Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2013 r.

Sąd Rejonowy w Legnicy VIII Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Paweł Sosa

Protokolant: stażysta Joanna Szulc

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu dnia 11 września 2013 r.

sprawy

K. P.

s. J. i Z.

ur. (...) w L.

oskarżonego o to, że: w dniu 07 czerwca 2013 roku w L. na ul. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, mając 1.00 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu kierował rowerem na drodze publicznej

tj. o czyn z art. 178 a § 2 kk

I.  uznaje oskarżonego K. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 178a § 2 kk w zw. z art. 34 § 1 kk i art. 35 § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując go do wykonywania w tym czasie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

II.  na podstawie art. 42 § 2 kk i art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 1 (jednego) roku;

III.  na podstawie art. 49 § 2 kk i art.39 pkt 7 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 100 (stu) złotych;

IV.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 90 (dziewięćdziesięciu) złotych i zwalnia go od ponoszenia opłaty w sprawie.

___________________________________________________________________________

Sygn. akt VII K 509/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07.06.2013r. oskarżony K. P. przebywał u swojego szwagra przy ul. (...) w L.. Podczas oglądania w telewizji pierwszej połowy meczu, wspólnie spożyli pół litra wódki. W przerwie meczu oskarżony postanowił udać się (wraz z synem, który również był z nim u szwagra) do miejsca zamieszkania przy ul. (...). Początkowo rower prowadził. Na ul. (...) postanowił nań wsiąść. Zdołał przejechać około 100 m, po czym został zatrzymany do kontroli.

Podczas czynności kontrolnych kierującego poddano badaniu alkomatem pod kątem stanu trzeźwości. Po badaniu okazało się, że K. P. prowadził pojazd w stanie nietrzeźwym. Trzykrotne badanie wykazało następujące wartości: o godz. 21 ¹³ – 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu; o godz. 21 ³² – 0,98 mg/l; o godz. 21 ⁴⁷ – 0,93 mg/l.

Oskarżony w maju 2009r. był karany za występek z art. 244 kk na karę ograniczenia wolności.

Dowody:

- protokół użycia alkomatu – k. 2 i 3,

- wyjaśnienia oskarżonego – k. 11 i 31,

- karta karna – k. 18,

- odpis wyroku skazującego ws. VII K 214/09 – k. 29.

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w głównej mierze w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego. Jednocześnie dowód ten ocenił jako spontaniczny i szczery, a przez to wiarygodny. Dodatkowo uwzględnił dowód z protokołów badania alkomatem.

Przywołane dowody uzasadniają ocenę, że oskarżony zachowaniem swoim wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 178a § 2 kk. Kierując rowerem krótko po spożyciu alkoholu, godził się z tym, że stężenie alkoholu w jego organizmie przekroczy ustawowy próg 0,50 ‰ alkoholu we krwi.

Rozstrzygając o karze Sąd uznał, że kara ograniczenia wolności w wymiarze trzech miesięcy, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne po dwadzieścia godzin miesięcznie, będzie karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przezeń czynu.

Ustalając rodzaj i wymiar orzeczonej kary, Sąd miał na uwadze, że oskarżony zarejestrowany był jako bezrobotny i utrzymywał się z prac dorywczych, z dochodem miesięcznym rzędu 700-800zł. W związku z tym niecelowym było orzekanie grzywny, ponieważ dochody oskarżonego oscylują w granicach minimum socjalnego. Natomiast odwoływanie się do kary pozbawienia wolności, nawet z warunkowym jej zawieszeniem, Sąd ocenił jako karę zbyt surową, nieprzystającą do wagi popełnionego przestępstwa. Oceny tej nie zmienia również fakt, że oskarżony w przeszłości był karany za występek z art. 244 kk. Okres jaki upłynął od poprzedniego skazania wskazuje, że oskarżony nie jest sprawcą zdemoralizowanym, z lekceważeniem podchodzącym do porządku prawnego. Przeciwnie, jego czyn należy potraktować jako zdarzenie incydentalne.

Uwzględniając dodatkowo porę dnia, w której doszło do popełnienia przestępstwa, natężenie ruchu oraz 100-metrowy odcinek jaki zdołał pokonać oskarżony, Sąd stanął na stanowisku, że kara ograniczenia wolności w dolnym wymiarze ustawowego zagrożenia, będzie wystarczająca i dostatecznie wpłynie na zmianę postawy oskarżonego w zakresie przestrzegania norm prawa regulującego ruch drogowy.

Odnośnie środka karnego, Sąd ocenił, że orzeczenie zakazu prowadzenia rowerów na jeden rok będzie środkiem wystarczająco oddziałującym na oskarżonego jako uczestnika ruchu drogowego. Pozbawienie go uprawnienia do poruszania się rowerem nawet w minimalnym okresie, stanowić będzie dla niego dolegliwość, którą zapamięta na przyszłość.

W celu dodatkowego oddziaływania na postawę oskarżonego, Sąd uznał za celowe orzeczenie – na podstawie art. 49 § 2 kk - świadczenia pieniężnego w wysokości stu złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Oskarżony wspierając tą kwotą instytucję niosącą m.in. pomoc ofiarom przestępstw komunikacyjnych, pełniej uświadomi sobie zagrożenie jakie mógł spowodować wobec innych uczestników ruchu.

Sąd, w oparciu o przepisy art. 627 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych, zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i zwolnił go od opłaty.