Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania R. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 stycznia 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie R. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 238/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 19 stycznia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, odmówił R. S. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że udowodniony staż pracy w warunkach szczególnych obejmuje okres zatrudnienia w (...) Oddział w G. w okresie od 6 grudnia 1976r. do 9 lutego 1979r., co stanowi 2 lata, 2 miesiące i 5 dni.

Odwołanie od w/w decyzji złożył R. S. wnosząc o ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazano, że ubezpieczony przez cały czas był zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze powyżej 3,5 tony i do okresu pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć okresy zatrudnienia ubezpieczonego w Spółdzielni (...) w M. od 10 lutego 1979r. do 31 marca 1981r. oraz w (...) Spółdzielni (...) w M. w okresach od 1 kwietnia 1981r. do 31 grudnia 1985r. i od dnia 2 maja 1991r. do 31 maja 1997r. (odwołanie k.1-3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji. Nadto wskazał, że dokumenty dołączone do odwołania nie mają wpływu na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.12-13 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony R. S. w dniu 31 grudnia 2014r. ukończył 60-ty rok życia. Uprzednio - w dniu 8 grudnia 2014r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, 3 miesięcy i 16 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 24 lata, 11 miesięcy i 17 dni, a okresy nieskładkowe 3 miesiące i 29 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony osiągnął staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 2 lat, 2 miesięcy i 5 dni z tytułu zatrudnienia w (...) Oddział w G. w okresie od 6 grudnia 1976r. do 9 lutego 1979r. (świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 8 kwietnia 2013r. k.11 akt emerytalnych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 19 stycznia 2015r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 19 stycznia 2015r. k.35 akt emerytalnych).

Od 10 lutego 1979r. do 31 marca 1981r. ubezpieczony był zatrudniony w Spółdzielni (...) w S. Oddział w M. jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony (świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach k.12 akt emerytalnych, kopia świadectwa pracy z 31 marca 1981r. w aktach osobowych ubezpieczonego).

W okresie od 1 kwietnia 1981r. do 31 grudnia 1985r. oraz od 2 maja 1991r. do 29 lutego 1996r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) Spółdzielni (...) w M. na stanowisku kierowcy samochodowego (świadectwa pracy z 31 grudnia 1985r. i 2 czerwca 1997r. – w aktach osobowych ubezpieczonego). Po reorganizacji ww. zakładu pracy (OSM w M.) - w okresie od 1 marca 1996r. do 31 maja 1997r. ubezpieczony był pracownikiem Zakładów (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na stanowisku kierowcy (świadectwo pracy z 2 czerwca 1997r. w aktach osobowych ubezpieczonego).

W okresie od 1 stycznia 1986r. do 21 maja 1989r. ubezpieczony był zatrudniony w Zakładzie (...) w W. Oddział w M. również na stanowisku kierowcy samochodu (świadectwo pracy z 19 maja 1989r. k.23 akt sprawy).

W w/w okresach zatrudnienia w Spółdzielni (...) w S. Oddział w M., w (...) Spółdzielni (...) w M. (podczas pierwszego zatrudnienia trwającego od 1 kwietnia 1981r. do 31 grudnia 1985r.) oraz podczas zatrudnienia w Zakładzie (...) w W. Oddział w M., co łącznie obejmuje okres od 10 lutego 1979r. do 21 maja 1989r. ubezpieczony pracował na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony typu cysterna. W ramach wykonywanej pracy ubezpieczony odbierał mleko ze zlewni znajdujących się na terenie powiatu (...) i przywoził je do Spółdzielni (...) w M.. Ubezpieczony obsługiwał określone trasy, w ciągu dnia odbierał mleko ze średnio 4 do 6 zlewni. Po przyjeździe do zlewni ubezpieczony uczestniczył w przepompowywaniu mleka do cysterny. Po odebraniu mleka ze zlewni wracał do zakładu i zdawał mleko, a następnie dystrybutor wysyłał ubezpieczonego do innej miejscowości. Przepompowanie mleka z jednej zlewni do cysterny trwało od 15-20 do 30 minut. Po przyjeździe do zakładu zdawanie mleka trwało - w zależności od oczekujących kierowców - od pół godziny do 1 godziny, a razie długiej kolejki nawet 2 godziny. Ubezpieczony nadzorował przepompowywanie mleka. Przepompowywanie mleka z poszczególnych zlewni do cysterny, a następnie z cysterny do zbiornika na terenie zakładu pracy zajmowało ubezpieczonemu co najmniej 1/3 dziennego wymiaru czasu pracy. Po zwiezieniu mleka ze zlewni ubezpieczony niejednokrotnie otrzymywał polecenie wyjazdu z tzw. „przerzutami”, kiedy to nadmiar mleka był przewożony do innych Spółdzielni (...) np. do K., W., G.. Wyjazdy te odbywały się głównie w ramach godzin nadliczbowych. Podczas drugiego zatrudnienia ubezpieczonego w (...) Spółdzielni (...) w M. (od 2 maja 1991r. do 29 lutego 1996r.), a następnie w powstałej na bazie OSM - (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w M. (od 1 marca 1996r. do 31 maja 1997r. ) ubezpieczony nie przewoził już mleka cysterną, ale jeździł samochodem ciężarowym marki S. o masie całkowitej powyżej 3,5 tony, którym przewoził artykuły mleczarskie do sklepów, przy czym rozładunkiem i załadunkiem zajmowali się konwojenci (zeznania świadków: H. J. k.25 – nagranie od minuty 17 do 24; B. K., k. 25 – nagranie od minuty 24 do 29 i A. C., k.25 – nagranie od minuty 29 do 35 oraz zeznania ubezpieczonego k.24-24v - nagranie od minuty 1 do 14 i k.25v– nagranie od minuty 36 do 38)

Ubezpieczony jako członek otwartego funduszu emerytalnego złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę k.2 akt emerytalnych; raport z analizy konta k.26 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie R. S. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia, jak również złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, gdyż obok uznanej przez organ rentowy pracy w (...) Oddział w G., pracę w szczególnych warunkach wykonywał również w Spółdzielni (...) w S. Oddział w M., w (...) Spółdzielni (...) w M., Zakładzie (...) Spółce z o.o. w M. oraz Zakładzie (...) w W. Oddział w M.. Analizując zgromadzone w sprawie dowody Sąd doszedł do przekonania, że choć we wszystkich tych zakładach pracy ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, to jednak nie wszystkie okresy zatrudnienia podlegają zaliczeniu do pracy w szczególnych warunkach, a za to z uwagi na niespełnienie przesłanki, aby praca polegająca na kierowaniu w/w pojazdami była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Z ustaleń Sądu opartych na spójnych zeznaniach świadków w osobach współpracowników ubezpieczonego oraz z zeznań samego ubezpieczonego wynika, że w okresach, kiedy ubezpieczony (pracując w różnych jednostkach organizacyjnych – na przestrzeni od 10 lutego 1979r. do 21 maja 1989r. – vide: ustalenia faktyczne) jeździł samochodem typu cysterna do przewozu mleka, to system jego pracy polegał na przewożeniu mleka do zakładu pracy po jego uprzednim odebraniu ze zlewni. Taki system pracy powodował, że w ciągu dnia pracy ubezpieczony nie tylko kierował samochodem, ale również brak udział w przepompowywaniu mleka z poszczególnych zlewni do cysterny i z cysterny do zbiornika w zakładzie pracy, co powodowało, że te inne czynności zajmowały ubezpieczonemu – jak sam przyznał – co najmniej 1/3 czasu jego pracy. I właśnie ta okoliczność nie pozwala na uznanie, aby ubezpieczony we wskazanym okresie wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Na marginesie wskazać również należy, że – jak wynika z zeznań ubezpieczonego - pracując w (...) Spółdzielni (...) w G., który to okres organ rentowy zaliczył do stażu pracy w szczególnych warunkach – praca ubezpieczona odbywała się w opisanym wyżej systemie. Prowadzi to do wniosku, że również ten okres błędnie zaliczony został do pracy w szczególnych warunkach.

W ocenie Sądu z rozpatrywanych okresów, jedynie drugi okres pracy ubezpieczonego w OSM w M. i okres pracy w Spółce (...) w M., łącznie od 2 maja 1991r. do 31 maja 1997r., kiedy to ubezpieczony nie przewoził już mleka, ale rozwoził artykuły mleczarskie do sklepów może być zaliczony do pracy w szczególnych warunkach. Okres ten jest jednak niewystarczający (zbyt krótki) do uznania, że ubezpieczony wykazał przesłankę co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc, Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonego.