Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2015 r. w Gliwicach

sprawy L. M. (1) (M.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania L. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 31 marca 2015 r. i 8 maja 2015 r. nr (...)

zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje odwołującemu L. M. (1) prawo do emerytury od marca 2015 r.

(-) SSO Jolanta Łanowy

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 marca 2015r. – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. po rozpoznaniu wniosku z dnia 18.03.2015r. odmówił L. M. (1) prawa do emerytury z obniżonego wieku. Organ rentowy uznał, iż ubezpieczony wykazał na dzień 31.12.1998r. ponad 25 letni staż, natomiast pracę w warunkach szczególnych uznano mu tylko w rozmiarze 2 lat, 1 m-ca i 22 dni , za okres od 5.02.1986r. do 28.03.1988r. kiedy to był zatrudniony w KWK (...) na stanowisku elektromonter pod ziemią.

Na skutek odwołania wniesionego przez L. M. (1), który do odwołania załączył nowe dowody, tj. zaświadczenie wystawione przez (...) SA , z którego wynikało , iż zakład ten jest następcą prawnym Górnośląskiego Zakładu (...), organ rentowy wznowił postępowanie, w konsekwencji którego wydano decyzję z dnia 8 maja 2015r., na mocy której zmieniono częściowo decyzję z dnia 31.03.2015r. w zakresie stażu i uznano ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych także okres od 1.09.1980r. do 31.01.1986r. tj. 5 lat, 5 m-cy .

Decyzje : z dnia 31 marca 2015r. i 8maja 2015r. wydano w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. - o emeryturach i rentach z FUS oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Nie uznano ubezpieczonemu za pracę w warunkach szczególnych okresów :

- od 1.07.1975r. do 31.08.1978r. ponieważ w świadectwie pracy w warunkach szczególnych pracodawca (...) SA wskazał, iż ubezpieczony pracował na stanowisku elektromonter – zgodnie z wykazem A, dział II pkt 9 – Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki,

- od 29.03.1988r. do 31.10.1993r. ponieważ w zaświadczeniu pracy z dnia 17.02.2015r. (...) wskazała, iż ubezpieczony pracował na stanowisku elektromonter na powierzchni, oraz okresu od 1.11.1993r. do 31.12.1998r. – na stanowisku elektromontera instalacji wysokiego napięcia na powierzchni powołując się na Wykaz A, dział II, poz. 1 pkt 9 - Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki, gdyż w cyt. zarządzeniu w Wykazie A, dziale II poz. 1 pkt 9 widnieje stanowisko – elektromonter instalacji i urządzeń elektroenergetycznych.

L. M. (1) w niósł odwołania od powyższych decyzji, domagał się ich zmiany i przyznania mu prawa do emerytury z obniżonego wieku. Wniósł o uznanie, iż w okresach zakwestionowanych przez organ rentowy pracował w warunkach szczególnych, podnosząc iż w tych okresach pracował jako elektromonter , konserwując i remontując urządzenia i instalacje elektryczne. Które to prace są wymienione w Wykazie A działu II Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał dotychczasowego stanowisko.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Ubezpieczony L. M. (2) urodził się (...)

W dniu 18 marca 2015r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury z tytułu obniżonego wieku, w związku z wykonywaniem pracy w warunkach szczególnych.

Odwołujący nie jest Członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

Organ rentowy po przeanalizowaniu sprawy decyzją z dnia 31 marca 2015r. odmówił L. M. (1) prawa do emerytury z obniżonego wieku. Organ rentowy uznał, iż ubezpieczony wykazał na dzień 31.12.1998r. ponad 25 letni staż, natomiast pracę w warunkach szczególnych uznano mu tylko w rozmiarze 2 lat, 1 m-ca i 22 dni , za okres od 5.02.1986r. do 28.03.1988r. kiedy to był zatrudniony w KWK (...) na stanowisku elektromonter pod ziemią.

Na skutek odwołania wniesionego przez L. M. (1), który do odwołania załączył nowe dowody, tj. zaświadczenie wystawione przez (...) SA , z którego wynikało , iż jest następcą prawnym Górnośląskiego Zakładu (...), organ rentowy wznowił postępowanie, w konsekwencji którego wydano decyzję z dnia 8 maja 2015r., na mocy której zmieniono częściowo decyzje z dnia 31.03.2015r. w zakresie stażu i uznano ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych także okres od 1.09.1980r. do 31.01.1986r. tj. 5 lat, 5 m-cy .

Nie uznano natomiast ubezpieczonemu za pracę w warunkach szczególnych okresów :

- od 1.07.1975r. do 31.08.1978r. ponieważ w świadectwie pracy w warunkach szczególnych pracodawca (...) SA wskazał, iż ubezpieczony pracował na stanowisku elektromonter – zgodnie z wykazem A, dział II pkt 9 – Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki,

- od 29.03.1988r. do 31.10.1993r. ponieważ w zaświadczeniu pracy z dnia 17.02.2015r. (...) wskazała, iż ubezpieczony pracował na stanowisku elektromonter na powierzchni, oraz okresu od 1.11.1993r. do 31.12.1998r. – na stanowisku elektromonter instalacji wysokiego napięcia na powierzchni powołując się na Wykaz A, dział II, poz. 1 pkt 9 - Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki, gdyż w cyt. zarządzeniu w Wykazie A, dziale II poz. 1 pkt 9 widnieje stanowisko – elektromonter instalacji i urządzeń elektroenergetycznych.

Odwołujący nie zgodził się z ustaleniami dokonanymi przez organ rentowy, twierdził, iż w spornych okresach pracował jako elektromonter , konserwując i remontując urządzenia i instalacje elektryczne.

Odwołujący , po ukończeniu szkoły zawodowej w 1972r. podjął pracę w Górnośląskim Zakładzie (...), gdzie pracował do dnia 31 stycznia 1986r.Aktualnie następcą prawnym tego zakładu jest (...) SA.

T. (...) w świadectwie wykonywania prac w warunkach szczególnych z dnia 23.12.2014r.wskazał, iż przez cały okres zatrudnienia odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych wynikających z Wykazu A Działu II rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r., natomiast w okresie od 1.07.1975r. do 31.08.1978r. wykonywał prace na stanowisku elektromontera wymienione w Wykazie A Dziale II poz. 1 pkt 9 Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki, a w okresie od 1.09.1980r. do 31.01.1986r. pracował na stanowisku telemontera, które to stanowisko jest wymienione w Wykazie A. Działu II poz. 20, pkt 13 9 Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dni a 12.08.1983r.

Odwołujący z zawodu jest elektromonterem.

Jak wynika z akt osobowych odwołującego , na początku zatrudnienia tj. do 1979r. zajmował stanowisko elektromontera , w dniu 15.04.1979r. powierzono mu obowiązki telemontera i skierowano do nowo utworzonego Wydziału (...) , na tym stanowisku był zatrudniony do 31 stycznia 1986r.

W całym okresie zatrudnienia w Górnośląskim Zakładzie (...) , odwołujący zatrudniony był na tym samym stanowisku, telemontera. A w szczególności montera linii kablowych. Pracował w brygadzie, która naprawiała, ale też budowała nowe linie kablowe. Praca odwołującego sprowadzała się do budowy, obsługi i naprawy tych linii. Brygada liczyła od 6-7 osób i byli to sami telemonterzy. T. kładli sieć kabli telefonicznych na terenie całego (...), a następnie naprawiali je w razie awarii i w sporadycznych wypadkach konserwowali. Prace były wykonywane przez brygadę w kanałach, głównie w elektrowniach, ale także na ulicach w miastach.

W tym samym okresie, równolegle z odwołującym zatrudnieni byli świadkowie: Z. C., który razem z odwołującym pracował w latach 1985r. do 1986r. , oraz świadek J. P. – który pracował z odwołującym przez cały okres jego zatrudnienia.. Z. C. i J. P. zatrudnieni byli i wykonywali pracę na stanowiskach telemonterów, tj. na takich samych stanowiskach jak odwołujący.

Świadkowi ci zeznali, iż przez cały okres zatrudnienia w Górnośląskim Zakładzie (...) odwołujący wykonywał pracę telemontera, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Natomiast z charakterystyki stanowiska pracy odwołującego przedstawionej przez (...) SA wynika , iż w okresie od 1975r. do 1978r. odwołujący pracował na stanowisku elektromontera i wykonywał prace związane z eksploatacją, naprawą i remontem urządzeń elektroenergetycznych niskiego napięcia. Charakterystyka ta została sporządzona na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach osobowych.

Będąc zatrudnionym w Górnośląskim Zakładzie (...), przez okres około 1,5 roku odwołujący świadczył także prace na stanowisku kierowcy samochodu. Były to jego dodatkowe obowiązki , wykonywane poza etatem , za które otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie. Praca odwołującego polegała na tym, iż dowoził pracowników swojej brygady na miejsce pracy. W tym celu jeszcze przed rozpoczęciem dniówka udawał się do garażu, gdzie znajdował się samochód, a następnie podjeżdżał na teren swojego zakładu pracy , gdzie już czekali pracownicy i razem udawali się na miejsce pracy.

W 1986r. odwołujący podjął pracę w (...) SA – Oddział KWK (...), na stanowisku elektromontera na powierzchni i pracę tę wykonuje do chwili obecnej. Przez pierwszy okres zatrudnienia około 1,5 roku odwołujący pracował w zakładzie (...), gdzie zajmował się naprawa silników i wszelkiego rodzaju napędów do wentylatorów. Był także kierowanych do prac na innych oddziałach , ale zawsze jako elektromonter.

Natomiast w 1988r. został przeniesiony do stacji w P., gdzie pracuje do chwili obecnej jako elektromonter .W tej chwili oddział w którym pracuje odwołujący nosi nazwę Oddział Elektryczny – Powierzchnia. Na przestrzeni lat załoga oddziału liczyła od 80 do 120 pracowników.

Odwołujący w okresie od 1988r. do 1998r. wykonywał prace na stanowisku elektromontera na powierzchni i elektromontera instalacji wysokiego napięcia na powierzchni , wykonywał czynności związane z : obsługą stacji napowietrznych 110/6 kV i rozdzielni wnętrzowych 6 kV, obsługa rozdzielni wnętrzowych i napowietrznych niskiego napięcia, czyszczeniu i konserwacji aparatury rozdzielczej SN i NN, obsłudze stacji wentylatorów głównego przewietrzania, budowie, obsłudze, naprawie i remontach instalacji oświetleniowej zewnętrznej i wnętrzowej, a także przy budowie, obsłudze i naprawie linii kablowych SN i NN, naprawie i wymianie silników elektrycznych, montażu, naprawie i remoncie obwodów sterowniczych. Jego praca polegała głównie na konserwacji, naprawie i obsłudze stacji elektroenergetycznych i wentylatorów. Zajmował się także obsługą przepompowni i naprawa kabli elektrycznych na terenie całej kopalni.

Razem z odwołującym w KWK (...) pracowali świadkowie: H. B., H. N., i R. S. z wyjątkiem świadka R. S. , który zajmował stanowisko sztygara, pozostali świadkowie także pracowali na stanowiskach elektromonterów , tak jak odwołujący.

Prac w tych warunkach wiązała się z narażeniem na hałas do 85 , zapylenie , zapylenie respirabilne, krzemionkę do 10 %.

W zaświadczeniu pracy z dnia 17.02.2015r. (...) wskazała, iż ubezpieczony pracował na stanowisku elektromonter na powierzchni od 29.03.1988r. do 31.10.1993r, a w okresie od 1.11.1993r. do 31.12.1998r. – na stanowisku elektromonter instalacji wysokiego napięcia na powierzchni powołując się na Wykaz A, dział II, poz. 1 pkt 9 - Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki.

Odwołujący otrzymywał w spornych okresach dodatek za pracę w warunkach szczególnych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie : akt organu rentowego, akt osobowych odwołującego, charakterystyki stanowisk pracy, zeznań świadków : Z. C., J. P., H. B., H. N., i R. S. oraz przesłuchania stron.

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych oraz na rozstrzygnięcie sprawy. W szczególności Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadków i wyjaśnieniom ubezpieczonego, gdyż są spójne i wzajemnie się potwierdzają. Należy również podkreślić, że zarówno świadkowie, jak i sam ubezpieczony precyzyjnie i w sposób nie budzący wątpliwości określili charakter pracy odwołującego.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl 184 ust 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W zakresie określenia wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ww. ustawy, rodzajów prac lub stanowisk oraz warunków, na podstawie których ubezpieczonym przysługuje prawo do emerytury art. 32 ust. 4 odsyła do uregulowań Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.).

W myśl § 3 i 4 rozporządzenia, pracownik który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w załączonym do rozporządzenia wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn

2. ma wymagany 25 letni okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy
w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

W wykazie A, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, określone zostały prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W myśl działu II wykazu A określającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, a stanowiącego Załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze do takich prac należą: w energetyce , prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu , remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych.

W myśl działu VIII wykazu A określającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, a stanowiącego Załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze do takich prac należą: w transporcie i łączności – montaż, konserwacja i remont linii kablowych oraz telefonicznych linii napowietrznych.

Natomiast jak stanowi § 1, ust 1 i 2 rozporządzenie stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach, wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia, zwanych dalej "wykazami". Właściwi ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalają w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowiska pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawało ustalenie, czy ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w warunkach szczególnych po ukończeniu 60 roku życia.

Warunkiem nabycia uprawnień emerytalnych według art. 184 jest spełnienie przesłanki stażu przed dniem 1 stycznia 1999r. Brak w treści art. 184 przesłanki końcowej daty spełnienia pozostałych warunków nabycia uprawnień emerytalnych (tj. na dzień 31 grudnia 2008r.) powoduje, że ubezpieczeni, którzy w chwili wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych posiadali wymagany okres ubezpieczenia (szczególny i zwykły), mogą realizować prawo do emerytury na starych zasadach po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w art. 32 również po dniu 31 grudnia 2008r. oraz nieprzystąpieniu do OFE albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Wszystkie przesłanki muszą zostać spełnione łącznie.

Należy podkreślić, że okres zatrudnienia może być zaliczony do pracy w warunkach szczególnych, gdy pracownik faktycznie wykonywał prace objęte wykazem prac uprawniających do wcześniejszej emerytury, pomimo że stanowisko jakie mu formalnie przypisano nie jest wymienione w wykazie. Wymieniony wyżej wykaz A nie określa bowiem stanowisk pracy, ale definiuje rodzaj prac, które są uważane za wykonywane w szczególnych warunkach. Decydujące znaczenie dla zakwalifikowania pracy jako realizowanej w szczególnych warunkach ma nie nazwa zajmowanego stanowiska, ale rodzaj, charakter i warunki pracy.

Według oceny Sądu postępowanie dowodowe przeprowadzone w tej konkretnej sprawie wykazało, że ubezpieczony ukończył 60 rok życia 17 lutego 2015r. i na dzień 31 grudnia 1998r. udowodnił łącznie ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym ponad 15 lat pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach.

W ocenie Sądu, praca ubezpieczonego w okresie od 29.03.1988r. do 31.10.1993r. oraz w okresie od 1.11.1993r. do 31.12.1998r. – na stanowisku elektromontera na powierzchni i elektromonter instalacji wysokiego napięcia na powierzchni była pracą przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu , remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych. O której mowa w dziale II wykazu A określającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, a stanowiącego Załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze cyt. wyżej. Jak ustalono w spornym okresie, będąc zatrudnionym w KWK ”S.” odwołujący pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy i wykonywał czynności związane z : obsługą stacji napowietrznych 110/6 kV i rozdzielni wnętrzowych 6 kV, obsługa rozdzielni wnętrzowych i napowietrznych niskiego napięcia, czyszczeniu i konserwacji aparatury rozdzielczej SN i NN, obsłudze stacji wentylatorów głównego przewietrzania, budowie, obsłudze, naprawie i remontach instalacji oświetleniowej zewnętrznej i wnętrzowej, a także przy budowie, obsłudze i naprawie linii kablowych SN i NN, naprawie i wymianie silników elektrycznych, montażu, naprawie i remoncie obwodów sterowniczych. Jego praca polegała głównie na konserwacji, naprawie i obsłudze stacji elektroenergetycznych i wentylatorów. Zajmował się także obsługą przepompowni i naprawa kabli elektrycznych na terenie całej kopalni.

Uznanie już tego okresu spornego za pracę w warunkach szczególnych, w ocenie Sądu jest wystarczające dla oceny, że odwołujący spełnia przesłanki do nabycia prawa do spornego świadczenia.

Organ rentowy nie uwzględnił odwołującemu spornego okresu pracy, argumentując, iż w treści przedłożonych przez odwołującego są rozbieżności co do faktycznie zajmowanego stanowiska.

Trzeba jednak podkreślić, iż w myśl z ugruntowanego już stanowiskiem judykatury i doktryny „sądy pracy i ubezpieczeń społecznych rozpoznając sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych dokonują kontroli zgodności decyzji administracyjnych wydanych w tych sprawach z prawem w trybie odrębnym określonym w kodeksie postępowania cywilnego, w którym to trybie nie obowiązują ograniczenia dowodowe obowiązujące w postępowaniu administracyjnym toczącym się przed organami rentowymi” (vide – wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 1996r., sygn. akt III AUr 235/96, Orzecznictwo Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 1997r.., nr 1, poz. 2). Z kolei w wyroku z dnia 25 lipca 1997r. sygn. akt II UKN 186/97 Sąd Najwyższy stwierdził, że: „W postępowaniu sądowym nie obowiązują ograniczenia, co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty określone w § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1984r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) ”( OSNP z 1998r, Nr11, poz. 342 ).

Tak więc w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń społecznych mogą być przeprowadzane wszelkie dowody zmierzające do prawidłowego rozstrzygnięcia, w tym dokumentacja osobowa, czy zeznania świadków.

Natomiast, w zakresie spornego okresu dotyczącego zatrudnienia w Górnośląskim Zakładzie (...) , to okres ten można uznać odwołującemu także za okres pracy wykonywanej w warunkach szczególnych , jako pracę telemontera, o której mowa działu VIII wykazu A określającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, a stanowiącego Załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze – cyt. wyżej, jednak tylko na podstawie zeznań świadków i twierdzeń odwołującego. Który konsekwentnie twierdził tak jak i świadkowie, iż w spornym okresie pracował jako telemonter, a nie jako elektromonter, jak to wskazano w świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 23.12.2014r. wydanym przez następcę prawnego (...) SA. Bowiem takie stanowisko zajmował przez cały okres zatrudnienia w Górnośląskim Zakładzie (...) .

Zauważyć należy, iż świadectwo to zostało wydane na podstawie akt osobowych odwołującego, którymi także dysponował Sąd. W aktach tych są angaże i informacja o powierzeniu odwołującemu stanowiska telemontera w kwietniu 1979r. Natomiast ze świadectwa pracy w warunkach szczególnych z dnia 23. wynika, iż na stanowisku telemontera ubezpieczony pracował od 1.09.1980r. , data ta nie znajduje potwierdzenia w aktach osobowych. W ocenie Sądu, z tych względów dokument ten nie jest wiarygodny, bo nie odzwierciedla prawidłowo przebiegu zatrudnienia odwołującego w tym zakładzie.

Reasumując, zdaniem Sądu w spornych okresach , kwestionowanych przez organ rentowy odwołujący wykonywał stale i w pełnym wymiarze prace w warunkach szczególnych , opisaną wyżej.

Dlatego , Sąd stwierdził, że ubezpieczony w dacie złożenia wniosku spełnił przesłanki do spornego świadczenia. .

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

(-) SSO Jolanta Łanowy