Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 22 stycznia 2016 r.

  Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie

0.0.1.Przewodniczący Sędzia SO Iwona Wańczura

0.0.2. Sędzia SO Barbara Przybyła

Sędzia SO Małgorzata Korfanty (spr.)

Protokolant Grzegorz Kaczmarczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2016r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
w S.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 6 marca 2015r.

sygn. akt VI GC 791/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu odwoławczym.

SSR Barbara Przybyła SSO Iwona Wańczura SSO Małgorzata Korfanty

Sygn. akt X Ga 339/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 6 marca 2015 roku Sąd Rejonowy w Rybniku zasądził od poznanej (...) sp. z o.o. w S. na rzecz powódki D. K. kwotę 18.346,10 zł wraz z maksymalnymi odsetkami i kosztami postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, że umową z dnia 20 lipca 2011 r. powódka wraz z mężem L. K., zobowiązali się wynająć pozwanej lokal użytkowy. Zgodnie z § 4 i 7 umowy, pozwana zobowiązała się płacić wynajmującym miesięczny czynsz w wysokości 2.600,00 zł netto, powiększony o należny podatek VAT, płatny w połowie na rachunek bankowy powódki oraz w połowie na rachunek bankowy L. K., w terminie 14 dni o otrzymania przez pozwaną faktury. Zastrzeżono również dla wynajmujących odsetki maksymalne, w razie opóźnienia w zapłacie należnego czynszu. Ponadto pozwana zobligowała się do ponoszenia opłat za zużytą energię elektryczną, kosztów za dostawę wody, energii cieplnej oraz wywozu nieczystości i śmieci na podstawie wystawionych przez wynajmujących faktur. Pozwana nie zapłaciła za media z tytułu faktury wystawionej we wrześniu 2012 r. Uiściła kwotę 479,72 zł na poczet czynszu za miesiąc kwiecień 2013 r. Późniejszych należności począwszy od maja 2013 r. aż do lutego 2014 r nie uiściła w całości.

W ocenie Sądu I Instancji powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości gdyż twierdzenia pozwu znalazły potwierdzenie w przedłożonych przez stronę powodową dokumentach. Strony podpisały protokół zdawczo-odbiorczy i nie może budzić wątpliwości, że pomimo nie uzupełnienia wszystkich rubryk w dokumencie , doszło do przekazania przedmiotu najmu.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła pozwana i zaskarżając wyrok w całości zarzuciła Sądowi I Instancji błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, iż powódce przysługuje wymagalne roszczenie w stosunku do pozwanej . Pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa. W uzasadnieniu pozwana ponownie wskazała na zarzut niewłaściwości Sądu Rejonowego w Rybniku a nadto twierdziła, że powódka nie wykazała, że wydała rzecz pozwanej , wypełniając dyspozycję art. 662 kc. Ustalenia stanu faktycznego sprawy dokonane przez Sąd I instancji pozostają w tym zakresie w sprzeczności z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zaskarżone orzeczenie należy uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego i trafnej wykładni prawa materialnego. Przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia motywy tej oceny nie wykazują sprzeczności ustaleń faktycznych Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie można również zarzucić Sądowi I instancji nieprawidłowości w rozumowaniu czy też błędów logicznych.

Tak poczynione ustalenia Sąd Okręgowy przyjmuje za własne i podziela w pełni zarówno dokonaną ocenę dowodów, jak i wykładnię prawa materialnego. Sad I instancji nie naruszył również przepisów postępowania cywilnego.

Ustosunkowując się do twierdzeń pozwanej zawartych w apelacji, a mających wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że Sąd Okręgowy nie podzielił prezentowanej tam argumentacji, dlatego też apelacja pozwanej nie zasługiwała na uwzględnienie.

Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 46 § 1 zd. 1 k.p.c. strony mogą umówić się na piśmie o poddanie sądowi pierwszej instancji, który według ustawy nie jest miejscowo właściwy, sporu już wynikłego lub sporów mogących w przyszłości wyniknąć z oznaczonego stosunku prawnego.

W § 13 § 5 umowy najmu lokalu użytkowego (k. 6- 10 ), strony zawarły umowę o właściwość Sądu. Wolą stron umowy było, aby ewentualne spory rozstrzygał sąd powszechny właściwy dla siedziby wynajmującego ( powódki). W związku z powyższym Sąd Rejonowy w Rybniku prawidłowo uznał się za właściwy w niniejszej sprawie, gdyż powódka ma miejsce zamieszkania w R..

Sąd I instancji prawidłowo ustalił iż przedmiotowy lokal został wydany pozwanej. Wynika to wprost z protokołu zdawczo - odbiorczego ( k 11) , który został podpisany przez strony niniejszego postępowania. Nie ma prawnej doniosłości okoliczność ,że protokół ten w nagłówku nosi nazwę „wzór”. Poprzez zmieszczenie niezbędnych w nim danych a w szczególności wskazanie lokalu, którego porozumienie stron dotyczy i złożenie podpisów obu stron dokument tak sporządzony stał się protokołem potwierdzającym wydanie pozwanej lokalu. Nie ulega wątpliwości, że skoro pozwana podpisała „wzór” protokołu , w którym wskazano przedmiot najmu to przez dokonanie tej czynności (podpisanie) wzór ten stał się, co oczywiste , protokołem z treścią niezbędną dla ustalenia wszystkich istotnych elementów indywidualizujących przedmiot najmu i datę przekazania nad nim władztwa pozwanemu. Z protokołu jednoznacznie wynika kto go podpisał, w czyim imieniu i czego dotyczy. Protokół zawiera opis lokalu, numer działki i numer księgi wieczystej a protokół ten został ponadto sporządzony w tym samym dniu co umowa. Pozwana uiściła czynsz najmu za miesiąc kwiecień 2013 roku w wysokości 479,72 zł co wynika z wezwania pozwanej do zapłaty .(k 31). Tym samym w ocenie Sądu brak jest wątpliwości, że lokal został wydany, a tym samym powódka wypełniła swój obowiązek wynikający z art. 662 kc i jej roszczenie w stosunku do pozwanej są w całości zasadne.

Biorąc powyższe pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 385 k.p.c, apelację pozwanego należało oddalić jako bezzasadną.

Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego oparto na przepisie art. 98 k.p.c.

Pozwana, która przegrał proces w instancji odwoławczej zobowiązana jest zwrócić powódce jeju koszty.

Na koszty poniesione przez powódkę w toku postępowania odwoławczego złożyło się wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 1.200 zł.

Wysokość zasądzonego wynagrodzenia radcy prawnego w postępowaniu apelacyjnym Sąd ustalił w oparciu o § 2 ust. 1 i 2 i § 6 pkt 5 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustawionego z urzędu (Dz. U. nr 163 poz. 1349 z późn. zm.).

SSO Barbara Przybyła SSO Iwona Wańczura SSO Małgorzata Korfanty