Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący - Sędzia: SA Marcjanna Górska (spr.)

Sędziowie: SA Ewa Jankowska

SO del. Anna Michalik

Protokolant: sekr. sądowy Marta Brzezińska

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2016 r. w Warszawie

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

o wysokość zadłużenia z tytułu składek

na skutek apelacji M. S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 23 kwietnia 2014 r. sygn. akt XIV U 1596/13

I.  uchyla zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. z dnia 13 marca 2013 r. znak: RWA: (...) i przekazuje sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. na rzecz M. S. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym.

(...) M. A. M.

Sygn. akt III AUa 1208/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 marca 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. określił wysokość zadłużenia M. S. z tytułu składek na kwotę 54.111,67 zł., w tym na: ubezpieczenie społeczne (zakres nr deklaracji 01-39) za okres od 2007-02 do 2012-12 w kwocie 36.205,89 zł. oraz należne odsetki w kwocie 13.873,00 zł.; ubezpieczenie zdrowotne (zakres nr deklaracji 01-39) za okres od 2007-03 do 2012-12 w kwocie 14.783,95 zł oraz należne odsetki w kwocie 5.560,00 zł; Fundusz Pracy (zakres nr deklaracji 01-39) za okres od 2007-03 do 2012-12 w kwocie 3.121,83 zł. oraz należne odsetki w kwocie 1.146,00 zł. (akta ZUS).

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony M. S. nie zgodził się z jej treścią wskazując, że zgłoszenia działalności twórczej dokonał we wrześniu 1999 r. i opłacał składki na ubezpieczenia w momencie jej faktycznego prowadzenia i zgodnie z rozliczeniem jakiego dokonywał w Urzędzie Skarbowym opłacając podatek. Ubezpieczony podniósł, że w marcu 2013 r. złożył wniosek o abolicję zadłużenia za okres od dnia 01 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r. wraz z odpowiednimi dokumentami i załącznikami, zaś w Wydziale Rozliczeń złożył kopie PIT-ów, które miały za zadanie ustalić prawidłowe okresy prowadzenia działalności twórczej w latach 2008 - 2010.

W piśmie z dnia 6 czerwca 2013 r. odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji przez określenie wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy w oparciu o okresy rzeczywistego wykonywania działalności artystycznej oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, iż w 2007 r. łącznie wykonywał działalność artystyczną przez okres 5 miesięcy (styczeń, październik, listopad, grudzień). Przez 7 miesięcy działalność artystyczna nie była w ogóle wykonywana. W 2008 r. łącznie wykonywał działalność artystyczną przez 55 dni. Przez 6 miesięcy działalność artystyczna nie była w ogóle wykonywana.

W 2009 r. łącznie wykonywał działalność artystyczną przez 77 dni. Przez 6 miesięcy działalność artystyczna nie była w ogóle wykonywana. W 2010 r. działalność artystyczna przez 8 miesięcy nie była w ogóle wykonywana. Odwołujący wskazał, iż od lipca 2010 r. do grudnia 2012 r. zaprzestał wykonywania działalności artystycznej. Przed dniem 1 lipca 2010 r. jego działalność miała charakter okazjonalny, zaś po tej dacie dochody jakie osiągał wynikały jedynie z pełnienia przez niego funkcji członka zarządu w (...) Spółka z o.o. w W., z którą łączył go jedynie stosunek korporacyjny.

Odwołujący w toku rozprawy nie kwestionował wysokości zadłużenia z tytułu składek wskazanego w zaskarżonej decyzji.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż w dniu 13 lutego 2013 r. dokonano analizy konta odwołującego i stwierdzono brak wpłat za miesiąc 02/2007 r. - 12/2012 r. W związku z widniejącą zaległością w dniu 13 lutego 2013 r. wystawiono zawiadomienie o wszczęciu postępowania. Z uwagi na nieuregulowanie należności objętych zawiadomieniem o wszczęciu postępowania, w dniu 13 marca 2013 r. została wydana zaskarżona decyzja.

Organ rentowy wskazał nadto, że w dniu 11 kwietnia 2013 r. został ustalony poprawny schemat podlegania odwołującego ubezpieczeniom społecznym. W związku z tym przy uwzględnieniu ponownie ustalonego schematu podlegania ubezpieczeniom w dniu 17 kwietnia 2013 r. rozliczono konto i stwierdzono, że zaległości objęte zaskarżoną decyzją nie uległy zmianie.

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2014 Sąd Okręgowy w Warszawie XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie.

Sąd ustalił, że odwołujący M. S. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmował się reklamami, tj. znajdował pomysł na reklamę, a następnie wdrażał ten pomysł w życie we współpracy z innymi podmiotami i osobami fizycznymi. Wykonywał pracę tylko wtedy, kiedy miał zlecenie i tylko wtedy, kiedy podmiot zainteresowany jego kompetencjami zlecał mu pracę. W okresie, kiedy nie posiadał takich zleceń, ubezpieczony malował obrazy i oczekiwał na zlecenia. Każde zlecenie było opatrzone umową. W każdej z tych umów był określony okres, w jakim to dzieło miało być wykonane. Był to okres od 14 dni do półtora miesiąca. M. S. nigdy nie zgłaszał do ZUS-u zawieszenia działalności lub wyrejestrowania jej na jakiś czas, gdyż nie miał takiej świadomości. W czasie prowadzenia działalności zwracał się do organu rentowego o wydanie zaświadczenia odnośnie zaległości składkowych ale takiego dokumentu nie otrzymał. Prowadząc działalność gospodarczą odwołujący był także prezesem zarządu (...) spółki z o.o. z siedzibą w W., która została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 18 grudnia 2007 r. Spółka ta zajmuje się m.in. reprodukcją zapisanych nośników informacji, sprzedażą hurtową sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego.

W dniu 13 lutego 2013 r. organ rentowy zawiadomił odwołującego o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek: na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i w dniu 13 marca 2013 r. wydał zaskarżoną decyzję.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1442) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

Osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 6 ustawy systemowej jest przy tym osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych.

Według art. 13 pkt 4 ww. ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Z kolei w świetle art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniu zdrowotnemu podlegają osoby objęte ubezpieczeniem społecznym, które są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność lub osobami z nimi współpracującymi, z wyłączeniem osób, które zawiesiły wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie zaś z art. 46 i art. 47 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Płatnik składek zobowiązany jest również przesyłać w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłacać składki za dany miesiąc.

W art. 47 ww. ustawy ustawodawca określił również termin, w którym płatnicy składek zobowiązani są przekazywać dokumenty ubezpieczeniowe, tj. deklaracje miesięczne oraz imienne raporty miesięczne. Termin składania dokumentów jest jednocześnie terminem opłacania składek. Generalną zasadą jest, że w terminie właściwym do opłacania składek płatnik powinien nie tylko opłacić składki ale także złożyć deklarację rozliczeniową oraz imienne raporty miesięczne. Od tej zasady ustawa wprowadza jednak kilka wyjątków. Jednakże osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą opłacające składki wyłącznie za siebie lub osoby współpracujące, zwolnione są z obowiązku comiesięcznego składania deklaracji rozliczeniowych oraz raportów miesięcznych, jeżeli nie nastąpiła żadna zmiana w stosunku do miesiąca poprzedniego.

W myśl art. 23 ust. 1 ww. ustawy od nieopłaconych w terminie składek należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8 poz. 60 ze zm.).

Odnosząc cytowane przepisy do okoliczności faktycznych sprawy, Sąd pierwszej instancji wskazał, że odwołujący w spornym okresie nie zgłaszał zawieszenia prowadzonej działalności artystycznej pozostając w przekonaniu, że był zobowiązany do zapłaty składek tylko za okresy, w których miał zlecenie, gdyż wtedy faktycznie prowadził działalność. Na potwierdzenie tego stanowiska złożył umowy o dzieło, wnosząc dodatkowo o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków na okoliczność, iż w okresie tym faktycznie prowadził działalność artystyczną. Sąd zaznaczył, że okoliczności, na które zostali zgłoszeni świadkowie nie budziły wątpliwości i dlatego ten wniosek dowodowy oddalił.

Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności. Jednocześnie Sąd podkreślił, że działalność gospodarcza jest działalnością, z którą związana jest konieczność ponoszenia przez przedsiębiorcę ryzyka gospodarczego. W działalności gospodarczej zdarzają się bowiem okresy aktywności zawodowej oraz okresy wyczekiwania na klienta bądź przygotowywania kolejnych zleceń. Działalność gospodarczą prowadzi się zatem zarówno w okresach faktycznego świadczenia usług lub produkcji, jak i w okresach wykonywania innych czynności związanych z działalnością np. załatwiania spraw urzędowych, a także w czasie oczekiwania na kolejne zamówienie, zlecenie, co miało miejsce w sytuacji odwołującego, który zeznał: „Kiedy nie miałem zleceń malowałem obrazy i cały czas oczekiwałem na zlecenia, na tym polegała moja praca".

Na poparcie zaprezentowanego stanowiska Sąd pierwszej instancji powołał wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2006 r., sygn. akt I UK 289/05 (OSNP 2007/11-12/168), w którym stwierdzono, że faktyczne niewykonywanie działalności w okresie oczekiwania na kolejne zamówienie lub w czasie ich poszukiwania nie jest przerwą w prowadzeniu tej działalności równoznaczną z okresowym zaprzestaniem jej wykonywania i nie powoduje ustania przymusu ubezpieczenia.

Skoro zatem nie doszło do zaprzestania prowadzenia przez odwołującego działalności gospodarczej to tym samym na odwołującym jako płatniku składek spoczywał obowiązek ich opłacania zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Z tych względów i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

Apelację od tego wyroku złożył ubezpieczony M. S.. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu:

1) naruszenie art. 13 pkt. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. (Dz.U. z 1998 r., Nr 137, poz. 887) o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz.U. z 2004, Nr 173, poz. 1807) o swobodzie działalności gospodarczej przez uznanie, że:

a. ubezpieczony prowadził działalność gospodarczą w sposób ciągły w latach 2007 - 2012 i był zobowiązany do odprowadzania w tym okresie składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i na Fundusz Pracy;

b. działalność zainteresowanego, polegająca na pełnieniu funkcji członka zarządu w spółce (...) sp. z o.o. w W., podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu i jest on z tego tytułu zobowiązany do płacenia składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i na Fundusz Pracy; 

2) naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. mające wpływ na rozstrzygnięcie, przez uznanie, że przedstawione przez ubezpieczonego umowy są wystarczającym dowodem do uznania, że w latach 2007 — 2012 prowadził on działalność gospodarczą w rozumieniu art. 13 pkt. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej,

3) naruszenie art. 217 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c., mające wpływ na rozstrzygnięcie, przez oddalenie wniosków dowodowych z zeznań świadków powołanych na okoliczność ustalenia okresów faktycznego prowadzenia przez ubezpieczonego działalności gospodarczej.

Wskazując na powyższe zarzuty, na podstawie art. 386 § 1 KPC apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie odwołania od decyzji ZUS z dnia 13 marca 2013 r. i zmianę zaskarżonej decyzji w ten sposób, że organ rentowy określa wysokość zadłużenia z tytułu składek w wysokości

15 004,54 zł, w tym na:

I. ubezpieczenie społeczne za okres od 2007-02 do 2012-02 w kwocie 10 117,13 zł wraz z należnymi odsetkami,

II. ubezpieczenie zdrowotne za okres od 2007-02 do 2012-02 w kwocie 4 021,58 zł wraz z należnymi odsetkami,

III. Fundusz Pracy za okres od 2007-02 do 2012-02 w kwocie 865,83 zł wraz z należnymi odsetkami ewentualnie uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie. Nadto w każdym przypadku skarżący wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. złożył odpowiedź na apelację domagając się jej oddalenia i zasądzenia od ubezpieczonego na rzecz pozwanego kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał między innymi, że wydanie decyzji stwierdzającej wysokość zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne nie wymaga przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego oraz informowania strony o zamiarze wydania decyzji. Decyzja stwierdzająca zadłużenie ma charakter deklaratoryjny i nie jest rozstrzygnięciem kreującym nowy stosunek prawny. Potwierdza ona jedynie istniejący stan prawny i faktyczny, którego podłożem jest składana przez płatnika składek miesięczna deklaracja rozliczeniowa wraz z wymaganymi miesięcznymi raportami rozliczeniowymi. Konkludując, organ rentowy stwierdził, że w pełni podziela i akceptuje ustalenia oraz argumentację prawną przedstawioną przez Sąd pierwszej instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna w sposób skutkujący uchyleniem zaskarżonego wyroku oraz poprzedzającej go decyzji i przekazaniem sprawy organowi rentowemu do ponownego rozpoznania albowiem organ ten, a w konsekwencji Sąd pierwszej instancji, nie rozpoznał istoty sprawy.

Wskazana przesłanka uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji (także poprzedzającej go decyzji organu rentowego) wymieniona w art. 386 § 4 k.p.c., zachodzi wówczas, gdy rozstrzygnięcie sądu nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, ponieważ sąd ten zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów strony, bezpodstawnie przyjmując, iż istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie. Do takiej sytuacji dochodzi między innymi, gdy sąd odmówił dalszego prowadzenia sprawy, przyjmując brak legitymacji procesowej stron, skuteczność twierdzenia lub zarzutu wygaśnięcia bądź umorzenia zobowiązania, upływ terminów zawitych, terminu przedawnienia, przedwczesność powództwa, czy też nie rozpoznał żądań w aspekcie wszystkich twierdzeń powoda lub zarzutów pozwanego, bezpodstawnie przyjmując, że nie zostały one zgłoszone lub zostały zgłoszone, ale są objęte prekluzją procesową (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca 2015 r., I CZ 60/15 – LEX nr 1766006). Dodatkowo warto wskazać, powołując się na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2013 r., II UZ 55/13 (LEX nr 1391453), że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nierozpoznanie istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c. polega na nierozpoznaniu przez sąd pierwszej instancji sprawy w zakresie objętym decyzją organu rentowego.

Analogicznie, w przypadku organu rentowego, do nierozpoznania istoty sprawy, zdaniem Sądu Apelacyjnego, dochodzi wówczas, gdy decyzja tego organu nie rozstrzyga o wniosku osoby ubezpieczonej bądź też rozstrzyga ale w niepełnym zakresie lub w też w sytuacji, gdy wydana z urzędu decyzja jest przedwczesna w zakresie rozstrzyganej w niej materii.

Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności faktycznych sprawy, w pierwszej kolejności przypomnieć należy, że przedmiotem kontroli Sądu była decyzja określająca wysokość zadłużenia ubezpieczonego M. S. z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał bowiem, że M. S. prowadzący pozarolniczą działalność jako twórca, na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2015 r., poz. 121), był obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

Jak zatem wynika z treści zaskarżonej decyzji, określenie zadłużenia odwołującego się z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne było wynikiem ustalenia przez organ rentowy, że wymieniony podlega tym ubezpieczeniom.

Tymczasem, w ocenie Sądu Apelacyjnego, w rozpoznawanym stanie faktycznym, dla przyjęcia podlegania przez M. S. ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzonej przez niego działalności pozarolniczej, nie był wystarczający fakt jego samodzielnego zgłoszenia się do tych ubezpieczeń w 1999 roku.

Zauważyć należy bowiem, że z treści pisma Wydziału Rozliczeń Kont Płatników Składek z dnia 24 kwietnia 2009 r., nadesłanego na żądanie Sądu Apelacyjnego wynika, że w kwestii niepłacenia przez skarżącego składek na ubezpieczenia społeczne było przeprowadzone postępowanie wyjaśniające, w trakcie którego uzyskano informację, że płatnik składek M. S. nie odprowadzał składek do ZUS z uwagi na fakt, iż w jego przekonaniu powinien odprowadzać tylko za te miesiące, w których uzyskał dochód ze sprzedaży (obrazów). Z tego też powodu Referat Rozliczeń zwrócił się do Wydziału (...) i Składek o wydanie decyzji w jakim okresie wyżej wymieniony powinien podlegać obowiązkowym ubezpieczeniom jako twórca.

Decyzja taka nie została jednak wydana, co jednoznacznie potwierdził organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 17 lipca 2013 r. (pismo- k.28) a co, zdaniem Sądu odwoławczego, uchybia obowiązkowi wynikającemu z art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (obecnie tekst jednolity: Dz.U. z 2015 r., poz. 121). Wymieniony przepis w ust. 1 stanowi, że „w razie sporu dotyczącego obowiązku ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje decyzję osobie zainteresowanej oraz płatnikowi składek”.

Wymienione wyżej okoliczności, w ocenie Sądu Apelacyjnego, wyraźnie wskazują na istnienie sporu w tym zakresie, zwłaszcza, że ubezpieczony prezentując podane wyżej stanowisko załączył dodatkową dokumentację, która jego zdaniem potwierdzała okresy faktycznego prowadzenia działalności pozarolniczej. Tak też kwalifikował tę sytuację referat rozliczeń, a świadomość przedmiotowego braku miał także organ rentowy, który w dniu 11 kwietnia 2013 r. sporządził schemat podlegania ubezpieczeniom społecznym przez M. S..

Schemat ten jednak nie ma formy decyzji, a tym samym ubezpieczony nie miał możliwości jego zaskarżenia, zwłaszcza, że został sporządzony po dacie wydania zaskarżonej decyzji.

Z tych też powodów, Sąd odwoławczy uznał, że rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji ustalającej wysokość zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, bez uprzedniego rozstrzygnięcia kwestii podlegania tym ubezpieczeniom przez skarżącego, jest przedwczesne, a to oznacza, że organ rentowy a w dalszej kolejności Sąd Okręgowy, nie rozpoznał istoty sprawy.

Rozpoznając sprawę ponownie organ rentowy wyda decyzję o podleganiu ubezpieczeniom społecznym przez M. S. prowadzącego pozarolniczą działalność jako twórca, po której uprawomocnieniu określi wysokość zadłużenia skarżącego z tytułu nieopłaconych składek.

W świetle powyższego, zdaniem Sądu Apelacyjnego, nie było potrzeby szczegółowego odnoszenia się do zarzutów apelacji, albowiem pozostawały one bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Z tych wszystkich względów i na podstawie art. art. 477 ^14a k.p.c. Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku, o kosztach orzekając w myśl zasad określonych w art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.

Sędziowie: Przewodniczący

(...)

(...)