Pełny tekst orzeczenia

III RC 294/15

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa K. M. działając w imieniu małoletniej córki N. M. wniosła o podwyższenie alimentów na jej rzecz z kwoty po 500 złotych miesięcznie do kwoty po 1000 złotych miesięcznie od dnia wniesienia powództwa.

Pozwany R. M. (1) uznał powództwo do kwoty 550 złotych miesięcznie.

Sąd Rejonowy poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Małoletnia N. M., urodzona (...), pochodzi ze związku małżeńskiego stron, rozwiązanego przez rozwód. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie, z dnia 21 grudnia 2012 roku, sygn. akt II C 176/10 pozwany R. M. (1) został zobowiązany do łożenia na rzecz małoletniej córki N. M. tytułem alimentów kwotę po 500 złotych miesięcznie.

Małoletnia N. M. ma obecnie niespełna 10 lat i uczęszcza do III klasy publicznej szkoły podstawowej. Jej matka wyliczyła koszt wyprawki szkolnej na 600 złotych rocznie. Dodatkowo małoletnia uczęszcza na basen, lekcje gry na pianinie, lekcje języka angielskiego. Koszt zajęć dodatkowych łącznie wynosi 300 złotych miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa wyjaśniła, że koszt miesięcznego wyżywiania N. M. to suma około 1000 złotych oraz odzieży 1400 złotych rocznie. Dziewczynka choruje na padaczkę, koszt wizyt lekarskich wynosi około 200 złotych raz na trzy miesiące, leków 150 złotych miesięcznie. Biorąc powyższe kwoty pod uwagę przedstawicielka ustawowa wyliczyła miesięczny koszt utrzymania małoletniej powódki na około 4000 złotych. Pozwany nie przekazuje na rzecz córki żadnych prezentów.

Na datę ostatniego wyrokowania w sprawie ustalania wysokości alimentów małoletnia mieszkała wraz z matką. Miała wówczas 6 lat, chodziła do przedszkola.

Przedstawicielka ustawowa K. M. jest w wieku 35 lat, posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest ekonomistą. Pracuje w (...) Gospodarstwa (...) i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie w kwocie (...) złotych miesięcznie. Dodatkowo finansowo pomaga jej matka przekazując kwotę 300 złotych miesięcznie. Jest rozwiedziona, posiada jedno dziecko. Mieszka wraz z małoletnią powódką we własnym mieszkaniu zakupionym we wrześniu 2015 roku za kwotę (...) złotych w całości na kredyt. Opłaty związane z jego użytkowaniem wynoszą około 500 złotych miesięcznie, rata kredytu 1200 złotych miesięcznie. Jest ogólnie zdrowa. Ponadto spłaca zadłużenie z tytułu pożyczki pracowniczej w miesięcznej racie 600 złotych. Oprócz w/w mieszkania, jest współwłaścicielką wraz z pozwanym działki gruntu. Pozostaje w konflikcie z pozwanym. Po tym jak wtargnął on do jej mieszkania i pobił jej ówczesnego partnera, córka nie wyraża zgodny na samodzielny kontakt z ojcem.

Na datę ostatniego wyrokowania przedstawicielka ustawowa nie pracowała, mieszkała wraz córką i rodzicami w R.. Nie była zadłużona.

Pozwany R. M. (2) ma obecnie 32 lata, posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest prawnikiem. Obecnie nie pracuje, została mu wypowiedziana umowa o pracę. Dotychczas pracował w charakterze handlowca i uzyskiwał wynagrodzenie w kwocie około 2500 złotych netto miesięcznie. Jest rozwiedziony, posiada jedno dziecko- małoletnią powódkę. Mieszka wraz z lokatorem w mieszkaniu stanowiącym własność jego rodziców. Najemca uiszcza kwotę 450 złotych tytułem czynszu za wynajem pokoju. Lokal jest zadłużony na kwotę 6000 złotych. Opłaty mieszkaniowe wynoszą około 1000 złotych miesięcznie. Nie posiada żadnych oszczędności. Jego stan zdrowia jest dobry. Przekazał w ramach prezentu córce telewizor, laptop i konsolę do gier z które spłaca raty. Jest współwłaścicielem wraz z przedstawicielką ustawową małoletniej powódki działkę gruntu w okolicach W.. Sam opłaca podatek. Ponadto uzyskuje dochód ze stojących na niej bilbordów w wysokości 250 złotych miesięcznie. Jego zdaniem matka dziecka utrudnia mu kontakt z córką. Zaprzecza jakoby pobił jej konkubenta.

Na datę rozwodu mieszkał tu gdzie obecnie. Wtedy pracował i zarabiał około 3500 złotych miesięcznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień stron postępowania, kserokopii odpisu wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2012 roku, sygn. akt (...), zaświadczenia o zarobkach, wypowiedzenia umowy o pracę, umowy o kredyt mieszkaniowy, aktu notarialnego Repertorium (...) z załącznikami, umowy najmu mieszkania, wykazu kosztów utrzymania małoletniej. Sąd nie wziął pod uwagę wydruków ze stron internetowych (k.62-64) ponieważ nie jest w stanie zweryfikować daty ich powstania oraz autentyczności. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom stron odnośnie ich sytuacji rodzinnej, mieszkaniowej oraz zawodowej. Powyższe nie było przez stronę przeciwną kwestionowane. Wyliczenia przedstawicielki ustawowej co do kosztów utrzymania małoletniej, zdaniem Sądu, były wygórowane. Nie odpowiadały realiom niniejszej sprawy i stopie życiowej stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie się potrzeb uprawnionego do alimentacji lub istotne pogorszenie się możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. W przedmiotowej sprawie zadaniem Sądu było ustalenie czy od czasu ostatniego wyrokowania do chwili obecnej nastąpiła istotna zmiana okoliczności uprawniająca do podwyższenia alimentów na rzecz małoletniej N. M..

W niniejszej sprawie od wyrokowania w kwestii alimentów minęło niespełna trzy lata. W ocenie Sądu obecna sytuacja życiowa uprawnionej jest różna od tej, która miała miejsce na datę ostatniego wyrokowania w sprawie rozwodowej. Obecnie małoletnia jest w wieku szkolnym, uczęszcza do szkoły, rozwija się, chodzi na dodatkowej zajęcia płatne. Zdiagnozowane u niej chorobę, cierpi na padaczkę wymaga specjalistycznego leczenia. Ponadto w związku ze wzrostem zwiększały się koszty jej wyżywienia oraz ubrań. W ocenie Sądu zatem koszt utrzymania małoletniej, od czasu ostatniego wyrokowania w kwestii alimentów wzrósł co obligowało Sąd do zmiany zasądzonych alimentów. Biorąc pod uwagę wyjaśnienia stron, wyliczenia przedstawicielski ustawowej co do kosztów utrzymania powódki, jaj stanu zdrowia, zajęć dodatkowych oraz stopę życiowa jej rodziców Sąd uznał, że koszty utrzymania małoletniej podawane przez matkę są zawyżone i nie odpowiadają rzeczywistości. Nie jest bowiem możliwe by matka posiadając dochód w wysokości około (...) złotych miesięcznie, uzyskując pomoc finansową od swojej matki 300 złotych miesięcznie oraz 500 złotych alimentów, przeznaczała na utrzymanie córki kwotę ponad (...) złotych. Zdaniem Sadu koszt utrzymania N. M. wynosi około 1200 złotych miesięcznie. Od czasu ostatniego wyrokowania dziewczynka rozpoczęła naukę szkolną, zachorowała, przestała uczęszczać do przedszkola, zmieniła miejsce zamieszkania. Wskazany wyżej wzrost kosztów jej utrzymania należało stosunkowo rozdzielić pomiędzy oboje rodziców. W tym miejscu należy zaznaczyć, że do kosztów utrzymania małoletniej nie wchodzą koszty kredytu zaciągniętego przez matkę a także innych pożyczek. Sąd wziął pod uwagę konieczność tego, że małoletnia musi mieć stworzone odpowiednie warunki do życia i dlatego do kosztów utrzymania dziecka wliczył koszty bieżącego utrzymania lokalu.

Odnosząc się zaś do możliwości zarobkowych pozwanego należy stwierdzić, że nie uległy one zmianie. Nadal jest on człowiekiem młodym, posiada wykształcenie oraz w ocenie Sądu znaczne możliwości zarobkowe. Jak sam przyznał może pracować, szuka pracy. Zgodnie z art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Odnosząc się do pierwszego kryterium Sąd wziął pod uwagę, okoliczności wskazane wyżej – szczególnie fakt, że obecnie uprawniona jest uczennicą, a także to, że ojciec nie wspiera matki w wychowaniu i opiece nad małoletnią. Natomiast odnosząc się do drugiej przesłanki, która uzależnia wysokość alimentów od możliwości zarobkowych i majątkowych, w tym wypadku Sąd przyjął iż nie uległy one zmianie i nadal biorąc pod uwagę wykształcenie pozwanego oraz doświadczenie zawodowe są duże.

Zgodnie z art. 98 § 1 kpc, strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W niniejszej sprawie pozwany przegrał sprawę o 200 złotych miesięcznie, a zatem opłata od pozwu, która została na niego przeniesiona wynosi 120 złotych.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 138 kro i 135 § 1 kro orzeczono jak w sentencji.

Rygor natychmiastowej wykonalności nadano na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawi art. 98 § 1 kpc.