Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód P. G. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego S. J., kwoty (...) zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- (...)zł od dnia 7 sierpnia 2014 roku do dnia zapłaty,

- (...) zł od dnia 13 września 2014 roku,

- (...) zł od dnia 15 października 2014 roku do dnia zapłaty

oraz kosztami procesu, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że strony zawarły umowy najmu ekspresów do kawy. Strona powodowa podniosła, iż na podstawie łączącej strony umowy najmu, wystawiała na rachunek pozwanego faktury VAT, które nie zostały przez niego w całości uregulowane (pozew, 3-6).

W dniu 10 stycznia 2015 r., wydany został w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty, sygn. akt IX GNc 12812/14, k. 33).

W dniu 11 lutego 2015 r. S. J. złożył sprzeciw od ww. nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany podniósł zarzut spełnienia świadczenia, wskazując, że w dniu 30 grudnia 2014 roku uregulował w całości roszczenie powoda wynikające z faktur VAT (sprzeciw, k. 40-42).

Pismem z dnia 10 kwietnia 2015 roku powód cofnął pozew w zakresie należności głównej co do kwoty (...) zł (pismo procesowe, k. 49-50).

Postanowienie z dnia 24 kwietnia 2015 roku Sąd umorzył postepowania w sprawie co do powyższej kwoty (postanowienie, k. 53-54).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 lipca 2011 roku P. G. (1), prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą PHU (...) w W. (wynajmujący) zawarł ze S. J., prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą PPHU (...) w Ł., umowę najmu nr (...), której przedmiotem był ekspres do kawy E. (...) młynek do kawy (...) oraz filtr B.. Strony umowy ustaliły wysokość miesięcznego czynszu najmu na kwotę (...) zł netto, płatny w ciągu miesiąca od dnia wystawienia faktury VAT (umowa najmu, k. 10-12).

W dniu 2 lutego 2012 roku P. G. (1) (wynajmujący) zawarł ze S. J. umowę dzierżawy, której przedmiotem był ekspres do kawy E. (...) grupowy, młynek do kawy (...) oraz filtr B.. Strony umowy ustaliły wysokość miesięcznego czynszu dzierżawy na kwotę (...)zł netto, płatny w ciągu miesiąca od dnia wystawienia faktury VAT (umowa dzierżawy, k. 13-17).

Na postawie powyższych umów, P. G. (1) wystawił na rachunek S. J. następujące faktury VAT:

- nr (...) z dnia 23 lipca 2014 roku na kwotę (...) zł brutto z terminem płatności do dnia 6 sierpnia 2014 roku,

- nr (...) z dnia 29 sierpnia 2014 roku na kwotę (...)zł brutto z terminem płatności do dnia 12 września 2014 roku, zmienioną fakturą korygującą VAT nr 14- (...) na kwotę (...) zł brutto,

- nr (...) z dnia 30 września 2014 roku na kwotę (...) zł brutto z terminem płatności do dnia 14 października 2014 roku.

(faktury VAT, k. 18-21).

Pismem z dnia 11 września 2014 roku P. G. (1) wezwał S. J. do zapłaty kwoty (...) zł z tytułu wystawionych faktur VAT nr: (...), (...), (...) oraz (...) (wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania, k. 22-23).

W dniu 25 września 2014 roku S. J. dokonał zapłaty za faktury VAT nr: (...), (...) oraz (...) (potwierdzenie polecenia przelewu, k. 65).

W dniu 30 grudnia 2014 roku S. J. dokonał na rzecz P. G. (1) zapłaty kwoty (...) zł tytułem faktur VAT nr: (...), (...), (...), (...) oraz 14- (...) (potwierdzenie polecenia przelewu, k. 43).

W dniu 27 lipca 2015 roku P. G. (1) złożył oświadczenie, że wszelkie należne kwoty wynikające z dotychczasowej współpracy pomiędzy S. J. a P. G. (2) na dzień podpisania oświadczenia zostały uregulowane (oświadczenie, k. 68).

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci odpisów dokumentów załączonych do pozwu, sprzeciwu od nakazu zapłaty oraz dalszych pism procesowych składanych przez strony w toku postępowania. Powołane przez strony odpisy dokumentów prywatnych zasługują na wiarę. Ich wiarygodność nie była kwestionowana przez strony niniejszego postępowania, Sąd zaś nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Powód wywodził roszczenie procesowe będące przedmiotem niniejszego postępowania z zawartej z pozwanym umowy najmu, której przedmiotem był ekspres do kawy E. (...) młynek do kawy (...) oraz filtr B.. Strony łączyła umowa najmu, zatem w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie art. 659 § 1 k.c. Zgodnie z treścią powyższego przepisu, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umowa najmu ma charakter konsensualny, odpłatny, dwustronnie zobowiązujący i wzajemny. Ekwiwalentem świadczenia wynajmującego, które polega na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Po stronie najemcy powstaje zatem jednocześnie uprawnienie do korzystania z rzeczy, jak i obowiązek zapłaty czynszu. W konsekwencji, najemca jest zarówno wierzycielem, jak i dłużnikiem wynajmującego.

Poza sporem był sam fakt zawarcia i wykonania umowy. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany natomiast podniósł zarzut spełnienia świadczenia, wskazując, że uregulował całą należność dochodzoną niniejszym pozwem w dniu 30 grudnia 2014 roku. Na potwierdzenie powyższej okoliczności pozwany przedłożył polecenia przelewu z dnia 30 grudnia 2014 roku oraz oświadczenie powoda, że wszelkie należne kwoty wynikające z dotychczasowej współpracy pomiędzy S. J. a P. G. (1) na dzień podpisania oświadczenia, tj. 27 lipca 2015 roku zostały uregulowane.

Okoliczność uregulowania przez pozwanego wszelkich należności dochodzonych w niniejszym postępowaniu nie była kwestionowana przez powoda.

Mając na względzie powyższe wskazać należy, że pozwany dokonał zapłaty na rzecz powoda całej dochodzonej kwoty, a zatem spełniła świadczenie i zaspokoił w całości roszczenie powoda, a co za tym idzie jego zobowiązanie w stosunku do pozwanego wygasło.

Wobec powyższego Sąd oddalił powództwo w całości.

Nie ulega również wątpliwości, że zaspokojenie przez stronę pozwaną roszczenia w toku procesu należy uznać za jednoznaczne z jej przegraniem sprawy. Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego, pozwany, który płaci dochodzoną należność po wniesieniu pozwu, chociaż przed otrzymaniem jego odpisu, z punktu widzenia przepisów k.p.c. o kosztach procesu uważany jest za przegrywającego sprawę i w konsekwencji zobowiązany jest zwrócić powodowi poniesione koszty (art. 98 § 1 k.p.c.) - por. postanowienie z dnia 20 sierpnia 1979 r., I CZ 92/79. Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda z tego tytułu kwotę składają się: minimalna stawka zastępstwa procesowego wykonywanego przez radcę prawnego w wysokości (...)zł (§ 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349 z późn. zm.), opłata od pozwu w wysokości (...) zł oraz kwota (...) zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

(...)