Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia –Śródmieścia Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

PRZEWODNICZĄCY: SSR Aleksandra Rutkowska

PROTOKOLANT: Beata Sałaj

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

przeciwko M. A. (1)

o zapłatę

oddala powództwo;

orzeka, iż koszty sądowe w sprawie ponosi strona powodowa (...) spółka zograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

Sygn. akt X P (Pm upr) 330/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. wniosła o zasądzenie od pozwanego M. A. (1) (A.) kwoty 8.800, 00 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, że powód był pracownikiem strony pozwanej, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Umowa ta została rozwiązana na mocy porozumienia stron w dniu 13 czerwca 2012r.

W dniu 01 marca 2010r. strony zawarły umowę o refundacji czesnego. Pozwany podjął naukę na Politechnice (...) na kierunku (...), inżynieria produkcji”. Zawarta umowa przewidywała obowiązek zwrotu przez pracownika opłaconego czesnego w przypadku rozwiązania umowy o pracę między innymi na podstawie porozumienia stron w okresie 12 miesięcy od dnia przedłożenia przez pozwanego dyplomu ukończenia studiów na w/w kierunku. Ponadto w przypadku rozwiązania umowy o pracę przed upływem 3 lat od przedłożenia przedmiotowego dyplomu, pracownik zobowiązał się do zwrotu zrefundowanej mu kwoty proporcjonalnie do okresu zatrudnienia. Nie ulega wątpliwości, ze strona powodowa poniosła koszty związane z pokryciem czesnego, rozwiązanie zaś umowy o pracę winno skutkować zwrotem poniesionych kosztów.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, ze strony łączyła umowa o zwrot czesnego, ale tylko w przypadku rozwiązania stosunku pracy za porozumieniem stron nastąpiło w czasie 12 miesięcy od dnia przedłożenia powodowi dyplomu ukończenia studiów lub jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w okresie po upływie 12 miesięcy od dnia ukończenia ww. kierunku studiów, a przed upływem 3 lat od tej daty ( zwrot w kwocie proporcjonalnej). Wskazane przesłanki temporalne liczone miały być od daty przedłożenia przez pozwanego dyplomu ukończenia studiów. Pozwany nie ukończył studiów w dacie składania odpowiedzi na pozew, a zatem nie mógł spełnić przesłanki do złożenia dyplomu, która stanowiłaby warunek żądania zwrotu kosztów czesnego. Umowa o refundacji czesnego została zawarta na 7 semestrów, bowiem tyle koniecznych jest do ukończenia studiów. Pozwany jest obecnie na etapie pisania pracy dyplomowej, której obrona przewidywana jest na czerwiec/lipiec 2013r.

W piśmie z dnia 13 maja 2013r. strona powodowa wskazała również, iż alternatywną podstawą roszczenia jest także bezpodstawne wzbogacenie pozwanego. Rozwiązanie bowiem stosunku pracy spowodowało, iż pozwany otrzymał świadczenie, które należy traktować jako nienależne.

SĄD USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY W SPRAWIE:

Pozwany M. A. (1) był zatrudniony u strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.na podstawie umowy o pracę w okresie od 03 marca 2008r. do dnia 13 czerwca 2013r. Umowa o pracę została rozwiązana na mocy porozumienia stron.

W dniu 01 marca 2010 strony zawarły umowę o refundacji czesnego w czasie trwania stosunku pracy. W umowie tej strony postanowiły, że pracodawca zrefunduje pracownikowi koszty czesnego poniesione przez niego na opłacenie trwających siedem semestrów ( trzy i pół roku) zaocznych studiów o kierunku (...) inżynieria produkcji” na Politechnice (...), Wydział (...)w kwocie 1600 zł za semestr, rozpoczynające się dnia 22 lutego 2010r. Strony ustaliły, że w przypadku rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron, wypowiedzenia złożonego przez pracodawcę lub pracownika lub w trybie art. 52 k.p. tj z winy pracownika w okresie 12 miesięcy od dnia przedłożenia przez pracownika dyplomu ukończenia w\w kierunku na Politechnice (...), pracownik będzie zobowiązany do zwrotu całej zrefundowanej mu kwoty tj. 11 200, 00 zł w terminie 14 dni od dnia wezwania do dokonania przedmiotowej czynności przez pracodawcę. Strony postanowiły również, ze w przypadku rozwiązania stosunku pracy w sposób określony powyżej, w okresie po upływie 12 miesięcy od dnia ukończenia w/w kierunku, a przed upływem 3 lat od tej daty, pracownik będzie zobowiązany do zwrotu zrefundowanej mu kwoty w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia w tym okresie tj. w ten sposób, że wielkość należnego zwrotu ulega pomniejszeniu o 1/36 całej wielkości zrefundowanej kwoty za każdy miesiąc ukończenia przedmiotowych studiów. Strony również postanowiły, że w przypadku nieuzasadnionego przerwania nauki przez pozwanego zwróci on dotychczas zrefundowaną przez pracodawcę kwotę.

Strona powodowa zrefundowała pozwanemu koszty czesnego za 7 semestrów. Kolejne semestry pozwany pokrywał z własnych środków.

Okoliczności bezsporne.

Pozwany M. A. (2) dalszym ciągu studiuje na kierunku (...) inżynieria produkcji” na Politechnice (...). Od momentu zawarcia umowy nie miał żadnej przerwy w rozpoczętych studiach. Na chwilę obecną pozwany jest w trakcie pisania pracy magisterskiej.

Okoliczności bezsporne ( protokół rozprawy – oświadczenie pełnomocnika powoda i pozwanego).

SĄD ZWAŻYŁ CO NASTĘPUJE

Stan faktyczny niniejszej sprawy był bezsporny.

Analizę zatem stanu faktycznego sprawy należało skoncentrować na treści zawartej przez strony umowy z dnia 01 marca 2010r. o refundacji czesnego. Zgodnie z powyższą umową konieczność zwrotu refundacji odbywanych studiów miała nastąpić, jeżeli rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron nastąpiło w okresie 12 miesięcy, od dnia przedłożenia przez pozwanego dyplomu ukończenia studiów lub jeżeli rozwiązanie stosunku pracy na tej samej podstawie nastąpiło po upływie 12 miesięcy od dnia ukończenia ww kierunku studiów, a przed upływem 3 lat od tej daty ( zwrot w kwocie proporcjonalnej). Wskazane zatem przesłanki zwrotu refundacji i terminy przy nich zastrzeżone, miały być liczone od daty przedłożenia przez pozwanego dyplomu ukończenia studiów.

Bezspornym jest, iż pozwany nie ukończył studiów w dacie składania pozwu przez powoda. Słusznym jest zatem argument pozwanego, że nie mógł on przedstawić dyplomu ukończenia studiów, stanowiący warunek żądania zwrotu kosztów czesnego. Poza sporem jest fakt, iż pozwany kontynuuje naukę na obranym kierunku i obrona pracy magisterskiej przewidziana jest na przełom czerwca i lipca 2013r.

Z uwagi na sformułowania zapisów umowy, strona powodowa nie może w okolicznościach faktycznych sprawy, domagać się zwrotu poniesionych kosztów czesnego. Zapisy te nie naruszały zasady swobody umów , uregulowanej w art. 353(1) k.c. , który stanowi, iż strony zawierając umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania , byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości ( naturze ) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Całkowicie chybionym jest również argument strony powodowej o bezpodstawnym wzbogaceniu pozwanego. Podstawą bowiem roszczenia powoda była łącząca strony umowa. Nie można więc przyjmować , iż pozwany uzyskał korzyść w postaci refundacji studiów bez podstawy prawnej , tak jak tego wymaga przepis art. 405 k.c.

Mając powyższe na uwadze na wskazanych podstawach prawnych, oddalono powództwo.

Orzeczenie o kosztach wydano w oparciu o treść art. 98 k.p.c.