Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 1 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Karol Paździoch

Protokolant: sekretarz sądowy Dorota Cydzik

po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej K. B.

przeciwko J. B. (1)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego J. B. (1) na rzecz powódki małoletniej K. B. alimenty w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 22 czerwca 2015 roku z prawem powołania się na płatności dokonane po tej dacie;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego J. B. (1) na rzecz powódki małoletniej K. B. kwotę (...) (jeden tysiąc sto cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego J. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 360 (trzystu sześćdziesięciu) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 297/15

UZASADNIENIE

Małoletnia K. B., reprezentowana przez matkę M. B., wniosła o zasądzenie od pozwanego J. B. (1) alimentów w kwocie po 1.300 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10. każdego miesiąca, poczynając od dnia wniesienia pozwu, wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, a także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że małoletnia obecnie zamieszkuje z matką i pozostaje na jej wyłącznym utrzymaniu, natomiast pozwany nie łoży na utrzymanie córki, a ponadto stosuje wobec rodziny przemoc psychiczną i fizyczną (k. 2).

W odpowiedzi na pozew pozwany J. B. (1) uznał żądanie pozwu do kwoty 300 zł miesięcznie, z terminem płatności do dnia 27. każdego miesiąca. Zaprzeczył jednak, jakoby stosował przemoc fizyczną czy psychiczną, zarówno w stosunku do córki, jak i do jej matki (k. 15-17).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia K. B. urodzona (...), jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego J. B. (1) i M. B.. Rodzice małoletniej od 14 czerwca 2015 r. mieszkają oddzielnie, małoletnia pozostaje pod pieczą matki.

Niesporne, a nadto dowód:

­

odpis skrócony aktu urodzenia K. B., k. 3,

­

odpis skrócony aktu małżeństwa J. B. (1) i M. B., k. 5.

M. B. ma 50 lat, posiada wykształcenie średnie ze specjalnością technik technolog żywienia zbiorowego. Jest zatrudniona w (...) sp. z o.o. z siedzibą w M., której jedynym wspólnikiem jest J. B. (1), na stanowisku kucharza na czas nieokreślony, w wymiarze pełnego etatu. Z tego tytułu przysługuje jej wynagrodzenie w kwocie 1.750 zł brutto miesięcznie, czyli 1.291,16 zł netto miesięcznie. W roku 2014 uzyskała dochód ze stosunku pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, w kwocie 16.061,04 zł, która pomniejszona o kwotę podatku 2.334,96 zł oraz zwiększona o kwotę odliczenia na dziecko 986,76 zł daje kwotę 14.712,84 zł. Ponadto w ww. roku podatkowym M. B. otrzymała zwrot nadpłaty i odliczeń w kwocie 1.049,28 zł. Daje to roczny dochód w łącznej wysokości 15.762,12 zł, tj. 1.313,51 zł na miesiąc. Aktualnie nie świadczy ona pracy na ww. stanowisku, jednak umowa o pracę nie została rozwiązana. Dotychczas nie dochodziła należności z tytułu stosunku pracy. W weekendy M. B. pracuje bez umowy dorywczo na promocjach u swojej córki S. B. (obecnie M.) i z tego tytułu uzyskuje dochód przeciętnie około 1.000 zł netto na miesiąc. Wobec powyższego, łączny dochód miesięczny wynosi około 2.313 zł. Co miesiąc otrzymuje od J. B. (1) kwotę 1.000 zł. M. B. nie posiada prawa do świadczeń emerytalno-rentowych, nie korzysta z pomocy (...). Otrzymywała natomiast pomoc od swojej matki, od starszej córki S. oraz od rodziny ze strony męża. Z mężem nie utrzymuje żadnych kontaktów, nie wniosła pozwu o rozwiązanie małżeństwa przez rozwód. M. B. deklaruje, że próbuje znaleźć stałą pracę, ale równocześnie ma obawy, iż większość jej wynagrodzenia zostałaby zajęta przez komornika ze względu na zobowiązania finansowe, które zaciągnęła, głównie na spłatę zadłużenia ośrodka wypoczynkowego należącego do spółki (...). Obecnie mieszka razem z małoletnią powódką w dwupokojowym mieszkaniu w S.. Koszt wynajmu mieszkania wynosi 1.200 zł na miesiąc, przy czym na M. B. przypada kwota 800 zł na miesiąc, a pozostałą kwotę uiszcza jej druga córka – S. B. (obecnie M.), która jest jedynym formalnym najemcą mieszkania. Pośrednikiem w wynajmie przedmiotowego mieszkania jest matka M. L. K.. Posiada ona pełnomocnictwo do wynajmu lokalu, udzielone przez właścicieli, którzy od około 20 lat przebywają w USA. Opłata za energię elektryczną wynosi około 200 zł na dwa miesiące, opłata za gaz 40 zł na dwa miesiące. Całkowity miesięczny koszt utrzymania mieszkania wynosi 1320 zł, a w części przypadającej na małoletnią powódkę proporcjonalnie w kwocie 440 zł miesięcznie.

Dowód:

­

zaświadczenie o zarobkach M. B., k. 20,

­

zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu przez M. B. w roku 2014, k. 68-69,

­

część uzupełniająca zeznania o wysokości osiągniętego dochodu przez M. B. za rok 2014, k. 70-71,

­

umowa najmu mieszkania, k. 21-23,

­

przesłuchanie świadka L. K., k. 74-75,

­

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej M. B., k. 41-42 i 75.

Małoletnia K. B. jest dzieckiem ogólnie zdrowym, nie choruje na choroby przewlekłe, ma alergię i z tego powodu jest odczulana. Nosi aparat ortodontyczny, który kosztował około 2.000 zł, do jego spłaty pozostało 800 zł. Kontrola u ortodonty odbywa się co dwa miesiące, a koszt wizyty wynosi 100 zł.

Małoletnia równolegle uczęszcza do drugiej klasy dwujęzycznego gimnazjum i do szkoły muzycznej. Ponadto uczy się języka angielskiego w szkole językowej R. & M. (...) sp. j. Zajęcia odbywają się od 17.09.2014 r. do 30.06.2015 r. dwa razy w tygodniu w wymiarze dwóch lekcji po 50 minut. Koszt kurs wynosi 1926 zł, z czego na rok 2014 przypada kwota około 732 zł, a pozostała kwota 1.194 zł na rok 2015. Koszty te jednak jawią się jako nieusprawiedliwione.

Do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej powódki należy opłata na komitet rodzicielski w gimnazjum w kwocie 120 zł na rok, tj. 10 zł na miesiąc, składka klasowa w kwocie 10 zł na miesiąc, zakup biletu sieciowego komunikacji miejskiej na kwotę 50 zł na miesiąc, wydatki na kino, teatr i filharmonię w kwocie 50 zł na miesiąc, wizyta u ortodonty 50 zł na miesiąc. Do usprawiedliwionych kosztów należą również koszty wyżywienia małoletniej w kwocie 350 zł na miesiąc, koszty wyprawki szkolnej (m.in. książki, zeszyty, przybory szkolne, strój gimnastyczny) w kwocie 600 zł na rok, tj. 50 zł na miesiąc, koszty zakupu odzieży, butów, bielizny w kwocie 200 zł na miesiąc, koszty zakupu środków czystości i higieny w kwocie 50 zł na miesiąc.

Powyższe usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej powódki wynoszą 820 zł na miesiąc, zaś wszelkie usprawiedliwione koszty wynoszą ok. 1260 zł miesięcznie.

Dowód:

­

umowa o nauczanie języka obcego, k. 26-28,

­

faktura za kurs języka angielskiego – dopłata, k. 25,

­

potwierdzenia opłat za kurs języka angielskiego, k. 29-36,

­

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej M. B., k. 41-42.

Pozwany J. B. (1) ma 69 lat, posiada wykształcenie średnie ze specjalnością technik budowlanego. Od 1 stycznia 2010 roku do 30 czerwca 2015 roku pracował w (...) spółce z o.o. z siedzibą w M. jako prezes jednoosobowego zarządu, ostatnio w wymiarze 1/2 etatu. Umowa o pracę na powyższym stanowisku została rozwiązana za porozumieniem stron. J. B. (1) nadal posiada wszystkie udziały w tej spółce. Mieszka w mieszkaniu służbowym, które jest własnością (...) spółki z o.o. i w związku z tym nie ponosi bezpośrednio kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania. Spółka nie znajduje się w likwidacji, ośrodek jest otwarty i funkcjonuje. Pozwany w dalszym ciągu zarządza spółką, ale nie pobiera wynagrodzenia. Pozwany J. B. (1) jest również prezesem klubu sportowego, funkcję tę pełni społecznie bez wynagrodzenia. Wspólnie z żoną wykonali remont mieszkania, w którym obecnie mieszka jego żona z małoletnią powódką, a pozwany przebywał w tym mieszkaniu przez cały rok.

J. B. (1) w roku 2014 uzyskał, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, dochód w kwocie 41.953,30 zł, co po odliczeniu podatku w kwocie 6.995,52 zł daje kwotę 34.957,78 zł rocznie, tj. około 2.913 zł netto na miesiąc. Obecnie jest na emeryturze i z tego tytułu otrzymuje kwotę około 2.967 zł brutto miesięcznie. Po potrąceniu zaliczki na podatek, składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz kwoty 750 zł egzekwowanej przez komornika, otrzymuje 1.700 zł netto miesięcznie. Oprócz powódki nie ma innych dzieci ani żadnej innej osoby na utrzymaniu. Nie wniósł pozwu o rozwiązanie małżeństwa przez rozwód. J. B. (1) leczy się na kręgosłup, przebył chemioterapię i radioterapię. Na leki wydaje miesięcznie 100-120 zł, na wyżywienie 300 zł na miesiąc, na zakup odzieży 300 zł na miesiąc, na zakup środków higienicznych i kosmetyków wydaje kwotę 150-200 zł co dwa miesiące. Pali papierosy ilości jednej paczki dziennie, na które wydaje 300 zł na miesiąc. Czasami pije alkohol. Pozwany posiada samochód marki F. (...), rok produkcji 1999. Na benzynę wydaje 300 zł na miesiąc. Samochodem jeździ do T., do banku w K., wcześniej jeździł do S.. Dodatkowo, na wyjazdy w sprawach służbowych, otrzymuje pieniądze na paliwo z klubu sportowego.

Wskutek zaciągniętych kredytów na modernizację ośrodka spółka (...) posiada zadłużenie w kwocie 2.500.000 zł. Pozwany wraz ze swoją żoną ma również zobowiązania finansowe na kwotę 300.000 zł. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Gryficach prowadzi przeciwko pozwanemu i spółce (...) spraw egzekucyjnych na łączną kwotę 4.400.000 zł.

Dowód:

­

odpis z (...) spółki z o.o., k. 54-55 i 56-60,

­

potwierdzenie przekazów pieniężnych, k. 73,

­

pismo komornika sądowego, k. 63,

­

potwierdzenie wypłaty świadczenia emerytalnego, k. 18,

­

świadectwo pracy J. B. (1), k. 64,

­

zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu przez J. B. (2) w roku 2014, k. 65-67,

­

przesłuchanie pozwanego J. B. (1), k. 42-43.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powództwo oparto o przepis art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych rodziców względem dzieci każdorazowo wyznaczany jest przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza natomiast treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa. Powyższe nie oznacza obowiązku rodziców zaspokajania wszelkich potrzeb ich małoletnich dzieci, lecz jedynie tych, które są niezbędne z punktu widzenia celu ich wychowania i przygotowania do pracy. W tym kontekście należy zauważyć, że rodzic, który w związku z utrzymaniem dziecka ponosi koszty znacznie przekraczające standardowe i niezbędne wydatki związane z utrzymaniem dziecka, nie może żądać od drugiego rodzica, w szczególności znajdującego się w trudnej sytuacji majątkowej, partycypacji w ogóle ponoszonych opłat, a jedynie w tej części, którą wyznacza dyspozycja art. 96 k.r.o.

Pozwany jest ojcem powódki, a zatem zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. zobligowany jest do łożenia na utrzymanie małoletniej, która nie posiada majątku, ani źródeł dochodów,
a zatem nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Powyższa okoliczność nie była kwestionowana przez pozwanego.

Ustalając wysokość alimentów należnych od ojca na rzecz córki, Sąd wziął pod uwagę zarówno usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem powódki, jak i możliwości majątkowe i zarobkowe jej obojga rodziców.

Okoliczność, iż małoletnia K. B. aktualnie mieszka z matką, jest niesporna.

W ocenie Sądu, nie wszystkie deklarowane przez matkę małoletniej koszty związane
z zaspokojeniem potrzeb córki mieszczą się w zakresie pojęcia „usprawiedliwionych potrzeb małoletniej” – zarówno co do istoty, jak i co do wysokości.

Dotyczy to związanych z realizacją zainteresowań muzycznych małoletniej K. B., a ponoszonych na rzecz szkoły muzycznej składek i opłat, które są także ponoszone w szkole o profilu ogólnym, jak również wydatków na kursy językowe w sytuacji, gdy nauczanie języka obcego ujęte jest w programie nauczania gimnazjum i realizowane w procesie dydaktycznym. Należy przy tym wskazać, iż żadne z powyższych wydatków nie są niezbędne dla prawidłowego rozwoju psychofizycznego małoletniej, jej socjalizacji rówieśniczej i prawidłowości procesu edukacyjnego.

Wydatku poniesionego na zakup aparatu ortodontycznego, który bez wątpienia jest niezbędny w celach estetycznych, nie można zaliczyć do bieżących wydatków na utrzymanie dziecka, ponieważ został poniesiony jednorazowo i w większości został już sfinansowany.

Wysokości pozostałych wydatków, które wskazała przedstawicielka ustawowa, nie były kwestionowane przez pozwanego.

Z drugiej strony przedstawicielka ustawowa, zdaniem Sądu, pominęła niektóre istotne koszty związane z zaspokojeniem usprawiedliwionych potrzeb powódki. Wynikają one z ogólnie przyjętych norm i standardów oraz zasad doświadczenia życiowego i zawodowego. Do tych kosztów należy zaliczyć wydatki na wyżywienie małoletniej w kwocie 350 zł na miesiąc, wydatki na wyprawkę szkolną (m.in. na zakup książek, zeszytów, przyborów szkolnych, stroju gimnastycznego) w kwocie 50 zł na miesiąc, wydatki na zakup odzieży, butów i bielizny w kwocie 200 zł na miesiąc oraz wydatki na zakup środków czystości i higieny w kwocie 50 zł na miesiąc.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, głównie z zeznań stron, a także z zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, usprawiedliwiony koszt indywidualnego utrzymania małoletniej powódki wynosi ok. 820 zł miesięcznie.

Niewątpliwie musi on również zostać powiększony o partycypację małoletniej powódki w kosztach utrzymania lokalu, w którym ona mieszka. Całkowity miesięczny koszt utrzymania mieszkania wynosi 1320 zł, a w części przypadającej na małoletnią powódkę przypada kwota 440 zł miesięcznie. W tym miejscu należy wskazać, iż – stosownie do twierdzeń strony powodowej – koszty zakwaterowania małoletniej powódki zostały obliczone przy przyjęciu, iż 1/3 kosztów eksploatacji mieszkania pokrywa S. M., która jest jedynym oficjalnym najemcą tego lokalu, chociaż aktualnie już w nim nie mieszka. Niemniej jednak nie sposób abstrahować od faktu, iż właśnie takiego podziału ww. kosztów S. M. dokonała z M. B., której de facto nie przysługuje żaden tytuł prawny do przedmiotowego lokalu. Należy przy tym stwierdzić, iż kwota 440 zł stanowi standardowo przyjętą w aktualnych polskich warunkach społeczno-gospodarczych wysokość partycypacji małoletniego dziecka w kosztach utrzymania mieszkania. Dlatego nawet przy założeniu, iż nie mieszkająca w tym lokalu, a jedynie formalnie będąca jego najemcą S. M. nie jest zobowiązana do pokrywania 1/3 wysokości kosztów eksploatacji mieszkania, to i tak brak byłoby podstaw do uznania wynikłej stąd różnicy za usprawiedliwiony koszt utrzymania powódki.

Łączne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej K. B. wynoszą zatem ok. 1260 zł.

W ocenie Sądu, sytuacja majątkowa i zarobkowa M. B. jest niewątpliwie niekorzystna. W chwili obecnej utrzymuje ona siebie i powódkę ze stałej pracy oraz dodatkowo podejmowanej pracy dorywczej, z których uzyskuje łączny dochód w kwocie 2.313 zł miesięcznie. Jeżeli chodzi o zatrudnienie M. B. w (...) spółce z o.o., to należy stwierdzić, iż strony zgodnie zeznały, że aktualnie nie świadczy ona pracy i że jej umowa o pracę nie została rozwiązana. Dlatego z uwagi na dalsze pozostawanie w stosunku pracy z (...) spółką z o.o., M. B. powinna faktycznie wykonywać tę pracę, a jeśli nie uzyskałaby z tego tytułu pełnego wynagrodzenia – dochodzić go w postępowaniu przed Sądem. Skoro jednak tego zaniechała i poprzestała na przyjmowaniu od pozwanego kwoty 1.000 z miesięcznie, to niewątpliwie nie wykorzystała wszystkich swoich możliwości zarobkowych, czym działała na szkodę małoletniej powódki. Ponadto, nawet w przypadku ewentualnego późniejszego rozwiązania umowy o pracę z (...) spółką z o.o., przedstawicielka ustawowa powinna podjąć inne stałe zatrudnienie, a nie ograniczać się jedynie do wykonywania prac dorywczych, i to tylko w weekendy. M. B. jest bowiem osobą ogólnie zdrową, nie ma przeszkód do podejmowania pracy, nie ma również orzeczenia o niepełnosprawności albo uznaniu za osobę niezdolną do pracy. Co prawda twierdzi, że leczy się psychiatrycznie oraz na nadciśnienie tętnicze, ale nie przedstawiła na to żadnych dowodów. Pod uwagę należy wziąć również fakt, iż M. B. posiada wykształcenie średnie ze specjalnością technik technologa żywienia zbiorowego, wobec czego w dużym ośrodku miejskim, jakim jest S., ma znaczne szanse na znalezienie stałego zatrudnienia z wyższym wynagrodzeniem i tym samym poprawić swoją sytuację materialną. W gruncie rzeczy niechęć M. B. do podjęcia stałego, legalnego zatrudnienia jest motywowana jej obawą przed dokonywaniem z tak uzyskiwanego wynagrodzenia potrąceń przez komornika sądowego, co skądinąd przyznała w trakcie przesłuchania. Tego rodzaju postawa nie może zaś zasługiwać na aprobatę Sądu w kontekście jej ustawowego obowiązku partycypowania w usprawiedliwionych kosztach utrzymania dziecka. Z drugiej strony, Sąd nie dał wiary pozwanemu, jakoby M. B. pracowała nielegalnie na rzecz banku (...), ponieważ pozwany nie udowodnił tej okoliczności, z której zamierzał wywodzić korzystne dla siebie skutki prawne, zaś zasady doświadczenia życiowego i zawodowego przemawiają za niskim stopniem prawdopodobieństwa, aby tego rodzaju instytucje finansowe zatrudniały pracowników nielegalnie.

Pozwany J. B. (1) posiada wykształcenie średnie ze specjalnością technik budowlany. Do końca czerwca 2015 roku pracował w (...) spółce z o.o. jako prezes jednoosobowego zarządu. W 2014 roku uzyskał dochód w kwocie około 2.913 zł netto na miesiąc.

Zgodnie z art. 136 k.r.o., jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych.

Wobec powyższego, Sąd nie uwzględnił zmiany polegającej na dobrowolnej rezygnacji pozwanego z zatrudnienia na stanowisku Prezesa zarządu spółki B. na rzecz pobierania emerytury w wysokości niższej od dotychczasowego wynagrodzenia.

Aktualnie J. B. (1) mieszka w mieszkaniu służbowym, które jest własnością (...) spółki z o.o. i w związku z tym nie ponosi kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania. O ile wydatki pozwanego na leki w kwocie 100-120 zł na miesiąc są uzasadnione, o tyle z pewnością nie wydatki na zakup papierosów w kwocie 300 zł na miesiąc. Na wyżywienie pozwany wydaje 300 zł na miesiąc, na zakup środków higienicznych i kosmetyków wydaje kwotę 150-200 zł co dwa miesiące. Wysokość deklarowanych kosztów na zakup odzieży w kwocie 300 zł na miesiąc, a także na benzynę w kwocie 300 zł na miesiąc budzą wątpliwości Sądu, zwłaszcza, że pozwany na wyjazdy służbowe otrzymuje dodatkowo pieniądze na benzynę z klubu sportowego, którego jest prezesem.

Przeciwko pozwanemu i spółce (...) prowadzonych jest 18 spraw egzekucyjnych na łączną kwotę 4.400.000 zł. Jednakże zaciągając kredyt lub inne zobowiązania pozwany powinien mieć na uwadze fakt, iż ma na swoim utrzymaniu małoletnią powódkę. Obowiązek alimentacyjny ma zaś pierwszeństwo przed zobowiązaniami wobec banków i instytucji kredytowych.

Dokonując ustaleń co do zakresu partycypacji każdego z rodziców w kosztach utrzymania powódki, Sąd wziął pod uwagę możliwości majątkowe i zarobkowe każdego z rodziców i doszedł do przekonania, że oboje powinni w tym samym stopniu przyczyniać się do utrzymania małoletniej.

Sąd nadto był związany uznaniem powództwa przez pozwanego na podstawie art. 213 § 1 k.p.c, albowiem uznanie nie było sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego, ani też nie zmierzało do obejścia prawa.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu o przepis art. 233 § 1 k.p.c. Sąd nadał moc dowodową zgromadzonym w toku postępowania dokumentom, które nie były przez strony kwestionowane zarówno co do ich autentyczności, jak i co do treści, i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Powyższe dowody pozwoliły na ocenę sytuacji majątkowej i zarobkowej rodziców małoletniej powódki oraz zakresu usprawiedliwionych potrzeb małoletniej.

Ustalając zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, Sąd oparł się również na przesłuchaniu stron w części, która nie została powyżej zakwestionowana, oraz na zeznaniach świadka L. K., jakie korespondują z treścią umowy najmu lokalu mieszkalnego.

Tak ustalając, Sąd zasądził od pozwanego J. B. (1) na rzecz małoletniej K. B. alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, poczynając od dnia 22 czerwca 2015 r., tj. od dnia wniesienia pozwu, wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. Alimenty muszą być uiszczane do 10. dnia każdego miesiąca, albowiem są przeznaczone na pokrycie bieżących w danym miesiącu kosztów utrzymania dziecka.

W konsekwencji powyższego, w części nieuwzględnionej, powództwo należało oddalić jako wygórowane.

Zgodnie z art. 98 § 1 kpc, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stosownie do § 3 ww. artykułu, do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zgodnie z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. W myśl § 7 ust. 1 pkt 11 oraz § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, stawki minimalne wynoszą w sprawach o alimenty 60 zł, jednakże ustala się je od wartości przedmiotu sprawy, jeżeli obowiązek zwrotu kosztów obciąża osobę zobowiązaną do alimentów. W niniejszej sprawie wartość przedmiotu sporu wynosiła 15.600 zł, a zatem zgodnie z § 6 pkt 5 cyt. rozporządzenia stawka minimalna wynagrodzenia pełnomocnika wyniosła 2400 zł. Przy tym strona powodowa nie wykazała, aby w związku z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru poniosła dodatkowe koszty. Ponieważ pozwany przegrał sprawę w ok. 46%, dlatego w tej samej proporcji powinien zwrócić stronie powodowej poniesione przez nią koszty ustanowienia pełnomocnika, co dało kwotę 1104 zł.

Ponadto zasadne jest, zdaniem Sądu, obciążenie pozwanego obowiązkiem zapłaty na rzecz Skarbu Państwa nieuiszczonych kosztów sądowych w kwocie 360 zł, tj. opłaty od pozwu, stanowiącej 5% kwoty zasądzonych alimentów w skali roku.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.