Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Chudy

Sędziowie SO Małgorzata Tomkiewicz (spr.)

SO Leszek Wojgienica

Protokolant st.sekr.sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy-Chaleckiej

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2013r.

sprawy A. F. i K. N.

oskarżonych o przestępstwo z art. 271§1 kk i in.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Szczytnie II Wydziału Karnego

z dnia 25 kwietnia 2013r.sygn. akt II K 55/13

wyrok w zaskarżonej części uchyla i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Szczytnie do ponownego jej rozpoznania.

UZASADNIENIE

A. F. (1) został oskarżony o to, że:

I. W dniu 15 marca 2012 roku w S., województwo (...), będąc pracownikiem (...)Stacji Kontroli Pojazdów (...), pełniącemu funkcję publiczną, znajdującej się przy ulicy (...), osobą uprawnioną do przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz ich potwierdzania stosownym zapisem, przyjął od D. Z.korzyść majątkową w kwocie 88,00 zł, w zamian za naruszenie przepisów prawa poprzez zamieszczenie adnotacji w dowodzie rejestracyjnym o serii i nr (...)wydanym w dniu 23 maja 2006 roku przez Starostę (...)dla ciągnika rolniczego marki U. (...)o nr rej. (...)o przeprowadzonym badaniu technicznym tegoż ciągnika, pomimo tego, że na miejscu badania nie było tegoż pojazdu i nie został sprawdzony jego stan techniczny, przez co potwierdził nieprawdę,

tj. o przestępstwo z art. 228 § 3 k.k. w zb. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II. w dniu 25 stycznia 2012 roku w S., województwo (...), będąc pracownikiem (...)Stacji Kontroli Pojazdów (...), znajdującej się przy ulicy (...), osobą uprawnioną do przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz ich potwierdzania stosownym zapisem, poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, poprzez zamieszczenie w dowodzie rejestracyjnym o serii i nr (...)wydanym w dniu 17 stycznia 2004 roku przez Starostę (...)dla ciągnika rolniczego marki U. (...)o nr rej. (...)o przeprowadzonym badaniu technicznym tegoż ciągnika, pomimo tego, że na miejscu badania nie było tegoż pojazdu i nie został sprawdzony jego stan techniczny,

tj. o przestępstwo z art. 271 § 1 k.k.

K. N. (1) został oskarżony o to, że:

V. w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 1 stycznia 2012 r. do dnia 25 stycznia 2012 r., chcąc, aby tenże dokonał czynu zabronionego, nakłonił A. F.pracownika (...)Stacji Kontroli Pojazdów (...), pełniącego funkcję publiczną, uprawnionego do przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz ich potwierdzania stosownym zapisem, do poświadczenia nieprawdy co do okoliczności mającej znaczenie prawne, poprzez zamieszczenie adnotacji w dowodzie rejestracyjnym o serii i nr (...)wydanym w dniu 17 stycznia 2004 roku przez Starostę (...)dla ciągnika rolniczego marki U. (...)o nr rej. (...)o przeprowadzonym badaniu technicznym tegoż ciągnika, pomimo tego, że na miejscu badania nie było tegoż pojazdu i nie został sprawdzony jego stan techniczny,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 2 k.k. art. 271 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym, wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2013 roku, w sprawie o sygn. akt II K 55/13 orzekł:

I. o skar ż onego A. F.uznał za winn eg o popełnienia z ar z u ca nego mu w punkcie I c z y nu, określonego w art. 228 § 3 kk i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 271 § 3 kk w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, na podstawie art. 33 § 2 kk orzekł wobec niego karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując, iż wysokość jednej stawki dziennej jest równa kwocie 10 (dziesięciu) złotych, na podstawie art. 41 § 1 kk orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu diagnosty na okres 1 (jednego) roku, na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł wobec niego przepadek równowartości korzyści majątkowej w kwocie 88 złotych,

II. o skar ż onego A. F.uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu w punkcie II czynu,

III. oskarżonego K. N.uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu,

IV. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec A. F.kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 3 (trzech) lat,

V. orzekł o kosztach procesu w ten sposób, że na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu w 2/3 ponosi Skarb Państwa, a w pozostałej części na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego A. F.od zapłaty kosztów postępowania, które to koszty w tej części ponosi Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł Prokurator Rejonowy w Szczytnie, który zaskarżył przedmiotowy wyrok w części dotyczącej uniewinnienia A. F.od popełnienia czynu z punktu II aktu oskarżenia i uniewinnienia K. N.od popełnienia czynu z punktu V aktu oskarżenia na niekorzyść obu oskarżonych.

Wyrokowi temu skarżący na podstawie art. 438 pkt 3 kpk i art. 427 § 2 kpk, zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, a polegający na wysnuciu przez Sąd, błędnego wniosku, iż brak jest jednoznacznych i obiektywnych dowodów przesądzających o winie oskarżonych A. F.i K. N., które to ustalenia skutkowały ich uniewinnieniem od zarzucanych aktem oskarżenia czynów w oparciu o zasadę in dubio pro reo, podczas, gdy gruntowna analiza materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień A. F.z dnia 28 kwietnia 2012 r. i 27 sierpnia 2012 r. przemawia za przyjęciem, iż oskarżony A. F. (1)dopuścił się popełnienia czynu z art. 271 § 1 kk, zaś K. N.dopuścił się popełnienia czynu z art. 18 § 2 k.k. art. 271 § 1 k.k.

Podnosząc powyższy zarzut oskarżyciel publiczny wniósł o uchylenie powyższego wyroku w części dotyczącej czynów z punktu II i V aktu oskarżenia, od których popełniania zostali uniewinnieni A. F. (1)i K. N.oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie stwierdzić należy, iż argumentacja Sądu Rejonowego zawarta w motywach zaskarżonego wyroku w pewnej mierze nie jest pozbawiona racji. Zgodzić się bowiem trzeba z Sądem Rejonowym, iż dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego A. F., a zwłaszcza przyczyn ich zasadniczej zmiany, należy mieć na uwadze zarówno pewne mankamenty struktury osobowości tego oskarżonego, fakt, że jest on osobą uzależnioną od alkoholu, jak również okoliczności związane z jego zatrzymaniem. To, że oskarżony zatrzymany został w stanie nietrzeźwości i przesłuchiwany był „na kacu”, w kiepskiej kondycji psychicznej jest okolicznością która- jak słusznie uznał to Sąd I-szej instancji- może co do zasady obniżać wiarygodność relacji składanych w takim stanie. Wobec faktu, iż poza chwiejnymi wyjaśnieniami A. F. w sprawie nie ma żadnych innych dowodów, które potwierdzałyby słuszność zarzutu w odniesieniu do czynu dotyczącego K. N., nie można wykluczyć, że w sprawie tej zaistnieją „ nie dające się usunąć wątpliwości”, o których mowa w art. 5 & 2 kpk i które trzeba będzie rozstrzygnąć na korzyść A. F. i K. N..

Rzecz jednakże w tym, że w aktualnym stanie sprawy tego rodzaju wniosek jest przedwczesny. Nie można bowiem uznać, aby oceniając przyczyny, które legły u podstaw zmiany wyjaśnień A. F., Sąd Rejonowy poddał analizie wszystkie wątpliwości, jakie w tym zakresie istnieją. W rozważaniach swoich Sąd Rejonowy pominął – jak trafnie dostrzegł to prokurator- dwie dość istotne okoliczności, które nie przystają do tezy, jakoby zmiana wyjaśnień A. F. miała wynikać jedynie z refleksji, jaka zrodziła się u tego oskarżonego pod wpływem bezpośredniej rozmowy z K. N..

Pierwsza z tych okoliczności to fakt, iż A. F. był konfrontowany z K. N. w dniu 28.04.2012r. i wówczas, pomimo bezpośredniej rozmowy z wymienionym, żadne refleksje/wątpliwości w nim się nie pojawiły. Co więcej, A. F. dość dokładnie opisał w trakcie tej konfrontacji okoliczności związane ze sprawą N., cytując nawet słowa, które ten wówczas wypowiedział. A. F. nie tylko wyraźnie oświadczył, że „ciągnika oczywiście nie było” ale nawet dodał, że K. N. przekazując mu dowód rejestracyjny powiedział : „ ciągnika nie ma, bo jest daleko i szkoda paliwa, aby nim jechać” (k.15). Druga okoliczność to ta, że składając wyjaśnienia w dniu 28.04.2012r. A. F. mówił nie tylko o N. ale pytany był również o niejakiego Z. G. w odniesieniu do którego stwierdził, że nie pamięta, czy ten człowiek faktycznie przyjechał na stację diagnostyczną swoim ciągnikiem, czy też nie. Oskarżony A. F. nie pamiętał również, czy w przypadku K. N. to on sam pobrał stosowną należność, czy też kwotę tę N. wpłacił w kasie, wyraził jednakże swoją pewność co do tego, że N. – jako znajomy szefa- nie zapłacił więcej niż wynikało to cennika usług.

Jeśli więc pierwotne wyjaśnia A. F. (obciążające zarówno K. N. jak i samego A. F.) miałyby jedynie wynikać z tego, że – jak przyjmuje to Sąd Rejonowy - był on wówczas skłonny wyjaśniać tak, aby umożliwić sobie jak najszybsze znalezienie się na wolności, to treść owych wyjaśnień zawarta w protokołach tezie tej zdaje się przeczyć. Skoro bowiem A. F. w trakcie tego samego przesłuchania potrafił wyraźnie oświadczyć, których faktów po prostu nie pamięta (a nie pamiętał on okoliczności, które mogłyby być procesowo interesujące dla organów ścigania), to trudno znaleźć przyczyny z powodu których miałby on koloryzować swoją wypowiedź właśnie w odniesieniu do K. N..

Z tych zatem względów, dostrzegając potrzebę zweryfikowania powyższych okoliczności (czego nie uczynił Sąd Rejonowy w motywach swojego orzeczenia), zaskarżony wyrok należało uchylić w odniesieniu do czynu opisanego w pkt.II i V a/o a sprawę tę przekazać w tej części do ponownego jej rozpoznania (art. 437 & 1 kpk).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I-szej instancji winien powtórnie przeprowadzić postępowanie dowodowe w zakresie dotyczącym tych czynów, z uwzględnieniem uwag powyższych.