Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Henryk Brzyżkiewicz (spr.)

Sędziowie: SO Tomasz Pawlik

SR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 listopada 2015 roku

sprawy z powództwa (...) (...) położonej w G. przy ul. (...)

przeciwko A. B. i J. B.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego J. B.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 21 kwietnia 2015 roku, sygn. akt I Nc 2188/14

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Henryk Brzyżkiewicz SSO Tomasz Pawlik

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2015 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach I Wydział Cywilny- w sprawie z powództwa (...) (...) położonej w G. przy ul. (...) przeciwko A. B. i J. B. odrzucił sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty wydanego dnia 3.12.2014 r. w postępowaniu upominawczym.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, iż w dniu 3 grudnia Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Gliwicach wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Pozwany z kolei wniósł sprzeciw od tegoż nakazu zapłaty. W związku z brakami formalnymi wniesionego sprzeciwu, zarządzeniem z dnia 5 lutego 2015 roku wezwano pozwanego do usunięcia braków formalnych sprzeciwu poprzez dołączenie dwóch odpisów sprzeciwu, w terminie tygodniowym od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia sprzeciwu. Powyższe zarządzenie zostało doręczone pozwanemu dnia 14 marca 2015 roku, co przesądzało fakt, iż termin na wykonanie zobowiązania upływał w sobotę dnia 21 marca 2015 roku. Pozwany nadesłał wymagane odpisy sprzeciwów dnia 23 marca 2015 roku, a zatem po terminie. Sąd Rejonowy zaakcentował, iż zgodnie z treścią art. 504 § 1 k.p.c. Sąd odrzuca sprzeciw wniesiony po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalny albo którego braków pozwany nie usunął w terminie. Dlatego też sprzeciw pozwanego został odrzucony.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany, wskazując iż co prawda zgadza się ze stanem faktycznym opisanym przez Sąd Rejonowy, jednakże w jego ocenie ostatni dzień terminu przypadał nie na sobotę dnia 21 marca 2015 roku, po której przypadała niedziela (22 marca 2015 roku), ale na poniedziałek 23 marca 2015 roku, tj. w pierwszy dzień roboczy, czyli „dzień następny” w rozumieniu art. 115 k.c. Zdaniem żalącego 21.03.2015 r. (sobota) i 22.03.2015 r. (niedziela) stanowiły dni ustawowo wolne od pracy.

W odpowiedzi na zażalenie, strona powodowa wniosła o oddalenie zażalenia wniesionego przez stronę pozwaną w całości jako bezzasadnego oraz o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu, powódka wskazała, iż braki formalne, o jakich mowa w zarządzeniu Sądu pierwszej instancji winny zostać uzupełnione w terminie do dnia 21 marca 2015 roku, a fakt, iż ów termin upływał w sobotę nie ma znaczenia, bowiem sobota nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. w zw. z art. 165 § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy w Gliwicach zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne, a rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego należy uznać za słuszne.

Rację ma Sąd meriti uznając, iż termin do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu od nakazu zapłaty skutecznie upłynął w sobotę dnia 21 marca 2015 roku.

W realiach niniejszej sprawy istotną kwestią była jedynie analiza czy, biorąc pod uwagę fakt, iż termin na wykonanie zobowiązania nałożonego przez sąd na pozwanego upływał w sobotę, możliwe pozostawało wypełnienie owego zobowiązania w najbliższy po rzeczonej sobocie poniedziałek, będący w ocenie żalącego pierwszym dniem roboczym.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zgodnie z ustawą z dnia 18 stycznia 1951 roku o dniach wolnych od pracy (t.j. Dz. U z 2015 r., poz. 90) dniami wolnymi są niedziele oraz 1 stycznia - Nowy Rok, 6 stycznia - Święto Trzech Króli, pierwszy dzień Wielkiej Nocy, drugi dzień Wielkiej Nocy, 1 maja - Święto Państwowe, 3 maja - Święto Narodowe Trzeciego Maja, pierwszy dzień Zielonych Świątek, dzień Bożego Ciała, 15 sierpnia - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, 1 listopada - Wszystkich Świętych, 11 listopada - Narodowe Święto Niepodległości, 25 grudnia - pierwszy dzień Bożego Narodzenia, 26 grudnia - drugi dzień Bożego Narodzenia. Soboty nie są wymienione w powyższej ustawy jako dni wolne od pracy- są zatem, wbrew stanowisku żalącego, dniami roboczymi.

Powyższe, zostało także wyartykułowane przez Sąd Najwyższy, który podkreślił, iż dniami wolnymi od pracy nie są tzw. wolne soboty (vide uchwała SN z dnia 30 kwietnia 1976 r., III CZP 21/76, OSNC 1976, nr 10, poz. 208, uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 25 kwietna 2003 r., III CZP 8.03, OSNC 2004, nr 1 poz. 1).

Należało zatem przyznać rację Sądowi pierwszej instancji, który prawidłowo ocenił, iż uzupełnienie przez J. B. braków formalnych wniesionego sprzeciwu od nakazu zapłaty nastąpiło po terminie.

W tym stanie rzeczy, zarzut skarżącego, okazał się chybiony i stanowił li tylko niczym nieuzasadnioną polemikę z prawidłowo poczynionymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami i oceną prawną, którą to Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własną.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Henryk Brzyżkiewicz SSO Tomasz Pawlik