Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt IV Ka 435/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :

SSO Agnieszka Połyniak (spr.)

Sędziowie :

SO Mariusz Górski

SO Tomasz Wysocki

Protokolant :

Agnieszka Paduch

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2013 roku

sprawy M. S.

oskarżonego z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 28 marca 2013 roku, sygnatura akt III K 20/13

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. H. z Kancelarii Adwokackiej w W. 516, 60 złotych, tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej z urzędu udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym;

III. zwalnia oskarżonego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym, zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt IV Ka 435/13

UZASADNIENIE:

Wyrokiem z dnia 28 marca 2013r. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu, w sprawie o sygn. akt III K 20/13, uznał M. S. za winnego tego, że w dniu 19 listopada 2012r. w W. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z dwiema innymi osobami, po uprzednim użyciu przemocy polegającej na uderzeniu w tył głowy przewróceniu M. M. na ziemię, kopaniu po głowie i skakaniu po jego ciele, w wyniku czego doznał on obrażeń w postaci powierzchownych urazów głowy i twarzy, które naruszyły czynności narządów jego ciała na czas poniżej dni siedmiu, zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. (...), pieniądze w kwocie 20 złotych oraz miesięczny bilet autobusowy , tj. za winnego popełnienia występku z art. 280§1 kk. i art. 157§2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i za to na podstawie art. 280§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając na poczet tej kary okres tymczasowego aresztowania w sprawie od 20.11.2012r. do 21.01.2013r.

Z rozstrzygnięciem tym nie pogodził się oskarżony, który za pośrednictwem swego obrońcy zaskarżył wyrok na swoją korzyść w części dotyczącej orzeczenia o karze, zarzucając na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. rażącą niewspółmierność kary polegającą na wymierzeniu oskarżonemu rażąco niewspółmiernej kary , w stosunku do ujawnionych w toku rozprawy okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego.

Podnosząc ten zarzut obrońca wniósł o zmianę wyroku i wymierzenie kary 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i to w stopniu oczywistym.

Właściwie bowiem dokonał ustaleń faktycznych sąd meriti i na tej podstawie określił zarówno stopień społecznej szkodliwości czynu M. S., jak też jego zawinienia.

Żadna z okoliczności wskazanych przez apelującego, a to przyznanie się do winy i wyrażenie skruchy nie umniejsza okoliczności obciążających oskarżonego. De facto tylko na te elementy zachowania oskarżonego, które prezentował na rozprawie przed sądem może powołać się obrona. Choć w ocenie sądu odwoławczego, gdy odniesie się ten fragment wypowiedzi M. S. i powiąże z całością jego wyjaśnień, a przede wszystkim z relacją pokrzywdzonego, to było to zachowanie obliczone na umniejszenie odpowiedzialności, natomiast nie stanowiło szczerego wyrażenia skruchy, która wiązałaby się z rzeczywistą wolą naprawienia zła, które wyrządził i poprawy swego zachowania w przyszłości.

W żadnym razie nie można poczytać na korzyść M. S. ani tego, że był wówczas pod wpływem alkoholu, co wszak stanowi okoliczność obciążającą, ani tego, że i pokrzywdzony krytycznego dnia spożywał alkohol.

Sugestie, iż upojenie alkoholowe M. S. mogło mieć charakter patologiczny jest niczym nie potwierdzoną próbą usprawiedliwienia agresji, którą tenże alkohol u niego wyzwala. Nawet, gdyby przyjąć, że upojenie alkoholowe było tak znaczne, że powodowało luki w pamięci, a to z uwagi na brzmienie art. 31§3 k.k., nie ma podstaw, by z okoliczności tej wyprowadzać jakiekolwiek korzystne dla oskarżonego wnioski, które mogłyby umniejszyć jego winę. Nie po raz pierwszy spożywał alkohol, zaś opinia biegłych psychiatrów nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że było to upojenie alkoholowe proste, którego skutki i następstwa był w stanie przewidzieć (k. 127).

Z tego też względu ten argument obrony uznać należy za oczywiście chybiony.

Gdy nadto uwzględni się uprzednią karalność M. S. za podobne przestępstwa przeciwko mieniu, o czym świadczy jego karta karna, to wymiar kary orzeczonej zaskarżonym wyrokiem, która jedynie nieznacznie przekracza granicę dolnego ustawowego progu, w żadnym razie nie może być uznany za rażąco niewspółmiernie surową.

Z uwagi na brzmienie art. 69§1 k.k. jakiekolwiek uwagi tyczące braku przesłanek do stosowania warunkowego zawieszenia kary są bezprzedmiotowe.

Z tych tez względów zaskarżony wyrok jako jedynie słuszny i stanowiący sprawiedliwą odpłatę, sąd odwoławczy utrzymał w mocy.

Ponieważ oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy kwotę należną z uwagi na brzmienia §14 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej dzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

Z uwagi na wynik postępowania odwoławczego, sytuację materialną i majątkową M. S., sąd odwoławczy zwolnił go od obowiązku poniesienia kosztów sądowych związanych z tym postępowaniem, a wydatkami obciążył Skarb Państwa.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13