Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2015 r.

sprawy M. M.

córki R. i C. z domu R.

urodzonej (...) w L.

oskarżonej z art. 286 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżoną i jej obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 31 marca 2015 r. sygnatura akt II K 807/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. R. z Kancelarii Adwokackiej w W. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

  Sygn. akt IV Ka 440 /15

Prokurator Rejonowy w Wałbrzychu oskarżył M. M. o to, że:

w dniu 06 czerwca 2014 roku w W., woj. (...), będąc na terenie marketu (...) ul. (...) w W. po uprzednim przyklejeniu metki z ceną o wartości 30 zł na buty o wartości 159 zł wprowadziła w błąd pracownika marketu (...) co do rzeczywistej wartości towaru czym spowodowała straty w wysokości 129 zł na szkodę (...) z/s w W.,

tj. o czyn z art. 286§1 kk.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z dnia 31 marca 2015 roku, sygn. akt II K 807 /14:

I.  Oskarżoną M. M. uznał za winną popełnienia zarzuconego jej czynu opisanego w części wstępnej wyroku z tym, że przyjął, iż oskarżona działała na szkodę (...) Spółki z o.o. i spółki Komandytowej w W. oraz, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 286§3 kk, to jest występku z art. 286§1 i 3 kk i za czyn ten na podstawie art. 286§3 kk wymierzył jej karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. R. z Kancelarii Adwokackiej w W. kwotę 929,88 zł tytułem nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu;

III.  zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w części, a to w kwocie 100 zł zwalniając ją od tychże kosztów w pozostałej części i odstąpił od obciążania jej opłatą.

Z wyrokiem tym w całości nie pogodziła się oskarżona, wnosząc apelację tzw. własną i za pośrednictwem obrońcy z urzędu.

Oskarżona w apelacji własnej zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi oparcie o błędne ustalenia faktyczne, mające wpływ na treść wyroku przez ustalenie sprawstwa i zawinienia oskarżonej, podczas gdy oskarżona jest niewinna, w sklepie sprawdzała ceny butów odklejając metki i następnie przyklejała je na czytnik lub półkę a nie na buty, zaprzeczyła przeklejeniu metki cenowej z butów tańszych na droższe, co nie zostało przecież utrwalone na zapisie monitoringu, nadto nie wyjaśniono, w jaki sposób na przedmiotowych butach za 156 zł znalazła się cena 30 złotych. W oparciu o tak stawiany zarzut apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie jej od przypisanego czynu.

Apelujący obrońca na podstawie art. 425§1-2 kpk i art. 444 kpk zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonej i zarzucił mu:

obrazę przepisów postępowania a to art. 7 kpk i art. 5§2 kpk mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegającą na nieprawidłowej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym nie daniu w pełni wiary wyjaśnieniom oskarżonej co doprowadziło Sąd I instancji do ustalenia, iż oskarżona zakupiła buty za 30 zł, o wartości 159 zł mimo, iż dowody zebrane w sprawie są niewystarczające do ustalenia jakie buty zakupiła oskarżona, mając na względzie, iż oskarżona nie przyznała się zarzucanego jej czynu, a w sprawie nie zabezpieczono butów zakupionych przez oskarżoną, ani też metki tych butów, a z nagrania monitoringu nie wynika, które buty ostatecznie oskarżona przyniosła do kasy.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku wobec oskarżonej M. M. i uniewinnienie jej od zarzucanego jej czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje są bezzasadne.

Wbrew twierdzeniom w nich zawartym kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku wykazała niepodważalnie, iż Sąd I instancji poczynił ustalenia faktyczne z poszanowaniem wszystkich norm postępowania karnego zawartych w art. 410 kpk i art. 7 kpk, tj. kształtując swoje przekonanie na podstawie całokształtu przeprowadzonych dowodów, ocenionych przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Bardzo obszerne uzasadnienie pisemne zaskarżonego wyroku spełnia wszystkie wymagania określone w przepisie art. 424 kpk, wykazało ono, iż ustalenia faktyczne odpowiadają kompleksowej ocenie dowodów, przez co podlega pełnej aprobacie sądu odwoławczego. Sąd Rejonowy bardzo drobiazgowej ocenie poddał wyjaśnienia oskarżonej, krytycznie odnosząc się do linii obrony, podkreślił m.in. że oskarżona deklarowała zainteresowanie reklamowanymi promocyjnie w gazetce butami dziecięcymi marki K., ale faktycznie nie zwracała na nie uwagi, zajęła się odklejaniem metek z różnych modeli butów marki R. celem rzekomego sprawdzania ich cen. Ocena wyjaśnień oskarżonej doprowadziła do słusznego odrzucenia ich wiarygodności.

Zawarte w apelacji obrońcy zarzuty obrazy prawa procesowego art. 7 kpk i art. 5 § 2 kpk są całkowicie chybione, zawarte w nich zasady procedowania przecież w żaden sposób nie zostały złamane. Nie wskazał apelujący, które to okoliczności należałoby potraktować jako nie dające się usunąć wątpliwości, które w procesie oceny dowodów należałoby zarachować na korzyść oskarżonej, zatem na czym miałaby polegać obraza art. 5 § 2 kpk? Odnośnie trafności oceny dowodów to istotnie, materiały zdjęciowe monitoringu nie zawierają zapisu chwili, w której oskarżona dokonuje zamiany metek na obuwiu przy regale z obuwiem sportowym, ale jednocześnie jednak wynika z tego zapisu, że w zainteresowaniu oskarżonej były buty w przedziale cenowym 200 i 100 zł, to z nich oskarżona odklejała metki towarowe i osobiście bądź przez małoletnią córkę sprawdzała ceny na czytniku. To zachowanie oskarżonej było nieracjonalne, oskarżona nie potrafi tego rzeczowo wyjaśnić. Nieodparta logika sytuacyjna i wskazania doświadczenia życiowego dowodzą, że uczciwy klient pod pretekstem sprawdzenia ceny nie odkleja metek towarowych, by następnie przykleić je do półki czy czytnika sklepowego. Nie jest więc kwestią przypadku ani zaniedbań pracowników pokrzywdzonego sklepu, że oskarżona z butami w cenie 159 zł z naklejoną na nich metką towaru za 30 złotych udała się do kasy sklepu. Twierdzenia apelujących o niezrozumiałym czy wręcz wadliwym wskazaniu na niekorzyść oskarżonej marki ceny przedmiotowych butów są chybione. Zasługują na wiarę informacje pokrzywdzonego ( k. 102 pismo z dnia 12. 01.2015r. Kierownika Zespołu (...) sp. z o.o. w W. ), iż cenę przedmiotowego obuwia ustalono na podstawie oryginalnej metki, gdyby oskarżona w kasie przedłożyła buty z ową oryginalną metką, to na paragonie oznaczone byłyby jako „ R.- buty-159 zł”. Tymczasem buty zakupione przez oskarżoną były oznakowane metką z ceną 30 zł jako „(...)”, co wzbudziło uzasadnione zastrzeżenia najpierw kasjerki a następnie ochrony sklepu.

Zatem prawidłowe ustalenia faktyczne wyroku doprowadziły do słusznego uznania sprawstwa i zawinienia oskarżonej w zakresie występku oszustwa, kwalifikowanego jako wypadek mniejszej wagi z art. 286 § 3 kk.

Wyczerpująca i spełniająca wszystkie wymogi art. 53 kk pozostaje również argumentacja wyroku w zakresie wysokości orzeczonej kary 6-ciu miesięcy ograniczenia wolności, to kara wychowawcza dla oskarżonej jak i w rozumieniu prewencji ogólnej, jej wykonanie powinno wdrożyć oskarżoną do poszanowania norm prawa, a także uzmysłowić naganność popełnionego przestępstwa. Jednocześnie kara ta uwzględnia jako okoliczność obciążającą w postaci uprzedniej karalności sądowej oskarżonej za przestępstwa podobne z art. 286 § 1 kk ( wyrokiem SR w Wałbrzychu z dnia 31.01.2014r. sygn. akt III K 1045/13, którym wymierzono karę 1-go roku pozbawienia wolności z dobrodziejstwem probacji).

Brak jest więc jakichkolwiek podstaw faktycznych dla czynienia jakiejkolwiek korekty wyroku na korzyść oskarżonej.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie §14 ust. 2 pkt. 4 oraz § 19 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – Dz.U. Nr 163 poz.1348 z późn. zm.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk , uznając iż oskarżona, z powodu braku majątku i dochodów innych niż zasiłki z opieki społecznej, kosztów tych nie będzie w stanie ponieść.