Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 12 stycznia 2016r

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant : Agnieszka Popławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 stycznia 2016r

sprawy z powództwa (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G.

przeciwko D. Z.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie w sprawie co do kwoty 16 290,64 zł. (szesnaście tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt złotych sześćdziesiąt cztery grosze);

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 11 920,94 zł. (jedenaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia złotych dziewięćdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 stycznia 2015r do dnia zapłaty;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 270,73 zł. (dwieście siedemdziesiąt złotych siedemdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: I C 846/15

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko D. Z. domagając się od pozwanej zapłaty kwoty 28.211,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 28.149,12 zł od dnia 17 stycznia 2015r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia w dniu 17 stycznia 2014r. przez pozwaną z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością SMS Kredyt sp.j. (dawniej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością SMS Kredyt SKA) z siedzibą we W. umowy pożyczki nr (...). Pożyczka w kwocie 9.300 zł została udzielona na okres 36 miesięcy. Pomimo precyzyjnie ustalonych w umowie warunków zwrotu pożyczki, pozwana nie wywiązała się z umowy. W dniu 30 stycznia 2014r. wierzyciel pierwotny dokonał przelewu w opisanej wierzytelności na rzecz pozwanego. Z uwagi na brak spłaty pożyczki zgodnie z ustaleniami umowy, umowa została wypowiedziana z dniem 18 czerwca 2014r. Zobowiązanie pozwanej wynosi 28.211,58 zł, na co składa się: kwota 9.300 zł z tytułu zaległej części kapitału, kwota 18.849,12 zł z tytułu należności ubocznych w postaci odsetek od kapitału, odsetek karnych z tytułu zwłoki w zapłacie poszczególnych rat, opłaty operacyjnej za usługę pożyczkodawcy w zakresie czynności związanych z obsługą pożyczki oraz kwota 62,46 zł z tytułu opłaty za monity kierowane do pozwanej. Powód podjął próbę polubownego odzyskania należnej mu od pozwanej kwoty, kierując do niej wezwanie do zapłaty, jednakże próby te okazały się bezskuteczne.

(pozew k. 14-15)

Postanowieniem z dnia 4 lutego 2015r. wydanym w sprawie o sygnaturze akt VI Nc-e 106426/15 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie k. 5)

W dniu 24 kwietnia 2015r. Sąd Rejonowy w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym i orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty k. 41)

Pozwana D. Z. złożyła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów postępowania.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana przyznała, że zawarła z poprzednikiem prawnym powoda umowę pożyczki, nie dokonała spłaty tej pożyczki zgodnie z ustaleniami umowy i z powyższych względów w dniu 12 maja 2014r. wierzyciel pierwotny skierował do pozwanej wypowiedzenie umowy, a także przyznała, że z uwagi na brak spłaty w zakreślonym 30-dniowym terminie z dniem 18 czerwca 2014r. kwota ta stała się wymagalna. Pozwana podniosła jednakże, że powód do całkowitego kosztu pożyczki zalicza także horrendalną i lichwiarską – jej zdaniem – opłatę operacyjną za cały okres obowiązywania umowy w kwocie 17.672,65 zł. W ocenie pozwanej klauzula umowna przewidująca obowiązek zapłaty tej opłaty stanowi niedozwoloną klauzulę umowną, na potwierdzenie czego przytoczyła orzecznictwo sądów powszechnych.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 44-46)

Pismem z dnia 11 września 2015r. powód częściowo cofnął pozew co do kwoty 16.290,64 zł stanowiącej część opłaty operacyjnej oraz kwotę zaksięgowaną na poczet zaległego kapitału. Na rozprawie w dniu 15 października 2015r. pozwana wyraziła zgodę na częściowe cofnięcie pozwu.

(pismom procesowe powoda z dnia 11 września 2015r. k. 60-62, protokół rozprawy z dnia 15 października 2015r. k. 76)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 stycznia 2014r. pozwana D. Z. zawarła z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością SMS Kredyt SKA z siedzibą we W. umowę pożyczki nr (...). Na mocy tej umowy pożyczkodawca udzielił pozwanej pożyczki gotówkowej w kwocie 9.300 zł na okres od dnia 17 stycznia 2014r. do 17 stycznia 2017r. na warunkach określonych w umowie oraz Regulaminie pożyczek SMS Kredyt, stanowiącym załącznik do umowy. Oprocentowanie nominalne pożyczki było stałe i wnosiło 12.00 % w stosunku rocznym w całym okresie obowiązywania umowy. Kwota naliczonych za cały okres obowiązywania umowy odsetek umownych wynosiła 1.817,90 zł. Zgodnie z umową pozwana zobowiązana była m.in. do zapłaty opłaty operacyjnej w wysokości 17.672,65 zł. Spłata pożyczki miała nastąpić w 36 miesięcznych, równych ratach po 800 zł każda, płatnych do dnia 17 - ego każdego kolejnego miesiąca, począwszy od dnia 17 lutego 2014r. Dokonane przez pozwaną wpłaty były zaliczane w pierwszej kolejności na: (a.) koszty monitów, (b.) odsetki karne, (c.) opłatę operacyjną, (d.) odsetki umowne, (e.) należność główną. Za okres opóźnienia w spłacie pożyczki lub spłacie raty albo jej części następny dzień po dniu spłaty pożyczkodawca naliczał odsetki umowne (odsetki karne) liczone do dnia zapłaty od wymagalnej kwoty należności głównej. Stopa odsetek karnych – zgodnie z umową – była równa czterokrotności aktualnej na dany dzień wysokości stopy kredytu lombardowego NBP i na dzień zawarcia umowy wynosiła 16 % w skali roku. W przypadku nieterminowej spłaty pożyczki lub jej części pożyczkobiorca wyraził zgodę na dokonywanie przez pożyczkodawcę działań windykacyjnych poprzez wysyłanie pisemnych monitów zawierających wezwanie do zapłaty. Opłata za każdy monit była równa czterokrotności wartości opłaty pocztowej pobieranej przez (...) Poczta Polska za poleconą przesyłkę pocztową i na dzień zawarcia umowy wynosiła 15,20 zł. W razie opóźnienia w zapłacie dwóch pełnych rat lub powstania zaległości przekraczających sumę dwóch pełnych rat pożyczkodawcy przysługiwało prawo do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy mogło nastąpić po uprzednim pisemnym wezwaniu do zapłaty zaległości w terminie nie krótszym niż 14 dni, licząc od dnia wezwania pod rygorem wypowiedzenia.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o umowę pożyczki nr (...) k. 16-20)

W dniu 13 września 2013r. pożyczkodawca (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) S.K.A. z siedzibą we W. zawarł z powodem (...) Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym Niestandaryzowanym Funduszem Sekurytyzacyjnym z siedzibą w G. umowę ramową o współpracy, na mocy której powód zobowiązał się do nabywania od pożyczkodawcy wierzytelności wynikających z umów pożyczek udzielanych przez pożyczkodawcę.

Na mocy umowy z dnia 30 stycznia 2014r. powód nabył od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) S.K.A. z siedzibą we W. pakiet wierzytelności, w tym wierzytelność wynikająca z umowy pożyczki z dnia 17 stycznia 2014r. zawartej z pozwaną. Wraz z wierzytelnością na nabywcę przeszły wszelkie prawa z nią związane.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: umowę ramową o współpracy k. 67-68, umowę sekurytyzacji z dnia 30 stycznia 2014r. k. 63-66)

Pismem z dnia 11 kwietnia 2014r. powód wezwał pozwaną do zapłaty wymagalnych zaległości w kwocie 1.547,05 zł w nieprzekraczalnym terminie do dnia 25 kwietnia 2014r. z tytułu rat płatnych do dnia 17 lutego 2014r. (w kwocie 744,78 zł) i 17 marca 2014r. (w kwocie 802,27 zł) pod rygorem wypowiedzenia umowy pożyczki.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o wezwanie do zapłaty z dnia 11 kwietnia 2014r. k. 22-23)

Pismem z dnia 12 maja 2014r. powód wypowiedział pozwanej umowę pożyczki pod warunkiem zawieszającym tj. dokonania zapłaty zaległej kwoty w wysokości 2.355,22 zł w terminie do dnia 19 maja 2014r. Na kwotę zadłużenia pozwanej składały się zaległe raty płatne w terminach do: dnia 17 lutego 2014r. (w kwocie 747,69 zł), 17 marca 2014r. (w kwocie 805,33 zł) oraz 17 kwietnia 2014r. (w kwocie 802,20 zł). Jednocześnie powód poinformował pozwaną, że brak wpłaty w tym terminie będzie skutkował rozpoczęciem biegu 30-dniowego terminu wypowiedzenia, z którego upływem wymagalna stanie się cała pozostała do spłacenia kwota pożyczki w wysokości 27.314,66 zł. W zakreślonym w wypowiedzeniu terminie pozwana nie spłaciła zadłużenia.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wypowiedzenie umowy z dnia 12 maja 2014r. k. 24)

Na zadłużenie pozwanej z tytułu umowy pożyczki składają się następujące kwoty:

- 9.240 zł z tytułu zaległej części kapitału pożyczki;

- 439,77 zł z tytułu odsetek umownych (kapitałowych);

- 793,64 zł z tytułu odsetek karnych za opóźnienie;

- 1.382,01 zł z tytułu opłaty przygotowawczej;

- 62,46 zł z tytułu monitów kierowanych do pozwanej.

(okoliczności bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie dowodów z dokumentów prywatnych przedłożonych przez stronę powodową. Zważyć należy, iż wszystkie te dokumenty zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika powoda – radcę prawnego, a zgodnie z treścią przepisu art. 129 § 3 k.p.c. zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa ma charakter dokumentu urzędowego. Podkreślić należy, iż strona pozwana nie wzruszyła domniemania autentyczności przedłożonych przez powoda dokumentów prywatnych ani też domniemania, że oświadczenia zawarte w dokumentach pochodzą od osób, które te dokumenty podpisały, mało tego pozwana nawet tych okoliczności nie kwestionowała. W tym stanie rzeczy brak było jakichkolwiek podstaw, aby dokumentom złożonym przez stronę powodową odmówić waloru wiarygodności i mocy dowodowej.

Normatywną podstawę roszczenia wobec pozwanej D. Z. stanowią przepisy art. 720 k.c. oraz art. 509 k.c. Zgodnie z treścią przepisu art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W myśl przepisu art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Przechodząc do szczegółowych rozważań, wskazać należy, iż w toku niniejszego postępowania strona pozwana podniosła dwa zasadnicze zarzuty. Pierwszy z zarzutów dotyczył skuteczności wypowiedzenia umowy pożyczki, pełnomocnik pozwanej podnosił bowiem, że strona powodowa nie przedstawiła dowodu doręczenia pozwanej oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, a tym samym nie wykazał, że roszczenie we wskazanej w pozwie wysokości stało się wymagalne. Zarzut ten jednak należało uznać za bezzasadny. Zważyć bowiem należało, że w sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana przyznała kilka istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy faktów tj. fakt zawarcia z poprzednikiem prawnym powoda umowy pożyczki, fakt niedokonywania spłaty pożyczki zgodnie z umową, fakt skierowania do niej wypowiedzenia umowy pożyczki, jak również fakt postawienia pożyczki w stan wymagalności z dniem 18 czerwca 2014r. Podkreślić należy, iż przyznanie ma ten skutek, że fakty przyznane przyjmowane są bez przeprowadzenia dowodu, z tym jednak, że przyznanie nie może budzić wątpliwości (art. 229 k.p.c.). Przyznanie jest co prawda odwołalne, jednak – jak wskazuje się w judykaturze – odwołanie takiego przyznania ustnego czy złożonego na piśmie podlega swobodnej ocenie sądu (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 1947 r., C 39/47, OSN 1948, nr 3, poz. 64, OSN(C) (...)). W niniejszym postępowaniu, po rozważeniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, Sąd uznał, że zmiana stanowiska strony pozwanej co do skuteczności wypowiedzenia umowy pożyczki motywowana była wyłącznie chęcią uniknięcia odpowiedzialności i nie znajduje podstaw w świetle dowodów przedstawionych przez stronę powodową. Zważyć bowiem należy, iż na okoliczność istnienia i wysokości roszczenia powód złożył do akt niniejszego postępowania dowody w postaci dokumentów prywatnych poświadczonych za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika – radcę prawnego, w szczególności w postaci umowy pożyczki, umowy przelewu, wezwania do zapłaty i oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. W oparciu o przedstawione dowody Sąd uznał, że umowa została wypowiedziana w sposób skuteczny. Zgodnie bowiem z treścią § 6 ust. 10 umowy pożyczki w razie opóźnienia w zapłacie dwóch pełnych rat lub powstania zaległości przekraczających sumę dwóch pełnych rat pożyczkodawcy przysługiwało prawo do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy mogło nastąpić po uprzednim pisemnym wezwaniu do zapłaty zaległości w terminie nie krótszym niż 14 dni, licząc od dnia wezwania pod rygorem wypowiedzenia. Strona powodowa bez wątpienia dochowała wszystkich wymogów określonych w umowie. Przede wszystkim należy zważyć, że z treści wskazanych dokumentów jednoznacznie wynika, że pozwana miała zaległości w spłacie przekraczające dwie pełne raty pożyczki. W umowie pożyczki wysokość jednej raty określono na kwotę 800 zł, zaś z pisma stanowiącego wypowiedzenie umowy wynika, że zaległość pozwanej wynosiła 2.355,22 zł. Ponadto, przed złożeniem oświadczenia o wypowiedzeniu powód skierował do pozwanej w dniu 11 kwietnia 2014r. wezwanie do zapłaty, w którym wezwał dłużniczkę do zapłaty wymagalnych zaległości w kwocie 1.547,05 zł w nieprzekraczalnym terminie do dnia 25 kwietnia 2014r. pod rygorem wypowiedzenia umowy pożyczki. Bez wątpienia w zakreślonym terminie pozwana nie dokonała żadnej wpłaty, czego w toku niniejszej sprawy w ogóle nie kwestionowała. Następnie, wobec braku zapłaty powód złożył pozwanej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pod warunkiem, że w zakreślonym jej dodatkowym terminie tj. do dnia 19 maja 2014r. nie dokona spłaty zaległej kwoty w wysokości 2.355,22 zł. Co prawda strona powodowa nie przedłożyła dowodu doręczenia pozwanej przedmiotowego oświadczenia, niemniej w ocenie Sądu za skuteczne należało uznać przyznanie tego faktu przez pozwaną zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Kierując się bowiem zasadami doświadczenia życiowego jak i logicznego rozumowania należy stwierdzić, że rozsądny dorosły człowiek o przeciętnym poziomie wiedzy prawniczej nie przyznałby tak istotnego dla powstania jego odpowiedzialności faktu, gdyby w rzeczywistości nie miał on miejsca. W takim przypadku dłużnik albo stanowczo zaprzeczyłby takiemu faktowi, albo go przemilczał. Istotne przy tym jest, iż sprzeciw został przez pozwaną złożony osobiście, stąd należało uznać, że zawarte w nim oświadczenie o przyznaniu faktów było szczere i do złożenia takiego oświadczenia nikt pozwanej nie przymuszał. Zmiana stanowiska pozwanej w powyższym względzie nastąpiła dopiero, gdy za pozwaną działał już fachowy pełnomocnik w osobie adwokata. W kategoriach przyjętej przez pełnomocnika taktyki procesowej należy również oceniać cofnięcie wniosku o przesłuchanie pozwanej w charakterze strony. Mając zatem na uwadze wszystkie przytoczone powyżej okoliczności Sąd uznał, że umowa pożyczki została skutecznie wypowiedziana przez stronę powodową i cała pożyczka została postawiona w stan wymagalności.

Poza zarzutem dotyczącym nieskuteczności wypowiedzenia, strona pozwana podniosła również, że powód nie wykazał przejścia wierzytelności na powoda. Jednak również w tym względzie zarzut strony pozwanej nie okazał się zasadny. Zważyć bowiem należy, iż do akt niniejszej sprawy powód złożył odpis umowy przelewu wraz z załącznikiem oraz oświadczenie zbywcy wierzytelności tj. pożyczkodawcy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością SMS Kredyt SKA z siedzibą we W. o przelewie, jakie zostało skierowane do pozwanej. Wszystkie powyższe dokumenty zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika powoda – radcę prawnego. Zważyć należy, że zgodnie z art. 129 § 3 k.p.c. poświadczenie zgodności z oryginałem odpisu dokumentu przez występującego w sprawie pełnomocnika strony w osobie np. radcy prawego nadaje temu poświadczeniu charakter dokumentu urzędowego. Oznacza to, że poświadczony przez pełnomocnika odpis dokumentu ma charakter dokumentu urzędowego w tym znaczeniu, że potwierdza się w nim z mocą dokumentu urzędowego istnienie dokumentu "źródłowego" o treści takiej samej jak odpis (por. H. Dolecki, T. Wiśniewski (red.) Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Tom I, Artykuły 1-366, LEX 2013). Zatem, przedłożenie prawidłowo tj. zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o radcach prawnych, poświadczonych odpisów dokumentów było wystarczające dla wykazania faktu przejścia wierzytelności na rzecz powoda. Okoliczności sprawy nie uzasadniały przedłożenia przez powoda oryginału umowy cesji (art. 129 § 4 k.p.c.). Z jednej bowiem strony przedłożenie takiego dokumentu byłoby utrudnione, z drugiej zaś strony należy zauważyć, że w umowie i załączniku do niej zawarte są informacje objęte tajemnicą handlową. Jednocześnie, w świetle złożonych dokumentów, w szczególności umowy cesji, nie budzi wątpliwości Sądu, że do przelewu wierzytelności rzeczywiście doszło.

Kwestia wysokości roszczenia – po częściowym cofnięciu pozwu w zakresie opłaty operacyjnej – nie była już kwestionowana przez stronę pozwaną. Z oświadczenia strony powodowej jasno wynika, iż na dochodzoną w niniejszym postępowaniu roszczenia składają się następujące kwoty: 9.240 zł z tytułu zaległej części kapitału pożyczki, 439,77 zł z tytułu odsetek umownych (kapitałowych), 793,64 zł z tytułu odsetek karnych za opóźnienie, 1.382,01 zł z tytułu opłaty przygotowawczej oraz 62,46 zł z tytułu monitów kierowanych do pozwanej. Wysokość stopy procentowej odsetek karnych oraz podstawa obciążenia pozwanej opłatami za monity została jednoznacznie określona w umowie pożyczki.

Mając zatem na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności – na mocy art. 509 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. – Sąd uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 11.920,94 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 stycznia 2015r. do dnia zapłaty.

Nadto, Sąd zważył, iż w niniejszej sprawie pismem z dnia 11 września 2015r. powód cofnął częściowo pozew co do kwoty 16.290,64 zł, natomiast pozwana na rozprawie w dniu 15 października 2015r. wyraziła zgodę na częściowe cofnięcie pozwu. Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Pozwana wyraziła zgodę na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia. Sąd oceniając czynność procesową powoda w myśl przepisu art. 203 § 4 k.p.c., nie dopatrzył się przy tym okoliczności wskazujących na to, aby czynność ta była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzała do obejścia prawa. W tym stanie sprawy cofnięcie pozwu należało uznać za dopuszczalne i prawnie skuteczne w świetle art. 203 § 1 i § 4 k.p.c. Wobec powyższego na mocy art. 355 § 1 k.p.c. należało orzec jak w pkt. I. sentencji wyroku.

O kosztach Sad orzekł na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 5 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U.2013.490) w zw. z § 6 pkt. 5 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.491 ze zm.). Zważyć bowiem należało, że powód wygrał niniejsze postępowanie w 43 %, zaś pozwana w 57 % i w takim stosunku stronom należy się zwrot kosztów od przeciwnika. Na koszty strony powodowej składają się: opłata sądowa od pozwu (1.411 zł) opłata za czynności fachowego pełnomocnika – radcy prawnego (2.400 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), przy czym uwzględniając stosunek w jakim powód wygrał niniejszy proces należy mu się zwrot kwoty 606,73 zł z tytułu opłaty od pozwu oraz kwoty 1.032 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego. Z kolei na koszty strony pozwanej składa się opłata za czynności fachowego pełnomocnika – adwokata w stawce minimalnej 2.400 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, z czego od powoda należy jej się zwrot kwoty 1.368 zł. Po wzajemnym skompensowaniu kosztów należało zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 270,73 zł.