Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2015r. w S.

odwołania A. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 11 sierpnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie A. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala A. R. prawo do emerytury od dnia 01 lipca 2014r.

Sygn. akt IV U 1015/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11.08.2014 r. Zakład (...) Oddział w S. odmówił wnioskodawcy A. R. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440) w zw. z par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8 poz. 43), albowiem wnioskodawca nie wykazał na dzień 1.01.1999 r. 15 letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Do tej kategorii zatrudnienia pozwany nie zaliczył okresów pracy od 1.07.1975 r. do 31.05.1993 r. wykonywanej w przedsiębiorstwie związanym z melioracją wodną, które kilkakrotnie zmieniało nazwę. Organ rentowy argumentował, iż świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 4.03.2014 r. sporządzone przez Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o. o. w M. jako następcy prawnego nie było wystawione na podstawie dokumentacji pracowniczej która została przekazana do archiwum.

Od decyzji tej odwołanie złożył A. R., który wnosił o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony twierdził, iż wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego przystosowanego do przewozu materiałów niebezpiecznych takich jak: olej napędowy, smary i inne materiały eksploatacyjne. Przeznaczone one były do koparek, spycharek i innych maszyn budowlanych używanych na budowach.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na jego argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony A. R., ur. (...) złożył w dniu 22.05.2014 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. W toku postępowania organ rentowy zaliczył na dzień 1.01.1999 r. okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 23 lat, 4 miesięcy i 16 dni, a także przyjął, iż żaden z okresów zatrudnienia nie kwalifikuje się do zaliczenia go do jako pracy w warunkach szczególnych. W związku z tym, decyzją z dnia 17.06.2014 r. odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym.

A. R. po otrzymaniu decyzji wniosek do ZUS o ponowne rozpatrzenie poprzedniego wniosku o przyznanie mu prawa do emerytury. Wniosek ten złożył w dniu 10.07.2014 r. Do wniosku zostały załączone zeznania świadków dotyczące pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia. Pozwany ZUS na podstawie tych dowodów uznał, że na dzień 1.01.1999 r. ubezpieczony wykazał 25lat okresów składkowych i nieskładkowych i jednocześnie podtrzymał swoje wcześniejsze ustalenie, iż okresy zatrudnienia w latach 1975-1993 nie mogą być zaliczone jako praca w warunkach szczególnych. W związku z tym decyzją z dnia 11.08.2014 r. pozwany odmówił ponownie przyznania A. R. prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 35 a. e.).

W toku postępowania odwoławczego ubezpieczony domagał się zaliczenia do kategorii pracy w warunkach szczególnych następujących okresów: od dnia 1.07.1975 r. do 31.05.1982 r. w Przedsiębiorstwie (...)-R. Oddział w M. z przerwą w zatrudnieniu od dnia 15.04.1980 r. do 15.02.1981 r. Następnie, domagał się zaliczenia okresu pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) w M. od 1.06.1982 r. do 30.04.1992 r., a także okresu zatrudnienia od 13.05.1992 r. do 31.05.1993 r. w Przedsiębiorstwie Budowlano- (...) Sp. z o. o. w M.. Wszystkie te okresy zatrudnienia dotyczyły w rzeczywistości jednego miejsca zatrudnienia tj. M., w którym znajdowała się baza sprzętowo-transportowa. Zadaniem Przedsiębiorstwa (...) była obsługa sprzętowa robót wykonywanych przy melioracji gruntów rolnych na ternie czterech powiatów. Ubezpieczony od początku zatrudnienia, tj. od 1.07.1975 r. był kierowcą pojazdu ciężarowego, który był pojazdem wyspecjalizowanym do przewożenia ładunków łatwopalnych takich jak: olej napędowy, benzyna, smary techniczne. Na naczepie Stara były zamontowane odpowiednie przegrody, na których umieszczane były beczki z paliwem i smarami. Zadaniem ubezpieczonego było przewożenie ze stacji paliw w W. tych materiałów na tereny budów, które były prowadzone na terenie kilku powiatów. Było to zaopatrzenie koparek, spycharek i innych urządzeń w paliwo, a także w smary eksploatacyjne (zeznania ubezpieczonego k. 28v, zeznania świadków: H. K. k. 22v, S. A. i J. S. k. 27v-28). Rozwożenie produktów naftowych na tereny budów melioracyjnych było wyłącznym zajęciem ubezpieczonego. Każdego dnia wyjeżdżał on rano z bazy w M. i kierował się bądź do bazy (...) w W., bądź w E. pod W., gdzie odbywał się załadunek materiałów pędnych i następnie rozwoził te materiały na poszczególne budowy. Była to praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze. W aktach osobowych znajdują się umowy o pracę i angaże płacowe, które wymieniają różne nazwy stanowisk pracy ubezpieczonego takie jak: monter samochodowy, mechanik karetki pogotowia, kierowca-monter. Charakter pracy ubezpieczonego przez te wszystkie lata zatrudnienia był ten sam niezależnie od nazwy przedsiębiorstwa i właściciela.

W ocenie Sądu Okręgowego zeznania ubezpieczonego jak i świadków są wiarygodnymi dowodami rodzaju pracy, którą wykonywał ubezpieczony w spornych okresach zatrudnienia. Wymienieni świadkowie byli w tych samych latach pracownikami wymienionych przedsiębiorstw, z których świadek H. K. był kierowcą cysterny, zaś świadek S. A. był kierownikiem warsztatu usytuowanego w bazie na ternie M., a świadek J. S. był kierownikiem bazy sprzętu i transportu w M.. Zeznania te są spójne i wzajemnie się uzupełniają. Ubezpieczony nie potrafił wyjaśnić, dlaczego w dokumentach pracowniczych figurowały różne nazwy jego stanowisk pracy. Przedsiębiorstwo (...) już nie istnieje od ponad 20 lat i brak było możliwości zweryfikowania okoliczności dotyczących wystawiania dokumentów pracowniczych takich jak umowy o pracę bądź angaże płacowe.

Reasumując, Sąd Okręgowy uznał, iż materiał dowodowy z zeznań ubezpieczonego i świadków jest przekonywujący i pozwala na ustalenie, iż w spornych okresach od 1.07.1975 r. d0 31.05.1993 r. A. R. był kierowcą pojazdu wyspecjalizowanego i tego rodzaju zajęcie należy do kategorii pracy w warunkach szczególnych. Wymienione jest w przepisie cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. załącznik A dział VIII poz. 2. Łączny okres zatrudnienia ubezpieczonego na stanowisku kierowcy pojazdu wyspecjalizowanego wyniósł na dzień 1.01.1999 r. w wymiarze 16 lat. Z tych względów Sąd przyjął, iż w dacie złożenia ponownego wniosku o emeryturę ubezpieczony spełnił przesłanki do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym na podstawie art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z par. 1 ust. 1, par. 3 i par. 4 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r.

W związku z powyższym, Sąd, na podstawie art. 477 14 par. 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 1.07.2014 r.