Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Budzyńska

Sędziowie: SO Agnieszka Woźniak

SO Piotr Sałamaj (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2013 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy o ogłoszenie upadłości dłużnika (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. obejmującej likwidację jego majątku

na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum

w S. z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. akt XII GU 150/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Agnieszka Woźniak SSO Anna Budzyńska SSO Piotr Sałamaj

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 12 lutego 2013 r. Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w (...) oddalił wniosek dłużnika (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. obejmującej likwidację jego majątku.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte na następującym stanie faktycznym.

(...) spółka z o.o. wpisana jest do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego po numerem KRS (...). Prezesem zarządu spółki jest J. O.. Głównym przedmiotem działalności dłużnika jest realizacja projektów budowlanych ze wznoszeniem budynków, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Dłużnik zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, nie osiąga żadnych dochodów, nie zatrudnia pracowników.

Przeciwko dłużnikowi wystawiono trzy tytuły wykonawcze. Dłużnik posiada zobowiązania wobec jedenastu podmiotów na łączną kwotę 49.277.008,09 zł i są one w całości wymagalne. Najstarsze zobowiązania pochodzą z czerwca 2008 r.

Bilans dłużnika sporządzony na dzień 26 listopada 2012 r. wykazuje zobowiązania długoterminowe na kwotę 31.130.823,28 zł oraz krótkoterminowe na łączną kwotę 26.112.241,27 zł.

Na dzień 26 listopada 2012 r. spółka poniosła stratę z działalności gospodarczej w wysokości 3.957.409,04 zł. W okresie sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku dłużnik dokonał spłaty wierzytelności w łącznej kwocie 19.770,69 zł.

W skład majątku dłużnika wchodzą następujące nieruchomości stanowiące własność dłużnika (poprzednia nazwa dłużnika (...) spółka z o.o. w W.):

- działki nr (...), położone w S. na Osiedlu (...), dla których Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże w Szczecinie prowadzi księgę wieczystą KW (...) o wartości szacunkowej 6.846.566,42 zł z ustanowionymi na rzecz (...) Bank (...) SA w W.: hipoteką umowną łączną zwykłą na kwotę 21.750.000 zł oraz hipotekami umownym łącznymi kaucyjnymi do kwot 10.875.000 zł i 31.313.520 zł;

- działki nr (...), położone w S. na Osiedlu (...), dla których Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże w Szczecinie prowadzi księgę wieczystą KW (...) o wartości szacunkowej 3.527.307,27 zł z ustanowionymi na rzecz (...) Bank (...) SA w W.: hipoteką umowną łączną zwykłą na kwotę 21.750.000 zł oraz hipotekami umownym łącznymi kaucyjnymi do kwot 10.875.000 zł i 31.313.520 zł;

- działki nr (...), położone w S. na Osiedlu (...), dla których Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże w Szczecinie prowadzi księgę wieczystą KW (...) o wartości szacunkowej 3.411.691,96 zł z ustanowionymi na rzecz (...) Bank (...) SA w W.: hipoteką umowną łączną zwykłą na kwotę 21.750.000 zł oraz hipotekami umownym łącznymi kaucyjnymi do kwot 10.875.000 zł i 31.313.520 zł;

- działka nr (...), położona w S. na Osiedlu (...), dla której Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże w Szczecinie prowadzi księgę wieczystą KW (...) o wartości szacunkowej 6.924.435,86 zł z ustanowionymi na rzecz (...) Bank (...) SA w W.: hipoteką umowną łączną zwykłą na kwotę 21.750.000 zł oraz hipotekami umownym łącznymi kaucyjnymi do kwot 10.875.000 zł i 31.313.520 zł.

Przedmiotowe hipoteki zabezpieczają wymagalne wierzytelności (...) Bank (...) SA w W. w łącznej kwocie ponad 26 milionów zł (wraz z odsetkami). Odsetki wobec banku przyrastają około 400.000 zł kwartalnie.

Podatek od wskazanych powyżej nieruchomości wynosi 5.109,94 zł miesięcznie.

Nadto w skład majątku dłużnika wchodzi należność wobec Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w W. w wysokości 66.360 zł.

Łączna wartość majątku dłużnika wynosi 20.776.301,51 zł.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, że wniosek o ogłoszenie upadłości nie zasługiwał na uwzględnienie. Podniósł, że z przedłożonych do wniosku o ogłoszenie upadłości dokumentów wynika, iż na dzień złożenia wniosku dłużnik posiada zobowiązania wobec jedenastu podmiotów na łączną kwotę 49.277.008,09 zł i są to zobowiązanie w całości wymagalne. Najstarsze z nich pochodzą z czerwca 2008 r. oraz września 2009 r. Z powyższego wynika, iż dłużnik nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Stwierdził, że z wykazu majątku przedłożonego przez dłużnika wynika, iż posiada on majątek o wartości 20.776.301,51 zł, a zobowiązania wynoszą 49.277.008,09 zł. Zobowiązania dłużnika przewyższają zatem wielkość jego majątku.

Analizując negatywne ogłoszenia upadłości Sąd pierwszej instancji stwierdził, że z zebranego materiału dowodowego wynika, iż do składników majątku dłużnika należą obciążone hipotekami nieruchomości w postaci jedenastu działek o łącznej wartości szacunkowej 20.710.001,51 zł. Na każdej ze wskazanych nieruchomości zostały ustanowione hipoteki na rzecz (...) Bank (...) SA w W. w łącznej kwocie 63.938.520 zł, które zabezpieczają wierzytelność w wysokości ponad 26 milionów zł. W tej sytuacji, brak jest podstaw do uznania, iż po sprzedaży majątku zabezpieczonego i zaspokojeniu (...) Bank (...) SA w W. pozostaną środki, które zasilą fundusze masy upadłości i wystarczą na zaspokojenie kosztów postępowania. Wskazane bowiem wartości dowodzą, iż nawet wierzyciel posiadający zabezpieczenie na nieruchomościach nie zostanie zaspokojony w całości.

Sąd stwierdził, że dłużnik posiada majątek o łącznej wartości 20.776.301,51 zł, w tym zabezpieczone nieruchomości o wartości 20.710.001,51 zł, których sprzedaż nie zasili funduszów masy upadłości oraz wierzytelność w kwocie 66.300 zł. W chwili obecnej, dłużnik nie dysponuje żadnymi środkami pieniężnymi.

Sąd podkreślił, iż w skład niezbędnych kosztów postępowania wchodzą koszty powiadomienia o ogłoszeniu upadłości wierzycieli oraz urzędów i instytucji określonych przepisami, koszty kancelaryjne, opłaty pocztowe itp. (minimum 1.000 zł), koszty ujawnienia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w rejestrze przedsiębiorców, koszty sporządzenia bilansu otwarcia postępowania upadłościowego (minimum 3.000 zł), koszty wyceny nieruchomości (15.000 zł), ochrona tych nieruchomości (około 1.500 zł miesięcznie, w skali roku to 18.000 zł), koszty ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości (około 10.000 zł), zatrudnianie księgowej celem prowadzenia ksiąg dłużnika (przy czasie trwania postępowania określonym na minimum 24 miesiące z uwagi na fakt, iż nieruchomości należy zaliczyć do trudno zbywalnych składników majątkowych i wynagrodzeniu miesięcznym min. 1000 zł otrzymujemy kwotę 24.000 zł, koszty podatku od nieruchomości (roczny podatek od nieruchomości wynosi 61.319,28 zł), koszty obwieszczeń o sporządzeniu listy wierzytelności oraz planu podziału funduszów masy, ogłoszeniu i zakończeniu postępowania upadłościowego, (minimum 6.000 zł), koszty przygotowania i archiwizacji dokumentów upadłego (około 3.000 z), koszty sporządzenia bilansu zamknięcia postępowania (minimum 1.500 zł), wydatki syndyka, jak dojazdy do siedziby upadłego, sądu, urzędów (kształtują się one w toku całego postępowania w granicach ok. 5.000 zł), czy wreszcie wynagrodzenie syndyka, które w niniejszej sprawie, z uwagi na wartość majątku, określić należy oceniając przewidywany czas trwania postępowania i rzeczywisty nakład pracy syndyka na minimum 250.000 złotych. Łącznie więc podstawowe przewidywane koszty postępowania wyniosłyby minimum w granicach ok. 397.000 zł.

Z tego też względu należało uznać, iż majątek dłużnika jest obciążony w takim stopniu, iż pozostały majątek w postaci 66.360 zł z tytułu wierzytelności wobec Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w W. z tytułu nadpłaty podatku VAT, nie wystarczy na zaspokojenie kosztów postępowania. Podkreślenia także wymaga, iż zasilenie funduszów masą upadłości wskazaną kwotą nie jest pewne, albowiem wobec dłużnika toczy się postępowanie egzekucyjne i w wyniku zajęcia tej wierzytelności mogła ona zostać rozdysponowana.

Reasumując, wobec stwierdzenia, iż majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania wniosek o ogłoszenie upadłości należało w oparciu o art. 13 ust. 1 i 2 prawa upadłościowego i naprawczego oddalić.

Dłużnik wniósł zażalenie na powyższe postanowienie zaskarżając go w całości oraz zarzucają mu naruszenie art. 13 ust. 1 i 2 oraz art. 345 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze a także art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 35 p.u.n. Wskazując na powyższe zarzuty dłużnik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu wskazał na wewnętrzną sprzeczność oparcia zaskarżonego rozstrzygnięcia na treści art. 13 ust 1 i 2 p.u.n. Podniósł, że w ustępie 1 i 2 drugim tego przepisu zostały unormowane sytuacje wzajemnie się wykluczające.

Wskazał, że według przypuszczeń Sądu Rejonowego koszty postępowania upadłościowego wynoszą około 397 tysięcy zł, zaś majątek dłużnika wart jest 20 milionów zł. Wartość zatem majątku wnioskodawcy jest ponad 50 razy wyższa od przewidywanych kosztów postępowania. Z tego też względu zdaniem wnioskodawcy przepis art. 13 ust. 1 p.u.n. nie może mieć zastosowania.

Zdaniem skarżącego błędna jest także konkluzja o zaistnieniu negatywnej przesłanki do ogłoszenia upadłości wynikającej z treści art. 13 ust. 2 p.u.n. Wnioskodawca zarzucił, że Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na swoich przypuszczenia nie popartych żadnymi dowodami. Zaniechał odwołania się do jakiegokolwiek dokumentu, zeznania lub innego dowodu pozwalającego na określenie kosztów postępowania upadłościowego, w tym w szczególności kosztów ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości lub ich ochrony. Zdaniem dłużnika precyzyjne uzasadnienie tych kosztów jest tym bardziej konieczne jeśli się zważy, że zachodzi istotna rozbieżność pomiędzy szacunkami Sądu i tymczasowego nadzorcy sądowego. Mianowicie według tymczasowego nadzorcy sądowego koszt obsługi księgowej wyniesie około 6-7 tysięcy zł, natomiast według Sądu będzie on czterokrotnie wyższy i wyniesie kwotę 24 tysiące zł. Zdziwienie skarżącego budzi także przyjęcie wysokich kosztów ochrony nieruchomości gruntowej, której nie można ukraść ani ukryć. Wnioskodawca wskazał także, że w podsumowaniu sprawozdania tymczasowy nadzorca stwierdził, że zgromadzone przez dłużnika składniki majątku mogą wystarczyć do zaspokojenia kosztów postępowania upadłościowego obejmującego likwidacje majątku. Tymczasem Sąd Rejonowy w żaden sposób nie odniósł się do opinii tymczasowego nadzorcy sądowego, w tym nie wskazał co doprowadziło go do odmiennej konkluzji.

Wnioskodawca powołując się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 1998 r. (sygn. akt I CKN 540/97) podniósł, że brak gotówki w kasie nie może stanowić podstawy do oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości albowiem początkowe konieczne koszty postępowania mogą być sfinansowane w szczególności ze środków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa lub ze środków kredytu zaciągniętego przez syndyka.

Wskazał także, że na gruncie art. 345 ust. 1 p.u.n. z uzyskanej ceny ze sprzedaży nieruchomości możliwym będzie pokrycie wszelkich kosztów związanych z ich likwidacją, a więc m.in. koszty wyceny nieruchomości i koszty ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości. Ponadto z uzyskanej ceny zostanie pokryte 99,68 % wszystkich innych kosztów postępowania upadłościowego, co daje 395.729,60 zł. Skarżący wyjaśnił, że stosunek ten obliczono przez podzielenie wartości wszystkich obciążanych nieruchomości przez wartość całej masy upadłości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów zażalenia należy na wstępie podzielić stanowisko skarżącego w przedmiocie wadliwego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji do podstawy prawnej rozstrzygnięcia o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości zarówno ustępu 1 jak i 2 przepisu art. 13 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze. Powołany przepis w ustępie 1 i 2 normuje odmienne sytuacje, stąd też niemożliwym jest łączne zastosowanie tych uregulowań prawnych. Przepis art. 13 ust. 1 odnosi się do przypadku gdy cały majątek dłużnika nie wystarczy na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego. Wówczas to zgodnie z jego treścią oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości jest obligatoryjne. Z kolei zastosowanie normy art. 13 ust. 2 jest fakultatywne, a oddalenie wniosku na tej podstawie jest uzasadnione w przypadku gdy zakres obciążenia majątku dłużnika ograniczonymi prawami rzeczowymi jest na tyle wysoki, że pozostały majątek nie wystarczy na pokrycie tych kosztów.

Powyższa wadliwości nie mogła jednak skutkować uwzględnieniem wniosku dłużnika o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Sąd Okręgowy podziela bowiem stanowisko Sądu Rejonowego co do wystąpienia przesłanek wynikających z treści art. 13 ust. 2 p.u.n., który to przepis stanowi samodzielną podstawę do oddalania wniosku o ogłoszenie upadłości w niniejszej sprawie.

Zgodnie z jego treścią Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Na tle tego uregulowania należy wyróżnić dwie fazy postępowania upadłościowego: postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości oraz postępowanie po ogłoszeniu upadłości (sensu stricte postępowanie upadłościowe). Oczywistym jest, że koszty postępowania upadłościowego powstają po ogłoszeniu upadłości. O powyższym świadczy unormowanie art. 230 ust. 2 p.u.n. który stanowi, że do kosztów postępowania upadłościowego należą między innymi przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości podatki i inne daniny publiczne, czy też przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości należności ze stosunku pracy oraz należności z tytułu składek społecznych. Z tego też względu przed ogłoszeniem upadłości dłużnika (na etapie rozstrzygania wniosku o ogłoszeniu upadłości) ustalenie kosztów postępowania upadłościowego może być wyłącznie hipotetyczne. W istocie w przepisie tym jest mowa o przewidywanych kosztach postępowania upadłościowego. Skoro zatem koszty te mają dopiero powstać to nie sposób dokonać ich ustalenia w oparciu o jakiekolwiek dowody. W konsekwencji jako chybione jawią się zarzuty dłużnika co do oparcia w tym zakresie rozstrzygnięcia na ,,przypuszczeniach niepopartych żadnymi dowodami”.

Nie sposób jednocześnie zgodzić się ze skarżącym, że zachodzi istotna rozbieżność pomiędzy szacunkowym wyliczeniem tych kosztów przez Sąd pierwszej instancji i przez nadzorcę sądowego.

W pierwszym rzędzie wskazać trzeba, że zakres przyjętych przez tymczasowego nadzorcę sądowego wydatków i opłat składających się na koszty postępowania jest węższy od tego ustalonego przez Sąd Rejonowy. Nadzorca sądowy pominął w swych wyliczeniach koszty związane z podatkiem od nieruchomości, wynagrodzenie syndyka, koszty wyceny nieruchomości, koszty ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości (k. 195), których uwzględnienie przez Sąd Rejonowy w sposób istotny wpłynęło na wysokość przewidywanych kosztów postępowania upadłościowego. Brak odniesienia się przez tymczasowego nadzorcę sądowego do tych kosztów w sprawozdaniu z dnia 25 stycznia 2013 r. nie może prowadzić do podzielenia przedstawionego w tym sprawozdaniu przypuszczenia o możliwości zaspokojenia z majątku dłużnika kosztów postępowania upadłościowego, zwłaszcza jeśli się zważy, że w uzupełnianiu sprawozdania tymczasowy nadzorca sądowy sam zdaje się niweczyć przedstawioną wcześniej przez siebie tezę (k. 212-231).

Wbrew twierdzeniom skarżącego nie sposób przyjąć, że powołana przez skarżącego ,,rozbieżność” nie została uzasadniona w odniesieniu do kosztów obsługi księgowej. Wnikliwa analiza treści zaskarżonego postanowienia wskazuje, że Sąd Rejonowy przy ustaleniu tych kosztów zawarł odesłanie do czasu trwania postępowania upadłościowego oraz miesięcznej wysokości tego wynagrodzenia (k. 221), przedstawił zatem wyjaśnienie dlaczego przyjął odmienną wysokość tej stawki aniżeli tymczasowy nadzorca sądowy. W odniesieniu zaś do wynagrodzenia syndyka Sąd pierwszej instancji wskazał, że przy ustaleniu jego wysokości wziął pod uwagę wartość majątku upadłego, jak również przewidywany czas trwania postępowania oraz rzeczywisty nakład pracy.

Z powyższych względów nie można było podzielić zarzutów skarżącego w przedmiocie wysokości przyjętych przez Sąd Rejonowy kosztów postępowania upadłościowego.

Konkluzji o trafności zaskarżonego rozstrzygnięcia nie zmieniał fakt uwzględnienia przez Sąd pierwszej instancji do wyliczenia wysokości kosztów postępowania upadłościowego opłaty z tytułu ochrony nieruchomości stanowiących niezabudowane działki gruntowe. Należy bowiem wskazać, że jak wynika z uzupełnienia sprawozdania tymczasowego nadzorcy sądowego, roczny podatek od nieruchomości stanowiących własność dłużnika wynosi kwotę 61.319,28 zł. Majątek dłużnika, z wyłączeniem nieruchomości obciążonych hipotecznie, stanowi wierzytelność wobec Pierwszego (...) Urzędu Skarbowego w W. z tytułu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w wysokości 66.360 zł. W istocie majątek ten wystarczy zatem jedynie na pokrycie naliczonego w skali roku podatku od tych nieruchomości, a więc na zaspokojenie jednego z wielu składników, których suma stanowi koszty postępowania upadłościowego w rozumieniu art. 230 p.u.n. Z powyższego wynika, że nawet bez uwzględnienia w tych kosztach opłaty z tytułu ochrony nieruchomości wierzytelność ta nie wystarczy na zaspokojenie wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia pozostałych kosztów postępowania upadłościowego.

Chybione okazały się także twierdzenia skarżącego zaczerpnięte z treści uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 1998 r. (sygn. akt I CKN 540/97). Orzeczenie to należy uznać za nieaktualne w obecnym stanie prawnym. Zostało ono wydane w czasie obowiązywania przepisu art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, która to ustawa straciła moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Przepis art. 41 ust. 3 stanowił, że ,,wykonanie czynności zależne jest od uiszczenia zaliczki, chyba że sąd pomimo nieuiszczenia zaliczki przez strony uzna wykonanie czynności za konieczne do rozstrzygnięcia sprawy. W tym wypadku kwotę potrzebną na pokrycie wydatków wykłada tymczasowo Skarb Państwa”. Obecna regulacja z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. obciąża Skarb Państwa obowiązkiem sfinansowania wydatku, do którego zobligowana strona inicjująca daną czynność, jeżeli sąd jest ustawowo zobligowany do działania (z urzędu) i dokonywania czynności połączonej z wydatkiem (m.in. w sytuacji określonej w art. 310, 530, 548 § 1, art. 609 i 672 k.p.c.). Chodzi tu o czynność niezbędną do przeprowadzenia postępowania, której nie można pominąć (art. 130 ⁴ § 5 k.p.c.). Ponieważ w aktualnie obowiązującym przepisie nie zawarto analogicznego unormowania co do tymczasowego wyłożenia przez Skarb Państwa kosztów sądowych, stąd też wykluczona została możliwość ich pokrycia ze środków budżetu państwa. Nie sposób także przyjęć, że w dobie kryzysu gospodarczego oraz poważnych utrudnień w uzyskaniu kredytu koszty postępowania upadłościowego mogłyby zostać sfinansowane z kredytu udzielonego syndykowi przez bank.

Odnosząc się do powołanej przez skarżącego regulacji art. 345 p.u.n. wskazać należy, że na gruncie tego przepisu zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, i to tylko w oznaczonym zakresie, staje się aktualne dopiero po sprzedaży nieruchomości obciążonych hipoteką. Oczywistym zaś jest, że likwidacja tego majątku wymaga uprzedniego poniesienia wysokich nakładów finansowych. W istocie zatem brak płynnych funduszy masy upadłości uniemożliwia prowadzenie postępowania upadłościowego, bowiem bez takich środków syndyk nie może dokonać likwidacji majątku dłużnika polegającej na sprzedaży tych nieruchomości. Przy czym z uwagi na tryb sprzedaży tych nieruchomości liczyć się należy z ceną niższą niż cena wynikająca z oszacowania ( vide obwieszczenie o pierwszej licytacji w dniu 4.04.2013 r., k. 229-230).

Dodatkowo wskazać należy, że miarodajne dla ustalenia procentowego zakresu pokrycia kosztów postępowania upadłościowego z likwidacji nieruchomości nie mogą być wyliczenia dokonane na obecnym etapie postępowania. Procentowy udział pokrycia tych kosztów wylicza się uwzględniając sumę uzyskaną ze sprzedaży przedmiotu zabezpieczenia oraz wartość nieruchomości wynikającą z jej wyceny ujętej w opisie i oszacowaniu ( vide Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz - Piotr Zimmerman, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2012), nie zaś w oparciu o wartość nieruchomości przyjętą przez dłużnika w momencie złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie jako bezzasadne.

SSO Agnieszka Woźniak SSO Anna Budzyńska SSO Piotr Sałamaj