Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Ewa Piotrowska

Protokolant: stażysta Anna Wielgosz

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. w Gdańsku

sprawy E. C.

z udziałem (...) Spółka z o.o. z siedzibą w B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o ustalenie istnienia bądź nieistnienia obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym wobec E. C.

na skutek odwołania E. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 27 lutego 2015r. nr (...), znak (...)- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że E. C. podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 25 sierpnia 2014r. jako pracownik u płatnika składek (...) Spółka z o.o. z siedzibą w B..

Sygn. akt VII U 863/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27.02.2015 r., działając na podstawie ustawy z dnia 13 października 1988 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawy z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny, ustawy z 26.06.1974 r. Kodeks pracy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że ubezpieczona E. W. , jako pracownik u płatnika składek C-14 Sp. z o.o. nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu.

W uzasadnieniu powyższej decyzji pozwany wskazał m.in., iż w związku z wpływem roszczenia o wypłatę zasiłku chorobowego zaistniała konieczność przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie zasadności zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych E. W. z tytułu zatrudnienia u płatnika C-14 Sp. z o.o. , które nastąpiło od dnia 25.08.2014 r. Płatnik wypłacił ubezpieczonej wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy za okres od 02.10.2014 r. do 30.11.2014 r. Z uwagi na fakt, że ustalenia poczynione przez pozwanego nie dały wiarygodnych dowodów potwierdzających wykonywanie przez ubezpieczoną pracy na rzecz płatnika, pozwany wszczął postępowanie w sprawie wyłączenia z ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika. W ocenie pozwanego, strony skonstruowały określoną sytuację prawną w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, a zawarta umowa o pracę z 25.08.2014 r. była czynnością pozorna. Za powyższym przemawia zdaniem pozwanego stosunkowo wysokie wynagrodzenie, krótki okres zgłoszenia do ubezpieczeń oraz brak materialnych dowodów na świadczenie pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona E. W., wnosząc o jej zmianę. Ubezpieczona wskazała, iż 25.08.2014 r. podjęła prace w firmie C-14 Sp. z o.o. na stanowisku specjalisty ds. kadr i płac, w tym samym dniu została podpisana umowa o pracę oraz dokonano zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych. Podkreśliła, iż wykonywała swoja pracę zgodnie z umową, warunkami zatrudnienia i zakresem obowiązków, naliczając wynagrodzenia z tytułu umów o prace, umów zleceń, sporządzała deklaracje zgłoszeniowe i rozliczeniowe do ZUS, korekty deklaracji za poprzednie lata, przygotowywała dokumenty związane z zatrudnieniem pracowników firmy. Wskazując na powyższe okoliczności, ubezpieczona wniosła o przeprowadzenie dowodów z załączonych do odwołania dokumentów. (k. 2-43 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonych decyzjach (k. 44 akt sprawy).

Sąd Okręgowy wezwał do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanego (...) Sp. z o.o., bowiem jego prawa i obowiązki zależą od rozstrzygnięcia niniejszej sprawy (k. 54 akt sprawy).

W toku postępowania ubezpieczona zmieniła nazwisko z (...) na C. .

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca, urodzona dnia (...), posiada wykształcenie średnie techniczne budowlane, od około 1994 r. wykonuje pracę związaną z prowadzeniem kadr i płac. W tym zakresie odbyła wiele kursów i szkoleń, m.in. w 2007 r. szkolenie „porządkowanie kartotek w programie Płatnik”, w 2008 r. kurs komputerowy obsługi programu Symfonia Kadry – Płace, w 2010 r. szkolenie na temat świadczeń pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa.

W okresie od 1996 r. do 2007 r. ubezpieczona pracowała na stanowisku specjalisty ds. kadr i płac w wymiarze ¾ etatu w Przedsiębiorstwie (...), w którym prowadziła całość spraw administracyjnych i kadrowo – płacowych firmy.

Kolejno w roku 2007 r. ubezpieczona pracowała na stanowisku referenta ds. płac w pełnym wymiarze czasu pracy w spółce (...). Od 2007 do 2008 r. zatrudniona była na stanowisku pracownika kadr i płac w pełnym wymiarze w spółce (...) – wymiar składek na ubezpieczenia wynosił wówczas ok 4000,00 zł.

W 2009 r. ubezpieczona przeszła operację stabilizacji obustronnej kręgosłupa, na który choruje nieprzerwanie od 27 roku życia. Po okresie rehabilitacji skarżąca podjęła własną działalność gospodarczą i wówczas współpracowała z biurem rachunkowym, która to współpraca trwała do 2013 r. tj. do wypadku samochodowego, jakiemu uległa skarżąca.

W okresie korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, ubezpieczona była na zasiłku dla bezrobotnych przed kolejne około pół roku.

Dowód: akta osobowe ubezpieczonej, w szczególności: świadectwo dojrzałości – k. 5, zaświadczenia ukończenia szkoleń – k. 8-10, świadectwa pracy z 2007 r. i 2008 r. –k. 2-4; wydruki (...) k. 41-43 akt sprawy; oświadczenie ubezpieczonej – k. 5 akt sprawy; zeznania ubezpieczonej – protokoły rozpraw z dnia 03.12.2015 r. i 28.01.2016 r. wraz z nagraniami CD – k. 133-135 i 202-204 akt sprawy;

W dniu 25.08.2014 r. ubezpieczona zawarła z płatnikiem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. umowę o pracę na czas określony od 25.08.2014 r. do 31.07.2015 r. na stanowisko specjalisty ds. kadr i płac w wymiarze ¾ etatu, za wynagrodzeniem 4500,00 zł brutto. Strony miejscem wykonywania umowy o prace objęły teren kraju. Wysokość wynagrodzenia nie była między stronami negocjowana, płatnik ustalił ją sam. Strony ustaliły zadaniowy czas pracy skarżącej. Pracę swoją ubezpieczona wykonywała głównie w swoim domu – popołudniami, wieczorami, w weekendy i dni świąteczne, wyjeżdżała również w teren tj. do punktu handlowego prowadzonego przez płatnika na lotnisku w M.. Umowa podpisana została przez ubezpieczoną i ówczesnego pełnomocnika spółki (...).

W dniu podpisania umowy ubezpieczona została zapoznana z warunkami zatrudnienia i uprawnieniami pracowniczymi oraz zakresem jej obowiązków, odbyła także szkolenie z zakresu bhp i uzyskała zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwskazań do wykonywania obowiązków pracowniczych na powierzonym stanowisku pracy.

W dniu 25.08.2014r. ubezpieczona zatrudniona została także w biurze (...) na P. w G., w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 1900 zł. Pracę w biurze rachunkowym otrzymała za pośrednictwem PUP. W biurze rachunkowym pracę wykonywała godzinach od 8-14.00. Wymiar czasu pracy był zmniejszony z racji posiadania przez ubezpieczoną orzeczenia o niepełnosprawności. Umowa o pracę rozwiązała się z upływem okresu, na który została zawarta, w trakcie korzystania ze ZLA przez ubezpieczoną.

Dowód: akta osobowe ubezpieczonej cz. B: umowa o prace z 25.08.2014 r. – k. 1, informacja o warunkach zatrudnienia - k. 2, zakres obowiązków – k. 3, karta szkolenia bhp – k. 4, orzeczenie o niepełnosprawności z 23.04.2014 r. – k. 35 akt sprawy; zeznania ubezpieczonej – protokoły rozpraw z dnia 03.12.2015 r. i 28.01.2016 r. wraz z nagraniami CD – k. 133-135 i 202-204 akt sprawy;

W dniu podpisania umowy odwołująca została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia u płatnika.

Okoliczności bezsporne;

Do zakresu obowiązków ubezpieczonej na powierzonym jej stanowisku pracy należało wykonywanie wszystkich czynności i prowadzenie spraw związanych z zatrudnieniem pracowników spółki, w szczególności: prowadzenie i archiwizacja akt osobowych pracowników, sporządzanie umów o pracę i umów cywilnoprawnych, nadzór nad terminowością przeprowadzania pracowniczych badań lekarskich, zgłaszanie i wyrejestrowywanie osób zatrudnionych do ubezpieczeń w ZUS, naliczanie wynagrodzeń i zasiłków, rozliczanie umów cywilnoprawnych, sporządzenie i zatwierdzanie list płac, wystawianie zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, sporządzenie kart zasiłkowych i kart wynagrodzeń, przeprowadzanie rozliczeń z ZUS i Urzędem Skarbowym poprzez tworzenie deklaracji i przesyłanie ich mailem.

Od momentu podjęcia zatrudnienia dane do prowadzenia dokumentów kadrowych, wypełniania deklaracji i naliczania składek skarżącą otrzymywała od pracownika administracyjnego firmy (...), współpracowała również z pełnomocnikiem firmy (...) oraz pracownikiem reprezentującym spółkę (...) Sp. z o.o., która to firma współpracowała z płatnikiem.

Wykonując swoje obowiązki związane z prowadzeniem spraw pracowniczych, naliczaniem składek i wykonywaniem deklaracji rozliczeniowych ubezpieczona korzystała z komputera i programu PŁATNIK, w którym pracowała jako administrator, używając również w tym zakresie bezpiecznego podpisu elektronicznego. Operacji związanych z prowadzeniem spraw ubezpieczonych w programie ubezpieczona dokonywała począwszy od dnia podpisania umowy o pracę.

Sporządzane dokumenty - listy płac, umowy o pracę, umowy zlecenia itp. ubezpieczona przesyłała do innych pracowników spółki, głównie drogą mailową, kontaktowała się z nimi także telefonicznie.

Płatnik zatrudniający ubezpieczoną – (...)Sp. z o.o. posiada swoją główną siedzibę w B.. W momencie zatrudnienia ubezpieczonej spółka prowadziła również całodobowy punkt handlowy na lotnisku w M., wynajmowała na swój użytek biura w G.. Spółka prowadzi także działalność na terenie kraju w zakresie robót wysokościowych, robót budowlanych, remontów, w tym remontów statków. Od marca 2013 r. spółka korzysta z usług biura rachunkowego, które prowadzi księgi rachunkowe – rozlicza i księguje należności, przekazuje je do urzędów biuro, nie zajmuje się natomiast sprawami kadrowo – płacowymi spółki. Biuro kontaktowało się ze spółką telefonicznie i poprzez wiadomości mailowe.

W chwili podjęcia pracy przez skarżącą, w spółce pracowali m.in. informatyk za wynagrodzeniem 2500,00 zł., pracownik administracyjny (W. W. (2)) z wynagrodzeniem 6000,00 zł, prezes spółki za wynagrodzeniem 8000,00 zł, zleceniobiorcy ze stawkami godzinowymi osiągający wynagrodzenie ok 2000,00- 3000,00 zł.

Dowód: zakres obowiązków ubezpieczonej – akta osobowe cz. b- k. 3; wydruki dziennika operacji z programu płatnik - k. 20-25 akt sprawy; umowa z subskrybentem dot. bezpiecznego podpisu – k. 5 akt ubezpieczeniowych; korespondencja mailowa –k. 26-29 akt sprawy; wydruk z KRS – k. 51-53 akt sprawy; analiza danych prowadzona przez pozwanego – k. 1-2 akt ubezpieczeniowych; zeznania świadka E. J. – protokół rozprawy z 28.01.2016 r. wraz z nagraniem CD – k. 202-204 akt sprawy; zeznania ubezpieczonej – protokoły rozpraw z dnia 03.12.2015 r. i 28.01.2016 r. wraz z nagraniami CD – k. 133-135 i 202-204 akt sprawy;

Od 2.10.2014 r. ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z nawrotem choroby kręgosłupa, stanowiącej podstawę orzeczenia o niepełnosprawności od 2010 r. Ubezpieczona skierowana została również przez swojego lekarza na rehabilitację.

W okresie zwolnienia skarżącej jej obowiązki związane z prowadzeniem spraw kadrowo – płacowych wykonywała W. W. (2) – jedyny pracownik administracyjny spółki, która jednakże korzystała z pomocy ubezpieczonej.

W okresie zwolnienia skarżąca na prośbę i w związku z mailami i telefonami pracowników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych udzielała im informacji dotyczących zatrudnienia pracowników spółki i przesyłała im dokumenty drogą mailową.

Dodów: orzeczenie o niepełnosprawności – k. 35 akt sprawy; zaświadczenia lekarskie z 25.09.2014 r. – k. 37-38 akt sprawy; korespondencja mailowa z pracownikami ZUS – k. 31-32 akt sprawy; notatki służbowe pracowników organu rentowego z 12.11.2014 r. i 31.12.2014 r. – k. 27-28 akt ubezpieczeniowych; zeznania ubezpieczonej – protokoły rozpraw z dnia 03.12.2015 r. i 28.01.2016 r. wraz z nagraniami CD – k. 133-135 i 202-204 akt sprawy;

Po powrocie ze zwolnienia lekarskiego w kwietniu 2015 r. ubezpieczona kontynuowała zatrudnienie w spółce, wykonując nadal obowiązki przewidziane zakresem obowiązków z dnia 25.08.2014r. Skarżąca wówczas została osobiście przedstawiona pracownikom biura rachunkowego współpracującego ze spółką, do którego przesyła dokumentację pracowniczą, deklaracje ZUS, listy płac i należności pracownicze i z którym pozostawała z kontakcie telefonicznym i mailowym. W maju 2015r. spółka zlikwidowała punkt handlowy w M. i stopniowo zwolniała pracowników i zleceniobiorców. Dokumenty związane ze zwolnieniami przygotowywała ubezpieczona. Ubezpieczona do chwili obecnej pracuje w spółce C-14 na tym samym stanowisku, od 01.08.2015 r. pracuje na podstawie umowy na czas nieokreślony.

Dowód: wydruki korespondencji mailowej – k. 92-122 akt sprawy; wydruki dziennika operacji z programu płatnik – k. 123-132 akt sprawy; umowa o pracę na czas nieokreślony z 01.08.2015 r. – k.7 akt osobowych; zeznania świadka E. J. – protokół rozprawy z 28.01.2016 r. wraz z nagraniem CD – k. 202-204 akt sprawy; zeznania ubezpieczonej – protokoły rozpraw z dnia 03.12.2015 r. i 28.01.2016 r. wraz z nagraniami CD – k. 133-135 i 202-204 akt sprawy;

Zaskarżoną decyzją z dnia 27.02.2015 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że ubezpieczona E. W. , jako pracownik u płatnika składek C-14 Sp. z o.o. nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu.

Dowód: zaskarżona decyzja z 27.02.2015 r. – k. 30- 33 akt ubezpieczeniowych;

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ubezpieczeniowych oraz w aktach sprawy, w tym w aktach osobowych ubezpieczonej, których prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności z urzędu.

Ustaleń faktycznych Sąd dokonał również na podstawie zeznań ubezpieczonej i świadka E. J., które w ocenie Sądu zasługiwały na walor wiarygodności albowiem były spójne, spontaniczne, przekonywujące oraz konsekwentne, nadto wzajemnie się uzupełniały. Zeznania obu w/w osób znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd tym bardziej uznał za wiarygodne zeznania świadka, iż jest to osoba obca dla odwołującej, nie mająca żadnego interesu w składaniu fałszywych zeznań.

W ocenie Sądu zarówno dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, przede wszystkim zaoferowane przez stronę odwołującą, jak i korespondujące z ich treścią zeznania przesłuchanych – ubezpieczonej i świadka, stanowią wystarczający materiał dowodowy pozwalający na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Dokonując analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, iż odwołanie ubezpieczonej zasługiwało na uwzględnienie, a okoliczności i dowody przez nią przedstawione skutecznie podważyły zasadność zaskarżonej decyzji.

Przedmiotem postępowania była weryfikacja trafności zawartego w spornej decyzji rozstrzygnięcia w zakresie stwierdzenia braku podstaw do objęcia odwołującej ubezpieczeniami emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia w oparciu o umowę o pracę u płatnika.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Art. 8 ust. 1 ustawy podaje, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a. Ponadto art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 wprowadzają w odniesieniu do pracowników obowiązek ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego. Zgodnie z treścią art. 13 pkt 1 cytowanej ustawy obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w okresach – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania stosunku pracy. Art. 18 ust. 1 ustawy systemowej stanowi natomiast, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.

Jak już wskazano powyżej, zakres podmiotowy przymusu ubezpieczeń emerytalnego i rentowego wyznaczają art. 6, 8 i 9 ustawy systemowej, i obowiązkowi w zakresie ubezpieczeń podlegają m.in. pracownicy (art. 6 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy). Stosownie zaś do zawartej w art. 2 Kodeksu pracy definicji, pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie m.in. umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem, a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k. p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być zatem faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę. Dla skuteczności umowy o pracę wystarczy zatem zgodna wola stron, wyrażona w umowie o pracę.

Mając na względzie specyfikę postępowania w sprawach ubezpieczeń społecznych oraz fakt, iż w przedmiotowej sprawie pomiędzy skarżącą a organem ubezpieczeń społecznych powstał spór dotyczący obowiązku ubezpieczeń społecznych – Sąd Okręgowy uznał, że przy rozstrzygnięciu niniejszej sprawy zasadnicze znaczenie winna znaleźć zasada wyrażona w art. 232 k.p.c. Zgodnie z w/w przepisem strona jest obowiązana wykazać dowodami zasadność zgłoszonych przez nią twierdzeń. Ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu, a więc neguje uprawnienie żądającego, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje.

Zgodnie bowiem z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Judykatura stoi na stanowisku, czego wyrazem jest wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, iż „Reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa on na stronie powodowej. Jeżeli strona powodowa udowodniła fakty przemawiające za zasadnością powództwa, to na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa”.

Wobec powyższego, ubezpieczona skarżąc decyzję pozwanego organu, zaprzeczając jego twierdzeniom, który dokonał niekorzystnych dla niej ustaleń, winna była w postępowaniu przed Sądem nie tylko podważyć trafność ustaleń dotyczących obowiązku ubezpieczeń społecznych, ale również, nie ograniczając się do polemiki z tymi ustaleniami, wskazać na okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materiale dowodowym, z których możliwym byłoby wyprowadzenie wniosków i twierdzeń zgodnych z jej stanowiskiem reprezentowanym w sprawie. W ocenie Sądu, ubezpieczona za pomocą przedłożonych dokumentów oraz zeznań własnych i świadka E. J., zdołała obalić ustalenia dokonane przez pozwanego, sprowadzające się w istocie do przyjęcia, że umowa o pracę zawarta między stronami w dniu 25.08.2014 r. była pozorna i nie miała na celu rzeczywistego realizowania stosunku pracy, a zmierzała jedynie do zapewnienia ubezpieczonej jako pracownikowi wysokich przyszłych świadczeń z ubezpieczeń społecznych w związku z chorobą.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe ponad wszelką wątpliwość wykazało, iż skarżąca faktycznie realizowała zawartą umowę o pracę, wykonywała obowiązki pracownicze powierzone jej w dniu podpisania umowy 25.08.2014 r., a sprecyzowane w pisemnym zakresie obowiązków.

Jakkolwiek nie świadczyła ona pracy w biurze w siedzibie pracodawcy, która znajdowała się w B., to jednak wobec ustaleń stron umowy – objęcia skarżącej zadaniowym czasem pracy i określeniem miejsca jej wykonywania na terenie całego kraju, nie pozbawiało to możliwości wykonywania pracy w jej domu, co tez przez cały okres trwania umowy robiła. W świetle powyższego, a nadto zważywszy na zeznania skarżącej, iż spółce zależało na dyspozycyjności ubezpieczonej w godzinach wieczornych i dniach wolnych od pracy (weekendy), brak było podstaw do poważenia stanowiska odwołującej, iż wykonywanie pracy na rzecz spółki w wymiarze ¾ etatu nie kolidowało z jednoczesnym zatrudnieniem przez pewien okres czasu na pełen etat w biurze rachunkowym , do której to pracy została skierowana przez Urząd Pracy.

Za udowodnioną uznał Sąd okoliczność, iż skarżąca w ramach stosunku pracy z płatnikiem prowadziła wszelkie sprawy związane z zatrudnieniem przez spółkę pracowników, zakładała i prowadziła ich akta osobowe, sporządzała umowy o pracę i umowy zlecenia, dokonywała zgłoszeń pracowników do ubezpieczeń, sporządzała listy płac, wystawiała zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, sporządzała deklaracje rozliczające składki na ubezpieczenia.

Ubezpieczona stworzone przez siebie dokumenty przesyłała zarówno na prywatne adresy poczty mailowej pracowników spółki (k. 26-27 akt), jak i na adres samej spółki (k. 28-29 akt). Jak wynika bowiem zarówno z załączonych do akt wydruków korespondencji mailowych prowadzonych przez ubezpieczona, jak też osobowych źródeł dowodowych – zeznań ubezpieczonej i świadka, zasadą było w spółce przekazywanie dokumentacji kadrowo – płacowej i rachunkowej drogą mailową. Potwierdzenia informacji o wykonywaniu przez ubezpieczoną deklaracji rozliczeniowych dostarczają natomiast wydruki operacji prowadzonych w programie płatnik, w którym pracując na rzecz spółki, skarżąca wykonywała zadania już od pierwszego dnia pracy. Istotną w świetle rozpoznawanej sprawy, jest niewątpliwie okoliczność, iż sporządzane przez ubezpieczoną deklaracje przekazywane były i opatrzone jej bezpiecznym podpisem elektronicznym, identyfikującym jej osobę z imienia i nazwiska, do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Bezsprzecznie zatem pozwany organ rentowy posiadał informacje o osobie prowadzącej sprawy spółki w zakresie jej rozliczeń i zgłoszeń, miał też możliwość weryfikacji pod kątem daty przekazywanych mu zgłoszeń, zbiegających się z okresem zatrudnienia skarżącej.

Godzi się również zwrócić uwagę, iż powierzone ubezpieczonej stanowisko i odpowiadający mu zakres obowiązków w pełni odpowiadał posiadanej przez nią wiedzy i umiejętnościom, nabytych jeszcze przed zatrudnieniem u płatnika, a popartych wieloletnim doświadczeniem w prowadzeniu spraw kadrowo – płacowych. Co więcej, zważywszy na realia zatrudnienia i płac osób zatrudnianych na tożsamych stanowiskach, wysokości osiąganych przez ubezpieczoną wynagrodzeń u poprzednich pracodawców, a tym bardziej wysokości wynagrodzeń pozostałych pracowników spółki oscylujących między 2 a 8 tysięcy złotych, nie sposób przyjąć, iż wynagrodzenie przyznane ubezpieczonej za wykonywaną pracę było wygórowane, nawet przy uwzględnieniu wykonywania pracy w niepełnym wymiarze czasu. Nie można pominąć również okoliczności, iż ubezpieczona odpowiadając na wymagania płatnika, była pracownikiem dyspozycyjnym – m.in. w dni wolne od pracy i święta.

Nie bez znaczenia dla istotny rozpoznawanej sprawy pozostaje również okoliczność, iż w spornym okresie zatrudnienia ubezpieczonej utrzymywała ona kontakt z pracownikami pozwanego organu rentowego w związku z prowadzonymi sprawami pracowników spółki i wezwaniem do nadesłania dokumentacji pracowniczej. Jak obrazują sporządzone przez pracowników pozwanego notatki służbowe i korelujące z ich treścią wydruki wiadomości ze skrzynki mailowej ubezpieczonej, zobowiązywano ją do udzielania informacji i przedkładania pozwanemu dokumentacji dotyczącej innych pracowników spółki. Zważyć należy, iż pozwany nie podważał wówczas jej umocowania do reprezentowania spraw spółki i przekazywania informacji o pracownikach płatnika. Co więcej, mimo wiedzy pracowników pozwanego o zaprzestaniu wówczas przez skarżącą prowadzenia dokumentacji pracowniczej spółki z uwagi na korzystanie ze zwolnienia lekarskiego, o czym informowała także ubezpieczona, nie zaprzestali oni swoich próśb i ponownie, po przeszło miesiącu zwrócili się do skarżącej o kolejne dane o pracownikach (k. 27-28 akt ZUS).

W sprawie nie można pominąć również okoliczności, iż konieczność skorzystania przez ubezpieczoną ze zwolnienia lekarskiego względnie krótko po zawarciu umowy o pracę wymuszona była jej nawracającym nagłym pogorszeniem stanu zdrowia w związku z istniejącymi od wielu lat schorzeniami kręgosłupa, które stanowiły podstawę uznania jej za osobę niepełnosprawną i przyznania stopnia niepełnosprawności. Nie była to więc żadna przewidywalna niezdolność do pracy spowodowana np. planowanym zabiegiem. Nie można zatem podzielić zarzutów organu rentowego, że zawarcie między skarżącą i płatnikiem umowy o pracę nie zostało dokonane z zamiarem realizacji stosunku pracy, a miało wyłącznie na celu uzyskania prawa do świadczeń z tytułu choroby i stanowi naruszenie zasad współżycia społecznego. Dążenie do uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (bądź uzyskania wyższych świadczeń), jako cel podjęcia zatrudnienia, nie świadczy o zamiarze obejścia prawa, jeżeli umowa o pracę jest faktycznie realizowana” ( zob. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 2007r., sygn. I UK 302/06, LEX nr 375586, OSNP 2008 nr 7-8 poz. 110).

Za słusznością powyższego stanowiska przemawia również okoliczność, iż ubezpieczona powróciła po zakończeniu zwolnienia lekarskiego do pracy u płatnika i kontynuuje ją do chwili obecnej na niezmiennych warunkach zatrudnienia. Pomimo redukcji etatów pracowniczych i zawężenia przedmiotu działalności spółki, skarżąca nadal prowadzi wszystkie sprawy kadrowo – płacowe, sporządza deklaracje składkowe, wyrejestrowuje pracowników z ubezpieczeń, sporządza listy płac. Obowiązki swoje wykonuje pozostając nadal we współpracy z pracownikami spółki, w szczególności G. C., pracownikami biura księgowego – świadkiem E. J., wymieniając się z nimi telefonicznie i mailowo informacjami i dokumentacją kadrowo – płacową firmy. Powyższe znajduje wyraz w dokumentacji mailowej obejmującej okres przypadający po powrocie ubezpieczonej do pracy, oraz w osobowych źródłach dowodowych – zeznań zarówno skarżącej, jak i świadka.

Dla istoty rozpoznawanej sprawy nie ma natomiast przesądzającego znaczenia kwestia zalegania przez płatnika z należnościami z tytułu składek na ubezpieczenia pracowników, nieterminowego wypłacania im wynagrodzenia, czy też braku możliwości nawiązania kontaktu przez pozwany organ z płatnikiem w czasie prowadzonego przezeń postępowania wyjaśniającego. Ubezpieczona nie może bowiem ponosić konsekwencji zaniedbań swojego pracodawcy, czy lekceważącego podejścia do organu rentowego. Co więcej zaznaczy należy, iż - jak zeznała ubezpieczona - w chwili podpisywania umowy o pracę nie miała świadomości złej sytuacji finansowej pracodawcy, a informacje takie powzięła dopiero po powrocie ze zwolnienia lekarskiego.

W ocenie Sądu Okręgowego przeprowadzone postępowanie dowodowe wskazuje, iż ubezpieczona udowodniła okoliczności związane z realizacją stosunku pracy, podważając samym stanowisko pozwanego w zaskarżonej decyzji. Wyprowadzenie na podstawie całokształtu materiału dowodowego wniosku, iż w spornym okresie od zawarcia umowy o pracę do czasu przejścia na zwolnienie lekarskie, jak też bezsprzecznie po ustaniu niezdolności do pracy, ubezpieczona faktycznie realizowała zawartą umowę i na jej podstawie wykonywała swoje obowiązki, jest w pełni słuszne i uzasadnione. Pozwany w żadnej mierze nie sprostał wynikającemu z treści art. 6 k.c. ciężarowi udowodnienia podnoszonych w decyzji okoliczności. Nie złożył żadnych wniosków dowodowych w materii niniejszego sporu, które mogły by skutecznie odeprzeć twierdzenia i dowody zaoferowane przez stronę odwołującą.

W konkluzji, z wyżej przytoczonych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami zmienił zaskarżoną decyzję pozwanego i orzekł jak w sentencji wyroku.

SSR del.Ewa Piotrowska