Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Gz 3/16

POSTANOWIENIE

Dnia 1 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie , Wydział VIII Gospodarczy

w składzie :

Przewodniczący: SSO Piotr Sałamaj

Sędziowie: SO Natalia Pawłowska-Grzelczak

SR del. Anna Górnik

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2016 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko W. D.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt X GC 496/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Natalia Pawłowska-Grzelczak SSO Piotr Sałamaj SSR del. Anna Górnik

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 27 maja 2015 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy nakazał pobrać od powoda M. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 2379,87 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sąd wskazał, że w dniu 19 listopada 2014 r. Sąd wydał wyrok w sprawie. Postanowieniami z dnia 1 sierpnia 2014 r. przyznano biegłym koszt sporządzenia dwóch opinii w kwocie 2379,87 zł. Wymieniona kwota została wypłacona biegłym z sum budżetowych Sądu.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005r., Nr 163, poz. 1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W myśl art. 108 1 k.p.c. jeżeli w toku postępowania sąd nie orzekł o obowiązku poniesienia kosztów sądowych lub orzeczeniem nie objął całej kwoty należnej z tego tytułu, postanowienie w tym przedmiocie wydaje na posiedzeniu niejawnym sąd, przed którym sprawa toczyła się w pierwszej instancji.

W wyroku z dnia Sąd oddalił powództwo, powód jest zatem, w ocenie Sądu Rejonowego, stroną, którą obciąża obowiązek zwrotu kosztów procesu w rozumieniu art. 98 k.p.c. Po wydaniu wyroku powstały w niniejszej sprawie koszty sądowe w postaci 2379,87 zł. Zgodnie z wydanym rozstrzygnięciem powód przegrał spór, co powoduje, że ciąży na nim obowiązek poniesienia nieuiszczonych kosztów sądowych, w tym również kosztów które zostały tymczasowo wyłożone przez Skarb Państwa.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył powód wskazując, że w dniu 8 sierpnia 2013 roku dokonał wpłaty zaliczki na poczet biegłego w kwocie 1500 złotych, o czy pełnomocnik powoda informował Sąd. Skarżący wskazał nadto, że biegły nie wykonał w całości zlecenia Sądu, a opinia miała braki. Ponadto podniesiono, iż pełnomocnika powoda złożył wniosek o zwolnienie od kosztów, który to wniosek nie został rozpoznany przez Sąd.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się nieuzasadnione.

Sąd Okręgowy w całości podziela argumentację prawną zawartą w orzeczeniu Sądu I instancji. Powód, jako strona przegrywająca proces w całości, został obciążony kosztami sądowymi niepokrytymi w toku procesu, stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005r., Nr 163, poz. 1398 ze zm.), z uwzględnieniem zasad odpowiedzialności za wynik procesu, a wynikających z normy art. 98 k.p.c.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż powód nie kwestionuje zastosowania powyższej zasady przez Sąd Rejonowy, a jedynie podnosi okoliczności, które w jego odczuciu nie zostały uwzględnione przez Sąd przy ustalaniu wysokości obciążających go kosztów sądowych.

Skarżący wskazuje przede wszystkim, iż uiścił zaliczkę w kwocie 1500 złotych na poczet kosztów sporządzenia opinii biegłego w sprawie. Sąd ustalił, iż w aktach sprawy istnieje potwierdzenie zlecenia przelewu na powyższą kwotę z dnia 8 sierpnia 2013 roku (k. 56), jednak polecenie to zostało skierowane na nieprawidłowy numer konta. Konto zaliczkowe Sądu Rejonowego, wskazane w poleceniu zapłaty, zostało zamknięte w maju 2013 roku (vide notatka k. 256), a tym samym kwota zaliczki została powodowi zwrócona bezpośrednio przez bank i nigdy nie została zaksięgowana na koncie Sądu. Tym samym kwota ta nie może pomniejszyć zobowiązania powoda do uiszczenia kosztów sądowych poniesionych w sprawie.

Kwoty wynagrodzenia biegłych, finalnie wypłacone z sum budżetowych, zostały ustalone w postanowieniach z dnia 1 sierpnia 2014 roku. Postanowienia powyższe zostały doręczone m.in. pełnomocnikowi powoda i nie zostały zaskarżone. Podniesiona obecnie w zażaleniu argumentacja co do zakresu i prawidłowości wykonanych opinii jest bezprzedmiotowa dla oceny prawidłowości wydanego orzeczenia albowiem jest ona spóźniona. Wynagrodzenia biegłych, przyznane prawomocnymi postanowieniami, zostały wypłacone z sum budżetowych stając się z tą chwilą kosztami sądowymi, niepokrytymi przez strony procesu. Wysokość tych kosztów wynika wprost z treści postanowień z dnia 1 sierpnia 2014 roku.

Odnosząc się natomiast do twierdzenia skarżącego, iż nie rozpoznano w sprawie wniosku powoda o zwolnienie od kosztów wskazać należy, iż także ten argument nie znajduje potwierdzenia. Dokładna analiza dokumentów w aktach sprawy, w tym pism i oświadczeń stron złożonych na rozprawie nie potwierdza, by pełnomocnik powoda kiedykolwiek złożył wniosek o zwolnienie powoda od kosztów sądowych. Jedynym wnioskiem w zakresie kosztów był wniosek o odstąpienie od obciążania powoda kosztami procesu złożony na rozprawie w dniu 5 listopada 2014 roku (k. 232). Tak przedstawiony wniosek nie może być uznany za wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, tym bardziej, że formułował go zawodowy pełnomocnik. Dodatkowo już tylko wskazać należy, iż z uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego wynika jednoznacznie, iż Sąd ten nad wnioskiem się pochylił i uzasadnił powody jego nieuwzględnienia (str. 12 uzasadnienia wyroku – k.247). Jednocześnie ewentualne kwestionowanie orzeczenia Sądu w tym zakresie nastąpić winno w trybie zaskarżenia orzeczenia o kosztach zawartego w wyroku, nie zaś postanowienia skarżonego obecnie przez powoda.

W rezultacie, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 §2 k.p.c. zażalenie oddalono

SSO Natalia Pawłowska-Grzelczak SSO Piotr Sałamaj SSR del. Anna Górnik