Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 01-02-2016 r.

Sąd Rejonowy w Krotoszynie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: p.o. stażysty Agnieszka Kopras

po rozpoznaniu w dniu 25-01-2016 r. w Krotoszynie

sprawy z powództwa (...) SA z siedzibą w W.

przeciwko P. B.

- roszczenia z umów ubezpieczenia, z wyłączeniem spraw o symbolu 014wk, 014oc, 014pz

1.  zasądza od pozwanego P. B. na rzecz powoda (...) SA z siedzibą w W. kwotę 257,00 zł (słownie: dwieście pięćdziesiąt siedem złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 24 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego P. B. na rzecz powoda (...) SA z siedzibą w W. kwotę 107,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt IC 1386/15

UZASADNIENIE

Dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu) Towarzystwo (...) SA z siedzibą W. reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika wystąpił do Sądu Rejonowego w Krotoszynie przeciwko P. B. z pozwem o wydanie nakazu w postępowaniu upominawczym zapłaty kwoty 257 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 24 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż pozwany zawarł z nim umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów na okres od dnia 24 kwietnia 2013 r. do dnia 23 kwietnia 2014 r. Zgodnie z polisą nr (...) składka ubezpieczeniowa została rozłożona na trzy raty, zaś termin płatności ostatniej raty przypadał na dzień 23 grudnia 2013 r. Mimo wezwań do zapłaty pozwany nie uregulował należności.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 28 lipca 2015 r. w sprawie sygn. akt IC 942/15 Sąd uwzględnił roszczenie powoda.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodził się pozwany i złożył sprzeciw, w którym podniósł zarzut przedawnienia roszczenia. Wskazał również, iż nie zawierał z powodem umowy ubezpieczenia, w oparciu o którą powód dochodzi swojego roszczenia.

Zarządzeniem z dnia 17 listopada 2015 r. przewodnicząca nakazała doręczyć pełnomocnikowi powoda odpis sprzeciwu pozwanego i zobowiązała go do złożenia, odpowiedzi na sprzeciw w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, w której winien powołać wszelkie twierdzenia i dowody na ich poparcie pod rygorem późniejszego ich pominięcia i skutków z art. 6 kc i art. 232 i 233 kpc.

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 07 grudnia 2015 r. powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i zaprzeczył, jakoby doszło do przedawnienia roszczenia. Na poparcie swoich twierdzeń dołączył do pisma wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia na okres od dnia 24 kwietnia 2013 r. do dnia 24 kwietnia 2014 r. z widniejącym podpisem pozwanego.

Zarządzeniem z dnia 08 grudnia 2015 r. przewodnicząca nakazała doręczyć pozwanemu odpis odpowiedzi na sprzeciw. Pozwany odebrał ją osobiście w dniu 11 grudnia 2015 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 kwietnia 2013 r. w K. pozwany P. B. podpisał wniosek o zawarcie indywidualnych ubezpieczeń nr (...) (polisa nr (...)) u pośrednika ubezpieczeniowego. Wniosek dotyczył samochodu osobowego marki M. (...) nr rej. (...) rok produkcji 2007, którego pozwany był właścicielem. Roczna składka został ustalona na kwotę 856 zł i rozłożona na trzy raty: I - 342 zł z terminem płatności 24 kwietnia 2013 r., II - 257 zł z terminem płatności 23.08.2013 r. oraz III - 257 zł z terminem płatności 23 grudnia 2013 r. Tym samym pozwany zawarł z powodem umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na warunkach wyżej opisanych.

Pismem z dnia 19 marca 2014 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty III składki z tytułu umowy ubezpieczenia obowiązkowego OC potwierdzonej polisą (...) w kwocie 257 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty k. 3, polisa k. 4, wniosek k. 26.

Składka nie została przez pozwanego uregulowana. Okoliczność bezsporna.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych dokumentów, których wiarygodność i rzetelność sporządzenia nie budziła jego wątpliwości.

Pozwany zakwestionował moment przedłożenia przez powoda wniosku o ubezpieczenie, wnosząc o pominięcie dowodu z niego, jako spóźnionego. Sąd jednak dowód dopuścił, gdyż dokument został przedłożony na wyraźne zobowiązanie przewodniczącej, jako załącznik do odpowiedzi na sprzeciw.

Na rozprawie w dniu 25 stycznia 2016 r. pozwany oświadczył, iż nie będzie zeznawał w sprawie.

Zgodnie z wynikającą z art. 6 kc na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie (tak też SN w orzeczeniu z dnia 03 października 1969 r., II PR 313/69, Lexpolonica nr 317731, OSNCP 9/70, poz. 147), a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa (tak SN w orz. z dnia 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, Lexpolonica nr 318337, niepubl.). Ta strona, która twierdzi, że określony fakt miał miejsce obowiązana jest zgłosić dowód lub dowody wykazujące jego istnienie. Strona, która powołuje się na nieistnienie określonego faktu powinna również udowodnić swoje twierdzenie, zgłaszając dowody dla wykazania faktów przeciwnych. Ciężar udowodnienia faktu należy zatem rozumieć z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania Sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu (por. wyrok SN z dnia 07 listopada 2007 r., IICSK 239/07, niepubl.).

Powód na poparcie zasadności swego żądania przedłożył wniosek pozwanego o zawarcie umowy ubezpieczenia OC oraz polisę ubezpieczeniową nr (...). Pozwany zaś zaprzeczył, aby zawierał umowę ubezpieczenia z powodem.

Pozwany zaprzeczając faktom przytoczonym w pozwie przez powoda, winien swoje twierdzenia udowodnić. Proste zaprzeczenie pozwanego nie rodzi „obowiązku" dowodowego. Każda ze stron jest obowiązana do złożenia zgodnych z prawdą wyjaśnień odnośnie okoliczności sprawy i oświadczeń co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących okoliczności faktycznych (art. 3 kpc i 210§2 kpc), przy czym ogólnikowe zaprzeczenie twierdzeniom strony przeciwnej w zasadzie nie czyni zadość temu obowiązkowi. Pozwany nie wykazał, aby nie zawierał z powodem umowy ubezpieczenia OC, ograniczył się do wniosku o pominięcie dowodu z przedłożonego przez powoda dokumentu. Nie zakwestionował autentyczności widniejącego na wniosku o zawarcie umowy swojego podpisu, ani faktu posiadania przez siebie pojazdu wskazanego we wniosku i w polisie. Nie wykazał również, iż uregulował żądane świadczenia. Na rozprawie w dniu 25 stycznia 2016 r. oświadczył, iż nie będzie zeznawał.

Tym samym Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenie za wykazane w całości. Sąd zważył, co następuje:

W oparciu o przedłożone przez powoda dokumenty Sąd ustalił, że strony łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzilanosci posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów na okres od dnia 24 kwietnia 2013 r. do 24 kwietnia 2014 r. Roczna składka został ustalona na kwotę 856 zł i rozłożona na trzy raty: I - 342 zł z terminem płatności 24 kwietnia 2013 r., II - 257 zł z terminem płatności 23 sierpnia 2013 r. oraz III - 257 zł z terminem płatności 23 grudnia 2013 r. W przedmiotowej sprawie powód domagał się od pozwanego zapłaty III raty w wysokości 257 zł.

Podstawą odpowiedzialności pozwanego jest umowa obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, oparta na regulacji art. 805§l kc i przepisach ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, póz. 1152, ze zm. Zgodnie z art. 805§l kc w związku z art. 22 ust. 1 w/w ustawy przez umowę ubezpieczenia ubezpieczy ciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Należy zaznaczyć, że art. 23 ust. 1 cyt. ustawy wprowadza obowiązek zawarcia przez posiadacza pojazdu mechanicznego umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Przy tym wysokość należnej składki ubezpieczeniowej za ubezpieczenie obowiązkowe ustala ubezpieczyciel. (art. 8 ust. 1 ustawy). Zgodnie zaś z art. 26 ustawy zasadą jest zawarcie umowy ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu na okres 12 miesięcy.

Strona powodowa udowodniła swoje roszczenie zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Wysokość składki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jednoznacznie wynika z wniosku o zawarcie indywidualnych ubezpieczeń, gdzie wskazane są również wysokości poszczególnych rat oraz terminy ich płatności, pokrywające się z żądaniem pozwu. Z wniosku wynika również, że pozwany miał uiścić pierwszą ratę w dniu podpisania wniosku, pozostałe zaś raty miały być płatne w późniejszych terminach, pozwany jednak nie wywiązał się ze swojego zobowiązania.

Zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwanego, również należało uznać za chybiony. Zgodnie z treścią art. 819§1 kc roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. Bieg przedawnienia roszczenia o niezapłaconą składkę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej rozpoczyna się w dniu, w którym stała się ona wymagalna, czyli w określonym we wniosku terminie płatności. Dochodzona przez powoda rata wymagalna była na dzień 23 grudnia 2013 r., a więc w dniu wniesienia pozwu , tj. 24 czerwca 2015 r., nie upłynął jeszcze trzyletni termin przedawnienia roszczenia.

Orzeczenie w kwestii odsetek od zaległej kwoty Sąd oparł na treści art. 481 kc, z którego wynika, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd zasądził odsetki zgodnie z żądaniem pozwu, od dnia następnego po dniu wskazanym we wniosku jako dzień płatności żądanej raty.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd orzekł, jak w pkt 1 sentencji wyroku i uwzględnił powództwo w całości.

O kosztach orzeczono zgodnie z treścią art. 98 kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Na koszty procesu w przedmiotowej sprawie złożyły się: opłata sądowa w kwocie 30 zł uiszczona przez powoda przy wnoszeniu pozwu, a obliczona zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010, Nr 90, poz. 594), koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 60 zł obliczone zgodnie z §6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) oraz opłata skarbowa w kwocie 17 zł od udzielonego pełnomocnictwa uiszczona zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. 2012, poz.1282 j.t.)

Z uwagi na okoliczność, że pozwany przegrał proces w całości, winien w całości ponieść jego koszty. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 107 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 2 sentencji wyroku).

SSR Katarzyna Górna-Szuława