Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Oleśnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Łyniewska

Protokolant: sekr. sądowy Klaudia Pluta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2015 roku

sprawy z powództwa H. K.

przeciwko Č. S., działającej poprzez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Č. S., działającej poprzez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda H. K. kwotę 40.000,00 zł (czterdzieści tysięcy złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 25.03.2014 roku do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego Č. S., działającej poprzez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda H. K. kwotę 5.499,66 zł (pięć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 66/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 2.400,00 zł (dwa tysiące czterysta złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  nakazuje Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Oleśnie zwrócić pozwanemu kwotę 21,61 zł (dwadzieścia jeden złotych 61/100) tytułem nadpłaty przy uiszczeniu zaliczki na poczet opinii biegłego.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 sierpnia 2014 roku powód H. K. wystąpił przeciwko pozwanemu Č. S., działającej poprzez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. o zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia na podstawie art. 446 § 4 k.c. w wysokości 50.000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 25 marca 2014 roku do dnia całkowitej zapłaty. Ponadto o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz dopuszczenie dowodów zawnioskowanych w pozwie. Przede wszystkim o dopuszczenie dowodu z akt szkodowych oraz dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychologa, na okoliczność ustalenia rozmiaru krzywdy, jakiej doznał powód w związku ze śmiercią B. K., w tym siły i charakteru relacji powoda ze zmarłą, wsparcia udzielanego powodowi przez zmarłą, stanu zdrowia psychicznego powoda po wypadku i obecnie, procesu żałoby, jej zakończenia, zmiany sposobu życia powoda i jego nastawienia na przyszłość. Powód podniósł, że pojazd sprawcy wypadku K. K. (1) był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w Č. S., działającej poprzez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. (bezsporne). Pozwany przyjął swą odpowiedzialność za skutki wypadku co do zasady, co uzasadnia wystąpienie z roszczeniem o zadośćuczynienie co do zasady, za krzywdę doznaną po śmierci osoby bliskiej. Pismem z dnia 14 lutego 2014 roku – nadanym tego samego dnia- pełnomocnik powoda zgłosił pozwanemu roszczenie wypłaty na jego rzecz zadośćuczynienia w związku ze śmiercią osoby najbliższej, precyzując jednocześnie wysokość roszczenia.

Decyzją z dnia 17 lutego 2014 roku pozwany odmówił wypłaty odszkodowania na rzecz powoda H. K., dlatego uwzględniając nasilenie i długotrwałość cierpień, jakich powód doznał w związku z utratą siostry, a także utrzymujące się zaburzenia snu, stany lękowe, poczucie beznadziei, pustki i osamotnienia z uwagi na znaczny stopień doznanej krzywdy oraz poszanowanie takiej wartości, jakim jest prawo do życia w rodzinie powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 50.000 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe wystąpiło o oddalenie powództw oraz o zasądzenie kosztów postępowania, jak również dopuszczenie dowodów zawnioskowanych w treści odpowiedzi na pozew. W uzasadnieniu podano, że zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej nie można traktować jako zryczałtowanego wynagrodzenia wynikającego jedynie z faktu, że osoba bliska nie żyje, zadośćuczynienie ma posłużyć powetowaniu nieprzyjemnych doznań – poczucia krzywdy – poszkodowanego dzięki satysfakcji płynącej z możliwości dysponowania środkami pieniężnymi uzyskanymi od osoby odpowiedzialnej za krzywdę. Podkreślono, ze zadośćuczynienie wynikające z art. 446 § 4 k.c. ma w jakimś sensie zrekompensować poszkodowanemu doznana krzywdę – tj. szkodę niemajątkową, ale zadośćuczynienie z tego tytułu nie stanowi zadośćuczynienia za ewentualny uszczerbek na zdrowiu, rozstrój zdrowia, jakiego może doznać osoba po śmierci osoby bliskiej. Art 446 § 4 k.c. jest przepisem nowym i stanowi wyjątek od zasady kompensowania zadośćuczynienia krzywdy bezpośrednio poszkodowanemu, dlatego zadośćuczynienie w tym przypadku powinno być znacznie ograniczone. Wskazano, że pozwany nie kwestionuje, że powód po utracie siostry czuł smutek i ból jako naturalnego następstwa po utracie osoby bliskiej, ale nie czuje się zobowiązana do zapłaty zadośćuczynienia. W ocenie pozwanej z pokrewieństwa automatycznie nie wynika siła relacji pomiędzy rodzeństwem. – tj. stopień zażyłości, bliskości, wspólności. Podkreślono również, że poszkodowana wyszła za mąż założyła własną rodzinę, doczekała się dwóch synów i trojga wnucząt. Mieszkała od wielu lat w miejscowości oddalonej o około 2h drogi, dlatego więzi rodzinne pomiędzy nimi musiały się rozluźnić. Ponadto powód, w dacie śmierci siostry miał 55 lat, był osobą dojrzałą i doświadczoną, założył swoją rodzinę. To znaczy, że nie zamieszkiwał z siostrą i nie prowadził z nią wspólnego gospodarstwa domowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 22 lutego 2013 roku, na drodze U. – Ł. K. K. (1)kierujący samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że na skrzyżowaniu drogi (...) z ul. (...) nie zachował szczególnej ostrożności zbliżając się do oznaczonego skrzyżowania, nie zastosował się do znaku STOP i wjeżdżając na skrzyżowanie nie udzielił pierwszeństwa prawidłowo poruszającemu się pojazdowi marki K. (...) o nr rej. (...), który poruszał się po drodze z pierwszeństwem. W wyniku zderzenia obu pojazdów pasażerka samochodu marki O. (...) B. K. doznała ciężkich obrażeń ciała i w ich następstwie poniosła śmierć na miejscu.

Prawomocnym wyrokiem skazującym sprawca wypadku został uznany za winnego popełnienia czynu z art. 177 § 2 kk skazany na karę pozbawienia wolności z jej warunkowym zawieszeniem.

dowód: wyrok SR w Gliwicach w sprawie IX K654/13, odpis skrócony aktu zgonu B. K. .- k. akt 15-17,

Pojazd sprawcy wypadku K. K. (1) był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w Č. S., działającej poprzez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. (bezsporne).

Pozwany przyjął swą odpowiedzialność za skutki wypadku co do zasady.

Pismem z dnia 14 lutego 2014 roku – nadanym tego samego dnia- pełnomocnik powoda zgłosił pozwanemu roszczenie wypłaty na jego rzecz zadośćuczynienia w związku ze śmiercią osoby najbliższej, precyzując jednocześnie wysokość roszczenia.

Decyzją z dnia 17 lutego 2014 roku pozwany odmówił wypłaty odszkodowania na rzecz powoda.

dowód: pismo pełnomocnika powoda z dnia 14 lutego 2014 roku wraz z dowodem nadania- k. akt 18-20,- decyzja pozwanego z dnia 17.02.2014 roku- k. akt 21, dokumentacja zdjęciowa k. akt 23-25

Powód H. K. był młodszym bratem poszkodowanej B. K., w dacie jej śmierci miał 55 lat. Poszkodowana była 4 lata starsza od niego.Wspomina ją jako osobę ciepłą, życzliwą, pomocną i zaangażowaną w życie rodzinne. Powód wychowywał się razem z siostrą i od dzieciństwa traktował ja jako przyjaciela i powiernika. Zmarła mieszkała wraz z bratem i matką do rozpoczęcia studiów, w trakcie, których wyszła za mąż. Potem z mężem mieszkała jeszcze kilka lat z matką i powodem. Potem rodzeństwo utrzymywało nadal kontakty, powód jako młodszy brat korzystał z porad siostry, zwierzał się jej ze swoich problemów odnajdując w niej oparcie i pomoc. Siostra była dla niego drogowskazem moralnym i życiowym. Powód utwierdził się w przekonania, że może liczyć na siostrę zawsze i w każdej sytuacji, wielokrotnie polegał na jej zdaniu w ważnych życiowych momentach, oczekując niejako na akceptację z jej strony. Siostra była także wsparciem dla powoda w opiece nad matką G. K.. Ilekroć wyjeżdżał na dłuższy okres, siostra przyjeżdżała opiekować się matką. Powód cieszył się, że pomimo że oboje już założyli własne rodziny ich wieź pozostawała nadal silna.

Kontakty powoda z siostrą były liczne zarówno osobiste jak i telefoniczne. Siostra z rodzina mieszkała w miejscowości C. koło G.. Powód był chrzestnym najstarszego syna B. K.. Powód nie posiada własnych dzieci. Siostra była świadkiem na ślubie powoda, pomagała powodowi w przeprowadzce. Najczęściej rodzina spotykali się przy okazji odwiedzin u matki, powód składał siostrze również wizyty w jej domu. Ponadto w lipcu każdego roku rodzina zjeżdżała się do powoda na kilka dni. Były to chwile radosne, pełne wspomnień i rozmów. Przy okazji tych spotkań powód wraz z siostrą prowadzili długie rozmowy dotyczące jak potoczyły się ich losy, z jakimi problemami się zmagają, czy jakie mają plany na przyszłość.

O śmierci siostry powód dowiedział się od siostrzeńca J. K. – syna zmarłej. Powód zareagował głębokim niedowierzaniem, nie potrafił przyjąć do wiadomości, że utracił bliska osobę, w tak nagłych i tragicznych okolicznościach. Śmierć siostry była dla powoda przeżyciem traumatycznym, pełnym bólu, żalu i cierpienia. Nagłe przerwanie więzi rodzinnej pogrążyło powoda w rozpaczy. Po śmierci siostry powodowi towarzyszyło uczucie lęku, niepokoju, ujawniły się zaburzenia snu, płaczliwość, a także emocjonalne odrętwienie. Powód utracił nie tylko bliskiego członka rodziny, ale także przyjaciela i powiernika, od zdania którego uzależniał wiele spośród ważnych decyzji życiowych. Powód pozostał obecnie jedynym wsparciem dla chorej matki, wymagającej pomocy na każdym kroku życia codziennego. Siostra była fizykiem, a powód jest matematykiem z wykształcenia, łączyły ich wspólne zainteresowania. Relacja z siostrą była dla powoda inna niż z żoną.

Powód nie pogodził się ze śmiercią siostry odwiedza jej grób przy każdej okazji, często ogląda jej fotografie, zrobione przez nią ręcznie serwety, obrusy. Odwiedza dom, w którym dorastali razem z siostrą, wspominając czasy, gdy byli jeszcze dziećmi. Wspomina zjazdy rodzinne, chwile spędzone wspólnie z siostrą. Ból związany ze śmiercią siostry jest wciąż obecny w życiu powoda, wciąż utrzymuje się stan przygnębienia, niepokoju, poczucia osamotnienia, powracają koszmary senne, nie pozwalają powodowi otrząsnąć się z tragedii. Powód unika rozmów o siostrze, temat ten jest dla niego niezwykle trudny. Ograniczeniu uległa częstotliwość spotkań rodzinnych. Zmarła była osobą zespalającą wszystkich członków rodziny, to z jej inicjatywy odbywały się zjazdy rodzinne, czy wspólne obchodzenie świąt. W tej chwili rodzina niemal nie spotyka się, co jest dla powoda kolejnym źródłem cierpienia. Powód miał anemię, emocjonalnie nie pogodził się z ze śmiercią siostry, odwiedza jej grób, kontakty z rodziną siostry uległy zmniejszeniu. Powód codziennie przebywa ze swoją matką, na stole leżą zdjęcia B., a ona zadaje pytanie dlaczego nie ma córki. Powód ma świadomość, że część jego rodziny „zniknęła”, nikt nie dzwoni. Powód popadał w stany depresyjne, nic mu się nie chciało robić przez kilka godzin, bez energii. Leczył się w poradni neurologicznej, z uwagi na częste bóle głowy. Nie doszedł do siebie po stracie siostry, ma problemy ze snem nie potrafi zasnąć wieczorem, budzi się już o 3 rano, to wciąż jeszcze przychodzi co parę dni. Powód jest osobą małomówną i zamkniętą w sobie,

Jak wynika z opinii biegłego psychologa wszystkie reakcje emocjonalne powoda po śmierci siostry nie nosiły cech psychopatologii. Pomimo nie stwierdzenia stanu depresyjnego, biegły zauważył u powoda depresję reaktywną, wzmożone stany lękowe utrzymujące się ponad rok od śmierci siostry. Śmierć siostry uaktywniła w powodzie lęk o własne życie, lęk przed śmiercią, którego nigdy wcześniej nie odczuwał. Biegły potwierdził, że stan psychiczny powoda po śmierci siostry jest zmieniony – objawy, które w nim wyzwoliły, choć w dużej części spowodowane osobowościowym potencjałem, trwają nadal i wskazują na trudności w przystosowaniu się do zmienionej tym faktem rzeczywistości – tj. zaburzenia adaptacyjne. Powód tłumi w sobie wszystkie emocje, co negatywnie odbija się na jego zdrowiu. Czynniki zewnętrzne mają na jego nastrój oraz ogólne samopoczucie bardzo duży wpływ. Nie potrafi rozładowywać napięcia emocjonalnego w interakcjach społecznych – stale kontroluje się ze swymi negatywnymi myślami i nie jest w stanie sobie z nimi poradzić. Siostra stanowiła dla niego duże wsparcie. Ogólnie biegły stwierdził u powoda zaburzenia adaptacyjne, po prawidłowym przeżyciu żałoby, trwającej pół roku. Aktualnie zaburzenia te nie ustąpiły, ale obecnie są inne znacząco poważniejsze. H. K. cierpi psychicznie – jest to trwające nadal cierpienie psychiczne uwarunkowane utratą bliskiej osoby, która częściowo zależy od jego cech osobowościowych, w zakresie siły, długości trwania, a także ujawnionych dodatkowych symptomów. Wskazuje to na introwersję, która u powoda jest podwyższona i w dużym stopniu wpływa na powyższy stan. Introwertycy to ludzie zamknięci w sobie, dlatego w ujęciu relacji ze zmarłą siostrą zdecydowanie należy stwierdzić, że stracił nie tylko osobę bliską do której był przywiązany, lecz również jedynego przyjaciela. Dlatego pomimo adekwatnego przejścia przez proces założy poczucie przedłużającej się utraty jest adekwatne i odpowiada nie tylko subiektywnym przeżyciom powoda, lecz także rzeczywistości obiektywnej, utrata ta trwa i ma wpływ na życie powoda, gdyż nie może jak wcześniej wyrzucić emocji, które w sobie tłumi w rozmowie z siostrą i stąd też m.in. jego stan psychiczny może się pogarszać w oderwaniu i wiązaniu go z procesem żałoby i stanem psychicznym, jaki może on wyzwolić. Ponadto biegły ustalił, że powód H. K. nie cierpiał na chorobę psychiczną przed śmiercią siostry B. K.. Pomoc profesjonalna pomogłaby mu z trawiącym po śmierci siostry cierpieniem w postaci terapii kryzysowej. Nagła śmierć siostry spowodowała w zakresie stanu psychicznego powoda zmiany o charakterze naturalnym, ale wysoce zindywidualizowanym, wynikające z osobowości powoda. Cierpienie psychiczne u powoda z powodu śmierci siostry nie ustąpiło pomimo upływu czasu. Powód pozostawał w silnym związku emocjonalnym z siostrą. Ponadto zasadnicze znaczenie w sytuacji powoda odgrywa zdiagnozowany u niego introwertyzm, który powoduje brak odreagowania emocji na zewnątrz i dlatego powód we wzmożonym stopniu przeżywa je od wewnątrz. W ocenie biegłego podjęcie interwencji kryzysowej w okresie żałoby mogło uchronić powoda przez obecnym nasileniem objawów i pozwolić mu wyrzucić z siebie emocje, co czynił dotychczas w kontakcie z siostrą. Biegły przyjął, że podjęcie terapii u specjalisty jest konieczne. Powód posiada żonę, nie posiada dzieci, gdyby nie posiadał żony, w obecnej sytuacji jego stan psychiczny byłby o wiele gorszy. U powoda z uwagi na śmierć siostry stwierdzono – myśli samobójcze będące wyrazem cierpienia przy braku zagrożenia samobójstwem, nasilony zgenerowany lęk, w tym lęk przed przyszłością, własną śmiercią oraz występowanie somatycznych objawów lęku- kołatanie serca, trudności w oddychaniu, poczucie izolacji i wzrost braku zainteresowania innymi ludźmi, poczucie odrętwienia emocjonalnego, niesprecyzowane poczucie zagrożenia, wzrost drażliwości, problemy z zasypianiem i snem, trudności w koncentracji uwagi, utrata nadziei na przyszłość, natrętne myśli z przeszłości, nad którymi nie panuje, brak radości w życiu codziennym, wzmożoną płaczliwość, duże trudności w podejmowaniu decyzji, brak motywacji do działania, wzrost męczliwości, spadek apetytu, spadek zainteresowania pożyciem seksualnym, poczucie bezradności.

Pomimo upływu lat więź rodzinna pomiędzy powodem i jego siostrą nie uległa rozluźnieniu, przeciwnie łączyła ich dojrzała relacja bliskości pomiędzy rodzeństwem. W takich relacjach pomiędzy rodzeństwem, takie rozluźnienia jak w związku partnerskim nie występuje, ponieważ uczucia takie w rodzeństwie na skutek rozstania na dłuższy czas nie wygasają, nie zmieniają swojego charakteru. To znaczy, że relacja taka istnieje z taki samym nasileniem niezależnie od tego czy rodzeństwo przebywa ze sobą cały czas.

dowód : zeznania powoda – k. akt 98- verte - 97

zeznania świadka I. K. k. akt 54-verte- 55,

opinia biegłego psychologa – J. S. – k. akt 125-134,opinii uzupełniająca k. akt 170 -175,

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje w znacznym zakresie na uwzględnienie.

Okolicznością bezsporną jest to, że pojazd sprawcy wypadku, który spowodował śmierć siostry powoda był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w Č. S., działającej poprzez (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W., a pozwany przyjął swą odpowiedzialność za skutki wypadku co do zasady.

Sporna pomiędzy stronami pozostawała relacja powoda z jego siostrą, która miałaby być podstawą do zasądzenia na rzecz powoda zadośćuczynienia wynikające z treści art. 446 § 4 k.c.

Zgodnie z art. 446 § 4 k.c.jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie wynikające z wyżej powołanego przepisu powinno być odpowiednie względem rozmiaru krzywdy poniesionej przez pośrednio poszkodowanego. Jest to roszczenie służące naprawieniu szkody o charakterze niemajątkowym i z natury niepoliczalnym. Zadośćuczynienie ma tutaj funkcję kompensacyjną, charakterystyczną dla wszystkich roszczeń odszkodowawczych. Nie jest możliwa całkowita restytucja (nieodwracalność skutków deliktu), ale istotne jest, aby wysokość świadczenia pozostawała adekwatna do rozmiaru krzywdy. Roszczenie o zadośćuczynienie ma pomóc w dostosowaniu się do nowej rzeczywistości i złagodzić cierpienie wywołane utratą osoby bliskiej. Zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej musi być odpowiednio wysokie i musi być odczuwalne w taki sposób, aby w mniemaniu poszkodowanego, szkoda została naprawiona i wywołała pewne odczucia sprawiedliwości (tak. SN wyroku z dnia 19 maja 1998 roku II CKN 756/97). Okolicznościami wpływającymi na wysokość zasądzonego świadczenia są : dramatyzm doznań osób bliskich zmarłego, poczucie osamotnienia, cierpienie moralne, wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rola jaką osoba ta pełniła w rodzinie, charakter i rodzaj zaburzeń w prawidłowym funkcjonowaniu pozostałych członków rodziny, a także stopień , w jakim pozostali członkowie rodziny umieli odnaleźć się w nowej rzeczywistości i są zdolni zaakceptować obecny stan rzeczy. Ogromne znaczenie ma również to jaki charakter więzi łączyły pośrednio poszkodowanego ze zmarłym. Śmierć bliskiego członka rodziny, silnie zaangażowanego w codzienne życie rodziny, przemawia za przyjęciem znacznego rozmiaru krzywdy najbliższych spowodowanej przedwczesnym i nagłym zgonem. Wycenienie przez Sąd rozpaczy, bólu cierpienia, a także ustalenia ich miernika nie jest możliwe, dlatego każdy z przypadków jest ustalany indywidualnie i odrębnie, przy ustaleniu wszystkich istotnych dla sprawy elementów.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe, w szczególności spójna, jasna precyzyjna opinii biegłego psychologa, jak również zeznania świadka i samego powoda potwierdzają jego silny związek emocjonalny z siostrą. Skutkowało to koniecznością zasądzenia na rzecz powoda zadośćuczynienia w oparciu o treść art. 446 § 4 k.c. Tragiczna i nagła śmierć siostry powoda w wypadku samochodowym wywołała u niego znaczne cierpienie psychiczne w postaci zaburzeń adaptacyjnych związanych z zerwaniem bliskiej więzi z emocjonalnej jaką powód posiadał ze zmarłą siostrą. Reakcją powoda na śmierć siostry była depresja reaktywna, podwyższony poziom lęku, który utrzymywał się około roku po śmierci siostry i był związany z lękiem o własne życie i lekiem przed śmiercią. Opinia jak i wskazane powyżej dowody potwierdziły twierdzenia zawarte w pozwie, że strata siostry, osoby, która stanowiła dla powoda duże wsparcie, jest dla niego o tyle trudna, że obecnie powód nie może sobie sam poradzić ze swoimi negatywnymi myślami. Jednym z najważniejszych wniosków zawartych w opinii biegłego był ten, że powód w wyniku śmierci siostry stracił nie tylko jedną z najbliższych osób, ale przede wszystkim jedynego przyjaciela. U powoda wciąż występuje poczucie przedłużającej się straty. Ta strata trwa i ma szczególny wpływ na życie powoda ponieważ, nie może on jak wcześniej wyrzucić z siebie emocji, które w sobie tłumi. Wszystkie objawy jakie mu towarzyszą stanowią obraz umiarkowanych zaburzeń depresyjnych. Kluczowe znaczenie dla sprawy ma również to, że stan psychiczny powoda nie zmienia się. Aktualny stan psychiczny powoda wskazuje na dalsze poczucie krzywdy i odczuwanie cierpienia związane go z doznaną stratą. Przyczyną takiego stanu jest silna więź emocjonalna jako łączyła powoda ze zmarłą siostrą, która była jego powiernikiem i przyjacielem. Na wysokość zasądzonego zadośćuczynienia miał również wpływ fakt, ze powód jest osobą dojrzałą i doświadczoną, jak wykazał przez całe jego życie zarówno w dzieciństwie, młodości, jak i po zawarciu związku małżeńskiego siostra pozostawała z nim w bardzo bliskich relacjach. Był to bardzo ważnym elementem życia powoda, co sąd ocenia jako niepowetowaną stratę w życiu emocjonalnym powoda, również przez pryzmat zdiagnozowanego przez biegłego introwertycznego podejścia do życia powoda. Istnieje konieczność podjęcia terapii związanej z wyrzucenia negatywnych myśli i emocji, tak by nie powodowały pogorszenia się stanu zdrowia psychicznego powoda.

W pozostały zakresie sąd oddalił powództwo z uwagi na przyjęcie, że kwota 50.000 zł. zadośćuczynienia byłaby w rozpoznawanym przypadku zawyżona.

Sąd zasądził odsetki za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 k.c. Termin wymagalności świadczenia przysługującego poszkodowanemu od zakładu ubezpieczeń tytułem obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w wyniku wypadku określa art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczenia obowiązkowych, UFG i PBUK (Dz.U.03.124,1152 z późn. zm.) stosownie do dyspozycji tego przepisu zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, od dnia zawiadomienia o szkodzie, a w przypadku gdy wyjaśnienie w tym terminie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, w terminie 14 dni od dnia, kiedy przy zachowaniu należytej staranności było możliwe wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu albo wysokości odszkodowania , jednak nie później niż w terminie 90 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie. Jak ustalono, pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia pismem z dnia 14 lutego 2014roku – nadanym tego samego dnia, przyjmując, że czas dostarczenia przesyłki to 7 dni, pozwany otrzymał wezwanie w dniu 21 lutego 2014 roku, dlatego pozwany powinien spełnić swoje świadczenie, najpóźniej w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania tj. do dnia 25 marca 2014 roku. Jak wykazało postępowanie roszczenie powoda było od samego początku zasadne.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.499,66 zł. Powód wniósł opłatę sądową w wysokości 2.500,00 zł. , następnie poniósł koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa złożonego w sądzie – w wysokości 17 zł., 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa substytucyjnego, 2.400 zł. – na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, następnie kwota 300 zł. tytułem zwrotu zaliczki na poczet dowodu z opinii biegłego psychologa oraz kwota 265,66 zł, tytułem zwrotu koniecznego stawiennictwa na rozprawie przez pełnomocnika powoda na trasie C. – O. – C., trzykrotnie, w wysokości jednorazowej 88,59- (53 kmx2x 0,8358 zł – samochodem o pojemności skokowej powyżej 900m3- na podstawie §2.1.b Rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 23.10.2007 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych , motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy ( Dz. U. Nr 201 z 30.11.2007 roku, poz. 1462).

Jednocześnie Sąd zwrócił powodowi nadpłatę przy wnoszeniu zaliczki na poczet opinii biegłego w wysokości 21,61 zł. – na podstawi art. 80 ukswc.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak na wstępie.