Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 192/15

POSTANOWIENIE

Dnia 10 grudnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Anna Polak (spr.)

Sędziowie:

SSA Urszula Iwanowska

SSA Zofia Rybicka - Szkibiel

Protokolant:

st. sekr. sądowy Elżbieta Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 r. na rozprawie

sprawy W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek apelacji ubezpieczonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 9 grudnia 2014 r. sygn. akt VII U 1907/13

p o s t a n a w i a :

umorzyć postępowanie apelacyjne.

Sygn. Akt III AUa 192/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 września 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu W. W. prawa do emerytury pomostowej wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł ubezpieczony, który domagał się jej zmiany i przyznania wnioskowanego świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie ubezpieczonego. Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony urodził się (...), wniosek o emeryturę złożył 14 sierpnia 2013 r., legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowych w wymiarze 40 lat i 29 dni, a ostatni stosunek pracy uległ rozwiązaniu z dniem 30 kwietnia 2009 r. Sąd I instancji ustalił okres zatrudnienia ubezpieczonego. W oparciu o poczynione ustalenia, stosując przepisy art.4, art. 49 i art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych, a także mając na uwadze przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS, uznał odwołanie ubezpieczonego za nieuzasadnione. Sąd Okręgowy podkreślił między innymi, że intencją ustawodawcy było rozróżnienie uprawnień do wcześniejszej emerytury regulowanej przez przepisy ustawy emerytalnej od emerytury pomostowej. W art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych zostały zawarte dodatkowe przesłanki dookreślające charakter pracy w warunkach szczególnych i szczególnym charakterze, branej pod uwagę przy stwierdzaniu uprawnień do emerytury pomostowej. Zatem może zdarzyć się tak, że ubezpieczony spełniać będzie wymóg posiadania wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy emerytalnej, jednakże prace te nie będą zaliczane do prac w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Okolicznością sporną było ustalenie, czy ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawy pomostowej. W ocenie Sądu wnioskodawca nie spełnił tego warunku. Również praca świadczona przez ubezpieczonego nie odpowiadała pracy ujętej w żadnej pozycji wykazów stanowiących załączniki do ustawy o emeryturach pomostowych, w szczególności pracy wskazanej w pozycji 29: „Prace bezpośrednio przy malowaniu, nitowaniu lub montowaniu elementów wyposażenia w pomieszczeniach o bardzo małej kubaturze z utrudnioną wentylacją (podwójne dna statków, zbiorniki, rury, itp.)”. Dokonana przez Sąd Okręgowy ocena, znalazła potwierdzenie w zeznaniach świadków. Sąd orzekający przy tym nie kwestionował, że część prac była wykonywana przez ubezpieczonego w pomieszczeniach o bardzo małej kubaturze z utrudnioną wentylacją, jednakże była to tylko część pracy, jaką wykonywał ubezpieczony, gdyż pozostała praca była wykonywana na zewnątrz statków, co przyznali zeznający w sprawie świadkowie i ubezpieczony.

Pełnomocnik ubezpieczonego w wywiedzionej apelacji zaskarżył wyrok w całości, zarzucając rozstrzygnięciu naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. przepisu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych oraz naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 i 2 k.p.c. Wniósł o uwzględnienie odwołania i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia oraz zasądzenie od organu rentowego kosztów procesu za I i II instancję. Ewentualnie domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację organ rentowy wniósł o jej oddalenie, podniósł, że rozstrzygnięcie Sądu I instancji jest trafne.

Pismem procesowym z dnia 8 grudnia 2015 r. pełnomocnik ubezpieczonego cofnął apelację.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 391 § 2 k.p.c. w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu.

Przy czym, cofnięcie apelacji jest czynnością dyspozycyjna strony, która nie podlega kontroli sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2000 r., III CZP 6/00, Prok. i Pr. 2000/10/37). Jednakże w sprawach z zakresu prawa i ubezpieczeń społecznych powyższa czynność, z uwagi na treść art. 469 k.p.c., który stanowi, że sąd uzna zawarcie ugody, cofnięcie pozwu, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego, podlega kontroli sądu.

Pełnomocnik ubezpieczonego w jego imieniu cofnął apelacje od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 9 grudnia 2014 r. oddalającego odwołanie W. W..

W ocenie Sądu Apelacyjnego brak jest przesłanek do uznania, że cofnięcie apelacji narusza słuszny interes ubezpieczonego, dlatego na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 2 k.p.c. należało umorzyć postępowanie apelacyjne.

SSA Urszula Iwanowska SSA Anna Polak SSA Zofia Rybicka - Szkibiel

III AUa 192/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE