Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Artura Bekularda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2016 roku sprawy:

W. S. , syna J. i A. zd. P., urodzonego (...) w Ż.

oskarżonego o to, że:

w dniu 09 sierpnia 2015 r., około godziny 13:45, na drodze krajowej nr (...) w miejscowości N. na ul. (...), gm. J., woj. (...), kierując samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) od strony S. w kierunku J., umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że jechał z prędkością ok. 60 km/h na odcinku z administracyjnie dopuszczalną prędkością do 40 km/h, nie zachował wymaganej ostrożności poprzez nienależytą obserwację drogi oraz zastosował nieprawidłową technikę jazdy, w wyniku czego przekroczył podwójną linię ciągłą i przejechał na lewy pas, a następnie wjechał na chodnik gdzie potrącił idącą w sposób prawidłowy w tym samym kierunku czwórkę pieszych, z których troje doznało urazów kwalifikowanych jako wypadek drogowy, tj.:

- K. G. (l. 4) doznał licznych otarć i ubytków naskórka, rumieni i podbiegnięć krwawych, złamania dwóch prawych żeber, uszkodzenia aparatu więzadłowego kręgosłupa otoczonego rozległym krwiakiem, krwiaka jam opłucnowych, stłuczenie wnęk obu płuc oraz obrażeń głowy z masywnym obrzękiem i uogólnionym rozmiękaniem tkanki mózgowej, które skutkowały jego zgonem w dn. 14 sierpnia 2015 roku,

- T. G. (l. 7) doznał urazu głowy w postaci prawostronnego krwiaka przymózgowego – nadtwardówkowego towarzyszącego złamaniu kości czaszki – tj. kości skroniowej i klinowej prawej, ze stłuczeniem powłok głowy oraz otarcia naskórka prawego dołu biodrowego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający dłużej niż siedem dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.,

- D. G. (l. 39) doznała urazu głowy, w tym twarzoczaszki w postaci stłuczenia powłok głowy i twarzy z ranami na nosie i w wardze dolnej wymagającymi zaopatrzenia szwami chirurgicznymi, obrzęku i krwiaka w obrębie oczodołu prawego znaczącego szparę powiekową, bez zaburzeń widzenia, otwartego, wieloodłamowego złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów kostnych wymagającego operacyjnej repozycji odłamów, częściowego złamania korony zęba 31 bez obniżenia miazgi zęba oraz ruchomości patologicznej zęba 11, oraz stłuczenia kolana lewego z krwiakiem wymagającym ewakuacji, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający dłużej niż siedem dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

tj. o czyn z art. 177 §2 k.k. w zb. z art. 177 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

I. oskarżonego W. S. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa z art. 177 §2 k.k. w zb. z art. 177 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. i za to na podstawie tych przepisów skazuje go, zaś przy zastosowaniu art. 11 §3 k.k. na podstawie art. 177 §2 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 46 §1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek zadośćuczynienia pokrzywdzonej D. G. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jej rzecz kwoty 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych oraz obowiązek zadośćuczynienia pokrzywdzonemu T. G. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

III. na podstawie §1 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z dnia 9 grudnia 2013 r.) per analogiam zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokat A. B. (2) w S. kwotę 2.520 (dwa tysiące pięćset dwadzieścia) złotych oraz podatek VAT w kwocie 579,60 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego pokrzywdzonych;

IV. na podstawie art. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zmian.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 300 (trzystu) złotych, zaś na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Oskarżony W. S. w dniu 09 sierpnia 2015 r., około godziny 13:45, na drodze krajowej nr (...) w miejscowości N. na ul. (...), gm. J., kierując samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) od strony S. w kierunku J., umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że jechał z prędkością ok. 60 km/h na odcinku z administracyjnie dopuszczalną prędkością do 40 km/h, nie zachował wymaganej ostrożności poprzez nienależytą obserwację drogi oraz zastosował nieprawidłową technikę jazdy, w wyniku czego przekroczył podwójną linię ciągłą i przejechał na lewy pas, a następnie wjechał na chodnik gdzie potrącił idącą w sposób prawidłowy w tym samym kierunku czwórkę pieszych, z których troje doznało urazów kwalifikowanych jako wypadek drogowy, tj.:

- K. G. (l. 4) doznał licznych otarć i ubytków naskórka, rumieni i podbiegnięć krwawych, złamania dwóch prawych żeber, uszkodzenia aparatu więzadłowego kręgosłupa otoczonego rozległym krwiakiem, krwiaka jam opłucnowych, stłuczenie wnęk obu płuc oraz obrażeń głowy z masywnym obrzękiem i uogólnionym rozmiękaniem tkanki mózgowej, które skutkowały jego zgonem w dn. 14 sierpnia 2015 roku,

- T. G. (l. 7) doznał urazu głowy w postaci prawostronnego krwiaka przymózgowego – nadtwardówkowego towarzyszącego złamaniu kości czaszki – tj. kości skroniowej i klinowej prawej, ze stłuczeniem powłok głowy oraz otarcia naskórka prawego dołu biodrowego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający dłużej niż siedem dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.,

- D. G. (l. 39) doznała urazu głowy, w tym twarzoczaszki w postaci stłuczenia powłok głowy i twarzy z ranami na nosie i w wardze dolnej wymagającymi zaopatrzenia szwami chirurgicznymi, obrzęku i krwiaka w obrębie oczodołu prawego znaczącego szparę powiekową, bez zaburzeń widzenia, otwartego, wieloodłamowego złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów kostnych wymagającego operacyjnej repozycji odłamów, częściowego złamania korony zęba 31 bez obniżenia miazgi zęba oraz ruchomości patologicznej zęba 11, oraz stłuczenia kolana lewego z krwiakiem wymagającym ewakuacji, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający dłużej niż siedem dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

dowody : wyjaśnienia oskarżonego W. S. k.235v-236,189v-190v; zeznania świadków D. G. k.237v-238,126-127 i M. G. k.238-238v,91v; opinia ustana biegłego Z. króla k.236v-237; dokumenty : notatka urzędowa k.1, protokoły z badania trzeźwości k.2-3,77-79, notatka (...) w S. k.5, protokół oględzin miejsca wypadku z dok. fotograficzną i szkicem k.12-33,195,kserokopia dowodu rej. k.40-41,opinie z zakresu medycyny sądowej k.89,166-170,173-180, protokół oględzin płyty CD k.121-124, opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków k.150-164, dok. medyczna k.172,181-184.

Oskarżony W. S. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa. (wyjaśnienia k.235v-236,189v-190v)

Sąd zważył, co następuje :

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że oskarżony W. s.dopuścił się zarzucanego mu czynu, a działanie jego było zawinione. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które wyłączałyby winę oskarżonego, bądź też w inny sposób wykluczały jego odpowiedzialność karną. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu czynu, potwierdzając postawiony mu zarzut i wskazując, że wjechał w grupę osób, ale nie potrafi wytłumaczyć jak doszło do wypadku, nie doprowadził do niego świadomie, wszystko trwało kilka sekund, był to nieszczęśliwy wypadek. Przyznanie się oskarżonego do winy było stanowcze i jednoznaczne. Wyjaśnienia oskarżonego, zasługujące na wiarę, znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, tj. w wiarygodnych zeznaniach uczestników zdarzenia, świadków D. G. i M. G., a także opinii pisemnej i ustnej biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych Z. K. oraz dokumentach w postaci : notatki urzędowej (k.1), protokołów z badania trzeźwości (k.2-3,77-79), notatki PSP w S. (k.5), protokołu oględzin miejsca wypadku z dok. fotograficzną i szkicem (k.12-33,195), opinii z zakresu medycyny sądowej (k.89,166-170,173-180), protokołu oględzin płyty CD (k.121-124) i dok. medycznej (k.172,181-184) – których wiarygodności nikt nie kwestionował, a z których wynika, że oskarżony jest sprawcą wypadku.

W świetle tych dowodów fakt spowodowania przez oskarżonego wypadku drogowego opisanego powyżej nie budzi wątpliwości.

W konsekwencji Sąd uznał, że oskarżony swym czynem wyczerpał znamiona występku z art. 177 §2 k.k. w zb. z art. 177 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

Za powyższy czyn, na podstawie art. 177 §2 k.k. w zw. z art. 11 §3 k.k., Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do winy oraz jego uprzednią niekaralność za przestępstwa (dane o karalności k.192).

Z kolei jako okoliczność obciążającą należało potraktować przede wszystkim skutki jakie oskarżony spowodował swym czynem – śmierć jednej osoby, a także poważne obrażenia ciała dwóch osób, wymagające długiego leczenia. Sąd miał tu na uwadze również to, że dotąd oskarżony nie czynił żadnych starań o naprawienie wyrządzonych pokrzywdzonym szkód.

Uwzględnienie powyższych okoliczności doprowadziło Sąd do przekonania, iż wymierzona kara 2 lat pozbawienia wolności jest karą adekwatną do stopnia jego winy (przestępstwo popełnił nieumyślnie) i stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Spełni ona także swe cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do niego, oraz, co równie istotne, umocni poszanowanie prawa w społeczeństwie, zwłaszcza w środowisku, z którego wywodzi się oskarżony. Wymierzona kara będzie stanowiła realną dolegliwość dla oskarżonego, a także zadośćuczyni społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Będzie ona oddziaływała nie tylko prewencyjnie w stosunku do oskarżonego, ale także wobec innych użytkowników dróg. Zadaniem Sądu jest bowiem kształtowanie pożądanych postaw w taki sposób, aby poruszanie się i korzystanie z dróg odbywało się bezpiecznie dla wszystkich użytkowników.

Na podstawie art. 46 §1 k.k., stosownie do złożonych wniosków, Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej D. G. kwotę 10.000 złotych oraz na rzecz T. G. kwotę 5.000 złotych tytułem zadośćuczynienia – uznając, że takie kwoty stanowią właściwy sposób zrekompensowania materialnego wyrządzonych im krzywd.

W pkt III orzeczono o należnym wynagrodzeniu dla adw. A. B. (2) z tytułu zastępstwa procesowego pokrzywdzonych.

Mając na uwadze dobrą sytuacje materialną oskarżonego – osiąga stałe dochody z tytułu emerytury, dodatkowo zatrudniony na 1/3 etatu, nie posiada nikogo na utrzymaniu – Sąd obciążył go w całości kosztami sądowymi.