Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. R. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 2 marca 2015 r. nie uznano wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy. Z uwagi na fakt nie spełnienia wszystkich przesłanek wymienionych w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówiono wnioskodawcy przyznania świadczenia.

/decyzja k.22 plik II akt ZUS/

W dniu 7 kwietnia 2015 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie A. R. (1) od w/w decyzji. Skarżący wskazał ,że z uwagi na schorzenia kardiologiczne nie może podjąć pracy.

/ odwołanie k.2/

W dniu 21 kwietnia 2015 r. do tutejszego Sądu wpłynęła odpowiedź organu rentowego na w/w odwołanie. W uzasadnieniu organ rentowy przytoczył argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.3/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. R. (2) urodził się (...), posiada wykształcenie podstawowe. W swojej karierze zawodowej wykonywał pracę kierowcy , cieśli , a także zajmował się remontem mieszkań. A. R. (2) nie pracuje od grudnia 2014 r.

/bezsporne/

W stosunku do A. R. (1) orzeczono ( do dnia 31 maja 2017 r.) umiarkowany stopień niepełnosprawności ( ustalony stopień niepełnosprawności datuje się na dzień 16 lutego 2015 r.).

/bezsporne/

W dniu 5 stycznia 2015 r. wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek k.1 plik II akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS nie uznał wnioskodawcy za niezdolnego do pracy.

/orzeczenie z dnia 2 lutego 2015 r. k.17 plik II akt ZUS/

Od powyższego orzeczenia A. R. (2) złożył sprzeciw do Komisji Lekarskiej ZUS.

/bezsporne/

Mocą orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS A. R. (2) nie został uznany za niezdolnego do pracy.

/ orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 2 marca 2015 r. k.20 plik II akt ZUS/

Powyższe orzeczenie było podstawą do wydania zaskarżonej decyzji.

/decyzja k.22 plik II akt ZUS/

Na podstawie akt sprawy, przejrzanej dokumentacji medycznej i zbadania wnioskodawcy stwierdzono u A. R. (1) złożoną wadę serca pod postacią stenozy (tj. zwężenia) zastawki aortalnej stopnia umiarkowanego/ciężkiego i jednoczesnej niedomykalności zastawki aortalnej ,przerost mięśnia lewej komory serca (wtórny do wady serca) oraz nadciśnienie tętnicze. Ponadto u wnioskodawcy występuje przewlekła obturacyjna choroba płuc z okresowymi zaostrzeniami infekcyjnymi oraz choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa. Wnioskodawca, pomimo relatywnie dobrego ogólnego stanu jest obciążony bardzo poważnym schorzeniem kardiologicznym. Ma rozpoznaną złożoną wadę serca kwalifikowaną do zabiegu operacyjnego. W opinii biegłego zasadniczym powodem stwierdzenia niezdolności do pracy jest występująca wada serca. Oczywiście ocena w tej kwestii jest trudna. Nie mniej jednak najważniejsza jest nie sama obecność wady serca , ale upośledzenie funkcji układu krążenia w jej skutek. Niewątpliwie jest ono istotne czego pośrednim dowodem jest kwalifikowanie wnioskodawcy w najbliższej przyszłości do zabiegu kardiochirurgicznego (tj. wymiana zastawki aortalnej).Stwierdza się częściową niezdolność do pracy od 22 listopada 2014r. do 22 listopada 2016r. , okresową głównie z uwagi na fakt, iż po skutecznym zabiegu operacyjnym (wymiana zastawki aortalnej) rokuje powrót ewentualnej zdolności do pracy. W ocenie biegłego nie ma potrzeby wyznaczania innych biegłych sądowych.

/opinia biegłego sądowego specjalisty kardiologa R. G. k.10-14/

Najważniejsza jest nie sama obecność wady serca , ale upośledzenie funkcji układu krążenia w jej skutek. Niewątpliwie jest ono istotne czego pośrednim dowodem jest kwalifikowanie wnioskodawcy w najbliższej przyszłości do zabiegu kardiochirurgicznego (tj. wymiana zastawki aortalnej). Sam fakt kwalifikacji do zabiegu kardiochirurgicznego, w tym stopniu zaawansowania wady stanowi o niezdolności do pracy. Faktem bowiem jest , iż tylko wady serca u dorosłych pacjentów w najbardziej zaawansowanej postaci są podstawą kwalifikacji do ewentualnego zabiegu. Destabilizacja stanu klinicznego w przebiegu tej wady – to już stan, który praktycznie uniemożliwia przeprowadzenie skutecznego zabiegu kardiochirurgicznego. Podczas badania nie stwierdzono jawnej klinicznie w spoczynku niewydolności serca. Jest to jednak ocena spoczynkowa. Ten typ wady ogranicza głównie wydolność wysiłkową. Biegły podtrzymuje swoją dotychczasową opinię.

/opinia uzupełniająca biegłego sądowego specjalisty kardiologa R. G. k.21-22/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz na podstawie opinii biegłego sądowego lekarza kardiologa. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłego o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca, w oparciu analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie wnioskodawcy. Biegły określił schorzenia występujące u badanego i ocenił ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do jego kwalifikacji zawodowych. W ocenie Sądu Okręgowego nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową w/w opinii biegłego, a kwestia niezdolności do pracy wnioskodawcy została dostatecznie wyjaśniona.

Należy zauważyć, iż dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. W świetle art. 286 k.p.c. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszych biegłych lub z opinii instytutu, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 II CR 817/73 nie publ).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Odwołanie wnioskodawcy jest uzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 748 z późn. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 powyższej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy /ust. 2/. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji /ust. 3/. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: 1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji; 2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Stosownie do art. 14 ust. 1 i 2a w/w ustawy oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia m. in. daty powstania niezdolności do pracy, trwałości niezdolności do pracy, związku przyczynowego niezdolności do pracy z określonymi okolicznościami dokonuje lekarz orzecznik ZUS, od którego orzeczenia osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.

Zgodnie z art. 107 ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w toku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W niniejszej sprawie postępowanie sprowadzało się do rozstrzygnięcia czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy.

Podstawowym schorzeniem wnioskodawcy jest schorzenie natury kardiologicznej , a stopień jego zaawansowania powoduje ,że wnioskodawca okresowo (z uwagi na fakt, iż po skutecznym zabiegu operacyjnym tj. wymianie zastawki aortalnej rokuje powrót ewentualnej zdolności do pracy) nie może wykonywać pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych. Opinie biegłego lekarza kardiologa nie pozostawiają wątpliwości ,że wnioskodawca jest częściowo okresowo niezdolny do pracy.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłego jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Opinie biegłych, zdaniem Sądu Okręgowego są w swojej treści wyczerpujące, dostatecznie uzasadnione i w konsekwencji nie budzą żadnych wątpliwości.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego ,któremu udzielić zgody na wypożyczenie akt rentowych.