Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 września 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi, w sprawie z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G., o zapłatę 4.228,25 złotych, zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 4. 228,25 zł z ustawowymi odsetkami od 26 lipca 2013 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 100,00 zł tytułem zwrotu opłaty i 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Przedmiotowe orzeczenie w całości apelacją zaskarżyła strona pozwana, która zarzucając rozstrzygnięciu naruszenie prawa materialnego poprzez:

1.  naruszenie art. 509 k.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż umowa cesji wierzytelności została dokonana skutecznie pomimo istniejącego zastrzeżenia umownego;

2.  naruszenie art. 647 ¹ k.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż powstanie solidarnej odpowiedzialności finansowej pomiędzy inwestorem i wykonawcą za wykonane roboty budowlane wynika ze zgody inwestora na wykonanie robót przez podwykonawcę,

wniosła o zmianę wyroku i oddalenie powództwa ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za postępowanie w I Instancji oraz za postępowanie odwoławcze.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja strony pozwanej podlegała oddaleniu jako bezzasadna. Odnosząc się w pierwszym rzędzie do zarzutu naruszenia prawa materialnego w postaci art. 647 ¹ k.c. podkreślić należy, iż powołany przepis, stanowiąc o konieczności wyrażenia przez inwestora zgody na zawarcie umowy o roboty budowlane między wykonawcą a podwykonawcą, nie określa szczególnych warunków skuteczności zgody wyrażonej ani wprost, ani w sposób dorozumiany, lecz aktywny, a więc przez aktywne zachowanie ujawniające jego zgodę w sposób dostateczny. Określa jedynie warunki skuteczności zgody wyrażonej milcząco, a więc także w sposób dorozumiany, ale bierny. Jest to przedstawienie inwestorowi przez wykonawcę umowy zawartej z podwykonawcą lub jej projektu wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie, przy czym przedstawienie to musi być kierunkowe - w celu wyrażenia przez inwestora zgody na zawarcie takiej umowy podwykonawczej. Warunki te są restrykcyjne i surowe, wymaga tego bowiem wyjątkowy charakter odpowiedzialności inwestora za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy, jak również szczególny charakter milczenia jako jednego ze sposobów dorozumianego oświadczenia woli. Najistotniejszym warunkiem skuteczności tak wyrażonej zgody inwestora jest znajomość treści umowy zawartej między wykonawcą i podwykonawcą. Zgoda inwestora na zawarcie przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą może być wyrażona w dwojaki sposób - bierny (pasywny) oraz czynny (aktywny). Wyrażenie zgody w sposób bierny objawia się brakiem zgłoszenia na piśmie sprzeciwu lub zastrzeżeń w terminie 14 dni od przedstawienia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu, wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie. Przyjmując fikcję wyrażenia w sposób bierny zgody, ustawodawca zakłada, że inwestor zapoznał się, a w każdym razie mógł się zapoznać z tą dokumentacją i ma, bądź powinien posiadać, wiedzę o zakresie robót i wynagrodzeniu uzgodnionym w umowie z podwykonawcą [vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie - I Wydział Cywilny z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie sygn. akt I ACa 649/12]. W przedmiotowej sprawie zgoda pozwanego jako inwestora na wykonanie określonego zakresu prac przez podwykonawcę głównego wykonawcy została wyrażona wprost, co przy jednoczesnym braku zakwestionowania zakresu wykonanych prac objętych przedmiotową umową, wbrew stanowisku pozwanego, rodziło po jego stronie, po myśli powołanego przepisu obowiązek zapłaty bezpośrednio podwykonawcy. Jednocześnie też tak skonkretyzowana wierzytelność przysługująca podwykonawcy względem inwestora uprawniała go do dokonania cesji tejże wierzytelności na rzecz strony powodowej przy przyjęciu, że inwestor wyrażając zgodę na umowę z podwykonawcą nie zastrzegł względem tego podmiotu, tak jak to miało miejsce w odniesieniu do głównego wykonawcy, jakiegokolwiek ograniczenia w możliwości zbycia czy przeniesienia przysługującej mu wierzytelności względem strony pozwanej na podmiot trzeci. W tym więc aspekcie również zarzut naruszenia przepisu art. 509 k.c. nie mógł zasługiwać na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe apelację strony pozwanej należało uznać w całości za bezzasadną i jako taką oddalić na podstawie art. 385 k.p.c.