Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Teresa Kołeczko - Wacławik

Sędziowie: SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

SR (del.) Roman Troll

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawy

z wniosku P. B. (1)

z udziałem R. K.

o zobowiązanie do realizacji kontaktów z małoletnim H. B.

na skutek zażalenia uczestniczki postępowania

na postanowienie Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 22 września 2015 r., sygn. akt IV Nsm 932/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Roman Troll SSO Teresa Kołeczko – Wacławik SSO Magdalena Balion – Hajduk

Sygn. akt III Cz 2133/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 września 2015r. Sąd Rejonowy w Gliwicach zagroził uczestniczce postępowania R. K. nakazaniem zapłaty na rzecz P. B. (1) kwoty 30 zł za każde naruszenie obowiązków wynikających z punktu 3 wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 27 kwietnia 2011r. w sprawie I RC 60/11.

W uzasadnieniu podał, iż w dniu 14 października 2014r. do Sądu Rejonowego w Gliwicach wpłynął wniosek P. B. (1) o egzekucję kontaktów z małoletnim synem H. B.. Wnioskodawca domagał się zagrożenia uczestniczce kwotą 250 zł za każde nieuzasadnione uchybienie terminowi spotkania z małoletnim, bowiem – w ocenie wnioskodawcy – uczestniczka od 3 lat uniemożliwia mu spotkania z synem. W odpowiedzi, R. K. wniosła o oddalenie powyższego żądania wskazując, iż nie ma wpływu na kontakty syna z wnioskodawcą, gdyż małoletni nie chce się z nim widywać, a wskazana we wniosku kwota jest w ocenie uczestniczki zbyt wysoka i przekracza jej możliwości majątkowe.

Sąd Rejonowy ustalił, iż małoletni zamieszkuje z matką i ma zapewnione wszelkie potrzeby bytowe. Uczestniczka postępowania zarabia około 800 zł miesięcznie, a ponadto otrzymuje alimenty na syna H. w wysokości 800 zł miesięcznie, natomiast na syna N. – w kwocie 450 zł miesięcznie. Jednocześnie płaci alimenty na syna P. B. (2), który zamieszkuje z wnioskodawcą. Syn N. pozostaje pod opieką dziadków macierzystych.

Nadto na podstawie opinii biegłego psychologa ustalił, iż małoletni H. B. histerycznie reaguje na wspomnienie o ojcu i okolicznościach jego odejścia, został również w pełni wtajemniczony w konflikty dorosłych. Ponadto ma poczucie braku stabilizacji i lęku. Z kolei uczestniczka utrwala w synu negatywne emocje wobec ojca.

W oparciu o powyższe, Sąd uznał że wniosek zasługiwał na uwzględnienie co do zasady, choć wskazana w nim kwota zagrożenia była zbyt wysoka. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd wskazał treść art. 598 ¹⁵ § 1 k.p.c. Podkreślił przy tym, że szanuje samodzielne decyzje małoletnich, niemniej jednak postawa małoletniego jest wynikiem negatywnych oddziaływań jego matki, która mimo licznych postępowań sądowych nie zmieniła swojej postawy.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła uczestniczka postępowania, wnosząc o jego zmianę oraz powołanie innego biegłego psychologa. W uzasadnieniu podała, iż nie jest zadowolona z opinii wydanej przez dotychczas powołanego biegłego. Ponadto, zagrożenie wobec niej zapłatą kwoty 30 zł za każde naruszenie obowiązków wynikających z punktu 3 wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 27 kwietnia 2011r., przekracza jej możliwości finansowe. Wskazała przy tym, iż każdorazowo może zapłacić jedynie kwotę 10 zł.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Zażalenie uczestniczki postępowania nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalił podstawę faktyczną i prawną, którą Sąd Odwoławczy przyjmuje za własną, uznając, że nie ma potrzeby ich ponownego, szczegółowego przytaczania.

Zgodnie z przepisem art. 598 ¹⁵ § 1 k.p.c., jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku.

Hipoteza art. 598 ¹⁵ § 1 k.p.c. zakłada, iż sposób utrzymywania kontaktów między dzieckiem a rodzicami oraz innymi osobami wymienionymi w art. 113 ⁶ k.r.o. został już prawomocnie uregulowany. W niniejszej sprawie zakres kontaktów wnioskodawcy z małoletnim synem został uregulowany prawomocnym orzeczeniem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 27 kwietnia 2011r. Wskazać przy tym należy, iż uczestniczka postępowania w toku całego postępowania nie kwestionowała tego, że ojciec nie ma kontaktu z synem. Jednocześnie jednak twierdziła, iż brak kontaktu z wnioskodawcą jest pochodną suwerennej decyzji małoletniego. Wobec tego, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego psychologa.

Z kolei zgodnie z regulacją zawartą w art. 233 § 1 k.p.c., sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia dotyczące okoliczności faktycznych mają podstawę w zgromadzonym w sprawie materialne dowodowym. W ocenie Sądu Okręgowego, brak jest podstaw, aby uznać poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia za wątpliwe. Także sposób przeprowadzenia badań w przedmiotowej sprawie nie budzi zastrzeżeń. Tym samym, niezasadnym jest – wbrew żądaniu uczestniczki postępowania – powołanie w sprawie innego biegłego psychologa, a w szczególności, gdy takowe podyktowane jest jedynie niezadowoleniem z wydanej opinii.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wyraźnie wskazuje, że uczestniczka postępowania wzbudza w synu negatywne emocje wobec ojca. Także sama deklaracja możliwości zapłaty sumy pieniężnej tytułem naruszenia obowiązków, złożona we wniesionym przez nią zażaleniu, sygnalizuje na brak prognoz zmiany jej biernej postawy. Podkreślić jednocześnie należy, iż uchylenie wskazanego w zaskarżonym postanowieniu obowiązku nie może być uzasadnione jedynie niemożnością poniesienia przez uczestniczkę jego ciężaru finansowego.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 i 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. oraz art. 598 ¹⁵ k.p.c., zażalenie jako bezzasadne należało oddalić.

SSR (del.) Roman Troll SSO Teresa Kołeczko – Wacławik SSO Magdalena Balion - Hajduk