Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy

Wydział X Cywilny Rodzinny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Iwona Pydych

Sędziowie: SO Anna Staśkiewicz – Bortkiewicz

SO Mirela Tocha – Plata (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2013 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa W. W.

przeciwko R. G.

o alimenty

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 16 lipca 2013 r., wydane w sprawie sygn. akt VI RC 1214/11 w przedmiocie zabezpieczenia

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił wniosek o zabezpieczenia dochodzonego przez powoda W. W. roszczenia o alimenty poprzez zobowiązanie pozwanej R. G. do łożenia na rzecz powoda renty alimentacyjnej w wysokości 580,30 zł. miesięcznie, na czas trwania procesu.

Powyższe postanowienie zaskarżył zażaleniem powód, wnosząc o jego uchylenie i o udzielenie zabezpieczenia na czas trwania postepowania. W uzasadnieniu skarżący podnosił, iż powód nie jest w stanie sam zaspokoić swoje usprawiedliwione potrzeby, a żona od 2008 roku wyzbywa się majątku. Ma także ukryte źródła dochodu.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 753 § 1 k.p.c. w sprawach o alimenty zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo albo okresowo określonej sumy pieniężnej. W sprawach tych podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia.

Roszczenie powoda znajduje swoją podstawę prawną w przepisach art. 60 krio. Zgodnie z dyspozycją przepisu § 1 powołanego artykułu, małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Z kolei jak stanowi przepis § 2, jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Na obecnym etapie postępowania należy stwierdzić, iż małżeństwo stron zostało rozwiązane bez orzekania o winie. Dla rozstrzygnięcia kwestii zabezpieczenia wystarczające jest więc ustalenie, czy powód własnymi siłami jest w stanie zaspokoić w całości swoje usprawiedliwione potrzeby, czyli czy znajduje się w niedostatku, przy czym w niedostatku pozostaje nie tylko taki uprawniony, który nie dysponuje żadnymi środkami utrzymania, ale także taki, którego usprawiedliwione potrzeby nie są w pełni zaspokojone (wyroku SN z 5.7.2000 r., I CKN 226/00, L.).

Powód w chwili obecnej nie pracuje, jest na rencie inwalidzkiej i z tego tytułu otrzymuje rentę w wysokości około 646 zł. miesięcznie. Otrzymuje także z opieki społecznej pomoc finansową na dożywianie. Jednocześnie zważyć należy, iż powód jest współwłaścicielem mieszkania w 6/7 części przy ulicy (...) w B.. A sam zamieszkuje w mieszkaniu po zmarłej matce przy ulicy (...) w B.( nie podał do kogo to mieszkanie obecnie należy). W konsekwencji uznać należało, iż powód nie uprawdopodobnił, że nie jest obecnie w stanie uzyskać dochodu wyższego niż renta. Zdaniem Sądu oczywiste jest, iż uzyskiwaną z tego tytułu kwotą nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb, a co za tym idzie znajduje się w niedostatku. Powód nie podał wszystkich kosztów swojego utrzymania, jednak oprócz zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych musi on przecież zapewnić sobie wyżywienie, środki czystości i higieny, odzież, ewentualnie leki. Także nie podał całkowitej swojej sytuacji majątkowej i możliwości korzystania ze swojego majątku.

W świetle powyższego oczywiste zdaniem Sądu Okręgowego jest, iż powód przy obecnym stanie zdrowia nie może pracować. Mając na uwadze, iż świadczenie alimentacyjne między byłymi małżonkami limitowane jest możliwościami zarobkowymi zobowiązanego (art. 60 § 1 krio) konieczne było ustalenie sytuacji majątkowej pozwanej. Sąd Rejonowy zasadnie uznał, iż powód nie uprawdopodobnił jaki pozwana posiada majątek ruchomy i nieruchomy. Natomiast pozwana także jest osobą schorowaną i ponosi koszty leczenia. Otrzymuje emeryturę w wysokości 1400 zł. i przeznacza ją na swoje potrzeby. Pomagają jej dzieci z pierwszego małżeństwa. Za całkowicie gołosłowne uznać należało twierdzenia powoda, iż pozwana ucieka z majątkiem. To na powodzie spoczywa ciężar przedstawienia faktów i dowodów na poparcie swoich twierdzeń. W zażaleniu powód ograniczał się do powtórzenia twierdzeń, nie podając nawet składników majątku, które posiada pozwana, co musiało rodzić wątpliwości Sądu, który w konsekwencji, przy ocenie możliwości zarobkowych pozwanej, oparł się na złożonych przez nią zeznań. Przede wszystkim należy zważyć, iż na fakt obciążenia z tytułu kredytów zaciągniętych w Polsce powoda oraz nie spłacania ich powołał się dopiero w zażaleniu i nie przedstawił na jego potwierdzenie dowodów. W żaden sposób powód nie wykazał też, że jego była żona jest w stanie pracować i osiąga dochody. Doświadczenie życiowe wskazuje raczej, iż kobieta w wieku około 60 lat, powinna znajdować się na emeryturze, a okoliczność możliwości podjęcia przez nią dodatkowej pracy powinno być brana pod uwagę tylko wtedy gdy pozwolili na to jej zdrowie i chęć pracowania.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia ma tymczasowy charakter, a ostateczna decyzja w sprawie o alimenty zapadnie dopiero po dogłębnym wyjaśnieniu wszystkich okoliczności niniejszej sprawy i przeprowadzeniu postępowania dowodowego w pełnym zakresie. Na obecnym etapie postępowania powód nie uprawdopodobnił w myśl art.753§ 1 kpc żądania zabezpieczenia roszczenia.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił zażalenie powoda.