Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2013r

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSO Anna Łaszczych (spr.)

Sędziowie: SO Magdalena Dąbrowska

SO Marek Konrad

Protokolant Luiza Ustaszewska- Sęk

przy udziale Prokuratora Okręg. Andrzeja Ołdakowskiego

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013r.

sprawy W. B.

oskarżonego o przestępstwo z art. 177§1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrołęce

z dnia 13 maja 2013r , sygn. akt II K 966/12

orzeka:

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Ostrołęce do ponownego rozpoznania

Sygn. akt II Ka 197/13

UZASADNIENIE

W. B. został oskarżony, o to, że :

I.  w dniu 28 lipca 2012 roku na drodze (...)w miejscowości S. gm. L. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym określone w art. 23 ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując motocyklem marki S. (...) numer rej.(...) nie zachował bezpiecznego odstępu od omijanego pojazdu w ten sposób, że jadąc od strony miejscowości O. w kierunku miejscowości K. na prostym odcinku drogi podczas wykonywania manewru omijania uderzył w prawy bok motocykla marki K. (...) bez tablic rejestracyjnych, który zatrzymał się na jezdni celem ustąpienia pierwszeństwa przejazdu innym pojazdom wyjeżdżającemu z lewej strony z drogi podporządkowanej w wyniku czego kierujący motocyklem K. (...) K. O. doznał obrażeń ciała w postaci złamania otwartego podudzia prawego, które spowodowały naruszenie czynności jego narządów na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk

tj. o czyn z art. 177 § 1 kk

Sąd Rejonowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 13 maja 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 966/12

1.  W ramach zarzucanego aktem oskarżenia czynu uznał oskarżonego W. B. za winnego tego, że w dniu 28 lipca 2012 roku na drodze (...)w miejscowości S. gm. L. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując motocyklem marki S. (...) numer rej. (...) jadąc od strony miejscowości O. w kierunku miejscowości K. na prostym odcinku drogi nie właściwie obserwował drogę co uniemożliwiło rozpoczęcie odpowiednio wcześniej hamowania uderzył w prawy bok motocykla marki K. (...) bez tablic rejestracyjnych, który zatrzymał się na jezdni celem ustąpienia pierwszeństwa przejazdu innym pojazdom wyjeżdżającym z lewej strony z drogi podporządkowanej w wyniku czego kierujący motocyklem K. (...) K. O. doznał obrażeń ciała w postaci złamania otwartego podudzia prawego, które spowodowały naruszenie czynności jego narządów na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk, to jest czynu określonego w art. 177 § 1 kk i za czyn ten na podstawie art. 177 § 1 kk skazał go i wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego w pkt 1 kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art. 71 § 1 kk orzeka od oskarżonego grzywnę w wymiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 20 ( dwudziestu) złotych

4.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 1335,00 (jeden tysiąc trzysta trzydzieści pięć złotych) złotych, w tym opłatę w wysokości 280,00 (dwustu osiemdziesięciu) złotych).

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego. Na zasadzie art. 444 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok w całości. Na zasadzie art. 427 § 2kpk i 438 pkt 2 kpk obrońca oskarżonego wyrokowi zarzucił:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 7 i art. 410 kpk polegające na tym, że przy ocenie winy oskarżonego Sąd nie uwzględnił oczywistego przyczynienia się do zaistnienia wypadku zarówno kierującego ciągnikiem E. B., jak i motocyklisty K. O., podczas gdy to oni stworzyli sytuację na jezdni zagrażającą bezpieczeństwu w ruchu drogowym

a)  kierujący ciągnikiem E. B. wjechał na drogę krajową (...) nocą bez oświetlenia ciągniętych przyczep, naruszając tym samym art. 51 kodeksu drogowego,

b)  motocyklista K. O. ustępując drogi wyjeżdżającemu z pola pojazdowi rolniczemu zatrzymał się w sposób nieprawidłowy, czym naruszył art. 46 kodeksu drogowego.

2.  Sprzeczność ustaleń stanu faktycznego z zebranym materiałem dowodowym

3.  Sąd oddalił wniosek obrońcy o dopuszczenie opinii innego biegłego z zakresu ruchu ¡drogowego, pomimo podniesionych wątpliwości, co do bezstronności i kwalifikacji biegłego M. Ż., co uniemożliwiło właściwą ocenę przyczyn wypadku, a tym samym ustalenie prawidłowe orzeczenie o winie oskarżonego

Na podstawie art. 427 § 1 i 437 § k.p.k. obrońca oskarżonego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ostrołęce.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego W. B. jest o tyle zasadna, że skutkowała uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Zgodzić należy się ze stanowiskiem obrońcy zawartym w apelacji, że Sąd Rejonowy rozpoznając niniejszą sprawę nie wyjaśnił wszystkich występujących w sprawie wątpliwości i okoliczności mających istotne znaczenie dla odpowiedzialności oskarżonego W. B.. Podstawę wyroku zgodnie z art. 410 kpk może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Treść uzasadnienia wyroku wskazuje, że Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy tego przepisu. Sąd swoje rozważania i ustalenia ograniczył w zasadzie do okoliczności związanych z zachowaniem w dniu zdarzenia oskarżonego W. B.. Trafnie podnosi obrońca oskarżonego w apelacji, że brak jest ustaleń i oceny zachowania pozostałych uczestników ruchu drogowego w czasie zaistniałego wypadku drogowego na drodze krajowej (...)w dniu 28 lipca 2012 roku około godz. 23.00 w miejscowości S. tj. pokrzywdzonego K. O., a w szczególności E. B..

Sąd Okręgowy podziela pogląd obrońcy, że opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego M. Ż., który to dowód stanowi podstawę ustaleń Sądu Rejonowego w kwestii odpowiedzialności oskarżonego W. B. za stworzony stan zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym i w konsekwencji wypadek drogowy budzi poważne wątpliwości, gdyż biegły w swojej pisemnej opinii w ogóle nie odniósł się do zachowań kierowcy ciągnika z nieoświetlonymi dwiema przyczepami załadowanymi zbiorami z pola, a także motocyklisty – pokrzywdzonego K. O.. Także w ustnej opinii złożonej przez biegłego na rozprawie okoliczności te nie zostały wyjaśnione.

Słusznie podnosi obrońca w apelacji zarzut obrazy przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 7 kpk. Zgodnie z tym przepisem organy postępowania kształtują przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy dokonał analizy i oceny dowodów zbyt powierzchownie, skupiając się w zasadzie na streszczeniu wyjaśnień oskarżonego W. B., zeznań świadków K. O., E. B., B. B. oraz ogólnikowych twierdzeń co do ich wiarygodności.

Zasadnie obrońca podnosi w apelacji sprzeczność w ustaleniach faktycznych poczynionych przez Sąd. W wyroku Sąd przyjął, że oskarżony W. B. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując motocyklem marki S. na prostym odcinku drogi niewłaściwie obserwował drogę, co uniemożliwiło rozpoczęcie odpowiednio wcześniej hamowania, uderzył w prawy bok motocykla marki K. bez tablic rejestracyjnych, który zatrzymał się na jezdni celem ustąpienia pierwszeństwa przejazdu innym pojazdom wyjeżdżającym z lewej strony z drogi podporządkowanej. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że K. O. zauważył w pewnym momencie, iż z drogi polnej z jego lewej strony wyjeżdża w stronę K. ciągnik rolniczy z dwoma załadowanymi przyczepami. Widząc wyjeżdżający na jezdnię ciągnik, nie mając innej możliwości K. O. zatrzymał się na swoim pasie przy osi jezdni, aby go przepuścić. Ciągnik wyjechał na drogę (...), przyczepy ciągnika nie posiadały oświetlenia. Z zeznań pokrzywdzonego złożonych przed Sądem wynika, że miał praktycznie zablokowaną drogę przez ciągnik, gdyby taką miał możliwość, to by się nie zatrzymał. Ciągnik był praktycznie na jego pasie. Samochód praktycznie trzymał się ciągnika, wyjechał zaraz za ciągnikiem ( k. 68v). Ciągnik z przyczepami bez oświetlenia pozostawał przez pewien czas na drodze. W tym czasie nadjechał motocyklem oskarżony, który zbyt późno zobaczył światła motocykla K. O., minął motocykl po prawej stronie, ale podczas omijania, potrącił stojącego na jezdni pokrzywdzonego. Po uderzeniu motocykl K. O. przewrócił się na lewą stronę, a jego samego odrzuciło na prawą stronę jezdni. Oskarżonemu z trudem udało się ominąć stojący ciągnik z przyczepami i zatrzymał się, a następnie przyszedł na miejsce wypadku. Podnieść należy, że kierowca ciągnika E. B. i kierowca samochodu V. jego żona B. B. pośpiesznie oddalili się z miejsca zdarzenia.

Analiza zachowania uczestników ruchu drogowego bezpośrednio przed i w czasie zdarzenia będącego przedmiotem niniejszej sprawy budzi uzasadnione wątpliwości co do ostatecznego wniosku biegłego M. Ż., iż wyłączną winę za zaistniały wypadek drogowy ponosi oskarżony W. B..

Obrońca oskarżonego podnosząc wątpliwości co do wiarygodności, obiektywizmu biegłego M. Ż. na rozprawie w dniu 8 maja 2013 roku złożył wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu ruchu drogowego i techniki samochodowej. Sąd tego wniosku nie uwzględnił, albowiem w ocenie Sądu wniosek ten zmierza do przedłużenia postępowania. Sąd nie odniósł się w ogóle do podnoszonych przez obrońcę argumentów.

Reasumując. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd winien dokładnie przeprowadzić postępowanie dowodowe, rozważyć celowość dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego z zakresu ruchu drogowego i techniki samochodowej w celu wyjaśnienia występujących w sprawach wątpliwości co do tego, czy zachowanie kierującego ciągnikiem E. B., a także pokrzywdzonego było zgodne z zasadami ruchu drogowego i czy miało wpływ na przebieg wypadku, czy też wyłączną winę za wypadek ponosi oskarżony. Wszystkie przeprowadzone dowody Sąd powinien poddać wnikliwej analizie i ocenie zgodnej z art. 7 kpk. Dopiero wtedy możliwe będzie podjęcie prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie.

Z tych względów z mocy art. 437 § 2 kpk Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.