Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Adrianna Mongiałło

Protokolant: star. sekr. sądowy Klaudia Treter

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku O. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania O. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 31 lipca 2015 r.

znak (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt V U 947/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 31 lipca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy O. C. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawca nie spełnia warunków do uzyskania świadczenia określonych w art. 184 ust. 1 w zw. z art. 32 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.), gdyż udowodnił 3 lata, 5 miesięcy i 28 dni pracy w warunkach szczególnych, wobec wymaganych 15 lat. Zdaniem organu rentowego, nie było podstaw do uznania zatrudnienia ubezpieczonego w (...) S.A. Oddział (...) w G. od 1 lutego 1981r. do 1 lipca 1985r. na stanowisku Kierownika Oddziału (...) oraz Kierownika Wydziału(...) i od 1 października 1987r. do 16 lutego 1997r. na stanowisku Kierownika Wydziału (...) i Kierownika Wydziału (...), jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, gdyż praca w tym okresie nie była przez wnioskodawcę wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach wymienionych w wykazie i w tych samych warunkach, co podlegli pracownicy.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył wnioskodawca, domagając się jej zmiany poprzez ustalenie prawa do emerytury zgodnie ze złożonym wnioskiem. Odwołujący zarzucił, że organ rentowy w żaden sposób nie zbadał charakteru obowiązków, jakie wykonywał na zajmowanych stanowiskach, a jedynie oparł się na leksykalnym znaczeniu nazwy stanowiska pracy, co nie może stanowić podstawy wydania decyzji emerytalnej. Podał, że pracując w okresach i na stanowiskach zakwestionowanych przez ZUS, jego praca odbywała się w warunkach takich samych jak praca podległych mu pracowników i była wykonywana co najmniej przez 8 godzin dziennie. W latach 1981 - 1997 jego pomieszczenie mieściło się na terenie zakładu produkcyjnego obok stanowisk robotniczych zamieszczonych w wykazie załącznika nr 1 do Zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z 30 marca 1985r., gdzie był narażony na takie same szkodliwe czynniki, jak pozostali pracownicy huty. Podniósł, że organ rentowy błędnie ocenił zakres obowiązków stanowiska i rozpatrzył sprawę w oparciu o dzisiejsze normy społeczne oraz warunki pracy, jakie dzisiaj wykonują osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca O. C. urodził się (...) Na dzień 1 stycznia 1999r. udowodnił 27 lat okresów składkowych i nieskładkowych, a w tym 3 lata, 5 miesięcy i 28 dni pracy w warunkach szczególnych. Wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

W dniu 3 lipca 2015r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie emerytury.

W wyniku rozpoznania wniosku ZUS Oddział w L. 31 lipca 2015r. wydał decyzję odmawiającą wnioskodawcy prawa do emerytury, zaskarżoną w niniejszej sprawie.

/bezsporne/

Wnioskodawca 4 sierpnia 1977r. podjął zatrudnienie w (...) S.A. Oddział (...) w G.. W okresie zatrudnienia u tego pracodawcy wykonywał prace na następujących stanowiskach:

- od 4 sierpnia 1977r. do 31 stycznia 1981r. jako mistrz zmianowy, mistrz na Wydziale (...),

- od 1 lutego 1981r. do 30 września 1987r. jako Kierownik Oddziału (...), Kierownik Oddziału - w Wydziale(...); z tym że w okresie od 2 lipca 1985r. do 30 września 1987r. korzystał z urlopu bezpłatnego, przebywając w tym czasie na kontrakcie zagranicznym w Iraku w okresie od 2 lipca 1985r. do 6 lipca 1987r.,

- od 1 października 1987r. do 16 lutego 1997r. jako Kierownik Wydziału (...)

W kolejnych okresach wnioskodawca zajmował stanowiska: Pełnomocnika ds. (...), Prezesa Zarządu i Dyrektora ds. (...)

W okresie zatrudnienia na stanowisku Kierownika Oddziału (...), Kierownika Oddziału - w Wydziale(...) do obowiązków wnioskodawcy należało m.in. kontrola właściwej eksploatacji, konserwacji i napraw urządzeń automatyki i aparatury kontrolno-pomiarowej na przypisanych mu obiektach Huty, ustalenie zakresu obowiązków i odpowiedzialności dla bezpośrednio podległych mu pracowników, nadzór i kontrola pracy poszczególnych brygad eksploatacyjno-remontowych, ścisła współpraca z Wydziałami produkcyjnymi w zakresie eksploatacji aparatury kontrolno -pomiarowej i automatyki, realizacja wniosków i uchwał uzgodnionych na naradach produkcyjnych i odprawach wydziałowych, zlecanie przedsiębiorstwom obcym w porozumieniu z kierownictwem wydziału prac z zakresu zainstalowania nowych urządzeń pomiarowych, remontów kapitalnych oraz kontrola ich wykonania, opracowywanie instrukcji stanowiskowych dla pracowników zatrudnionych w oddziale, opracowywanie planów i składanie zamówień na materiały, części zamienne i narzędzia niezbędne do właściwego prowadzenia działalności eksploatacyjno-remontowej, nadzór i kontrola w zakresie terminów i jakości wykonywanych prac eksploatacyjno-remontowych swojego oddziału, udzielanie instruktażu i porad technicznych pracownikom oddziału w zakresie wykonywania przez nich obowiązków, zatrudnianie pracowników zgodnie z ich kwalifikacjami, analizowanie procesów technologicznych i wysuwanie koncepcji w zakresie automatyki i pomiarów, wykonywanie poleceń wynikających z zarządzeń inspekcji pracy i społecznego inspektora pracy, uczestniczenie w komisjach dokonujących odbioru technicznego nowej aparatury i urządzeń pomiarowych, zatwierdzanie dowodów RW, kontrola zleceń miesięcznych oraz dowodów RW i przepustek materiałowych, udział w opracowywaniu i realizacji planów postępu technicznego w zakresie udoskonalania remontów oraz nadzoru i pomocy przy realizacji wniosków racjonalizatorskich zgłoszonych przez podległych sobie pracowników, opracowywanie i przedkładanie Kierownikowi Wydziału wniosków o przeszeregowanie podległych pracowników, o przyznanie premii, nagród, wyróżnień, opinii, wniosków o zwolnienie lub przeniesienie na inne stanowisko pracy, kompletowanie oraz aktualizacji dokumentacji techniczno-ruchowej powierzonych urządzeń akp i automatyki, prowadzenie stałego instruktażu pracowników, przeprowadzanie szkoleń podległych pracowników, w szczególności wstępnych i okresowych, prowadzenie kart badań okresowych, kart kontrolnych bhp wg aktualnie obowiązujących przepisów.

Oddział (...), którego kierownikiem był wnioskodawca, zajmował się konserwacją i usuwaniem usterek urządzeń automatyki na wydziałach produkcyjnych. Był to oddział, który składał się z 4 brygad, pracujących na 3 zmiany. Brygadami kierowali brygadziści, którzy bezpośrednio nadzorowali pracę podległych sobie pracowników i wydawali im polecenia. Zadania do wykonania brygadziści otrzymywali od mistrzów i kierownika oddziału. Mistrzów na oddziale było 2. Mistrzowie oraz kierownik oddziału pracowali na I zmianie, chyba że wystąpiła sytuacja awaryjna. Każdy mistrz miał w nadzorze 2 brygady. W oddziale którego kierownikiem był wnioskodawca, pracowało ok. 30 - 40 pracowników. Wnioskodawca jako kierownik oddziału każdego dnia rano uczestniczył w odprawach, które trwały od 15 do 45 minut, na których omawiano problemy techniczne, technologiczne, ludzkie, zaopatrzeniowe. Z biura wychodził i robił wizytacje w zależności od zadań i tego, jakie problemy bieżące się pojawiały. Jeżeli były to istotne sprawy, to był też przy brygadach, wyjaśniał problem i nadzorował wykonanie. Kierownik oddziału miał bezpośredni kontakt z kierownikiem służb technicznych np. kierownikiem (...), kierownikiem wydziały (...). Były to osoby, które prowadziły bezpośrednio proces technologiczny. Odbywał wszelkie narady z przełożonymi, ze służbami technicznymi, zajmował się sprawami zaopatrzeniowymi, tj. składaniem zamówień, planowaniem remontów, oraz sprawami pracowniczymi, tj. prowadzeniem ewidencji czasu pracy, rozliczaniem czasu pracy, planowaniem zastępstw. Nad pracownikami sprawował nadzór organizacyjny polegający m.in. na sprawdzeniu ich obecności, kwalifikacji, szkoleń. Prowadził też wizje lokalne. Bezpośredni dozór wnioskodawcy nad pracownikami na hali polegał na wizytacji na poszczególnych stanowiskach. Sprawdzał wówczas, czy praca jest wykonywana zgodnie z dokumentacją i jaki jest stopień zaawansowania prac. Robił to osobiście przy okazji spraw trudnych technicznie lub poważnych z uwagi na bezpieczeństwo. Zdarzało się, że czasami częściej osobiście dozorował pracowników, co miało miejsce wówczas, gdy na danej zmianie nie było mistrza.

W charakterze Kierownika Oddziału (...) Kierownik Oddziału - w Wydziale (...) wnioskodawca pracował 4 lata i 5 miesięcy.

Od 1 października 1987r. wnioskodawca objął stanowisko Kierownika Wydziału (...), na którym pracował do 16 lutego 1997r., łącznie 9 lat, 4 miesiące i 16 dni. W tym czasie korzystał ze zwolnienia lekarskiego przez okres łącznie 12 dni.

Głównym obowiązkiem wnioskodawcy jako Kierownika Wydziału było utrzymanie prawidłowego funkcjonowania systemów automatyki przemysłowej na wydziałach produkcyjnych Huty. Jego obowiązki były podobne do obowiązków Kierownika Oddziału, z tym, że obejmowały organizacyjnie większy obszar. Wnioskodawcy podlegało bezpośrednio dwóch kierowników oddziałów, którym zlecał część zadań do wykonania. Pracownicy nadzorowanego wydziału, których w początkowym okresie było ok. 60-ciu, a następnie ok. 120-stu, wykonywali prace związane z remontami, konserwacją, usuwaniem awarii i usterek przemysłowej aparatury kontrolno-pomiarowej, kalibracją przetworników pomiarowych, serwisowaniem i regulacją gazowych palników przemysłowych, naprawą i regulacją zaworów automatycznych, kalibracją wag przemysłowych. Prace tych pracowników bezpośrednio nadzorowali brygadziści i mistrzowie zmianowi, pośrednio kierownicy oddziałów. Wykonując obowiązki Kierownika Wydziału ubezpieczony przebywał na działach produkcyjnych Huty i osobiście nadzorował prace pracowników produkcyjnych tylko w ważniejszych pod względem technologicznym bądź z uwagi na bezpieczeństwo osób i mienia sprawach.

Po zakończeniu zatrudnienia, w dniu 11 czerwca 2015r. pracodawca wydał ubezpieczonemu świadectwo pracy w szczególnych warunkach, w którym wskazał, że wnioskodawca w okresie od 4 sierpnia 1977r. do 16 lutego 1997r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace określone w Wykazie A, dział XIV, poz. 24 - kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny w oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. W świadectwie wymieniono, że do takich prac należała praca wnioskodawcy na stanowisku:

- mistrz zmianowy, mistrz na Wydziale (...)w okresie od 4 sierpnia 1977r. do 31 stycznia 1981r.,

- Kierownik Oddziału(...), Kierownik Oddziału w Wydziale (...) w okresie od 1 lutego 1981r. do 1 lipca 1985r.

- Kierownik Wydziału(...) Kierownik Wydziału(...) w okresie od 1 października 1987r. do 16 lutego 1997r.

dowód: - akta emerytalne wnioskodawcy;

- aktach osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w (...) S.A. Oddział (...) w G.

- charakterystyka stanowiska pracy wnioskodawcy k. 20

- zeznania świadka E. D. k. 23v-24, e-protokół z 12.01.2016r. 00:06:25 i nast.

- zeznania świadka R. K. k. 24, e-protokół z 12.01.2016 r. 00:31:25 i nast.

- przesłuchanie wnioskodawcy, k. 24-25, e-protokół z 12.01.2016 r. 00:48:30 i nast.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.: Dz.U. z 2013 r., poz. 1440 z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 wskazanej ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27, tj. 25 lat dla mężczyzn. Emerytura, o której mowa, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy emerytalnej, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Wiek emerytalny, o którym mowa we wskazanym artykule, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Z treści § 4 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, ma okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Przy czym, zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W sprawie bezspornym było, że na dzień 1 stycznia 1999r. wnioskodawca udowodnił przed organem rentowym 27 lat okresów składkowych i nieskładkowych (przy wymaganych 25 latach), w tym 3 lata, 5 miesięcy i 28 dni stażu pracy w warunkach szczególnych (przy wymaganych 15 latach). Niespornym było też, że wnioskodawca nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Kwestią sporną wymagającą ustalenia Sądu było natomiast, czy na dzień 1 stycznia 1999r. wnioskodawca posiadał wymagany staż 15 lat pracy w szczególnych warunkach. O. C. wywodził bowiem, iż zarówno jego praca jako Kierownika Oddziału (...), Kierownika Oddziału - w Wydziale (...) w okresie od 1 lutego 1981r. do 30 września 1987r., jak i praca w charakterze Kierownika Wydziału(...) w okresie od 1 października 1987r. do 16 lutego 1997r. była pracą w szczególnych warunkach.

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w wykazie A, w dziale XIV - „Prace różne”, w pkt 24 wymienia jako pracę w szczególnych warunkach - kontrolę międzyoperacyjną, kontrolę jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. W orzecznictwie przyjmuje się, że uznanie czynności ogólnie pojętej kontroli oraz dozoru inżynieryjno-technicznego za pracę w szczególnych warunkach zależy od spełnienia łącznie dwóch przesłanek. Po pierwsze - dozór ten musi być sprawowany na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie A, co jednocześnie nie wyklucza możliwości zatrudnienia na takim oddziale osoby niewykonującej prac w warunkach szczególnych, jednakże dominować powinni pracownicy zajmujący stanowiska objęte wykazem A. Po drugie - dozór ten musi być dozorem inżynieryjno-technicznym, czyli dozorem specjalistycznym, a nie „zwykłym” dozorem wykonywanym w ramach pracowniczego podporządkowania kierownictwu pracodawcy oraz musi być sprawowany bezpośrednio, tj. osobiście, w konkretnym środowisku pracy odznaczającym się występowaniem warunków szczególnych. Tylko takie sprawowanie kontroli - nadzoru jest pracą wykonywaną w warunkach bezpośrednio narażających na szkodliwe dla zdrowia czynniki, ujętą w punkcie 24 Działu XIV wykazu A ww. rozporządzenia (por. wyrok SN z 2 października 2013r., II UK 69/13 oraz wyrok SN z 3 grudnia 2013r., I UK 184/13). Jeśli nadzór spełnia te dwa warunki, a nadto wykonywany jest stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku związanym z określoną w wykazie kontrolą lub dozorem inżynieryjno-technicznym, to okres wykonywania tej pracy jest okresem uzasadniającym prawo do świadczeń na zasadach przewidzianych w rozporządzeniu, niezależnie od tego ile czasu pracownik poświęca na bezpośredni dozór pracowników, a ile na inne czynności administracyjno-biurowe (sporządzenie dokumentacji, prace biurowe, planowane zleceń produkcyjnych, ustalanie podziału pracy dla pracowników), ściśle związane ze sprawowanym dozorem i stanowiące jego integralną część. Pamiętać jednak należy, że czym innym jest wykonywanie czynności administracyjno-biurowych ściśle związanych ze sprawowaniem dozoru inżynieryjno-technicznego, a czym innym wykonywanie w ramach zakresu obowiązków również innych czynności, niemających związku z wykonywaniem bezpośredniego dozoru nad procesem produkcji. Wykonywanie takich czynności w ramach zakresu obowiązków na danym stanowisku pracy uniemożliwia sprawowanie dozoru stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a w konsekwencji wyłącza zaliczenie takiego okresu zatrudnienia do pracy w szczególnych warunkach (por. wyrok SN z 24 września 2009 r., II UK 31/09)

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy oraz mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym wynikający się z niego schemat organizacyjny pracy wnioskodawcy Sąd uznał, iż w spornym okresie wnioskodawca nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach ujętej w dziale XIV, poz. 24 wykazu A, która uprawniałaby go do wcześniejszej emerytury. Takie przekonanie Sąd powziął w szczególności po analizie charakteru pracy wnioskodawcy na stanowisku Kierownika Wydziału (...) którą wnioskodawca wykonywał w okresie od 1 października 1987r. do 16 lutego 1997r. Jak wynika z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków oraz z przesłuchania samego wnioskodawcy, zakres obowiązków wnioskodawcy na tym stanowisku był bardzo szeroki. Wnioskodawca odpowiedzialny był za całość prac mających na celu utrzymanie prawidłowego funkcjonowania systemów automatyki przemysłowej na wydziałach produkcyjnych Huty, za całość prac, które wykonywali pracownicy Wydziału (...) współpracę z kierownikami innych wydziałów. Była to odpowiedzialność zarówno organizacyjna, ale także i koordynacyjna oraz koncepcyjna. Zadania wnioskodawcy na tym stanowisku można określić jako zadania nadzoru wyższego szczebla, a nie bezpośredniego nadzoru nad pracownikami produkcyjnymi na hali. Taki nadzór sprawowali bowiem brygadziści, mistrzowie, a pośrednio także kierownicy oddziałów. Jak podał sam wnioskodawca, gdy pełnił funkcję Kierownika Wydziału, podlegało mu dwóch kierowników oddziałów, których prace nadzorował bezpośrednio. Na nich to cedował obowiązki i z wykonania obowiązków tych rozliczał. Odnosząc się do kwestii bezpośredniego nadzoru nad stanowiskami pracy w szczególnych warunkach w tym okresie wnioskodawca zeznał, iż jego dozór nad pracownikami produkcyjnymi na hali polegał na jego obecności przy pracach poważniejszych, tj. trudniejszych technologicznie bądź z uwagi na bezpieczeństwo osób i mienia. Tak samo charakter pracy ubezpieczonego opisał świadek E. D., z tym że odnosił się on do pracy wnioskodawcy jako Kierownika Oddziału. Praca zaś Kierownika Wydziału - jak podał wnioskodawca - obejmowała swym zasięgiem znacznie większy obszar działania, łączący się też z większą odpowiedzialnością. W jej ramach - jakkolwiek można wnioskodawcy przypisać wykonywanie nadzoru organizacyjnego - to jednak nie ma żadnych podstaw, by uznać, że wnioskodawca sprawował też bezpośredni dozór inżynieryjno-techniczny i to osobiście i w pełnym wymiarze czasu pracy, tj. 8 godzin dziennie, nad pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach robotniczych w warunkach bezpośrednio narażających na szkodliwe dla zdrowia czynniki. Nawet jeśli wnioskodawca osobiście dozorował niektóre prace części (ze 120-osobowej grupy) podległych mu pośrednio pracowników produkcyjnych, to czas, jaki na to poświęcał był na tyle niewielki, że nie uzasadniał uznania, iż była to praca w pełnym wymiarze. A tylko taka praca - tj. świadczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy mogłaby uzasadniać słuszność roszczenia ubezpieczonego. Biorąc zaś pod uwagę obowiązki organizacyjno-koordynacyjne Kierownika Wydziału, takie jak np. konieczność opracowywania określonych strategii, koncepcji, planów, dokonywania uzgodnień z kierownikami oddziałów czy innych wydziałów, z przełożonymi, czy jego obowiązki o charakterze zaopatrzeniowym i czuwania nad gospodarką materiałową całego Wydziału, jak również czas potrzebny na wykonanie tych obowiązków, stwierdzić należy, iż wnioskodawca wypełniając ww. obowiązki nie miał możliwości pełnienia stałego i bezpośredniego nadzoru nad pracownikami zatrudnionymi na hali przy pracach, które wedle wykazu A zaliczane są do prac w szczególnych warunkach. Pracy w szczególnych warunkach nie można przy tym wywodzić z samego faktu zlokalizowania pomieszczenia biurowego wnioskodawcy w pobliżu wydziału /oddziału, na którym wykonywane były prace w warunkach szkodliwych dla zdrowia. Pracami bowiem w szczególnych warunkach są prace ściśle określone w wykazie A i B rozporządzenia z 1983r., a nie jakiekolwiek prace wykonywane w narażeniu na czynniki szkodliwe dla zdrowia lub samo przebywanie w pobliżu miejsc, gdzie emitowane są tego typu czynniki.

W ocenie Sądu charakter pracy wnioskodawcy na stanowisku Kierownika Wydziału, jaki wyłonił się z osobowego materiału dowodowego oraz z charakterystyki tego stanowiska dokonanej przez pracodawcę wnioskodawcy a zawartej na k. 20 akt sprawy, jak również schemat organizacyjny tej pracy, wyklucza, w ocenie Sądu, możliwość uznania ww. pracy za pracę w szczególnych warunkach w ujęciu określonym w poz. 24 w dziale XIV wykazu A cyt. wyżej rozporządzenia. Tym samym nie było możliwe zaliczenie okresu tej pracy, wynoszącego 9 lat, 4 miesiące i 4 dni, do pracy w szczególnych warunkach. Ponieważ okres ten był najdłuższym możliwym do uznania go jako pracy w szczególnych warunkach okresem, jego brak powoduje, że żaden inny okres - nawet jeśli byłby uznany za okres pracy w szczególnych warunkach - nie uzupełni stażu pracy wnioskodawcy w taki sposób, aby wyniósł on co najmniej 15 lat. Dotyczy to okresu 4 lat i 5 miesięcy pracy wnioskodawcy na stanowisku Kierownika Oddziału (...), Kierownika Oddziału - w Wydziale (...) Na marginesie można tylko wspomnieć, iż okres ten również budzi wątpliwości w kontekście uznania go za okres pracy w szczególnych warunkach przy sprawowaniu kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji i usług oraz dozoru inżynieryjno-technicznego na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Z dowodu w postaci zakresu obowiązków ubezpieczonego na stanowisku Kierownika Oddziału zawartego w jego aktach osobowych oraz z zeznań świadków, w szczególności świadka E. D. wynika, że bezpośredni nadzór nad stanowiskami robotniczymi ubezpieczony również wykonywał w niewielkim zakresie - tj. tylko przy okazji spraw ważnych wymagających jego osobistego zaangażowania i na pewno nie zajmowało to pełnego dnia pracy zważywszy, że miał do wykonania także inne liczne obowiązki o charakterze organizacyjnym i koordynacyjnym, a podlegało mu dwóch mistrzów zmianowych nadzorujących bezpośrednio po dwie brygady.

W konsekwencji powyższych ustaleń Sąd uznał, że wnioskodawca nie udowodnił okresu co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach i z tych też względów, na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił jako nieuzasadnione.