Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: prot. sąd. Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę kwoty 6.000 zł i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. P. kwotę 6.000 (sześć tysięcy) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo o ustalenie;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.517 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 1.310,61 zł, tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenia biegłych.

UZASADNIENIE

M. P. wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 6000 zł, tytułem zadośćuczynienia w związku z wypadkiem z dnia 18.04.2013r., z odsetkami ustawowymi od dnia 15.08.2013r. do dnia zapłaty, oraz o ustalenie odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za skutki wypadku, i zasądzenie kosztów procesu.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zakwestionowała, aby powód, na skutek zdarzenia z dnia 18.04.2013r. doznał uszkodzeń ciała lub rozstroju zdrowia. Podniosła, że uszkodzenia pojazdu wskazują na działanie niewielkich sił, które nie mogły prowadzić do powstania urazów, wskazanych w pozwie. Z ostrożności procesowej zarzuciła, że wysokość dochodzonego roszczenia jest wygórowana.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18.04.2013r powód, jako poszkodowany, uczestniczył w wypadku komunikacyjnym. Pojazd sprawcy, ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej, cofając z drogi podporządkowanej, zajechał drogę powodowi i uderzył lewą tylną stroną w prawy bok pojazdu powoda, powodując wgniecenie karoserii samochodu powoda w miejscu uderzenia i odpadnięcie plastikowych osłon.

Dowód:

zeznania świadka D. P. (k-63v.)

zeznania powoda (k-63v.-64)

Próbując uniknąć zderzenia, powód gwałtownie odbił kierownicą w lewo. Po zderzeniu z samochodem sprawcy, najechał na wysoki krawężnik po lewej stronie jezdni, po czym zatrzymał się. Przed zdarzeniem powód jechał z prędkością ok. 50 km/h. Gdy uderzył w krawężnik, poczuł szarpnięcie, na co początkowo nie zwrócił uwagi. Dolegliwości bólowe w odcinku szyjnym kręgosłupa zaczął odczuwać dopiero wieczorem. Wówczas udał się do szpitala, gdzie został zbadany, zlecono mu przeprowadzenie badań, konsultację u ortopedy i kołnierz ortopedyczny.

Dowód:

zeznania powoda (k-63v.-64)

Na skutek wypadku powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, przebył ostrą reakcję na stres, bał się jeździć samochodem. Wykonywał pracę fizyczną, prowadząc przedsiębiorstwo elektryczno-hydrauliczne. Sprawiało mu to problem, ze względu na bóle odcinaka szyjnego kręgosłupa, szczególnie przy dźwiganiu. Po wypadku korzystał z porad ortopedy, neurologa i psychologa. Długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda w związku z wypadkiem wynosi 3%. Rokowanie jest dobre. Leczenie zakończył w czerwcu 2013r. Aktualnie przebyty uraz nie powoduje ograniczeń w pracy zawodowej, uprawianiu sportu lub korzystaniu z aktywnego wypoczynku. Wcześniej powód nie uczestniczył w wypadkach, nie przechodził kontuzji.

Dowód:

opinia biegłego sądowego neurologa E. T. (k-93 i nast.)

opinia biegłego sądowego ortopedy S. G. (k-105 i nast.)

opinia zespołowa biegłych sądowych z zakresu medycyny sądowej i rekonstrukcji wypadków drogowych M. B. i J. W. (k-152 i nast., 196 i nast.)

zeznania powoda (k-63v.-64).

Pismem z dnia 9.07.2014r. powód zgłosił szkodę wraz z wezwaniem do zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 30.000 zł. Pismem z dnia 14.08.2013r. pozwana poinformowała o odmowie przyjęcia odpowiedzialności i wypłaty świadczeń, powołując się na zakres uszkodzeń pojazdu, wskazujących na działanie relatywnie niewielkich sił przeciążeniowych i bezwładnościowych wewnątrz pojazdu.

Dowód:

pismo powoda – zgłoszenie szkody (k-17);

pismo pozwanej (k-23).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Twierdzenia powoda znalazły poparcie w przeprowadzonych dowodach z opinii biegłych.

Spornym i istotnym w sprawie było, czy na skutek przedmiotowego wypadku, spowodowanego bezprawnym, zawinionym działaniem sprawcy wypadku komunikacyjnego, ubezpieczonego u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej, powód doznał rozstroju zdrowia. Na podstawie zeznań powoda ustalono, że, aby uniknąć zderzenia z zajeżdżającym mu drogę samochodem sprawcy, powód gwałtownie odbił kierownicą w lewo i po zderzeniu z samochodem sprawcy, najechał na wysoki krawężnik po lewej stronie jezdni. Okoliczność, że świadek D. P. nie zauważył najechania powoda na krawężnik bezpośrednio po zderzeniu obu samochodów, czy też faktu tego nie pamięta, nie wyklucza wersji powoda. Świadek doprowadził do zderzenia, cofając samochodem, miał więc ograniczone pole obserwacji, ponadto znalazł się w wyjątkowo stresującej i nerwowej sytuacji, co mogło wpłynąć na jego zdolność postrzegania. Zarazem świadek, jako uczestnik zdarzenia, faktowi temu nie zaprzeczył. Nie było więc podstaw do kwestionowania zeznań powoda, w szczególności, że jego wersja była konsekwentna, te same okoliczności wypadku podawał również w wywiadzie lekarskim. Biegli sądowi z zakresu medycyny sądowej i rekonstrukcji wypadków stwierdzili, że nie można wykluczyć, iż uderzenie w krawężnik mogło nie pozostawić widocznych, możliwych do wyodrębnienia uszkodzeń. Brak możliwości rozstrzygnięcia w jakich okolicznościach doszło do rzeczywistego powstania zmian urazowych u powoda, wynika z braku możliwości przeprowadzenia przez biegłych analizy technicznej (braku danych technicznych co do najechania na krawężnik). Nie powinno to jednak działać na niekorzyść powoda, skoro biegli takiego mechanizmu nie wykluczyli, zaś przebieg wypadku został szczegółowo i spójnie opisany przez powoda, a brak było podstaw do kwestionowania wiarygodności tego dowodu. Opierając się zatem na zeznaniach powoda, należało przyjąć, zgodnie z opinią biegłych, że nagły wjazd na krawężnik, wywołał u niego nagłe szybkie przemieszczenie głowy w dwóch różnych kierunkach, co wywołano u powoda zmiany urazowe w zakresie kręgosłupa szyjnego z powstaniem zespołu bólowego szyjnego.

W okolicznościach sprawy należało więc przyjąć, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za szkodę, powstałą u powoda, będącą bezpośrednim następstwem wypadku z dnia 18.04.2013r., jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku, z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, na podstawie art. 436 § 1 kc w zw. z art. 822 § 1 i 2 kc. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z wypadkiem. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość (tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522).

Skutki wypadku na zdrowiu powoda (opisane wyżej) uzasadniają przyznanie mu zadośćuczynienia w żądanej kwocie, która uwzględnia rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka, wiek powoda, rozmiar cierpień, odczuwanych przez niego do chwili obecnej, ograniczenia w życiu codziennym, a także fakt, że proces leczenia zakończył się a rokowania są dobre. Aktualnie przebyty uraz nie powoduje ograniczeń w pracy zawodowej, uprawianiu sportu lub korzystaniu z aktywnego wypoczynku. Sąd miał na uwadze, że długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda w związku z wypadkiem wynosi 3%, przy czym procent uszczerbku na zdrowiu, określany przez biegłego lekarza, jest tylko kategorią pomocniczą przy ustalaniu odpowiedniego zadośćuczynienia, i nie stanowi sam przez się podstawy do automatycznego miarkowania zadośćuczynienia przez Sąd.

Odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 6.000 zł zasądzono, zgodnie z żądaniem powoda, od dnia 15.08.2013r., tj. od dnia następnego po dniu, w którym pozwana odmówiła wypłaty powodowi zadośćuczynienia. Podstawą prawną orzeczenia w tym zakresie są przepisy art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817 § 1 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Powództwo w zakresie żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za skutki wypadku powoda podlegało oddaleniu. Sama ewentualność powstania innych skutków zdarzenia nie powoduje istnienia interesu prawnego (art. 189 kpc). W przypadku powstania nowej szkody, w związku z przedmiotowym wypadkiem, powód może wytoczyć powództwo o zasądzenie. W świetle przepisu art. 442 ¹ § 3 kpc w aktualnym brzmieniu, nie można tu mówić o czasowym ograniczeniu dochodzenia roszczeń o naprawienie szkody na osobie, która w tym przypadku jeszcze nie powstała lub się nie ujawniła.

Orzeczenie o kosztach w pkt III wyroku oparto na przepisach art. 98§1 i 3 kpc. Pozwana, jako przegrywająca sprawę, powinna zwrócić powodowi koszty procesu, w skład których wchodzi opłata sądowa od pozwu - 300 zł, wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym - 1200 zł,– opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł, zaliczka na wynagrodzenie biegłego - 1000 zł.

W toku postępowania poniesiono wydatki na wynagrodzenie biegłych, ponad uiszczone przez strony zaliczki, w kwocie 1310,61 zł (k-183, 207), tymczasowo ze Skarbu Państwa. Zgodnie z wynikiem postępowania, wydatkami tymi obciążono pozwaną, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. Nr 90, poz. 594 ze zm.) w zw. z art. 98 § 1 kpc.