Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. IV Ka 1417/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Sędziowie SSO Krzysztof Głowacki

SSR del. do SO Marta Minkisiewicz-Kasprzak (spr.)

Protokolant Artur Łukiańczyk

przy udziale Marka Janczyńskiego Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016 r. sprawy

M. L.

syna A. i M. z domu J., urodzonego (...) we W.

oskarżonego o czyn z art. 119 § 1 k.w

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej

z dnia 26 października 2015 roku sygn. akt XII K 71/14

uchyla zaskarżony wyrok i na mocy art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 k.w. postępowanie w sprawie umarza, a kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 1417/15

UZASADNIENIE

M. L. został oskarżony o to, że:

w dniu 21 listopada 2013 roku we W., ze stacji paliw(...) (...) zabrał w celu przywłaszczenia paliwo (...) 95 w ilości 79,56l umieszczając je w dwóch kanistrach 20-litrowych i 39,56l w baku pojazdu marki O. (...) o łącznej wartości 423zł na szkodę (...) (...), tj. o czyn z art. 278 § 1 kk .

Wyrokiem z dnia 26 października 2015 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej XII Wydział Karny w sprawie o sygn. akt XII K 71/14:

I. uznał oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, przyjmując, że stanowi on wykroczenie z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw w zw. z art. 20 § 1 kw i art. 21 § 1 kw wymierzył mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności nakładając na niego w tym okresie obowiązek wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin;

II. na podstawie art. 82 § 3 kpw zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary jego zatrzymanie w dniach od 21 do 22 listopada 2013r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom ograniczenia wolności

III. na podstawie art. 28 § 1 pkt 4 i § 2 kw w zw. z art. 119 § 4 kw zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz (...) (...) kwoty 423zł tytułem naprawienia szkody;

IV. na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw. z art. 21 ust. 2 pkt a Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r, o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 645,82zł, w tym wymierzył mu opłatę w wysokości 30zł.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości oskarżony za pośrednictwem swego obrońcy, zarzucając:

-obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść wydanego wyroku, a w szczególności art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk i art. 424 § 1 kpk polegającą na jednostronnym rozstrzygnięciu na niekorzyść oskarżonego istotnych wątpliwości odnośnie sprawstwa i winy oskarżonego wraz z pominięciem dowodów przemawiających na jego korzyść.

Podnosząc powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, że apelacja obrońcy po części zasługuje na uwzględnienie, jednakże z innych powodów, niż te, które zostały wskazane w tym środku zaskarżenia.

Sąd Odwoławczy analizując całokształt materiału dowodowego zgromadzonego przez Sąd meriti doszedł do przekonania, że został on zebrany prawidłowo i w sposób kompletny, pozwalając na podjęcie merytorycznej decyzji kończącej postępowanie. Słusznie czyn oskarżonego zakwalifikowany został przez Sąd Rejonowy jako wykroczenie stypizowane w art. 119 § 1 kw, bowiem w toku postępowania sądowego zmieniła się – z korzyścią dla oskarżonego- wartość przedmiotu kradzieży, różnicująca przestępstwo określone w art. 278 § 1 kk od wykroczenia przewidzianego w art. 119 § 1 kw. (W chwili wyrokowania przez Sąd I instancji w dniu 26 października 2015r. owa wartość graniczna wynosiła 437,5zł, stanowiąca ¼ minimalnego wynagrodzenia przyjętego w 2015r. na kwotę 1750zł.) Wskazać należy jednak, iż karalność wykroczenia , zgodnie z treścią art. 45§ 1 kw ustaje w ciągu dwóch lat od jego popełnienia. Wykroczenie przypisane oskarżonemu popełnione zostało zaś w dniu 21 listopada 2013r. Do chwili orzekania przez Sąd Odwoławczy , tj. do dnia 10 lutego 2016r. upłynął zatem wspomniany dwuletni okres od popełnienia przedmiotowego czynu. Stwierdzić należy zatem, że już na etapie postępowania odwoławczego zaistniała negatywna przesłanka procesowa określona w art. 5 § 1 pkt 4 kpw , tj. przedawnienie karalności czynu, nakazująca umorzenie niniejszego postępowania. Dlatego też Sąd Odwoławczy, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 kpw uchylił zaskarżony wyrok i postępowanie umorzył w oparciu o przytoczone wyżej przepisy.

Orzeczenie o kosztach postępowania oparto na art. 118 pkt 2 kpw w zw. z art. 119 kpw w zw. z art. 634 kpk

IV Ka 1417/15

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE