Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Daria Ratymirska

Protokolant Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa N. Z.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę kwoty 24.000 zł

I.  zasądza na rzecz powoda N. Z. od strony pozwanej (...) S.A. w S. kwotę 24.000 zł z odsetkami ustawowymi :

od kwoty 6.000 zł od dnia 24.05.2013r. do dnia zapłaty,

od kwoty 6.000 zł od dnia 21.11.2014r. do dnia zapłaty,

od kwoty 12.000 zł od dnia 31.12.2015r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo co do odsetek w dalszej części;

III.  zasądza na rzecz powoda od strony pozwanej kwotę 3734 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 733,49 zł, tytułem kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powód N. Z. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w S. o zapłatę kwoty 12.000 zł, z odsetkami ustawowymi od kwoty 6.000 zł od dnia 25.05.2013r., od kwoty 6.000 zł od dnia następnego po 30-tym dniu od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty, tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia za krzywdę, doznaną w wypadku komunikacyjnym z dnia 16.03.2013r., którego sprawca ubezpieczony był u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W piśmie procesowym z dnia 24.11. 2015r. rozszerzył powództwo, wnosząc dodatkowo o zapłatę kwoty 12.000 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 24.11.2015r., tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Zarzuciła, że u powoda występują zmiany zwyrodnieniowe, które nie mają związku z wypadkiem, oraz, że wypłacona dotychczas na rzecz powoda kwota 5000 zł, tytułem zadośćuczynienia, skompensowała doznaną przez niego krzywdę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 16.03.2013r., podczas potrącenia w wyniku uderzenia przez nadjeżdżający samochód, powód ((...) lat) doznał skręcenia stawu kolanowego lewego, skutkującego niestabilnością stawu, co wywołało długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10%. Został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego (artroskopii kolana lewego), któremu dotychczas się nie poddał. Powód odczuwa dolegliwości stawu kolanowego w szczególności przy maksymalnych zakresach zgięcia i wyprostu. Powód nie może obecnie wykonywać ciężkiej pracy fizycznej, nie może uprawiać amatorsko sportów, powinien pozostawać pod okresową kontrolą ortopedyczną ze względu na ryzyko wystąpienia w przyszłości wtórnych, pourazowych zmian zwyrodnieniowych tego stawu kolanowego, powinien prowadzić ćwiczenia rehabilitacyjne.

Po wypadku powód wymagał pomocy ze strony osób trzecich w pierwszych trzech tygodniach po urazie (w wymiarze dwóch godzin dziennie), kiedy to każda czynność, związana z samoobsługą, sprawiała mu trudności - wymagał pomocy przy toalecie, ubieraniu się, przygotowywaniu posiłków.

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii S. L. (k-130-134),

zeznania świadka: A. Z. (k-67), J. K. (k-176),

zeznania powoda (k-117v.).

Powód zgłosił szkodę pismem z dnia 16.04.2013r., domagając się zapłaty m.in. zadośćuczynienia w kwocie 11.000 zł. Pismem z dnia 21.01.2014r., wniósł o zwiększenie kwoty zadośćuczynienia, domagając się zapłaty z tego tytułu kwoty 20.000 zł.

Dowód:

zgłoszenie szkody (k-32), pismo powoda z dnia 21.01.2014r. (k-29).

Pozwana wypłaciła dotychczas powodowi kwotę 5.000 zł, tytułem zadośćuczynienia ( bezsporne).

Sąd zważył, co następuje:

Strona pozwana ponosi odpowiedzialność za szkodę, powstałą u powoda, będącą bezpośrednim następstwem wypadku z dnia 16.03.2013r., jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku, z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, na podstawie art. 436§1 kc w zw. z art. 822 § 1 i 2 kc.

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z wypadkiem. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość (tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522).

Sąd podzielił stanowisko powoda, że dotychczas wypłacona przez pozwaną z tego tytułu kwota 5.000 zł była za niska i nieodpowiednia do rozmiaru krzywdy. Skutki wypadku na zdrowiu powoda (opisane wyżej) ustalono w oparciu o opinię biegłego lekarza, zeznania świadków i powoda. Uzasadniają przyznanie powodowi zadośćuczynienia w żądanej kwocie, która uwzględnia rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka, wiek powoda, rozmiar cierpień, odczuwanych przez niego do chwili obecnej, ograniczenia w życiu codziennym, długotrwały proces leczenia, który dotychczas nie zakończył się wobec konieczności poddania się zabiegowi operacyjnemu uszkodzonego lewego kolana.

Odsetki ustawowe od kwoty 6.000 zł zasądzono od dnia 24.05.2013r., przyjmując, iż powód zgłosił szkodę pismem z dnia 16.04.2013r. oraz licząc 7 dni na doręczenie pozwanemu tego pisma (pozwana nie wykazała, a nawet nie twierdziła, że zgłoszenie szkody otrzymała w terminie późniejszym). Uzasadnia to zasądzenie odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia od dnia następnego po upływie ustawowego 30-dniowego okresu na spełnienie świadczenia, na podstawie przepisów art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817 § 1 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Odsetki ustawowe za opóźnienie w zapłacie kwoty 6.000 zł, tytułem zadośćuczynienia, zasądzono, zgodnie z żądaniem, od dnia następnego po 30-tym dniu od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu (co miało miejsce w dniu 20.10.2014r. – k-44). Odsetki ustawowe od kwoty 12.000 zł zasądzono od dnia 31.12.2015r., skoro żądanie zapłaty w tym zakresie po raz pierwszy zostało zgłoszone przez powoda w piśmie procesowym z dnia 21.11.2015r. (k-164), pismo zostało nadane pocztą w dniu 26.11.2015r. – przyjmując datę doręczenia pozwanej tego pisma na dzień 30.11.2015r. oraz uwzględniając termin ustawowy 30 dni na spełnienie roszczenia przez stronę pozwaną, okres opóźnienia w zapłacie należało liczyć dopiero od dnia 31.12.2015r. W dalszej części powództwo w zakresie odsetek od kwoty 12.000 zł (liczonych przez powoda od dnia 24.11.2015r.), wobec braku podstaw prawnych, podlegało oddaleniu (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817 § 1 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych).

Orzeczenie o kosztach w pkt III wyroku oparto na przepisach art. 100 zd. 2 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc, przyjmując, że powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania. Pozwana powinna zwrócić powodowi koszty procesu w kwocie 3734 zł, w skład których wchodzi: kwota 600 zł, uiszczona tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 2400 zł, tytułem wynagrodzenia pełnomocnika (w stawce minimalnej), 34 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 700 zł – zaliczka na wynagrodzenie biegłego.

W toku postępowania poniesiono wydatki tymczasowo ze Skarbu Państwa na wynagrodzenie biegłego (67,28 zł – k-144) i komornika (66,51 zł – k-155), ponad uiszczoną zaliczkę, w łącznej kwocie 133,49 zł. Wydatkami tymi oraz opłatą uzupełniającą od pozwu (wymaganą w wyniku rozszerzenia powództwa – 600 zł), zgodnie z wynikiem procesu, obciążono stronę pozwaną, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 zd. 2 kpc w zw. z art. 98§1 kpc.