Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 październik 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w VIII Wydziale Karnym

w składzie

Przewodniczący: SSR Rafał Stępak

Protokolant: Wioletta Zakrzewska, M. R. i C. M.

Prokurator: Maria Wawer

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 27 maja 2015 r., 13 października 2015 r. i 29 października 2015 r.

sprawy:

sprawy K. M. , syna D. i B. z domu S., urodzonego dnia (...) w Z.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 25 stycznia 2014 roku w W. na skrzyżowaniu ulic (...). Wilanowska i ul. (...), gdzie nastąpiło zatrzymanie pojazdu, na drodze publicznej umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 45 ust. 1 Ustawy z dnia 20.06.1997 Prawo o Prawo o Ruchu Drogowym w ten sposób, iż znajdując się w stanie nietrzeźwości: I badanie dało wynik 0,42 mg/l, II badanie dało wynik 0,47 mg/l, III badanie dało wynik 0,42 mg/l, IV badanie dało wynik 0,038 mg/l, V badanie dało wynik 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem marki F. o nr rej. (...) po drodze publicznej,

tj. o czyn z art. 178a § l k.k.

orzeka :

I.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. postępowanie karne względem K. M. o czyn z art. 178a § 1 kk polegający na tym, iż w dniu 25 stycznia 2015 roku w W. na skrzyżowaniu ulic (...). Wilanowska i ul. (...), gdzie nastąpiło zatrzymanie pojazdu, na drodze publicznej umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 45 ust. 1 Ustawy z dnia 20.06.1997 Prawo o Prawo o Ruchu Drogowym w ten sposób, iż znajdując się w stanie nietrzeźwości: I badanie dało wynik 0,42 mg/l, II badanie dało wynik 0,47 mg/l, III badanie dało wynik 0,42 mg/l, IV badanie dało wynik 0,38 mg/l, zaś V badanie dało wynik 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem marki F. o nr rej. (...) po drodze publicznej warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku tytułem próby;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. orzeka wobec K. M. świadczenie pieniężne w kwocie 1000 (jednego tysiąca) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. orzeka wobec oskarżonego K. M. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku;

IV.  na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 4 lipca 2015 r. do dnia 29 października 2015 r.;

V.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 629 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 (sześćdziesięciu) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 200 (dwustu) złotych tytułem zwrotu wyłożonych przez Skarb Państwa wydatków.

Sygn. akt VIII 48/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego na rozprawie głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 24 stycznia 2015 r. K. M. przebywał u znajomego na imprezie. Spożywał alkohol w postaci drinków. Około godziny 23.00 położył się spać. Następnego dnia wstał około godziny 7.30 i umył się, po czym zjadł śniadanie w postaci owsianki z bananem, wypił herbatę i około godziny 8.10 wyszedł z mieszkania znajomego. Wsiadł do samochodu marki F. nr. rej. (...) i udał się do swojego mieszkania na ulicy (...) w W.. Poza nim nikt inny nie znajdował się wewnątrz pojazdu (wyjaśnienia K. M. - k. 46, 20, zeznania świadka Ł. K. - k. 77).

K. M. poruszał się Aleją (...). Natężenie ruchu było niewielkie. Na wysokości skrzyżowania Al. (...) z ul. (...) został zatrzymany przez patrol Policji do rutynowej kontroli. Podczas kontroli K. M. został poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwsze badanie przeprowadzone o godz. 08.38 wykazało 0,42 mg/dm ³, drugie badanie przeprowadzone o godz. 09.00 wykazało 0,47 mg/dm ³, zaś badanie przeprowadzone o godz. 09.01 wykazało 0,42 mg/dm ³ zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu (wyjaśnienia K. M. - k. 46, 20, protokół użycia alkomatu wraz z wynikami badań - k. 4, świadectwo wzorcowania k. 5, zeznania świadka Ł. K. k. 77 – 78, 13v).

K. M. został zatrzymany i przewieziony do (...) W. II gdzie został ponownie zbadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwsze badanie przeprowadzone o godz. 09.51 wykazało 0,38 mg/dm ³, drugie badanie przeprowadzone o godz. 09.55 wykazało 0,34 mg/dm ³, zaś trzecie badanie przeprowadzone o godz. 10.16 wykazało 0,32 mg/dm ³ zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu (protokół użycia alkomatu wraz z wynikami badań - k. 6, świadectwo wzorcowania - k. 7, zeznania świadka Ł. K. k. 77 – 78, 13v).

K. M. nie był uprzednio karany (dane o karalności - k 42, 74).

Oskarżony K. M. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 24 stycznia 2015 r. był na imprezie u znajomego gdzie spożywał alkohol. Około godziny 23.00 położył się spać. Następnego dnia wstał około godziny 7.30 i umył się, zaś około godziny 8.10 wyszedł z mieszkania kolegi i wsiadł do samochodu marki F. o nr rej. (...). Dodał, iż gdy wyszedł od znajomego czuł się dobrze zatem uznał, że może prowadzić samochód. Był przekonany, że jest całkowicie trzeźwy. Wsiadł do pojazdu i udał się do swojego mieszkania znajdującego się przy ul. (...) w W.. Gdy jechał ulicą (...) na wysokości ulicy (...) został zatrzymany przez oznakowany patrol Policji do rutynowej kontroli. Podczas kontroli został poddany badaniom alkomatem, które wykazało obecność alkoholu w wydychany powietrzu. Podkreślił, iż bardzo żałuje tego co się stało - było to zdarzenie jednorazowe, wcześniej takie sytuacje nie miały miejsca (wyjaśnienia oskarżonego K. M. - k. 20).

Oskarżony K. M. w toku postępowania sądowego ponownie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę za zaistniałą sytuację. Z jego wypowiedzi wynika, iż dzień wcześniej spożywał alkohol w postaci drinków. Z uwagi na to, że nie przygotowywał sam drinków nie posiadał wiedzy odnośnie tego, ile mogło znajdować się w nich alkoholu. Rano obudził go telefon od siostry, która prosiła o odstawienie samochodu pod mieszkanie przy Al. (...). Podał, iż zjadł owsiankę z bananem, wypił herbatę po czym wyszedł od znajomego i wsiadł do samochodu. Poruszał się szeroką dwupasmową ulicą, która ciągnęła się od miejsca zamieszkania kolegi do jego mieszkania. Natężenie ruchu było niewielkie gdyż była to niedziela. Patrol policji zatrzymał go do rutynowej kontroli na skrzyżowaniu ul. (...). Wilanowskiej i Dominikańskiej - w jego ocenie w odległości około 2 – 3 kilometrów od miejsca, z którego wyjechał (wyjaśnienia oskarżonego K. M. - k. 46).

Wyjaśnienia oskarżonego wraz z pozostałymi dowodami ujawnionymi na rozprawie Sąd ocenił w oparciu o reguły art. 7 kpk, zgodnie z którymi Sąd ocenia dowody swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, jak i wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego.

Wyjaśnienia oskarżonego K. M. w ocenie Sądem zasługują w całości na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. Przedstawiona przez niego wersja przebiegu zdarzenia pozostaje zgodna z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Oskarżony przedstawił okoliczności, w jakich spożywał alkohol dzień przed zdarzeniem. W ocenie Sądu brak było jakichkolwiek powodów, aby uznać jego wyjaśnienia za fałszywe. Nie przeczył im żaden dowód zebrany w sprawie. Fakt spożywania alkoholu przez oskarżonego w dniu zdarzenia znajduje potwierdzenie także w uzyskanych wynikach badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu (k 4, 6). Reasumując, wyjaśnienia złożone przez oskarżonego są logiczne, rzeczowe i spójne. Mają charakter relacji obiektywnej i szczerej.

Wypowiedź oskarżonego koresponduje także z zeznaniami funkcjonariusza Policji Ł. K., który dokonał zatrzymania K. M. oraz przeprowadził badania zawartości alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu. Świadek opisał przebieg przedmiotowego zajścia oraz czynności podjęte w czasie kontroli i zatrzymania. Sąd obdarzył jego zeznania w całości wiarą gdyż są one logiczne, spójne i nie zawierają sprzeczności. Sąd wziął też pod uwagę, iż świadek zeznawał w sposób obiektywny i zdystansowany do sprawy, podając tylko te fakty, które zapamiętał - gdy nie był pewien zaistnienia jakiejś okoliczności wyraźnie o tym wspominał. W ocenie Sądu to, iż nie pamiętał dokładnie przedmiotowego zdarzenia jest uzasadnione z uwagi na upływ czasu jaki od niego minął. Ponadto należy mieć na uwadze także to, że świadek był osobą obcą dla oskarżonego i nie miał żadnego interesu w bezpodstawnym obciążaniu oskarżonego. Reasumując, Sąd nie znalazł żadnych podstaw do podważenia zeznań świadka a co za tym idzie, uznał je za wiarygodne.

Sąd uznał za rzetelne i prawdziwe wyniki badań na zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu. Czynności przeprowadzonych badań zostały utrwalone w formie protokołów, do których dołączono w oryginale wydruki z urządzeń – A. - Sensor IV CM nr fabryczny (...) oraz Alkometr A2.0/04 nr fabryczny (...), za pomocą których przeprowadzano badania. Urządzenia, którymi przeprowadzono wyżej wskazane badania posiadały ważne świadectwa legalizacji (k. 5, 7). Podkreślić trzeba, iż strony w żaden sposób nie kwestionowały wyników przeprowadzonych badań.

Autentyczność i rzetelność sporządzenia zgromadzonych w sprawie dowodów nieosobowych w postaci protokołów użycia alkomatu wraz z wynikami badań (k. 4, 6), świadectw wzorcowania (k. 5, 7), danych o karalności (k. 42, 74) kserokopii dyplomu (k. 59), kserokopii umowy (k. 60-61) oraz informacji o stanie majątkowym (k. 73, 82 – 83, 86 – 87) nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości Sądu. Z tych względów Sąd nie odmówił wskazanym dowodom nieosobowym wiarygodności i mocy dowodowej.

Mając na uwadze tak ustalony i oceniony materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, że wina oskarżonego K. M. oraz okoliczności popełnienia zarzuconego mu czynu nie budzą wątpliwości. Oskarżony w chwili czynu miał możliwość rozpoznania jego karalności i można było od niego wymagać zachowania zgodnego z prawem.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż Sąd zmienił opis czynu zarzucanego oskarżonemu ustalając prawidłowo datę jego popełnienia a także prawidłową ilość alkoholu ujawnioną podczas IV badania wydychanego przez oskarżonego powietrza. Ponadto trzeba podkreślić, iż mając na uwadze, że czyn oskarżonego został popełniony przed dniem 1 lipca 2015 r., zatem przed dniem wejścia w życie nowelizacji kodeksu karnego, Sąd zastosował - zgodnie z art. 4 § 1 kk - przepisy dotyczące warunkowego umorzenia postępowania karnego w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

K. M. został oskarżony o popełnienie czynu art. 178a § 1 kk. Zgodnie z tym przepisem podlega karze ten, kto prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Przez prowadzenie pojazdu należy rozumieć wprawianie go w ruch, kierowanie nim, nadawanie prędkości i hamowanie w sposób zgodny z konstrukcją pojazdu. Przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. może być popełnione wszędzie tam gdzie odbywa się ruch pojazdów (drogi publiczne, osiedlowe, tereny budowlane itp.). Przez pojazdy mechaniczne rozumie się pojazdy zaopatrzone w poruszający je silnik (pojazdy samochodowe, maszyny rolnicze, motocykle, motorowery). „Pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower” (por. wyrok SN z 4 II 1993r., III KRN 254/92, OSP 1993r., z.10, poz. 198).

W myśl art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

W świetle poczynionych ustaleń zawartych w stanie faktycznym nie budzi wątpliwości, iż oskarżony w dniu 25 stycznia 2015 r. w W. na skrzyżowaniu ul. (...). Wilanowska i ul. (...) prowadził samochód marki F. o nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości - I badanie dało wynik – 0,42 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, II badanie dało wynik 0,47 mg/l, III badanie – 0,42 mg/l, IV badanie – 0,38 mg/l, zaś V badanie – 0,34 mg/l. Działał umyślnie z zamiarem ewentualnym.

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie w stosunku do oskarżonego K. M. zaistniały formalne i materialne przesłanki warunkujące możliwość warunkowego umorzenia postępowania karnego, jakie określono w treści art. 66 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r.

Art. 66 § 1 k.k. stanowił, że warunkowe umorzenie postępowania karnego możliwe jest, gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Zgodnie z § 2 warunkowe umorzenie może nastąpić w sprawach o przestępstwa zagrożone karą, która nie przekracza 3 lat pozbawienia wolności.

Instytucja warunkowego umorzenia zgodnie z intencją ustawodawcy winna mieć zastosowanie do drobnych przestępstw. Ich zakres wyznaczony jest przez dwa elementy: przez ograniczenie na płaszczyźnie abstrakcyjnej związanej z typem czynu zabronionego oraz na płaszczyźnie konkretnej, przez określenie warunku, iż stopień społecznej szkodliwości czynu nie może być znaczny ( „Komentarz do Kodeksu karnego. Część ogólna.”, A. Zoll. K. Buchała, Kraków, wyd. Zakamycze, 2000r., s. 481) ).

Sąd rozważając możliwość warunkowego umorzenia postępowania karnego wobec oskarżonego miał na względzie okoliczność, iż wina i stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu nie są znaczne.

Odnosząc się do stopnia winy wskazać należy, iż właściwości oskarżonego, takie jak posiadana przez niego wiedza oraz poziom rozwoju intelektualnego, pozwalają postawić zarzut, że w czasie swojego bezprawnego czynu nie dał posłuchu normie prawnej. Wprawdzie uczynił to umyślnie, to jednocześnie w ocenie Sądu nie oznacza to automatycznie, iż stopień jego winy jest znaczny bądź wyższy. Należy mieć na uwadze, iż K. M. nie był wcześniej karany, a jego postawa wskazuje, iż żałuje popełnionego pod wpływem alkoholu czynu. Ponadto wyraził on rzeczywistą skruchę. W tym stanie rzeczy Sąd doszedł do wniosku, iż stopień winy oskarżonego nie jest znaczny.

Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu także nie jest znaczny. Oskarżony przemieszczał się drogą, na której panowało niewielkie natężenie ruchu. W pojeździe poza nim nie znajdowały się inne osoby. Wprawdzie poziom alkoholu w jego organizmie był znaczny, to jednak w połączeniu z okolicznościami wskazanymi wcześniej można uznać, iż stopień społecznej szkodliwości tego czynu nie jest znaczny.

Postawa oskarżonego, niekaranego jak dotąd za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. W ocenie Sądu świadomość ewentualnego podjęcia postępowania karnego będzie działać na oskarżonego mobilizująco i dyscyplinująco, co spowoduje, że nie powróci on do przestępstwa i podjęcie warunkowo umorzonego postępowania karnego nie będzie konieczne. W tym stanie rzeczy zachodziła względem niego pozytywna prognoza kryminologiczna.

Uznając, iż wina oskarżonego i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne Sąd na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. postępowanie karne warunkowo umorzył na okres 1 roku próby. Okres próby został ustalony na rok, albowiem zdaniem Sądu jest to wystarczające z uwagi na potrzebę wychowawczego oddziaływanie na oskarżonego jak również ze względu na potrzebę zabezpieczenia weryfikacji przyjętej prognozy kryminologicznej.

Ponadto, zgodnie z dyspozycją art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek zapłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W ocenie Sądu orzeczenie tego świadczenia będzie stanowiło dolegliwość adekwatną do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu, spełni przy tym swoje cele w zakresie kształtowania pozytywnych postaw u innych osób, które przypadkowo weszły w konflikt z prawem.

Jednocześnie Sąd uznał za celowe orzeczenie wobec oskarżonego na podstawie art. 67 § 3 w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w wymiarze 1 roku uznając, iż wymiar czasowy orzeczonego zakaz prowadzenia pojazdów będzie dla oskarżonego dostatecznie dolegliwy.

Na zasadzie art. 63 § 4 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 4 lipca 2015 roku do dnia wydania wyroku, tj. do dnia 29 października 2015 roku.

Mając na uwadze sytuację majątkową i osobistą oskarżonego Sąd na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 629 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 200 złotych tytułem zwrotu wyłożonych przez Skarb Państwa wydatków uznając, iż nie będzie stanowić to dla oskarżonego dolegliwości przekraczającej jego możliwości finansowe.