są trzy razy wyższe niż powódki, a ponadto pozwany otrzymuje liczne dodatki do wynagrodzenia, które znacznie podwyższają jego średnie miesięczne dochody. Pozwany mieszka z matką, której na koszty związane z utrzymaniem i wyżywieniem przekazuje 700 zł, oraz dodatkowo opłaca obiady, a także opłacanie alimentów w wysokości 600 zł. miesięcznie na rzecz syna nie zmienia faktu, że standard życia pozwanego przy tych dochodach jest wyższy niż powódki.

W tym miejscu można przytoczyć uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1976 r. III CZP 49/76, która stanowi, iż „ Okoliczność, że małżonek pozostający w separacji faktycznej i nie obarczony obowiązkiem wychowania dzieci, jest zdolny do pracy zarobkowej i bądź pracuje bądź ma możność taką pracę uzyskać, sama przez się nie pozbawia go roszczenia do współmałżonka na podstawie art. 27 k.r.o. o zaspokojenie swych potrzeb w zakresie odpowiadającym zasadzie równej stopy życiowej małżonków.” /LEX nr 7855/.

Zapłacenie na rzecz powódki alimentów w wysokości 200 zł. miesięcznie nie pogorszy sytuacji pozwanego, zaś powódce pozwoli na zaspokajanie jej podstawowych potrzeb, a także wyrówna, przynajmniej częściowo, standard życia małżonków, gdyż jak wynika z powyższej uchwały powódka ma prawo do równej stopy życiowej z pozwanym.

W pozostałej części Sąd powództwo oddalił jako wygórowane w stosunku do potrzeb powódki jak i do możliwości zarobkowych pozwanego.

Z tych względów na podstawie art. 133§1, art. 135§1 i §2 oraz art. 27 Krio Sąd orzekł jak w punktach I – III. O kosztach orzeczono w oparciu o przepisy art. 13.1. Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zaś o rygorze natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333§1 pkt Kpc.

z/

1.(...),

2. (...),

3. (...)

S., 24.02.2016.