Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29.09.2015r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. Grażyna Pieczara

w obecności Prokuratora Elżbiety Jankowskiej

po rozpoznaniu dnia 29.09.2015r sprawy

Romy R. z d. R.

urodz. (...) w Z.

c. R. i D. z d. B.

oskarżonej o to , że :

w dniu 23 lutego 2015 roku w Z. nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez to, że kierując samochodem marki T. (...) nr rej. (...) z automatyczną skrzynią biegów, bez jakiegokolwiek doświadczenia w prowadzeniu tego typu pojazdów, w sposób niekontrolowany ruszyła z miejsca, nieumyślnie powodując katastrofę w ruchu lądowym poprzez uderzenie w kilka pojazdów i spowodowanie obrażenia: u A. F. w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia dłoni lewej, podokostnowego złamania V kości śródręcza lewego bez przemieszczenia, stłuczenia biodra lewego, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowa powyżej dni siedmiu, u S. O. w postaci stłuczenia okolicy lędźwiowo krzyżowej bez zmian urazowych kręgosłupa i miednicy, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowia poniżej dniu siedmiu, u W. O. w postaci stłuczenia uda lewego z niewielkim krwiakiem podskórnym, stłuczenia szyi, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowia poniżej dni siedmiu, u Z. K. w postaci złamania wielofragmentowego kości piszczelowej prawej z przemieszczeniem, złamania kostki przyśrodkowej podudzia prawego z przemieszczeniem, złamania 1/3 środkowej części strzałki prawej, złamania segmentowego części 1/3 bliższej i środkowej trzonu piszczeli lewej z przemieszczeniem oraz strzałki lewej części 1/3 środkowej z przemieszczeniem, stłuczenia głowy po stronie lewej, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowia powyżej dni siedmiu, co stanowiło zagrożenie zdrowia i życia tych osób oraz A. O. (1) i S. F., znajdujących się w pobliżu.

to jest o przestępstwo z art. art. 173§2kk w zw. z art. 173§1kk w zw. z art.177§1kk w zw. z art. 11§2kk

I. uznaje oskarżoną R. R. za winną popełnienia opisanego wyżej czynu stanowiącego występek z art. 173§2kk w zw. z art. 173§1kk w zw. z art.177§1kk w zw. z art. 11§2kk i za to przy zastosowaniu art.11§3kk na mocy art. 173§2kk wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II. na mocy art. 69§1 i 2kk i art.70§1kk wykonanie wymierzonej oskarżonej Romie R. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;

III. na mocy art. 46§1kk orzeka oskarżonej Romie R. obowiązek częściowego naprawienia szkody, poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonych: Z. K. kwoty 4.000 (czterech tysięcy) złotych, A. F. kwoty 1.000 (tysiąca) złotych, S. O. kwoty 1.000 (tysiąca) złotych i małoletniej W. O. płatne do rąk przedstawiciela ustawowego – matki S. O. kwoty 1.000 (tysiąca) złotych;

IV. na mocy art. 626§1kpk zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego Z. K. kwotę 516,60 (pięćset piętnaście 60/100) złotych w tym kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć 60/100) złotych 23% podatku VAT tytułem uzasadnionego wydatku strony związanego z ustanowieniem w sprawie jednego pełnomocnika;

V. na podstawie art. 627kpk w zw. z art. 624§1kpk zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa tytułem częściowych kosztów sądowych w kwocie 500 (pięćset) złotych, zwalniając oskarżoną w pozostałym zakresie od ich ponoszenia.

Sygn. akt II K 423/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 września 2015 roku

Sąd ustalił stan faktyczny:

W dniu 23 lutego 2015 r. oskarżona R. R. (2) kierowała samochodem osobowym marki T. (...) o nr rej. (...). Pojazd ten posiada automatyczną skrzynię biegów, a oskarżona nie posiadała wcześniej doświadczenia w kierowaniu pojazdami tego typu. Oskarżona chcąc wjechać na parking samochodowy mieszczący się przy ul. (...). 3-go M. w Z., zatrzymała samochód przed wjazdem przy budce parkingowego Z. K..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonej Romy R. k. 112-113, 144, zeznania świadków: A. C. k. 21-23, Z. K. k. 30-31, A. F. k. 50, S. O. k. 78-82, protokół oględzin miejsca wypadku z dokumentacją fotograficzna i szkicem k. 3-8, 26-28, 63-64, protokół oględzin zapisu z kamery monitorującej k. 70-77, płyta CD k. 36,

Stojąc przy wjeździe na parking R. R. (2) trzymała nogę na pedale hamulca. W pewnym momencie noga się jej ześlizgnęła i spadła z pedała hamulca na pedał gazu.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonej Romy R. k. 112-113, 144,

Wówczas to samochód ruszył gwałtownie do przodu uderzając w budkę parkingowego oraz stojącego obok niej Z. K.. Następnie pojazd ten uderzył w zaparkowane na parkingu samochody. Pomiędzy samochodami, w które uderzył pojazd kierowany przez oskarżoną stała S. O., A. F. i małoletnia W. O.. A. F. i W. O., zostały przyciśnięte przez samochody, uderzone przez pojazd oskarżonej. Natomiast w jednym z uderzonych samochodów, siedział małoletni A. O. (1).

Dowód: wyjaśnienia oskarżonej Romy R. k. 112-113, 144, zeznania świadków: A. C. k. 21-23, Z. K. k. 30-31, A. F. k. 50, S. O. k. 78-82, protokół oględzin miejsca wypadku z dokumentacją fotograficzna i szkicem k. 3-8, 26-28, 63-64, protokół oględzin zapisu z kamery monitorującej k. 70-77, płyta CD k. 36,

W wyniku zdarzenia doszło do uszkodzenia 6 pojazdów zaparkowanych na parkingu takich jak:

- R. (...) o nr rej. (...) będący własnością A. O. (2), w którym na skutek zdarzenia, uszkodzeniu uległy: prawe przednie drzwi, prawy przedni i tylny błotnik, lewy przedni i tylny błotnik, lewe przedni i tylne drzwi, przedni zderzak (uderzenie w pryzmę śniegu),

- A. (...) o nr rej. (...) będący własnością A. L., w którym na skutek zdarzenia, uszkodzeniu uległy: tylny zderzak z czujnikami parkowania, pokrywa bagażnika, tylna prawa lampa, prawy tylny błotnik, prawy przednie i tylne drzwi, prawe i lewe tylne koło, tylne zawieszenie, lewa tylna lampa, lewy tylny błotnik, lewe przednie i tylne drzwi, próg pojazdu z lewej strony,

- S. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność G. P., w którym na skutek zdarzenia, uszkodzeniu uległy: tylny zderzak, tylna prawa lampa, prawy tylny błotnik, prawe przednie i tylne drzwi, prawy przedni błotnik, , prawe i lewe lusterko zewnętrzne, przedni zderzak, kołpak koła lewego tylnego,

- F. (...) o nr rej. (...) własności (...) Company sp. z o.o. R. 239, w którym uszkodzony został lewy przedni i tylny błotnik, lewe drzwi pojazdu,

- B. o nr rej. (...) własności D. M., w którym na skutek zdarzenia, uszkodzeniu uległy: tylny prawy błotnik, obręcz koła prawego tylnego wraz z oponą, tylny zderzak, przedni zderzak, prawa tylna lampa, lewy tylny błotnik, lewe drzwi, lewe lusterko zewnętrzne, lewe koło tylne,

- M. o nr rej. (...) własności B. S., w którym uszkodzone został: tylny prawy i lewy błotnik, tylny zderzak, pas tylny, tylne oświetlenie, pokrywa bagażnika, przedni zderzak.

Natomiast w samochodzie T. o nr rej. (...), którym ,kierowała oskarżona R. R. (2), na skutek zdarzenia, uszkodzeniu uległy: przedni zderzak, lewa przednia lampa, lewy przedni błotnik, szyba czołowa, pokrywa silnika, próg z lewej strony.

Dowód: protokół oględzin miejsca wypadku z dokumentacją fotograficzna i szkicem k. 3-8, 26-28, 63-64,

Ponadto na skutek zdarzenia do Szpitala (...) w Z. zabrani zostali A. F. i W. O., które stały między samochodami zaparkowanymi na parkingu, w które uderzył pojazd marki T., oraz Z. K., który był parkingowym stojącym przy budce parkingowej.

Na skutek zdarzenia A. F. doznała obrażeń ciała w postaci: stłuczenia głowy, stłuczenia dłoni lewej, podokostnowego złamania V kości śródręcza lewego bez przemieszczenia, stłuczenia biodra lewego, które to obrażenia spowodowały roztrój jej zdrowa powyżej dni siedmiu Małoletnia S. O. odniosła obrażenia w postaci: stłuczenia okolicy lędźwiowo krzyżowej bez zmian urazowych kręgosłupa i miednicy, które to obrażenia spowodowały roztrój jej zdrowia poniżej dniu siedmiu,. Małoletnia W. O. doznała obrażeń w postaci stłuczenia uda lewego z niewielkim krwiakiem podskórnym, stłuczenia szyi, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowia poniżej dni siedmiu. Natomiast u Z. K. ujawniono obrażenia w postaci złamania wielofragmentowego kości piszczelowej prawej z przemieszczeniem, złamania kostki przyśrodkowej podudzia prawego z przemieszczeniem, złamania 1/3 środkowej części strzałki prawej, złamania segmentowego części 1/3 bliższej i środkowej trzonu piszczeli lewej z przemieszczeniem oraz strzałki lewej części 1/3 środkowej z przemieszczeniem, stłuczenia głowy po stronie lewej, które to obrażenia spowodowały roztrój jego zdrowia powyżej dni siedmiu.

Dowód: dokumentacja lekarska k. 52-60, 82-95, opinie biegłego lekarza sądowego J. M. k. 96-98, 105,

Brak doświadczenia oskarżonej oraz jej nieumyślne działanie stanowiło zagrożenie zdrowia i życia tych osób oraz A. O. (1) i S. F., znajdujących się w pobliżu.

Dowód: zeznania świadków: A. F. k. 50, S. O. k. 78-82,

Co do stanu trzeźwości oskarżonej oraz rannych w zdarzeniu osób, nie było wątpliwości. Wszystkie osoby biorące udział w zdarzeniu były trzeźwe, w tym oskarżona.

Dowód: protokół badania trzeźwości k. 9,

W toku postępowania przygotowawczego :

Oskarżona R. R. (2) przyznała się do winy i skorzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania (k. 112-113).

W toku rozprawy głównej:

Oskarżona R. R. (2) ponownie przyznała się do winy i skorzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. Jednocześnie oskarżona oświadczyła, że przyznaje wszystkie okoliczności, o których mowa w akcie oskarżenia i w opisie zarzucanego jej czynu, bowiem polegają na prawdzie i odpowiadają rzeczywistości. Ponadto oskarżona zdeklarowała pogłębioną skruchę, przyrzekła poprawę w przyszłości i zapewniła, że podobne zdarzenie z jej udziałem już się nie powtórzy. Oskarżona przeprosiła za krzywdę, którą swoim zachowaniem wyrządziła. (k. 144).

Obrońca oskarżonej i oskarżona złożyli wniosek w trybie art. 387§1 kpk o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie Romie R. kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, orzeczenie obowiązku częściowego naprawienia szkody na podstawie art. 46§1 kk poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego Z. K. kwoty 4.000zł, na rzecz pozostałych pokrzywdzonych tj. A. F., S. O. i W. O. kwot po 1000zł. Nadto wnieśli o przynajmniej częściowe zwolnienie oskarżonej od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, również oskarżyciel posiłkowy Z. K., a także pokrzywdzone A. F. i S. O. wyrazili zgodę na przychylenie się do wniosku. Również Prokurator nie sprzeciwił się przychyleniu do wniosku. (k. 144)

Sąd rozpoznał wniosek oskarżonej złożony w trybie art. 387§1 kpk. Sąd analizując akta sprawy doszedł do przekonania, że okoliczności popełnienia czynu zarzuconego oskarżonej nie budzą wątpliwości. Oskarżona przyznała się do winy, wyraziła skruchę, a Sąd uznał, że wymiar kar i środków karnych zaproponowanych we wniosku oskarżonej pozwoli osiągnąć cele postępowania. W konsekwencji wobec braku sprzeciwu ze strony oskarżyciela publicznego, oskarżycieli posiłkowych i pełnomocnika Sąd uwzględnił wniosek Romy R. o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie określonych w nim kar i środków karnych.

Oskarżona R. R. (2) jest rozwiedziona, posiada 7-letniego syna A., którego utrzymuje. Z zawodu jest fryzjerką, obecnie pracuje, jako ratownik wodny, w pensjonacie, z zarobkiem około 600 zł miesięcznie. Nie ma nieruchomości, ani ruchomości. Jest zdrowa psychicznie i fizycznie - dane osobowe (k. 110, 112, 143) Oskarżona była uprzednio karana sądownie – karta karna (k. 114-115).

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się w całości o wyjaśniania oskarżonej Romy R., zeznania świadków: A. C., Z. K., A. F., S. O., dowody z dokumentów w postaci: protokołu oględzin miejsca wypadku z dokumentacją fotograficzna i szkicem, protokół badania trzeźwości, dokumentacji lekarskiej, protokołu oględzin zapisu z kamery monitorującej, płyty CD, a także opinii biegłego lekarza sądowego oraz danych osobo-poznawczych i karty karnej.

Niniejsza sprawa wobec przyznania się oskarżonej do winy należy do kategorii spraw bezspornych. Oskarżona odmówiła składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania w niniejszej sprawie, jednakże podała, iż przyznaje wszystkie okoliczności, o których mowa w akcie oskarżenia i w opisie zarzucanego jej czynu, bowiem polegają na prawdzie i odpowiadają rzeczywistości. Sąd dał wiarę oskarżonej w zakresie w jakim przyznała się do winy. Jej relacje w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym, na którym Sąd oparł swoje ustalenia. Nic nie wskazuje, aby oskarżona miała zmierzać do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Stąd też Sąd nie dopatrzył się przyczyn, dla których miałby odmówić wiary oskarżonej przyznającej się do popełnienia zarzucanego jej aktem oskarżenia czynu.

W przekonaniu Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje wszelkie podstawy dla przypisania oskarżonej winy. Za sprawstwem oskarżonej przemawiają w szczególności zeznania świadków A. C., Z. K., A. F., S. O., a także dowody z dokumentów w postaci: protokołu oględzin miejsca wypadku wraz z dokumentacją fotograficzną i szkicem, protokołu oględzin zapisu z kamery monitorującej.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. C., Z. K., A. F., S. O.. Zeznania tych świadków były logiczne, spójne i wzajemnie ze sobą korespondowały tworząc jedną logiczną całość. Świadkowie zeznawali co do okoliczności, o których wiedzę posiadali, nie starając się w sposób fałszywy zeznawać na korzyść którejkolwiek ze stron. Świadkowie potwierdzili przebieg zdarzenia ustalony przez Sąd. Wskazali oni, że widzieli jak w pewnym momencie samochód oskarżonej niespodziewanie ruszył spod budki parkingowej uderzając w nią, a następnie w zaparkowane na parkingu samochody. Okoliczność ta znajduje także potwierdzenie w zgromadzonej w sprawie dokumentacji w postaci protokołu oględzin zapisu z kamery monitorującej. Z. K. był parkingowym pracującym w dniu zdarzenia przy wjeździe na parking. Był on bezpośrednim świadkiem zdarzenia jak również jedną z osób pokrzywdzonych w sprawie bowiem został on uderzony przez samochód kierowany przez R. R.. A. F. i S. O. również doznały obrażeń na skutek zdarzenia z dnia 23 lutego 2015 r. Jak zeznały, w momencie gdy samochód oskarżonej uderzył w zaparkowane na parkingu samochody, one wraz z dwójką małoletnich dzieci znajdowały się pomiędzy samochodami. Jak wynik z ich zeznań A. F. i małoletnia W. O., zostały przyciśnięte przez samochody, uderzone przez pojazd oskarżonej. Natomiast jak zeznały w jednym z uderzonych samochodów, siedział małoletni A. O. (1). Świadek A. C. był drugim parkingowym pracującym w dniu zdarzenia na parkingu przy ul. (...). 3-go M. w Z. i z odległości ok. 40 metrów widział przebieg całego zdarzenia. Wszystkie w/w osoby były obecne w dniu zdarzenia na przedmiotowym parkingu, jednocześnie będąc bezpośrednimi świadkami przebiegu zdarzenia. Sąd nie dopatrzył się zatem przyczyn aby odmówić wiary w/w świadkom.

Rekonstruując stan faktyczny, Sąd w pełni dał wiarę zgromadzonym w sprawie dowodom w postaci dokumentów. Sporządzone zostały one w sposób rzetelny i fachowy, przez osoby o wysokich kwalifikacjach i specjalistycznej wiedzy. W toku prowadzonego postępowania nie kwestionowano wyników i sposobu prowadzenia oględzin miejsca zdarzenia, szkicu sytuacyjnego oraz fotografii wykonanych bezpośrednio po wypadku, stąd też jako rzetelne i fachowe zasługiwały na wiarę w całości.

Zdaniem Sądu w pełni zasługują na wiarę: dokumentacja lekarska oraz wydane w sprawie opinie dotyczące obrażeń doznanych przez S. O., A. F., W. O. i Z. K.. Opinie te nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Opinie zostały sporządzone rzetelnie, fachowo, przez osoby posiadające specjalistyczną wiedzę i kwalifikacje w tym zakresie, stąd też wnioski biegłych jako wiarygodne Sąd w pełni podziela. Jak wynika z opinii biegłego lekarza J. M., na skutek zdarzenia A. F. doznała obrażeń ciała w postaci: stłuczenia głowy, stłuczenia dłoni lewej, podokostnowego złamania V kości śródręcza lewego bez przemieszczenia, stłuczenia biodra lewego, które to obrażenia spowodowały roztrój jej zdrowa powyżej dni siedmiu Małoletnia S. O. odniosła obrażenia w postaci: stłuczenia okolicy lędźwiowo krzyżowej bez zmian urazowych kręgosłupa i miednicy, które to obrażenia spowodowały roztrój jej zdrowia poniżej dniu siedmiu,. Małoletnia W. O. doznała obrażeń w postaci stłuczenia uda lewego z niewielkim krwiakiem podskórnym, stłuczenia szyi, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowia poniżej dni siedmiu. Natomiast u Z. K. ujawniono obrażenia w postaci złamania wielofragmentowego kości piszczelowej prawej z przemieszczeniem, złamania kostki przyśrodkowej podudzia prawego z przemieszczeniem, złamania 1/3 środkowej części strzałki prawej, złamania segmentowego części 1/3 bliższej i środkowej trzonu piszczeli lewej z przemieszczeniem oraz strzałki lewej części 1/3 środkowej z przemieszczeniem, stłuczenia głowy po stronie lewej, które to obrażenia spowodowały roztrój jego zdrowia powyżej dni siedmiu.

Sąd zważył co następuje:

Dokonując oceny prawnej zachowania oskarżonej uprawnione są następujące uwagi.

Treść art. 177 § 1 kk stanowi, iż podlega karze, kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 kk. Podkreślić należy, iż znamieniem strony przedmiotowej spowodowania wypadku jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu. Pojęcie tych zasad obejmuje zarówno zasady ujęte w przepisach Prawa o ruchu drogowym, jak też wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu zasady prakseologiczne odnoszące się do danej sfery ruchu (uchwała SN, sygn. akt V KZP 2/74). Do najistotniejszych zasad ujętych w przepisach o ruchu drogowym należą zasady dotyczące ostrożnego i rozważnego prowadzenia pojazdów. Przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego ma charakter skutkowy, konieczne więc jest ustalenie, że pomiędzy stwierdzonym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu a zaistniałym wypadkiem zachodzi związek przyczynowy (wyrok SN z 4 XI 1998 r., V KKN 303/97).Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu może być zarówno umyślne, jak i nieumyślne, natomiast wynikające stąd skutki dotyczące życia, zdrowia lub mienia muszą być objęte nieumyślnością. Przesądza to o kwalifikacji wypadku komunikacyjnego jako występku nieumyślnego. Podmiotem występku spowodowania wypadku komunikacyjnego - ze względu na znamię naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu - może być jedynie uczestnik ruchu, którego dotyczy obowiązek przestrzegania tych zasad, a więc przede wszystkim kierujący pojazdem mechanicznym.

Zgodnie z art. 173§1 kk karze podlega ten, kto sprowadza katastrofę w ruchu lądowym zagrażającą życiu lub zdrowi wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach. Natomiast §2 wspomnianego przepisu stanowi o nieumyślnym działaniu sprawcy. Katastrofa jest definiowana w literaturze i orzecznictwie jako zdarzenie zakłócające w sposób nagły i groźny ruch lądowy, sprowadzające konkretne, rozległe i dotkliwe skutki obejmujące większą liczbę ludzi lub mienie w znacznych rozmiarach oraz niosące ze sobą zagrożenie bezpieczeństwa powszechnego (wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w sprawach o przestępstwa drogowe; uchwała SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74; Stefański, Przestępstwa..., s. 134-139; Buchała (w:) Zoll, 1999, s. 370 i n.).

Nie ulega zatem wątpliwości, iż oskarżona R. R. (2) kierując samochodem marki T. (...) nr rej. (...) z automatyczną skrzynią biegów, bez jakiegokolwiek doświadczenia w prowadzeniu tego typu pojazdów, w sposób niekontrolowany ruszyła z miejsca, czym naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Niewątpliwie oskarżona działała w sposób nieumyślny. Jednakże swoim zachowaniem doprowadziła ona do uszkodzenia 6 pojazdów. Ponadto na skutek działania oskarżonej 4 osoby doznały ustalonych obrażeń ciała. Powyższe okoliczności sprawiają, iż zachowanie swym R. R. (2) doprowadziła do katastrofy w ruchu lądowym.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego przy uwzględnieniu wyżej przedstawionej argumentacji oraz przyznania się oskarżonej do winy, Sąd uznał, że oskarżona R. R. (2) w dniu 23 lutego 2015 roku w Z. nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez to, że kierując samochodem marki T. (...) nr rej. (...) z automatyczną skrzynią biegów, bez jakiegokolwiek doświadczenia w prowadzeniu tego typu pojazdów, w sposób niekontrolowany ruszyła z miejsca, nieumyślnie powodując katastrofę w ruchu lądowym poprzez uderzenie w kilka pojazdów i spowodowanie obrażenia: u A. F. w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia dłoni lewej, podokostnowego złamania V kości śródręcza lewego bez przemieszczenia, stłuczenia biodra lewego, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowa powyżej dni siedmiu, u S. O. w postaci stłuczenia okolicy lędźwiowo krzyżowej bez zmian urazowych kręgosłupa i miednicy, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowia poniżej dniu siedmiu, u W. O. w postaci stłuczenia uda lewego z niewielkim krwiakiem podskórnym, stłuczenia szyi, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowia poniżej dni siedmiu, u Z. K. w postaci złamania wielofragmentowego kości piszczelowej prawej z przemieszczeniem, złamania kostki przyśrodkowej podudzia prawego z przemieszczeniem, złamania 1/3 środkowej części strzałki prawej, złamania segmentowego części 1/3 bliższej i środkowej trzonu piszczeli lewej z przemieszczeniem oraz strzałki lewej części 1/3 środkowej z przemieszczeniem, stłuczenia głowy po stronie lewej, które to obrażenia spowodowały roztrój zdrowia powyżej dni siedmiu, co stanowiło zagrożenie zdrowia i życia tych osób oraz A. O. (1) i S. F., znajdujących się w pobliżu.

Tym samym zachowaniem swoim w pełni wyczerpała ona znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 173§2 kk w zw. z art. 173§1 kk w zw. z art. 177§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, a jej wina nie budzi wątpliwości.

Oceniając stopień winy oskarżonej Romy R. należy zauważyć, że jest ona osobą dorosłą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że kierowanie pojazdem z automatyczna skrzynią biegów, bez doświadczenia w tym zakresie, może spowodować zagrożenie dla zdrowia lub życia innych uczestników ruchu drogowego oraz pieszych, następstwem czego może być uszczerbek na zdrowiu. Nie można nie zauważyć, iż oskarżona wiedząc, iż wcześniej nie jeździła tego typu samochodem, wsiadła do niego wraz ze swoim małoletnim synem i kierowała nim po terenie miasta Z., zagrażając tym samym innym uczestnikom ruchu. Oskarżona oczywiście nie chciała doprowadzić do zdarzenia do którego ostatecznie doszło, stało się to na skutek niezachowania przez nią szczególnej ostrożności oraz ześlizgnięcia się jej nogi z pedału hamulca na pedał gazu. Stad też oskarżona swego czynu dopuściła się z winy nieumyślnej.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego trzeba podnieść, iż jazda samochodem bez doświadczenia i przygotowania w tym zakresie, stanowi znaczne zagrożenie bezpieczeństwa przede wszystkim dla innych uczestników ruchu drogowego i jest przyczyną szeregu wypadków drogowych. Te z kolei mogą prowadzić nieraz do tragicznych następstw. Wskazać należy także, iż na skutek działania oskarżonej uszkodzonych zostało kilka pojazdów a czworo osób odniosło obrażenia, co również sprawia iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej jest wyższy niż znikomy, a wręcz jest relatywnie znaczny

Wobec braku sprzeciwu ze strony oskarżyciela publicznego, jak również oskarżycieli posiłkowych i pełnomocnika, Sąd przychylił się do wniosku oskarżonej Romy R. złożonego w trybie art. 387§1 kpk.

Co do wymiaru kary:

Czyn popełniony przez oskarżoną cechuje znaczy stopień winy i społecznej szkodliwości. Za okoliczności obciążające Sąd uznał fakt uprzedniej karalności oskarżonej oraz ilość osób pokrzywdzonych działaniem oskarżonej, jak również ilość uszkodzonych na jego skutek pojazdów.. Sąd uznał za okoliczność łagodzącą to, że R. R. (2) wyraziła skruchę i żal, a także przeprosiła pokrzywdzonych i przyrzekła, że podobne sytuacje z jej udziałem nie będą mieć miejsca w przyszłości.

Zgodnie z art. 53 § 1 kk Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Cele zapobiegawcze i wychowawcze mają na celu uświadomienie oskarżonemu naganności postępowania, przekształcenie jego osobowości tak, aby w przyszłości przestrzegał porządku prawnego i zapobiegnięcie powrotowi do kolizji z normami prawa. Kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa to kształtowanie wyobrażenia społeczeństwa o obowiązujących normach prawnych, konieczności ich przestrzegania, które ma na celu zapewnienie stabilizacji porządku prawnego.

Sąd uznając oskarżoną R. R. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 173§2 kk w zw. z art. 173§1 kk w zw. z art. 177§1 kk w zw. z art. 11§2 kk oraz wobec braku sprzeciwu ze strony oskarżyciela publicznego, jak również oskarżycieli posiłkowych i pełnomocnika, Sąd przychylił się do wniosku oskarżonej złożonego w trybie art. 387§1 kpk.

Sąd wymierzył oskarżonej karę 1 roku pozbawienia wolności, mając na uwadze podniesione powyżej okoliczności obciążające i łagodzące. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonej kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego jej czynu. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonej kara zapobiegnie jej powrotowi do ponownej kolizji z normami prawa oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uświadomi konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich naruszania.

Sąd j na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie wymierzonej oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby, co pełnić będzie funkcje swoistego gwaranta, że oskarżona nie dopuści się popełnienia ponownego przestępstwa. Zdaniem Sądu w pełni uzasadnionym było danie oskarżonej szansy w postaci zastosowania wobec niej tego dobrodziejstwa.

Mając na uwadze elementarne zasady sprawiedliwości Sąd, na podstawie art. 46§1kk orzekł oskarżonej Romie R. obowiązek częściowego naprawienia szkody, poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonych: Z. K. kwoty 4.000 złotych, A. F. kwoty 1.000 złotych, S. O. kwoty 1.000 złotych i małoletniej W. O. płatne do rąk przedstawiciela ustawowego – matki S. O. kwoty 1.000 złotych. Podejmując rozstrzygnięcie w tym zakresie Sąd miał na uwadze fakt, że naprawienie szkody poprzez stosowną rekompensatę finansową, za doznane w wypadku obrażenia i doznaną w związku z tym krzywdę i cierpienie, należy do podstawowych norm postępowania karnego, a sprawca przestępstwa winien zadośćuczynić osobie pokrzywdzonej w sposób materialny za krzywdę, którą doznała ona na skutek działania oskarżonego. W ocenie Sądu wymiar częściowego naprawienia szkody jest społecznie pożądany, a nadto stanowi dla oskarżonej odpowiednią dodatkową dolegliwość, która powinna być odbierana jako kolejny sygnał dla niej i innych potencjalnych sprawców wypadków drogowych, w których inne osoby doznają realnej krzywdy, iż naruszanie zasad bezpieczeństwa w czasie kierowania pojazdem, pociąga za sobą szereg realnych dolegliwości i zasługuje na potępienie.

Sąd na mocy art. 626§1kpk zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego Z. K. kwotę 516,60 złotych w tym kwotę 96,60 złotych 23% podatku VAT tytułem uzasadnionego wydatku strony związanego z ustanowieniem w sprawie jednego pełnomocnika. Natomiast na podstawie art. 627kpk w zw. z art. 624§1kpk Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa tytułem częściowych kosztów sądowych w kwocie 500 złotych, zwalniając oskarżoną w pozostałym zakresie od ich ponoszenia. Postąpienie co do częściowego zwolnienia oskarżona od ponoszenia kosztów sądowych znajduje swoje uzasadnienie w tym, iż oskarżona R. R. (2) jest rozwiedziona, posiada 7-letniego syna A., którego utrzymuje. Z zawodu jest fryzjerką, obecnie pracuje jednak, jako ratownik wodny, w pensjonacie, z zarobkiem około 600 zł miesięcznie. Nie ma nieruchomości, ani ruchomości. W ocenie Sądu zasadnym jest, aby oskarżona poniosła koszty sądowe we własnej sprawie, jedynie w części, uznano bowiem, że przesłanki mogące skutkować częściowym zwolnieniem oskarżonej Romy R. od ich ponoszenia, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, zachodzą.