Sygn. akt IV U 837/13
Dnia 20 czerwca 2013 r.
Sąd Okręgowy w Tarnowie Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska
po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2013 r. w Tarnowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z odwołania P. R.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 27 marca 2013 r., nr (...)
o prawo do renty rodzinnej
p o s t a n a w i a:
umorzyć postępowanie.
Decyzją z dnia 27 marca 2013 r., nr (...), ZUS Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił P. R. przyznania prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu z uwagi na to, że zmarły w dniu śmierci nie miał ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i nie spełniał warunków do uzyskania tego świadczenia.
Decyzja powyższa została zaskarżona przez P. R. odwołaniem.
W związku z odwołaniem, organ rentowy powtórnie badał, czy ojciec odwołującego
w dniu śmierci spełniał warunki do przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Postępowanie to skutkowało wydaniem decyzji z dnia 3 czerwca 2013 r., którą organ rentowy ponownie odmówił P. R. przyznania prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu z tych samych co uprzednio przyczyn. Decyzją tą uchylona została zaskarżona decyzja ZUS Oddział w T. z dnia 27 marca 2013 r.
Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:
Postępowanie wywołane odwołaniem P. R. od decyzji ZUS Oddział
w T. z dnia 27 marca 2013 r. podlega umorzeniu na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się
z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Postanowienie może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 355 § 2 k.p.c.).
W niniejszej sprawie decyzja ZUS z dnia 27 marca 2013 r., którą organ rentowy odmówił P. R. przyznania prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu
z uwagi na to, że zmarły w dniu śmierci nie miał ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i nie spełniał warunków do jej uzyskania, została uchylona decyzją
z dnia 3 czerwca 2013 r., ponownie odmawiającą wnioskodawcy prawa do tego świadczenia
z tych samych co wcześniej przyczyn.
Skoro więc decyzja ZUS z dnia 27 marca 2013 r., od której odwołał się P. R. została uchylona, postępowanie w przedmiotowej sprawie jest zbędne i niedopuszczalne,
a zatem podlega umorzeniu. Brak jest wszak instrumentu inicjującego i dopuszczającego postępowanie sądowe, którym w zakresie ubezpieczeń społecznych jest odwołanie od decyzji organu rentowego. W orzecznictwie przyjmuje się natomiast, że dochodzenie przed sądem prawa do świadczenia z ubezpieczenia społecznego, które nie było przedmiotem decyzji organu rentowego, jest niedopuszczalne, z wyjątkiem przewidzianym w art. 477
9 § 4 k.p.c.,
a treść decyzji, od której wniesiono odwołanie, wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu (zob. postanowienie SN z dnia 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNP 2000,
nr 15, poz. 601; wyrok SN z dnia 23 listopada 1999 r., II UKN 204/99, OSNP 2001, nr 5,
poz. 169).
Umorzenie postępowania wywołanego odwołaniem od decyzji ZUS Oddział
w T. z dnia 27 marca 2013 r. nie pozbawia ubezpieczonego możliwości poszukiwania ochrony własnego interesu. Realizując swoje ustawowe uprawnienia, odwołujący może- na ogólnych zasadach- wywieść odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 3 czerwca
2013 r., pamiętając, że termin ten wynosi miesiąc od doręczenia wnioskodawcy odpisu tej decyzji (art. 477
(
9 )§ 1 k.p.c.), a wniesienie odwołania po upływie terminu powoduje jego odrzucenie, chyba, że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego (art. 477
(
9 )§ 3 k.p.c.).
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.