Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2013 roku

Sąd Rejonowy, VI Wydział Karny w Kłodzku w składzie:

Przewodniczący SSR Mirosław Irzycki

Protokolant Monika Schwenderling

po rozpoznaniu dnia 31 lipca 2013 roku

sprawy karnej

D. U. (1), ur. (...) w K.

syna P. i B. zd. Z.

oskarżonego o to, że: w dniu 17 stycznia 2013 roku w O., woj. (...), przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim uszkodził element wchodzący w skład sieci telekomunikacyjnej poprzez przecięcie jej siekierką, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 100 m kabla telekomunikacyjnego przez co spowodował zakłócenie w działaniu części sieci telekomunikacyjnej powodując straty w wysokości 1628,55 złotych na szkodę (...) S.A. we W.;

to jest o czyn z art. 254a kk

I.  Oskarżonego D. U. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 17 stycznia 2013 roku w O., województwa (...), przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim, uszkodził element wchodzący w skład sieci telekomunikacyjnej poprzez odcięcie go brzeszczotem oraz przecięcia siekierką, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 100 metrów kabla telekomunikacyjnego, powodując przez to zakłócenie działania części sieci telekomunikacyjnej oraz powodując straty w łącznej wysokości 1628,55 złotych na szkodę (...) S.A. w W., to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 254a kk i za to na podstawie art. 254a kk wymierza karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonego D. U. (1) obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej firmy (...) S.A. w W. kwoty 1.628,55 (jeden tysiąc sześćset dwadzieścia osiem 55/100) złotych.

III.  Zwalnia oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych zaliczając wydatki poniesione w sprawie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI K 301/13

POSTANOWIENIE

Dnia 06 sierpnia 2013 roku

Sąd Rejonowy, VI Wydział Karny w Kłodzku w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SR Mirosław Irzycki

po rozpoznaniu w sprawie D. U. (2)

oskarżonego o czyn z art. 254a kk

z urzędu

w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej

na podstawie art.105§1 kpk

p o s t a n a w i a :

sprostować oczywistą omyłkę pisarską w wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 31 lipca 2013 roku (sygn. akt VI K 301/13) w ten sposób, że:

- w wersie dziesiątym od góry, w miejsce słowa (...) wpisać (...) ;

- w wersie dwudziestym od góry, w miejsce słowa (...) wpisać (...),

- w wersie szóstym od dołu, w miejsce słowa (...) wpisać (...).

UZASADNIENIE

Zgodnie z treścią art. 105§1 kpk oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w każdym czasie. Nie ulega wątpliwości, że błąd co do nazwiska oskarżonego stanowi oczywistą omyłkę, którą należało sprostować.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Oskarżony D. U. (2) zamieszkuje w O. przy ulicy (...). Nieopodal jego domu usytuowana jest linia telekomunikacyjna w postaci drewnianych słupów wraz z przymocowanymi do nich kablami sieci telekomunikacyjnej. W dniu 17 stycznia 2013 roku, około godz. 20:00, oskarżony D. U. (2), zaopatrzony w brzeszczot do cięcia metalu oraz siekierkę, wszedł na jeden z tych słupów i przy pomocy posiadanego brzeszczota odciął przymocowany doń kabel, który to bezwładnie opadł na ziemię. Następnie oskarżony zszedł ze słupa i posiadaną siekierką odrąbał tenże kabel z drugiej strony, to jest odciął go od drugiego słupa. Kolejno oskarżony D. U. (2) zwinął pozyskany w ten sposób przewód i zaniósł go do garażu znajdującego się koło jego domu. Tam też oskarżony pociął kabel na drobniejsze części, które następnie zaczął opalać z izolacji w piecu. W czynności tej oskarżonemu pomagał jego brat, T. U.. Po chwili do obu mężczyzn dołączył najmłodszy z rodzeństwa - M. U., który widząc co robią jego bracia, zapytał się oskarżonego, czy przy słupie coś jeszcze zostało. Po uzyskaniu twierdzącej odpowiedzi M. U. wziął siekierkę i udał się po pozostałą część kabla. Po chwili dołączył do niego D. U. (2). Obaj mężczyźni zwinęli resztę pociętych przewodów i zanieśli do tego garażu. Tam też wszyscy trzej bracia opalili całość przewodów z izolacji pozyskując w ten sposób czystą miedź.

dowód: zeznania świadka J. G. – karta 11 – 12, 28 i 156 akt sprawy, protokół oględzin miejsca – karta 29 akt sprawy, dokumentacja fotograficzna – karta 30 – 31 akt sprawy, wyjaśnienia oskarżonego D. U. (2) – karta 37 – 38, 72 – 73 i 155 akt sprawy.

Po godzinie 23.00 oskarżony D. U. (2) skontaktował się za pomocą komunikatora F. ze swoim znajomym P. W. z którym uzgodnił, że następnego dnia wspólnie sprzedadzą miedź na okolicznych skupach złomu. W zamian za przeprowadzenie transakcji oskarżony obiecał M. W. stosowną gratyfikację pieniężną. P. W. przystał na tak złożoną propozycję.

dowód: wydruk korespondencji z komunikatora F. – karta 6 – 8 akt sprawy, wyjaśnienia podejrzanego D. U. (2) – karta 37 - 38, 72 – 73 i 155 akt sprawy.

W dniu 18 stycznia 2013 roku oskarżony D. U. (2), T. W. oraz P. W. udali się do K., gdzie sprzedali pozyskany z kabli złom. I tak:

–

na skupie złomu (...) sp. z o.o., (...)-(...) K., ul. (...) sprzedali 6 kilogramów złomu w postaci miedzi, za co otrzymali kwotę 121,20 złotych;

–

na skupie złomu w K. przy ul. (...) sprzedali 11 kilogramów miedzi, za co otrzymali kwotę 220 złotych;

–

na skupie złomu złomu (...) K. K. obrót surowców wtórnych w K. sprzedali 4,60 kilograma miedzi, za co otrzymali kwotę 92 złotych.

dowód: wyjaśnienia podejrzanego D. U. (2) – k. 37 – 38, 72 – 73 i 155 akt sprawy, zeznania świadków: A. R. – karta 19 – 20 akt sprawy, M. B. – karta 25-26 akt sprawy, W. K. – karta 48 – 49 akt sprawy, wyjaśnienia P. W. – karta 67-68 akt sprawy, umowa kupna – sprzedaży z dnia 18 stycznia 2013 roku nr (...) – karta 21 akt sprawy, karta przyjęcia odpadu z dnia 18 stycznia 2013 roku – karta 27 akt sprawy, ewidencja zakupu – dobrowolna umowa kupna – sprzedaży nr 209 – karta 51 akt sprawy.

Łącznie oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia 100 metrów kabla telekomunikacyjnego. Wartość poniesionej przez (...) S.A. w W. strat wyniosła kwotę 1628,55 złotych.

Nadto, na skutek zniszczenia linii doszło do zakłócenia działania sieci telekomunikacyjnej, a przede wszystkim w zakresie przesyłu sygnału telewizyjnego i internetowego.

dowód: zeznania świadków: J. G. – karta 11 – 12, 28 i 156 akt sprawy i J. K. – karta 58 i 156 akt sprawy, wyjaśnienia podejrzanego D. U. (2) – karta 37 – 38, 72 – 73 i 155 akt sprawy, kosztorys powykonawczy – karta 114 – 116 akt sprawy.

Oskarżony nie naprawił wyrządzonej przestępstwem szkody. Nie komunikował się w tej sprawie z pokrzywdzoną firmą, to jest z (...) S.A. w W..

dowód: wyjaśnienia podejrzanego D. U. (2) – karta 37 – 38 i 155 akt sprawy.

Oskarżony jest osobą bezrobotną, pozostaje na utrzymaniu rodziny. Na utrzymaniu posiada syna w wieku 3 lat.

dowód: wyjaśnienia podejrzanego D. U. (2) – karta 37 - 38, 72 – 73 i 155 akt sprawy.

Oskarżony nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie bądź odwykowo.

dowód: wyjaśnienia podejrzanego D. U. (2) – karta 37 - 38, 72 – 73 i 155 akt sprawy.

Oskarżony był karany sądownie, a to wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 30 maja 2011 roku (sygn. akt VI K 907/10), którym to za czyny określone art. 279§1 kk w zw. z art. 91§1 kk oraz z art. 278§1 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierzono mu karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres 3 lat próby oraz grzywnę w wysokości 20 stawek dziennych z ustaleniem jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

dowód: dane o karalności – karta 147 akt sprawy, akta sprawy Sądu Rejonowego w Kłodzku o sygn. VI K 907/10.

Oskarżony D. U. (2) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśniając w toku postępowania przygotowawczego oraz postępowania sądowego (karta 37-38, 72-73 i 155 akt sprawy) szczegółowo określił i podał okoliczności w jakich doszło do jego popełnienia. Wskazał także oskarżony, że motywem, który nim wówczas kierował był fakt, że nie posiadał żadnych środków finansowych. Przyznał także, że zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc pod działaniem alkoholu, gdyż wcześniej przed jego popełnieniem wypił 6-7 piw.

Sąd zważył co następuje:

Najmniejszych wątpliwości budzić nie może sprawstwo i zawinienie oskarżonego D. U. (2) odnośnie popełnienia zarzucanego i przypisanego mu czynu, a wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 254a kk, i które znajduje pełne potwierdzenie i uzasadnienie w całym materiale dowodowym zebranym w przedmiotowej sprawie, a mianowicie przede wszystkim w zeznaniach świadków J. G., A. R., M. B., W. K., J. K. i w wyjaśnieniach P. W., a ponadto także i w sporządzonej na okoliczność prowadzonego postępowania dokumentacji fotograficznej, protokole oględzin miejsca, umowach kupna – sprzedaży, kosztorysie powykonawczym oraz wydruku z korespondencji F., a w końcu i w wyjaśnieniach oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, szczegółowo wskazując jednocześnie na okoliczności jego popełnienia.

Sąd w całości uznał za prawdziwe, wiarygodne zeznania świadków J. G., J. K., A. R., M. B., W. K. oraz wyjaśnienia P. W.. Zeznania i wyjaśnienia te są bowiem spójnie zarówno pomiędzy sobą, jak również brak jest w nich wewnętrznej sprzeczności oraz nielogiczności. I tak, świadek J. G. zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i na rozprawie głównej zeznał kiedy i w jakich okolicznościach ujawnił on uszkodzenie elementu wchodzącego w skład sieci telekomunikacyjnej. W sposób szczegółowy wskazał on także rodzaj wyrządzonej przez oskarżonego na skutek jego działania szkody. Nadto, J. G. zeznał, że wskutek uszkodzenia sieci doszło do przerwy w transmisji sygnału telefonicznego oraz łącza internetowego, co z kolei spowodowało przerwę w dostępie do 27 abonentów (...) S.A. Z kolei świadek J. K. potwierdzający w całej rozciągłości okoliczności wskazywane przez świadka J. G. nie tylko w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa, lecz także na rozprawie głównej, podobnie zeznając, ponadto sprecyzował on również dane w zakresie dotyczącym rodzaju oraz wysokości wyrządzonej szkody. Na powyższą okoliczność zeznał on, że po wykonanych naprawach firma (...) przesłała protokół wykonanych prac, na bazie którego został sporządzony kosztorys i określona została wartość poniesionych prac. Kwota ta wyceniona została na 1.628,55 złotych i obejmuje ona zarówno wartość zużytego do naprawy materiału, jak również wartość robocizny. Na podstawie dowodu z zeznań świadka A. R., M. B. oraz W. K. przede wszystkim Sąd ustalił z kolei, że odcięty ze słupów kabel, a właściwie jego miedziane elementy, oskarżony D. U. (2) odsprzedawał następnie na skupach złomu P.” sp. z o.o., (...)-(...) K., ul. (...) (gdzie sprzedał 6 kilogramów złomu w postaci miedzi, za co otrzymał kwotę 121,20 złotych), na skupie złomu w K. przy ul. (...) (gdzie sprzedał 11 kilogramów miedzi, za co otrzymał kwotę 220 złotych) oraz na skupie złomu złomu (...) K. K. obrót surowców wtórnych w K. (gdzie sprzedał 4,60 kilograma miedzi, za co otrzymał kwotę 92 złotych). Na potwierdzenie powyższego świadkowie ci dołączyli do akt sprawy umowy kupna – sprzedaży obrazujące datę, miejsce oraz zakres transakcji dokonanych w dniu 18 stycznia 2013 roku z udziałem działającego na rzecz oskarżonego P. W..

Zeznania wskazanych świadków są spójne, logiczne, pozbawione sprzeczności i nielogiczności oraz konsekwentne. Brak było jakichkolwiek podstaw, aby choć w części kwestionować ich wartość dowodową. W świetle powyższego zeznania te uznać należy za całkowicie wiarygodne i faktycznie odnoszące się do faktów i okoliczności które w rzeczywistości zaistniały.

Zauważyć dodatkowo należy, że zeznania tych świadków znajdują także pełne potwierdzenie w wyjaśnieniach przyznającego się do winy oskarżonego D. U. (2). Otóż oskarżony ten w sposób niezwykle szczegółowy wskazał nie tylko na okoliczności popełnienia zarzucanego i przypisanego mu czynu, ale i na motywy, które kierowały wówczas jego działaniem. Wyjaśnienia te, w powiązaniu z pozostałym zebranym i zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym (to jest zeznaniami świadków, protokołem oględzin miejsca zdarzenia oraz dokumentacja fotograficzną), składają się na jednolity i zbieżny ciąg poszczególnych wydarzeń jakie miały miejsce z udziałem oskarżonego D. U. (2). Stąd też wyjaśnieniom tym, nie znajdując żadnych podstaw do kwestionowania ich mocy dowodowej, Sąd dał w całości wiarę.

Wysokość szkody Sąd przyjął zgodnie z tezą oskarżenia, to jest kwotę 1628,55 złotych. Sąd nie kwestionował bowiem zeznań świadka J. G. oraz J. K. w zakresie podawanej i określanej przez nich wartości wyrządzonej przez oskarżonego szkody, a to z uwagi na fakt, że wskazane przez nich wartości odpowiadają rzeczywistym cenom obowiązującym w obrocie rynkowym. Nadto, wysokość szkody znajduje potwierdzenie w dołączonym przez pokrzywdzonego kosztorysie powykonawczym, obejmującym zarówno wartość zużytego do naprawy materiału, jak również wartość robocizny (karta 114-116 akt sprawy).

Sąd nie miał także najmniejszych wątpliwości odnośnie zawinienia oskarżonego. Jest on osobą zdrową psychicznie, nieupośledzoną umysłowo, zaś naganność czynu jakiego się dopuścił oczywista jest dla każdego dorosłego członka społeczności.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią przepisu art. 254a kk odpowiedzialności karnej podlega ten, kto zabiera, niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku element wchodzący w skład sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, ciepłowniczej, elektroenergetycznej, gazowej, telekomunikacyjnej albo linii kolejowej, tramwajowej, trolejbusowej lub linii metra, powodując przez to zakłócenie działania całości lub części sieci albo linii. Jak stwierdzono w uzasadnieniu projektu ustawy wprowadzającej do Kodeksu karnego ten przepis (druk sejmowy nr (...)): "Kryminalizacja wynikająca z projektowanego przepisu objąć ma między innymi nagminne zachowania, polegające na zaborze elementów wykonanych z metali szlachetnych - trakcji i szyn kolejowych, kabli telekomunikacyjnych, przewodów elektrycznych, a także na dokonywaniu aktów wandalizmu dotyczących urządzeń o newralgicznym znaczeniu dla funkcjonowania sieci lub linii (np. sygnalizatorów świetlnych, semaforów). W obecnym stanie prawnym zabór lub uszkodzenie tego rodzaju elementu jest traktowane jako kradzież lub uszkodzenie mienia, i z uwagi na tzw. przepołowiony charakter tego rodzaju czynów przeciwko mieniu, stanowiących - w zależności od wartości przedmiotu - przestępstwo z art. 278 k.k. lub art. 288 k.k. albo wykroczenie z art. 119 lub art. 124 k.w., niejednokrotnie jest kwalifikowane ostatecznie jako wykroczenie, z uwagi na niewielką rynkową wartość zabranej lub zniszczonej rzeczy. Jednak postrzeganie istoty tego rodzaju czynów przez pryzmat wartości przedmiotu czynności wykonawczej sprawcy całkowicie abstrahuje od rzeczywistego stopnia ich społecznej szkodliwości, w odniesieniu do którego skutki zachowania polegające na zakłóceniu funkcjonowania sieci lub linii dalece swoją wagą przewyższają element naganności związany z bezpośrednio wyrządzoną szkodą o charakterze materialnym".

Jak wynika z powyższego, przedmiotem ochrony przepisu art. 254a kk jest porządek publiczny w zakresie korzystania z urządzeń użyteczności publicznej wskazanych w analizowanym przepisie. Pod pojęciem sieci telekomunikacyjnej - stosownie do art. 2 pkt 35 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm.) rozumieć należy systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub przekierowujące, a także inne zasoby, w tym nieaktywne elementy sieci, które umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju. Przestępstwo stypizowane w art. 254a ma charakter materialny, a skutkiem jest zakłócenie działania całości lub części sieci lub linii wskazanych w tym przepisie (a zatem np. sieci wodociągowej lub linii kolejowej). Zakłócenie to tyle co spowodowanie nieprawidłowości działania lub nieregularności funkcjonowania owych linii lub sieci, przy czym - stosownie do brzmienia przepisu - owo zakłócenie może dotyczyć jedynie fragmentu (sieci lub linii) albo też ich całości. Zachowanie sprawcy może przybrać postać zarówno działania, jak i zaniechania. Jest to przestępstwo powszechne, które może być popełnione umyślnie (w obu postaciach zamiaru), z tym jednak, że w przypadku zaboru w grę wchodzi tylko zamiar bezpośredni ( zob. Marek Mozgawa, Komentarz do art. 254a Kodeksu karnego).

W świetle powyższych ustaleń, Sąd uznał oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, a polegającego na tym, że w dniu 17 stycznia 2013 roku w O., województwa (...), przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonym nieletnim, uszkodził element wchodzący w skład sieci telekomunikacyjnej poprzez odcięcie go brzeszczotem oraz przecięcia siekierką, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 100 metrów kabla telekomunikacyjnego, powodując przez to zakłócenie działania części sieci telekomunikacyjnej oraz powodując straty w łącznej wysokości 1628,55 złotych na szkodę (...) S.A. w W., to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 254a kk i za czyn ten na podstawie art. 254a kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Przestępstwo określone w art. 254a kk zagrożone jest karą od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, a także stopień zawinienia oskarżonego, Sąd ocenił jako znaczny. Wystąpił on bowiem przeciwko podstawowemu dobru prawnemu, mianowicie własności. Oskarżony działał przy tym niczym nie sprowokowany, umyślnie, z premedytacją, w stanie po spożyciu alkoholu, okazując skrajne lekceważenie właściciela mienia, a także podstawowych zasad życia społecznego i obowiązku przestrzegania prawa. Oskarżony działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim kierując się przy tym chęcią uzyskania korzyści majątkowej. Oskarżony jest osobą bezrobotną, podejmującą sporadyczne prace dorywcze, a czynu tego dopuścił się w celu powiększenia swojego majątku, co prowadzić musi do wniosku, że działanie jego zasługuje na skrajnie negatywną ocenę.

Jako okoliczność zdecydowanie obciążającą odpowiedzialność oskarżonego Sąd wziął pod rozwagę jego uprzednią karalność, w tym za przestępstwa podobne, a przede wszystkim popełnienie przypisanego mu czynu w okresie próby ustalonym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 30 maja 2011 roku (sygn. akt VI K 907/10), którym to za czyny z art. 279§1 kk w zw. z art. 91§1 kk oraz z art. 278§1 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierzono mu karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby oraz grzywnę w wysokości 20 stawek dziennych w wysokości 20 złotych każda.

Na niekorzyść oskarżonego przemawiać musiała też kolejna przesłanka z art. 53§2 kk, a mianowicie fakt, że oskarżony nie podjął żadnych starań, aby choć w części naprawić wyrządzoną swoim działaniem szkodę.

Jako łagodzące Sąd potraktował przyznanie się jednak oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu i jego stosunkowo młody wiek.

Suma wszystkich powyższych okoliczności, a przede wszystkim mając na uwadze omówione powyżej okoliczności łagodzące, mając na uwadze jeszcze młody wiek oskarżonego, Sąd orzekł karę w granicach dolnego (minimalnego) ustawowego zagrożenia, wymierzając karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, uznając że spełni ona swe zakładane cele, w szczególności w zakresie prewencji indywidualnej, ale i też ogólnej.

Uprzednia karalność oskarżonego oraz przesłanki związane z oceną społecznej szkodliwości popełnionego czynu i zawinienia oskarżonego, nie dają obecnie żadnych podstaw do przyjęcia wobec oskarżonego pozytywnej prognozy. Zdaniem Sądu jedynie konieczność odbycia kary pozbawienia wolności daje szansę wychowawczego oddziaływania na oskarżonego, poprzez uzmysłowienie mu, że każde jego wystąpienie przeciwko porządkowi prawnemu rodzić będzie jednoznaczną reakcję wymiaru sprawiedliwości. Uprzednio zastosowana instytucja z art. 69§1 kk dowiodła bowiem jednoznacznie, że oskarżony nie zdołał wykorzystać danej mu szansy, co również przemawia za orzeczeniem kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania i w tej sytuacji uprawnionym jest przyjęcie poglądu, że wymierzona oskarżonemu kara 8 miesięcy pozbawienia wolności jest karą sprawiedliwą.

Z uwagi na zgłoszony wniosek o naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem (karta101 akt sprawy) oraz z uwagi na brak wątpliwości co do wysokości tej szkody, Sąd na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej firmy (...) S.A. w W. kwoty 1628,55 złotych.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk, i z uwagi na orzeczenie wobec oskarżonego D. U. (2) kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania oraz jego aktualny stan rodzinny i majątkowy, Sąd zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych, a wydatki poniesione w sprawie zaliczył na rachunek Skarbu Państwa.