Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2015r. w S.

odwołania A. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 9 grudnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie A. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. K. (1) prawo do emerytury od dnia 1 października 2013 roku.

Sygn. akt IV U 25/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9.12.2013 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8 poz. 43 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu A. K. (1) prawa do emerytury w wieku obniżonym. W uzasadnieniu ZUS wskazał, iż ubezpieczony nie udowodnił, by na dzień 1.01.1999 r. legitymował się stażem pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat. ZUS zaliczył bowiem do pracy w wymienionych warunkach okres zatrudnienia od 1.07.1977 r. do 13.03.1988 r. w (...) S. A. w S..

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A. K. (1). Ubezpieczony wskazał, iż pracował przez całe życie w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego i autobusu w warunkach szczególnych, co jest w stanie wykazać powołując się na zeznania świadków (odwołanie k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 3-4).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

A. K. (1), ur. (...) w dniu 9.10.2013 r. złożył do (...) Oddział w S. wniosek o przyznanie prawa emerytury w wieku obniżonym, w którym wskazał, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (wniosek k. 1-4 a. e.). Do wniosku A. K. (1) dołączył świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione przez (...) S.A. w S., z których wynika, iż pracował on od dnia 1.07.1977 r. do 31.03.1979 r. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, zaś w okresie od 1.04.1979 r. do 13.03.1988 r. zatrudniony był na stanowisku kierowcy autobusu o liczbie miejsc powyżej 15. Na podstawie przedłożonych dokumentów, ZUS ustalił, iż ubezpieczony posiada staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, 3 miesięcy i 17 dni, w tym 22 lata, 5 miesięcy i 5 dni okresów składkowych. W ocenie organu rentowego, ubezpieczony przepracował w warunkach szczególnych 10 lat, 8 miesięcy i 13 dni, będąc zatrudnionym w czasie od 1.07.1977 r. do 13.03.1988 r. w (...) S. A. w S.. Powyższe stało się podstawą do wydania w dniu 9.12.2013 r. zaskarżonej decyzji, w której organ rentowy odmówił przyznania ubezpieczonemu emerytury w wieku obniżonym (decyzja k. 48 a. e.).

Od dnia 1.04.1971 r. do dnia 31.05.1975 r. A. K. (1) był zatrudniony w M. (...) w P. (późniejsza nazwa Spółdzielnia Kółek Rolniczych w P.) na stanowisku kierowcy ciągnika. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego (k. 13-13v) jak i świadków S. S. (k. 28v) oraz A. K. (2) (k. 29). Pierwszy z wymienionych był kierowcą ciągnika zatrudnionym w latach 1971-1980 r. u tego samego pracodawcy, co A. K. (1). Drugi natomiast był zatrudniony w tym samym zakładzie pracy na stanowisku mechanika w okresie od 1971 r. do 1988 r. Obywaj z wymienionych stanowią zatem wiarygodne źródło dowodowe. Ze złożonych w sprawie zeznań wynika spójny, logiczny obraz, zgodnie z którym ubezpieczony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, przez wszystkie pory roku jako kierowca ciągnika. Do obowiązków A. K. (1) należało wykonywanie prac polowych oraz zadań w transporcie m. in. przewoź węgla. We wskazanym okresie, od dnia 25.04.1973 r. do 11.04.1975 r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę zawodową. W ciągu miesiąca od zakończenia odbywania służby, A. K. (1) powrócił do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku (świadectwo pracy k. 8 a. r., zeznania ubezpieczonego k. 29, świadków: S. S. k. 28v, A. K. (2) k. 29).

Wskazać należy, iż w toku procesu nie udało się uzyskać akt osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia u wymienionego wyżej pracodawcy.

Pracę wykonywaną przez ubezpieczonego w okresie od 1.04.1971 r. do dnia 31.05.1975 r. zakwalifikować należy jako pracę wykonywaną stale i w pełnym wymiarze w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r., określoną w załączniku nr 1 do powyższego aktu prawnego, wykazie A dziale VIII poz. 3 tj. prace kierowców ciągników. Podkreślić należy, iż sam fakt nieuzyskania przez pracownika świadczącego pracę w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze stosownego świadectwa pracy, nie może wykluczać zakwalifikowania zatrudnienia jako odbywanego w przywołanych warunkach. Kluczowe znaczenie ma bowiem fakt rzeczywistego świadczenia pracy. Treść obdarzonego przez Sąd Okręgowy wiarygodnością materiału dowodowego, w postaci zeznań ubezpieczonego oraz świadków, zebranego w niniejszym procesie, wskazuje, iż A. K. (1) pracował jako kierowca ciągnika w okresie od 1.04.1971 r. do dnia 31.05.1975 r. Do pracy w warunkach szczególnych należy zaliczyć również okres odbywania przez ubezpieczonego służby wojskowej. Jak wskazano w art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w brzmieniu wówczas obowiązującym, okres odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej należy zaliczyć pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Zgodnie z treścią § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin. (Dz. U. z dnia 10 grudnia 1968 r.) żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w § 2-4, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. Z kolei § 2 ust 1 przywołanego rozporządzenia stanowi, iż zakład pracy, który zatrudniał żołnierza w dniu powołania do służby wojskowej, jest obowiązany niezwłocznie zatrudnić go na stanowisku poprzednio zajmowanym lub równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz zaszeregowania osobistego, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z tej służby żołnierz zgłosi powrót do zakładu pracy. Powyższe zostało potwierdzone przez orzecznictwo (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie III AUa 612/12).

W okresie od 1.03.1989 r. do 30.09.1992 r. ubezpieczony był zatrudniony w Odlewni (...) w S.. Ze świadectwa pracy (k. 1 akt osobowych) oraz umów o pracę (k. 18, 19 akt osobowych) wynika, iż A. K. (1) pracował jako kierowca. W złożonych zeznaniach ubezpieczony oraz świadkowie S. W. i J. F. przyznali jednak, iż A. K. (1) był zatrudniony w wyżej wymienionym okresie jako kierowca autobusu. Sąd dał wiarę treści złożonych zeznań i uznał, iż ubezpieczony pracował na stanowisku kierowcy autobusu. S. W. pracował w Odlewni (...) w S. od 1977 r. do 1996 r. w wydziale konstrukcyjnym, zaś J. F. był zatrudniony w na stanowisku mistrza w wydziale transportu w okresie od 1977 r. do 1991 r. i był przełożonym A. K. (1). Ze złożonych zeznań wynika, iż ubezpieczony jako kierowca autobusu codziennie przywoził pracowników m. in. z miejscowości S. oraz T. do siedziby pracodawcy. W Odlewni (...) w S. praca odbywała się w systemie zmianowym. Do obowiązków ubezpieczonego należało przywożenie i odwożenie pracowników na pierwszą lub drugą zmianę. Ponadto, do jego zadań należało również przewożenie pracowników na szkolenia oraz na organizowane przez pracodawcę wycieczki np. na grzyby lub na pikniki.

Pracę wykonywaną przez A. K. (1) w okresie od 1.03.1989 r. do 30.09.1992 r. zakwalifikować należy jako pracę wykonywaną stale i w pełnym wymiarze w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r., określoną w załączniku nr 1, wykazie A dziale VIII poz. 2 tj. prace kierowców autobusów o liczbie miejsc powyżej 15. Wskazać należy, iż decydujące znaczenie ma nie treść dokumentów pracowniczych, lecz rzeczywisty charakter wykonywanej przez ubezpieczonego pracy.

W okresie od 2.01.1996 r. do 10.07.1996 r. A. K. (1) był zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ładunku powyżej 3,5 tony przez J. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) J. Z.. Ubezpieczony pracował w warunkach szczególnych stosownie do treści załącznika do powoływanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., wykazu A działu VIII poz. 2 (świadectwo pracy w szczególnych warunkach k. 15 akt sądowych).

Po zsumowaniu wyżej wymienionych okresów z czasem zaliczonym przez ZUS do kategorii pracy w szczególnych warunkach, stwierdzić należy, iż ubezpieczony spełniła warunek co najmniej 15 letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999 r. Poza sporem pozostawało, iż ubezpieczony spełnił pozostałe przesłanki wymienione w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z § 3 i § 4 ust. 1 pkt. 1 i 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. do przyznania emerytury.

Wobec powyższego Sąd przyznał A. K. (1) prawo do emerytury w wieku obniżonym od 1 października 2013 r., tj. od początku miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie żądanego świadczenia.

Wobec powyższego, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.