Sygn. akt VI Gz 360/15
Dnia 12 lutego 2016 r.
Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki
Sędziowie: SO Barbara Frankowska
SO Anna Walus-Rząsa ( spr.)
Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Kamuda
po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2016 r. w Rzeszowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa : B. K.
przeciwko: (...) spółka z o.o. w S.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Rzeszowie V Wydziału Gospodarczego z dnia 5 listopada 2015 r., sygn. akt V GNc 5816/13
postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Rzeszowie V Wydział Gospodarczy odrzucił zażalenie pozwanego na postanowienie tego Sądu z dnia 29 września 2015 r. Postanowieniem z dnia 29 września 2015r. Sąd Rejonowy utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie referendarza sądowego , którego przedmiotem było oddalenie wniosku pozwanego o zwolnienie od opłaty od zażalenia. Sąd Rejonowy wskazał, że stosownie do art. 398 23 § 1 i 2 kpc rozpoznając skargę na postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie kosztów sądowych lub kosztów procesu sąd rejonowy orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednie przepisy o zażaleniu. Wydając postanowienie z dnia 29 września 2015r. utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego , Sąd Rejonowy działał więc jako sąd drugiej instancji. Zatem na postanowienie to nie przysługuje zażalenie albowiem środek zaskarżenia, stosownie do art. 394 § 1 kpc służy co do zasady na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie lub wymienione enumeratywnie w ustawie procesowej. Nie zachodził również wypadek dopuszczalności zażalenia na postanowienie sądu drugiej instancji wymienione w art. 394 1 kpc czy art. 394 2 kpc .
W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie pozwanego na podstawie art. 370 w związku z art. 397 §2 kpc.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pozwany wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia, uchylenie wcześniejszego postanowienie referendarza sądowego oraz o zwolnienie pozwanej spółki z od kosztów sądowych zgodnie z wnioskiem.
Skarżący zarzucił naruszenie art. 370 w związku z art. 397 § 1 kpc oraz art. 398 23 § 1 i 2 kpc a także art. 103 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Pozwany zarzucił , że nie miał możliwości wykazania braku środków na opłatę sądową gdyż Sąd zaniechał wezwania go do udokumentowania wniosku o zwolnienie od opłaty. Zarzucił również, że zamykanie drogi sądowej odrzuceniem zażalenia jest niekonstytucyjne.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 398 23 § 1 i 2 kpc Sąd Rejonowy rozpoznając skargę na postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie kosztów sądowych orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednie przepisy o zażaleniu. Powołane przez Sąd Rejonowy przepisy art. 394 § 1 kpc oraz (...) i 2 kpc wskazują na jakie postanowienia sądu pierwszej i drugiej instancji przysługuje zażalenie. W niniejszej sprawie z przepisu art. 398 23 § 2 kpc wprost wynika, że rozpoznając skargę na orzeczenie referendarza sądowego Sąd Rejonowy działał jako sąd drugiej instancji a zatem zażalenie na to postanowienie pozwanemu nie przysługuje. Prawidłowe więc było rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego w przedmiocie odrzucenia zażalenia pozwanego stosownie do art. 370 w związku z art. 397 § 2 kpc.
Dodać należy, że w związku z wniesionym przez skarżącego zażaleniem Sąd Okręgowy ocenia jedynie prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w przedmiocie odrzucenia zażalenia dlatego też Sąd ten nie może ponownie rozważać wniosku pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych.
Mając na uwadze powyższe zażalenie pozwanego oddalono jako bezzasadne na podstawie art. 385 w związku z art. 397 § 2 kpc.