Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron (spr.)

Sędziowie SO Andrzej Wieja SO Barbara Żukowska

Protokolant Konrad Woźniak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze R. R. (1)

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2016 roku

sprawy K. A. ur. (...) w Z.

s. R., H. z domu Kisiel

oskarżonego z art. 245 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 17 września 2015 r. sygn. akt II K 210/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego K. A.,

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 200 zł.

Sygn. akt VI Ka 583/15

UZASADNIENIE

K. A. oskarżony został o to, że w okresie od października 2014 r. do 20 listopada 2014 r. w Z. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu wywarcia wpływu na podejrzanego R. M. w postępowaniu V Ds. 1/14/Sp(c), nadzorowanym przez Prokuraturę Okręgową w Jeleniej Górze, kierowali pod adresem w/w groźby karalne pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę spełnienia oraz używali przemoc w ten sposób, że w mieszkaniu mieszczącym się w Z. zajmowanym przez R. M. dokonali uszkodzenia mienia w postaci drzwi wejściowych w ten sposób, że w dwóch miejscach wywiercili otwór, dokonali odgięcia drzwi przy użyciu łomu oraz oblali je kwasem masłowym czym spowodowali szkodę w wysokości 1400 zł na rzecz W. M., po czym dokonali uszkodzenia elewacji budynku przy ul. (...) poprzez namalowanie na niej napisów z obraźliwymi treściami czym spowodowali szkodę w wysokości 75 zł na rzecz W. M., a następnie dokonali zniszczenia mienia poprzez przebicie czterech opon w samochodzie należącym do M. M. powodując na jej rzecz szkodę w wysokości 1184 zł, czym spowodowali łączną szkodę w wysokości 2659 złotych, tj. o czyn z art. 245 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11§ 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem z dnia 17 września 2015 r. w sprawie o sygn. IIK 210/15:

1.  oskarżonego K. A. uznał za winnego tego, że w okresie od października 2014 r. do 20 listopada 2014 r. w Z. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z D. W. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu wywarcia wpływu na podejrzanego R. M. w postępowaniu V Ds. 1/14/Sp(c), nadzorowanym przez Prokuraturę Okręgową w Jeleniej Górze, kierowali pod adresem w/w groźby karalne pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę spełnienia oraz używali przemoc w ten sposób, że w mieszkaniu mieszczącym się w Z. zajmowanym przez R. M. dokonali uszkodzenia mienia w postaci drzwi wejściowych w ten sposób, że w dwóch miejscach wywiercili otwór, dokonali odgięcia drzwi przy użyciu łomu oraz oblali je kwasem masłowym czym spowodowali szkodę w wysokości 1400 zł na rzecz W. M., a następnie dokonali zniszczenia mienia poprzez przebicie czterech opon w samochodzie należącym do M. M. powodując na jej rzecz szkodę w wysokości 600 zł, czym spowodowali łączną szkodę w wysokości 2000 złotych, tj. występku z art. 245 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11§ 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu K. A. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 30.12.2014r. do 18.05.2015r.,

3.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonego K. A. do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej W. M. kwoty 700 zł (siedemset złotych) tytułem naprawienia szkody ,

4.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego K. A. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (DZ.U. nr 49 poz. 223 z 1983r. ze. zm.) wymierza mu opłatę w wysokości 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych).

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego zaskarżając go w części, tj. w zakresie orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego i zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego bezwzględnej kary 1 roku pozbawienia wolności poprzez jej surowość, do czego doszło w wyniku niewystarczającego uwzględnienia przesłanek dotyczących zasad i dyrektyw sądowego wymiaru kary, w szczególności przez przydanie zbyt wielkiej wagi okoliczności uprzedniej karalności oskarżonego, w sytuacji gdy przedmiotowa okoliczność nie powinna mieć w niniejszej sprawie zasadniczego znaczenia.

Stawiając powyższe obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i wymierzenie oskarżonemu K. A. kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na stosowny okres próby.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Oczywistym jest, iż zmiana kary w instancji odwoławczej nie może następować w każdym przypadku, lecz wyłącznie wówczas, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy między nią a kara sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej rażącej. Taka sytuacja – w ocenie Sądu Okręgowego, nie ma miejsca w niniejszej sprawie, co czyni niezasadnym podniesiony w apelacji przez jej autora zarzut rozpatrywany na gruncie art.438 pkt 4 k.p.k.

Rażąca niewspółmierność kary jest uchybieniem w zakresie konsekwencji prawnych czynu, a zatem realnie można o niej mówić wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych, wymierzonych za popełnione przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie zapewnia spełnienia celów kary. Ponadto, orzeczona kara lub środek karny mogą być uznane za niewspółmierne, gdy nie uwzględniają w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnionego czynu, jak i osobowości sprawcy ( wyrok SN z dnia 30.06.2009r. sygn. akt WA 19/09, OSNwSK 2009/1/1255 ).

W innym swoim wyroku Sąd Najwyższy stwierdza, że rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, iż zachodzi wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo ( wyrok SN z dnia 22.10.2007r. sygn. akt SNO 75/07, LEX nr 569073 )

Za przestępstwo z art. 245 k.k. przewidziana jest kara od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Podobne zagrożenie przewiduje przepis art.288§1 k.k. Za przypisane oskarżonemu przestępstwo wyczerpujące ustawowe znamiona obu wskazanych wyżej przepisów zaskarżonym wyrokiem została oskarżonemu wymierzona kara jednego roku pozbawienia wolności. Bez wątpienia zatem jest to kara w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Wbrew twierdzeniom zarzutu apelacji jako okoliczność obciążającą oskarżonego K. A. poza jego uprzednią karalnością sąd I instancji uwzględnił również „wysoki ładunek” społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa rzeczywiście należy uznać za znaczny. Przede wszystkim wskazać należy, że niniejsza sprawa jest konsekwencją sprawy prowadzonej przez Prokuraturę Okręgową w Jeleniej Górze, w której to sprawie pokrzywdzony R. M. podejrzany o popełnienie szeregu przestępstw kradzieży z włamaniem do samochodów i udział w zorganizowanej grupie przestępczej złożył wyjaśnienia, w których wskazywał na udział w nich K. A. i D. W.. W związku z taką postawą R. M. K. A. podjął działania przeciwko pokrzywdzonemu, a które to działania zmierzały do spowodowania wycofania się pokrzywdzonego ze swoich relacji. Niewątpliwie zatem strona podmiotowa przypisanego oskarżonemu czynu cechuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Do tego jeszcze należy dodać, że oskarżony działał wspólnie z inną osobą, działał w sposób agresywny i arogancki – uszkodził drzwi mieszkania , które zajmował pokrzywdzony, przebił opony w użytkowanym przez niego samochodzie na łączną sumę strat 2000zł. Sprawcy obrzucili jajami okna zajmowanego przez pokrzywdzonego mieszkania. Wszystko to wskazuje, ze również okoliczności przedmiotowe przypisanego oskarżonemu czynu należy zakwalifikować jako społecznie szkodliwe w stopniu znacznym.

Nie można się zgodzić ze skarżącym, iż uprzednia karalność K. A. „nie powinna mieć w niniejszej sprawie zasadniczego znaczenia”. Na korzyść oskarżonego ustalono, iż zawarty w danych o karalności ( k.186-187 ) wpis o skazaniu go przez sąd duński w H. był błędny, gdyż skazanie to dotyczyło innej osoby ( pismo Biura Informacyjnego Krajowego Rejestru Karnego k.457 ). Tym niemniej jednak był on wcześniej skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 24 września 2010r. sygn. akt IIIK 139/08 ( odpis wyroku k. 196 – 202 ) za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Uprzednia karalność oskarżonego dotyczyła zatem również poważnych społecznie szkodliwych w stopniu znacznym czynów. Wejście kolejny raz w konflikt z prawem w związku z poważnymi zarzutami świadczy o tym, że nie są to wydarzenia przypadkowe i incydentalne. Przypisanego w niniejszej sprawie przestępstwa oskarżony dopuścił się niewiele ponad 4 lata od poprzedniego prawomocnego skazania. Wszystko to zdaniem sądu odwoławczego przemawia za brakiem tzw. pozytywnej prognozy w rozumieniu art. 69§1 i 2 k.k. trafnie zatem sąd I instancji nie skorzystał w stosunku do oskarżonego z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Wobec powyższego zaskarżony wyrok jako prawidłowy należało utrzymać w mocy. Na podstawie art.636§1 k.p.k. kosztami postępowania odwoławczego ( 20zł. tytułem zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania odwoławczego i 180zł. tytułem opłaty ) obciążono oskarżonego.