Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy we Włocławku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Augustyniak

Protokolant: st. prot. sądowy Agnieszka Przystupa

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016r. we Włocławku na rozprawie

sprawy R. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania R. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 27 października 2015r. znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje R. S. prawo do emerytury od dnia 31 sierpnia 2015r.

2.  ustala, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt IV U 845/15

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 roku wnioskodawca R. S. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 27 października 2015 roku znak: (...), odmawiającej mu prawa do emerytury.

Wnioskodawca w uzasadnieniu odwołania wskazał, iż od 01.07.1974r. do 31.12.2005r. pracował na stanowisku kierowcy ciągnika, tj. w warunkach szczególnych, czego bezzasadnie nie uwzględnił ZUS. Dodał, że stwierdzenie, że jego praca na stanowisku kierowcy ciągnika w znacznej części (dominującej) ograniczała się do prac polowych nie jest prawdziwe. W okresie zatrudnienia na stanowisku kierowcy ciągnika poruszał się nim w szczególności po drogach publicznych w rozumieniu ustawy o drogach publicznych. Prace polowe ograniczały się wyłącznie do transportu płodów rolnych z pól. Więc argument, który miał stanowić podstawę do odmowy przyznania emerytury, pozbawiony jest podstaw faktycznych i prawnych. Na marginesie odwołujący podniósł, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze i zarządzenie nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 31.03.1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie uzasadniają, aby kierowca ciągnika, kierowanym pojazdem, poruszał się wyłącznie po drogach publicznych.

Organ rentowy podtrzymał całkowicie zaskarżoną decyzję i wniósł o oddalenie odwołania.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w odpowiedzi na odwołanie podniósł, że wnioskodawca na dzień 01.01.1999 r. udowodnił 25 lat, 4 miesiące i 19 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych nie uznał okresu od 01.07.1974 r. do 31.12.1998 r. w Ośrodku (...) Sp. z o.o. w O., na podstawie świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach oraz dokumentów uzyskanych w toku postępowania wyjaśniającego z zakładem pracy. Ośrodek (...) w O. w świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 02.04.2007 r., wskazał, że wnioskodawca w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace na stanowisku kierowcy ciągnika zgodnie z wykazem A, dział VIII, poz. 3 pkt l wykazu stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. Zgodnie przepisami wykazu A, dział VIII, poz. 3 za prace wykonywane w szczególnych warunkach należy uznać takie prace, których szkodliwość wynika z prowadzenia pojazdem przy uwzględnieniu specyfiki "technologii" pracy w transporcie i obciążeń psychofizycznych związanych z uczestniczeniem takich pojazdów w ruchu publicznym. Z posiadanej dokumentacji wynika, że wnioskodawca wykonywał również inne prace poza transportem, gdzie dominowały prace polowe, zatem brak podstaw do uznania zatrudnienia na stanowisku kierowcy ciągnika za pracę wykonywana w szczególnych warunkach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. S. urodził się (...).

Dowód: wniosek o emeryturę w aktach emerytalnych organu rentowego nr (...) k.-1-4.

W okresie od 01.07.1974r. do 27.04.2007r. R. S. zatrudniony był w Ośrodku (...) w O. (wcześniejsze Państwowe Gospodarstwo Rolne), gdzie w okresie od 01.07.1974r. do 31.12.1993r. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnika kołowego głównie przy pracach transportowych, ale także przy pracach polowych. Miał przydzielony traktor do indywidualnej obsługi. Przy jego użyciu wykonywał prace transportowe przewożąc traktorem płody rolne i inne różne towary, w tym materiały budowlane. Ponadto przy jego użyciu oraz doczepianego do niego oprzyrządowania wykonywał prace w rolnictwie zależnie od pory roku i potrzeb, np. bronowanie.

Dowód: zeznania wnioskodawcy R. S. na płycie z nagrania zapisu cyfrowego z przebiegu rozprawy z dnia 19 stycznia 2016 roku w formacie obrazu i dźwięku 00:52:41-01:19:50, zeznania świadka S. M. na płycie z nagrania zapisu cyfrowego z przebiegu rozprawy z dnia 19 stycznia 2016 roku w formacie obrazu i dźwięku 00:15:53-00:29:50, zeznania świadka J. S. na płycie z nagrania zapisu cyfrowego z przebiegu rozprawy z dnia 19 stycznia 2016 roku w formacie obrazu i dźwięku 00:33:20-00:49:00, zakresy czynności w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O., zaświadczenia lekarskie w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O., świadectwo pracy z 16.02.1994r. w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O., częściowo świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 02.04.2007r. w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O..

W dniu 17 sierpnia 2015 roku R. S. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z wnioskiem o przyznanie emerytury.

Dowód: wniosek o emeryturę w aktach emerytalnych organu rentowego nr (...) k.-1-4.

W trakcie toczącego się postępowania emerytalnego wnioskodawca na dzień 01.01.1999r. udowodnił uwzględnione przez ZUS 25 lat, 4 miesiące i 19 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Dowód: karta przebiegu zatrudnienia w aktach emerytalnych organu rentowego nr (...) k.-18, decyzja ZUS w aktach emerytalnych organu rentowego nr (...) k.-20.

Decyzją z dnia 27 października 2015 roku znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił R. S. przyznania emerytury w obniżonym wieku z uwagi na fakt, iż nie udowodnił wymaganego przepisami prawa ubezpieczeń społecznych okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych nie uznał okresu od 01.07.1974 r. do 31.12.1998 r. w Ośrodku (...) Sp. z o.o. w O. wskazując, że zgodnie przepisami wykazu A, dział VIII, poz. 3 załącznika do zarządzenia Nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. za prace wykonywane w szczególnych warunkach należy uznać takie prace, których szkodliwość wynika z prowadzenia pojazdem przy uwzględnieniu specyfiki "technologii" pracy w transporcie i obciążeń psychofizycznych związanych z uczestniczeniem takich pojazdów w ruchu publicznym. Z posiadanej dokumentacji wynika, że wnioskodawca wykonywał również inne prace poza transportem, gdzie dominowały prace polowe, zatem brak podstaw do uznania zatrudnienia na stanowisku kierowcy ciągnika za pracę wykonywana w szczególnych warunkach.

Dowód: decyzja ZUS w aktach emerytalnych organu rentowego nr (...) k.-20.

R. S. nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Dowód: wniosek o emeryturę w aktach emerytalnych organu rentowego nr (...) k.-1-4.

Sąd zważył, co następuje:

Powyżej ustalony stan faktyczny Sąd oparł na materiale dowodowym zgromadzonym w trakcie trwania postępowania i ujawnionym na rozprawie, przede wszystkim w postaci dokumentów zebranych w aktach emerytalnych organu rentowego oraz dokumentów w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O.. Przedmiotowy materiał w zakresie rekonstrukcji statusu pracowniczego wnioskodawcy w okresie od 01.07.1974r. do 31.12.1993r. ( vide świadectwo pracy z 16.02.1994r. w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O.) Sąd uznał za rzetelny i wiarygodny. Strony bowiem w trakcie postępowania nie kwestionowały jego prawdziwości. Tym samym należy skonstatować, iż brak jest przesłanek by odmówić dokumentom zebranym w aktach emerytalnych organu rentowego oraz dokumentom zgromadzonym w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O. przymiotu wiarygodności. W konsekwencji przedmiotowy materiał dowodowy pozwolił dokonać w znacznym zakresie rekonstrukcji stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Wobec poczynionej wyżej konstatacji podkreślenia wymaga fakt, iż akta pracownicze wnioskodawcy są kompletne. Ich szczegółowa analiza, dokonana przez Sąd Okręgowy, pozwala na przyjęcie za zasadnej konstatacji, iż brak jest w zgromadzonych w aktach pracowniczych dokumentach najmniejszych choćby śladów nieuprawnionej ingerencji w ich treść.

Dokonując oceny pracy wnioskodawcy w spornym okresie, w tym w szczególności od 01.07.1974 r. do 31.12.1993 r. ( vide świadectwo pracy z 16.02.1994r. w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O.), Sąd przeprowadził rozbudowane postępowanie dowodowe celem ustalenia rzeczywistego charakteru pracy wnioskodawcy w spornym czasokresie. W tym kontekście trzeba zauważyć, iż poprzez zeznania świadków S. M. i J. S. oraz samego wnioskodawcy (a także analizę jednoznacznych dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O.) zostało bezsprzecznie wykazane, że co najmniej od 01.07.1974 r. do 31.12.1993 r. wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy de facto na stanowisku kierowcy ciągnika (czego synonimem jest ,,traktorzysta”) przy pracach transportowych i polowych. Świadkowie zgodnie opisali zakres czynności jakie R. S. świadczył wówczas na rzecz ówczesnego pracodawcy. Podkreślenia wymaga, iż pomimo upływu czasu świadkowie zeznawali w sposób dość szczegółowy i pozbawiony jakichkolwiek wewnętrznych sprzeczności. W konsekwencji Sąd Okręgowy nadał przymiot wiarygodności zeznaniom wzmiankowanych świadków.

W tej części należy wskazać, iż Sąd miał na uwadze okoliczność, iż stanowisko osobowych źródeł dowodowych w zakresie oceny rzeczywistego charakteru pracy wnioskodawcy w okresie od 01.07.1974 r. do 31.12.1993 r. znajduje odzwierciedlenia w kompletnie zachowanych aktach pracowniczych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O.. Po dokładnej analizie tych dokumentów Sąd uznał, iż wnioskodawca wykonywał wówczas pracę w warunkach szczególnych.

W świetle poczynionych powyżej ustaleń Sąd Okręgowy nadał również przymiot wiarygodności zeznaniom wnioskodawcy albowiem są one skorelowane z ustalonym w sprawie stanem faktycznym. W szczególności znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków S. M. i J. S., a także dokumentach zebranych w aktach emerytalnych organu rentowego oraz w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O. w okresie od 01.07.1974 r. do 31.12.1993 r..

Antycypując dalsze rozważania o charakterze merytorycznym należy w tym miejscu wskazać, iż spór pomiędzy stronami sprowadzał się do tego, czy wnioskodawca może wykazać się okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Wnioskodawca w trakcie procesu wywodził, że był zatrudniony przez okres ponad 15 lat w szczególnych warunkach pracując w takowych w Ośrodku (...) w O. (wcześniejsze Państwowe Gospodarstwo Rolne). Na poparcie swego stanowiska wnosił o przesłuchanie wskazanych wyżej świadków.

Pozwany organ rentowy wywodził, że wnioskodawcy nie należy się wcześniejsza emerytura, o której mowa w art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. z dnia 7 maja 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) oraz w zw. z § 4 ust.1 pkt 1 i 3 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz.43 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanymi przepisami ubezpieczonemu mężczyźnie urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli na dzień 1 stycznia 1999 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, stanowiącym załącznik do powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów w wymiarze co najmniej 15 lat oraz osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat, a także nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Pozwany organ rentowy stanął na stanowisku, iż przy uwzględnieniu powyższych przepisów wnioskodawcy nie przysługuje prawo do emerytury.

Zdaniem Sądu Okręgowego ostatecznie na uwzględnienie zasługuje odmienne od powyższego stanowisko, tj. prezentowane w toku procesu przez wnioskodawcę.

Mając na uwadze treść odwołania niniejszą sprawę prowadzono pod kątem spełniania przez wnioskodawcę uprawnień do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Jakkolwiek zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze okresy pracy w szczególnych warunkach, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy, to jednak nie jest to jedyna i niepodważalna droga do wykazania zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. W postępowaniu przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkim środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Okresy zatrudnienia w szczególnym charakterze mogą być w konsekwencji udowodnione zeznaniami świadków lub dokumentacją osobową, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy. Zeznania świadków przedstawia osoba ubiegająca się o przyznanie świadczenia ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, opubl.: OSNIAPiUS, 1996 rok, Nr 16, poz. 239; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2008 roku, II UK 259/07, Legalis).

W ocenie Sądu wnioskodawca wykazał, iż w ramach swojego zatrudnienia przez okres ponad 15-stu lat pracował w szczególnych warunkach (a trzeba w tym kontekście pamiętać, iż to wnioskodawca winien udowodnić przedmiotową okoliczność, albowiem to na nim w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu tak w postępowaniu przed organem rentowym jak i w niniejszym postępowaniu jurysdykcyjnym). Niniejszą okoliczność Sąd I Instancji wywiódł z zeznań wnioskodawcy i powołanych powyżej świadków oraz analizy dokumentów zebranych w aktach emerytalnych organu rentowego oraz w aktach osobowych wnioskodawcy dot. jego zatrudnienia w Ośrodku (...) w O., z których jednoznacznie wynika, że w okresie od 01.07.1974r. do 31.12.1993r. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnika kołowego głównie przy pracach transportowych, ale także przy pracach polowych.. Powyższe stanowisko zostało uznane za stanowisko, na którym wykonywana jest praca w warunkach szczególnych na mocy wykazu A, cz. B, dziale VIII, poz. 3, pkt 1 (kierowca ciągnika) do zarządzenia nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 31.03.1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. Urz. MRLiGŻ z dnia 4 listopada 1988r., Nr 2, poz. 4-5), a charakter pracy jest tożsamy ze wskazanym w wykazie A dział VIII poz. 3 (prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz.43 z późn. zm.). W tym miejscu trzeba podkreślić, iż jedynie okresy wykonywania zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy wypełniają weryfikowalne kryterium uznania pracy o cechach znacznej szkodliwości dla zdrowia lub znacznego stopnia uciążliwości, lub wymagającej wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Taki sam warunek odnosi się do wymagania stałego wykonywania takich prac, co oznacza, że krótsze dobowo (nie w pełnym wymiarze obowiązującego czasu pracy na danym stanowisku) lub periodyczne, a nie stałe świadczenie pracy wyklucza dopuszczalność uznania pracy za świadczoną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wskutek niespełnienia warunku stałej znacznej szkodliwości dla zdrowia lub stałego znacznego stopnia uciążliwości wykonywanego zatrudnienia ( vide postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2008 roku, II UK 133/08).

W powyższym kontekście należy pamiętać, iż jedynie praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (co zostało wykazane), wymieniona w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (co zostało wykazane) oraz na stanowisku wymienionym w odpowiednim zarządzeniu resortowym (co także zostało wykazane) może być uznana za pracę w warunkach szczególnych. Trzeba w tym miejscu nadto podnieść, iż przepisy regulujące materię ubezpieczeń społecznych mają charakter bezwzględnie obowiązujących; oznacza to, iż w sytuacjach w nich określonych muszą być one stosowane przez organ rentowy w sposób ścisły. Niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2006 roku, I UK 138/06).

Niejako na marginesie można wskazać, iż zgodnie z aprobowanym przez Sąd stanowiskiem Sądu Najwyższego zaprezentowanym w wyroku z dnia 22 czerwca 2005 roku (sygn. akt I UK 351/04, publ. OSNP 2006/5-6/90), określanie dla celów emerytalnych stanowisk pracy jako "pracy wykonywanej w szczególnych warunkach" w rozumieniu wykazów stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) nie należy do kompetencji pracodawcy (czy też przechowawcy jego dokumentów). Należy także dodać, iż z treści cytowanego wyżej § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy (czy też przechowawcy jego dokumentów) w przedmiocie wykazania, na podstawie posiadanej dokumentacji, okresów pracy w szczególnych warunkach, miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 kpc, gdyż podmiot wydający to świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Tylko dokumenty wystawione przez te organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast omawiane świadectwo traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 kpc, który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki podlega kontroli zarówno co do prawdziwości wskazanych w nim faktów, jak i co do prawidłowości wskazanej podstawy prawnej. Także jego brak nie neguje możliwości wykazania innymi dowodami zatrudnienia w warunkach szczególnych. Z uwagi na powyższe Sąd prowadził postępowanie dowodowe, mające na celu weryfikację konstatacji świadectw pracy z 16.02.1994r. i 22.05.2007r. oraz świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z 02.04.2007r., czego implikacją było sprecyzowanie, za pomocą zeznań wnioskodawcy i świadków, charakteru pracy R. S. wykonywanej w okresie od 01.07.1974r. do 31.12.1993r. jako pracy w warunkach szczególnych.

Za bezzasadne uznał Sąd Okręgowy stanowisko organu rentowego, że praca kierowcy ciągnika - traktorzysty nie może być zaliczona do prac, które są wymienione w dziale VIII zarządzenia nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 31.03.1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i jednocześnie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, w którym wymienione są prace w transporcie i łączności. Według Sądu Okręgowego, w powołanym zarządzeniu nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej w załączniku A cz. B, wymienione są stanowiska pracy występujące w zakładach rolnictwa, leśnictwa i przemysłu rolno - spożywczego równoważne pracom wykonywanym w szczególnych warunkach. W dziale III pod poz. 3 wymieniona jest praca kierowców ciągników, kombajnów oraz pojazdów gąsienicowych. To pozwala na uznanie, że praca, którą wykonywał ubezpieczony była również pracą w warunkach szczególnych, mimo że nie była wykonywaną jedynie w transporcie i łączności. Analogiczne stanowisko w przedmiocie zaliczenia pracy na stanowisku traktorzysty do prac w warunkach szczególnych zajął Sąd Apelacyjny we Wrocławiu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 7 lipca 2015 r. – sygn. akt III AUa 2541/14.

Przedstawiona wyżej argumentacja prowadzi do wniosku, iż R. S. spełnił wszystkie niezbędne warunki do przyznania mu wcześniejszej emerytury, o której mowa w art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz w zw. z § 4 ust.1 pkt 1 i 3 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze – w tym także pracował do 01.01.1999r. w warunkach szczególnych ponad 15 lat.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd , na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w pkt 1 sentencji uzasadnianego wyroku, tj. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał R. S. prawo do emerytury od dnia 31 sierpnia 2015 roku, tj. od ukończenia 60 roku życia ( vide art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), zaliczając do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych okres pracy od 01.07.1974r. do 31.12.1993r. jako okres pewny pracy na stanowisku traktorzysty.

Na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd orzekł jak w pkt 2 sentencji, albowiem wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji nastąpiło dopiero na etapie postępowania jurysdykcyjnego (poprzez zeznania osobowych źródeł dowodowych), co wskazuje na brak zaniedbania w tym zakresie organu rentowego, który dysponując jedynie dokumentacją nie mógł przy rekonstrukcji stanu faktycznego posiłkować się zeznaniami świadków i wnioskodawcy.