Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 15 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant:apl. adw. M. M.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 marca 2016 r. w S.

sprawy z powództwa A. T.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

- o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., na rzecz powódki A. T. kwotę 3647,16 zł (trzy tysiące sześćset czterdzieści siedem zł szesnaście gr) wraz z odsetkami ustawowymi, a od dnia 1 stycznia 2016 roku z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych do dnia zapłaty od kwot:

– 1956,96 zł od dnia 29 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty,

– 1690, 20 zł od dnia 08 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 100,00 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1134/15

UZASADNIENIE

sprawę rozpoznano w postepowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 8 czerwca 2015 roku powódka A. T. wniosła przeciwko pozwanemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o zapłatę kwoty 3.539,00 złotych wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że strony zawarły ustną umowę o dostarczanie posiłków dla pracowników i współpracowników pozwanej. Wskazała, że wystawiła faktury VAT w związku z wykonaniem umowy. Dodała, że pozwana uznała roszczenie kilkakrotnie ustnie oraz wyjaśniła, że mimo wezwań pozwana nie dokonała zapłaty.

W dniu 29 lipca 2015 roku Referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zasądzający zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana złożyła sprzeciw zaskarżając nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaprzeczyła, jakoby zawarła z powódką umowę o dostarczanie posiłków. Dodała, że umowę taką mógł zawrzeć bez zgody pozwanej jej pracownik – W. C. (1). Zarzuciła, że powódka nie wykazała swojego roszczenia. Podała, że powódka wystawiła faktury na więcej posiłków, aniżeli było pracowników, a cena dostawy została zawyżona.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. T. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w K. ustną umowę o przygotowanie i sprzedaż posiłków. Ustalono cenę w wysokości 7 zł netto za zupę, a 9,50 zł netto za drugie danie. Ustalenia dokonane były pomiędzy T. B. (ze strony A. T.) i W. C. (1) (ze strony (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.) a także L. T.. O zawarciu i wykonywaniu umowy wiedzę miała również prezes pozwanej M. T..

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. odbierała posiłki od A. T.. Odbiór posiłków w imieniu pozwanej nadzorował W. C. (1). A. T. dostarczała posiłki zgodnie z postanowieniami umowy.

W (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. prace dla pozwanej wykonywało około 20 osób, przy czym skład osobowy się zmieniał i nie wszyscy wykonujący pracę byli formalnie zatrudnieni i zostali ujęci na liście płac.

Przy odbiorze posiłków sporządzane były dowody dostawy (WZ), których oryginały otrzymywał W. C. (1), powódce zostawały kopie, przy czym część nieczytelna. W. C. (1) w oparciu o własną dokumentację sprawdzał ilość posiłków ujętych na fakturach, nadto potwierdził dostawę posiłków w okresie od 1 grudnia 2014 r. do 12 grudnia 2014 r. w ilości – I danie: 115 posiłków i II danie: 106 posiłków na łączną kwotę 1.956,96 zł oraz w okresie od 13 grudnia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. w ilości – I danie: 94 posiłki i II danie: 96 posiłków na łączną kwotę 1.690,20 zł

Dowód:

- dowody dostawy, k. 10 – 11, 15 – 21, 25 – 28.

- potwierdzenia, k. 29 – 30,

-listy płac k. 91-96

- zeznania świadka T. B. k. 131,

- zeznania świadka D. K., k. 131 – 132,

- zeznania świadka W. C. (1), k. 152 – 153,

- zeznania świadka L. T., k. 166 – 167,

- zeznania powódki A. T., k. 168.

A. T. wystawiła (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. następujące faktury VAT:

- nr 317 / 14 z dnia 17 grudnia 2014 r. na kwotę 1.956,96 zł brutto płatną do 24 grudnia 2014 r.

- nr 328 / 14 z dnia 31 grudnia 2014 r. na kwotę 1.690,20 zł brutto płatną do 7 stycznia 2015 r.

Pozwana faktury otrzymała i nie zgłaszała do nich uwag, ani ich nie zwróciła.

Dowód:

- faktury VAT, k. 8 – 9.

- zeznania świadka T. B. k. 131,

- zeznania świadka W. C. (1), k. 152 – 153,

- zeznania świadka L. T., k. 166 – 167,

Pismami z dnia 1 marca 2015 r. A. T. wezwała (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. do zapłaty kwoty 1.956,96 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz do zapłaty kwoty 1.690,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi.

Pismem z dnia 9 kwietnia 2015 r. A. T. wezwała (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. do zapłaty kwoty 3.724,99 zł.

Przed procesem pozwana nie kwestionowała zadłużenia, a L. T. obiecywał zapłatę faktur.

Dowód:

- wezwania do zapłaty, k. 31, 35, 38 – 39, 41 – 43, 48 – 50,

- potwierdzenie nadania, k. 36, 40, 44, 51,

- potwierdzenie odbioru, k. 37, 52 – 54,

- zeznania świadka U. G., k. 165- 166.

- zeznania świadka T. B. k. 131,

- zeznania świadka L. T., k. 166 – 167,

- zeznania świadka W. C. (1), k. 152 – 153,

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

Strony łączyła umowa o świadczenie usług do której na podstawie art. 750 k.c. stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zakwalifikowanie umowy jako umowy sprzedaży, o dzieło czy też umowy mieszanej zawartej w ramach swobody umów nie ma wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Przedmiotem tej umowy było odpłatne przygotowanie i wydawanie posiłków przez stronę powodową dla pozwanej.

Pozwana w sprzeciwie wskazuje, że umowę bez zgody i wiedzy pozwanej zawarł jej pracownik W. C. (1). Kwestionuje też ilość dostarczanych posiłków wskazując, że zatrudniała mniej pracowników niż wydano posiłków.

W ocenie Sądu zarzuty pozwanej zgłoszone zostały na potrzeby procesu w celu uniknięcia zapłaty.

Zgodnie z art. 3 k.p.c. strony obowiązane są dawać wyjaśnienia, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody.

Fakt zawarcia przedmiotowej umowy potwierdza nawet świadek L. T., który wskazał, że kwestię zamówienia posiłków miał załatwić W. C. (1), że cena posiłków była akceptowana, a wiedzę o zawarciu umowy i jej warunkach miała także M. T.. W tym miejscu odnotować należy, że M. T., która pełniła funkcję prezesa pozwanej była jego córką. Świadek L. T. w istocie zarządzał spółką traktowany był jako jej szef, co wynika zarówno z jego zeznań jak i zeznań W. C. (1). Na zawarcie umowy na warunkach podawanych w pozwie wskazują także w sposób wiarygodny świadkowie T. B., D. K., W. C. (1) oraz mniej szczegółowo U. G. i powódka .

Bezspornym jest, że posiłki były faktycznie wydawane osobom wykonującym prace dla pozwanej, potwierdzają to zeznania wszystkich wyżej wymienionych osób oraz dokumenty załączone do pozwu. Bardziej szczegółowo należy się natomiast odnieść do ilości posiłków.

Zgodnie z zeznaniami L. T. po stronie pozwanej za kwestię posiłków odpowiadał W. C. (1), który umowę z powódką zawarł, a następnie przeliczał otrzymane posiłki i dokumentował ich ilość. Potwierdzają to także zeznania T. B., D. K. i W. C. (1). Świadkowie ci wskazują także, że ilość posiłków ujęta na fakturach była sprawdzana z dokumentacją posiadaną przez W. C. (1). Co istotne faktury wystawione był jeszcze w 2014r, a więc w okresie gdy W. C. (1) był pracownikiem pozwanej (zwolniono go w kwietniu 2015r). Łącznie z zeznaniami W. C. (1) za wiarygodne uznać należy także podpisane przez niego potwierdzenia. Wskazał on m.in., że potwierdzenia te wystawił w oparciu o posiadane przez siebie dokumenty, co zgodne jest z zeznaniami świadka T. B.. Istotnym jest w świetle zeznań tego ostatniego, że w chwili podpisywania potwierdzeń W. C. (1) nadal pracował dla pozwanej.

Kolejnym argumentem przemawiającym za zasadnością powództwa jest fakt przyjęcia i prawdopodobnie zaksięgowania faktur objętych pozwem. Z zeznań L. T. wynika, że pozwana otrzymała te faktury i nigdy ich nie zwróciła. Nie były też one kwestionowane przez pozwaną . Z zeznań świadków T. B. i U. G. wynika, że pozwana przed procesem nie tylko nie kwestionowała istnienia zadłużenia ale L. T. obiecywał jego zapłatę . W tym miejscu odnotować należy, że świadek L. T. jako osobę posiadającą wiedzę o fakturach powódki wskazał swoją córkę, gdy tymczasem ona na pierwszej z rozpraw odpowiedzi w tym zakresie nie udzieliła.

Wymowne są także pisemne wezwania do zapłaty do których pozwana w żaden sposób się nie odniosła.

W ocenie Sądu przedstawione przez pozwaną listy płac nie są wystarczające do zanegowania powództwa. Świadek W. C. (1) wprost wskazał, że na pewno nie obejmują one wszystkich osób, które wykonywały prace dla pozwanej i pobierały posiłki. Świadek L. T. nie był w stanie (lub nie chciał) podać czy pozwana spółka zatrudniała osoby na zlecenie lub bez umowy (użył zwrotu „trudno mi powiedzieć”), choć z kolejnego zdania zdaje się wynikać, że praca „na czarno” mogła się zdarzyć. W tym miejscu uwzględnić też należy cały kontekst sytuacyjny. Jeżeli W. C. (1) był upoważniony do zawarcia umowy w imieniu pozwanej oraz pobierania posiłków i ich ewidencjonowania, to posiłki mu wydane lub wydane za jego zgodą innym osobom stanowią wykonanie umowy. Powódka nie dostała listy pracowników pozwanej, nie miała też żadnej realnej możliwości i potrzeby sprawdzania czy dana osoba, która uzyskała posiłek za zgodą pana C. była czy też nie zatrudniona u pozwanej i ewentualnie na jakiej podstawie.

Nawet gdyby więc przyjąć z jakiegoś względu, że W. C. (1) pobrał więcej posiłków niż osób pracowało dla pozwanej (np. któryś z pracowników dostał dwa posiłki, albo dla osób trzecich) to kwestia ta ma znaczenia wyłącznie do rozliczenia między pozwaną a W. C. (1). Fakt taki wydaje się wątpliwy w sytuacji gdy pozwana wcześniej otrzymała faktury oraz wezwania do zapłaty, do których w żaden sposób się nie odnosiła a jedynie obiecywała zapłatę .

Podkreślić też należy, że pozwana w toku procesu nie wskazała jaką ilość posiłków odebrała, a tym bardziej, że za te posiłki zapłaciła.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów oraz zeznania świadków i powódki. Materiał dowodowy i kryteria jego oceny omówione zostały we wcześniejszej części uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że dowody z dokumentów z reguły odzwierciedlają stan z chwili ich wystawienia. W świetle całokształtu wyżej wskazanych okoliczności i materiału dowodowego Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia powódki, że część dokumentów dostawy jest nieczytelna (świadek B. wskazał, że wyblakła, co jest prawdopodobne biorąc pod uwagę, że są to kopie, bo oryginały otrzymywał W. C.) i okoliczność ta nie ma decydującego znaczenia do ustalenia ilości wydanych posiłków. Za w pełni wiarygodne uznał Sąd zeznania świadków T. B., D. K., W. C. (1), U. G. i powódki. W ocenie Sądu są one spójne oraz uwzględniają kontekst sytuacyjny i logiczny ciąg zdarzeń, a drobne nieścisłości wynikają z upływu czasu i nie mają wpływu na zasadnicze ustalenia. Zeznania świadka L. T. sąd uznał za wiarygodne jedynie w części w jakiej korespondują one z dokumentami i wyżej wskazanymi zeznaniami. Zeznania świadka J. P. nie wniosły nic do sprawy. Sąd pominął dowód z przesłuchania prezesa pozwanej z uwagi na jej niestawiennictwo.

Termin płatności i żądanie w zakresie odsetek nie były kwestionowane przez pozwaną, nadto znajdują one potwierdzenie w materiale dowodowym, w szczególności są późniejsze niż data wydania posiłków. Podstawę prawną w zakresie rozstrzygnięcia o odsetkach stanowi art. 481 k.c. i przepisy ustawy z 8 marca 2013r o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. 2013 poz. 403). Przepisy tej ustawy znajdują zastosowanie do wysokości odsetek od dnia 1 stycznia 2016r tj. dnia wejścia w życie ustawy z dnia 9 października 2015r o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych ( Dz. U 2015 poz1830), co wynika z art. 56 tej ustawy.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach sądowych stanowi art. 98 k.p.c. W niniejszej sprawie powódka wygrała spór w całości, z tego też względu Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki całość poniesionych przez nią kosztów procesu. Na zasądzoną kwotę składa się 100zł tytułem opłaty od pozwu.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

(...)

3. (...)